"Neçə illərdir kirayədə yaşayıram"

NURİYYƏ ƏHMƏDOVA: "O VAXT POLAD BÜLBÜLOĞLU İMKAN VERMƏDİ Kİ, EV ALIM"

"SƏNƏTƏ GƏLDİYİMƏ GÖRƏ MÜƏLLİMLƏRİMDƏN XEYİR-DUA ALDIM, AMMA ANAMDAN YOX"

"BACI, bu siqaret sinəmə düşmür e...". Bu cümlə məşhur "Bəxt üzüyü" filmindən hər birimizə tanışdır. Obrazın ifaçısı haqqında çox danışmağa, onu tərifləməyə məncə ehtiyac yoxdur. Çünki o, bizə daha çox epizodik rollardan tanış olsa da, "Həm ziyarət, həm ticarət" filmində yaratdığı xarakterik obrazla diqqət çəkdi. Beləliklə, "Şənbə qonağı"mız xalq artisti Nuriyyə Əhmədovadır.

- Nuriyyə xanım, siz kinoaktrisa kimi bir çox filmlərdə çəkilmisiniz. Amma bilirik ki, teatrda oynamısınız. Bəs teatrdan niyə ayrıldınız?

- İlk dəfə Musiqili Komediya Teatrında çalışmışam və teatrdan da çoxdan ayrılmışam. Demək olar ki, cəmi 20 il teatrda işləmişəm. Ailə həyatı qurdum, övladlarım dünyaya gəldi, sonra da həyat yoldaşım əməliyyat keçirdi. Beləliklə, teatrdan birdəfəlik uzaqlaşdım. Ədil İsgəndərov teatrdan çıxmağımı qəbul etmədi. Deyirdi ki, bu nədir, qızlar ailə quran kimi sənəti atır, bəs bizim sənətimizi kim davam etdirəcək? Sözün doğrusu, mən də qeyd etdiyim kimi məcbur idim. Çünki teatrın işi çətindir. Ailə vəziyyətimlə əlaqədar olaraq işləri çatdıra bilmirdim. Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin kinoaktyorluq fakültəsini bitirdiyim üçün kino sahəsinə getməyi qərar verdim, beləliklə fəaliyyətimi kinoda davam etdirdim.

- Kino sizin üçün nədir?

- Teatrla müqayisədə kino reallığı xoşlayır. Kino mənim üçün canlı həyatdır. Bu sahəyə məni Ədil İsgərdərov seçdi. O, gəncləri kinoya seçərkən öncə gözlərə, sonra da boy-buxuna baxırdı. Ümumiyyətlə, onun seçimi çox uğurlu alındı, çünki o, dövrdə Ədil müəllimin seçdiyi aktyorlar indi üzdə olan aktyorlardır. Bu gün isə, kinoya-teatra axın çoxdur, yığıb-yığışdırmaq olmur. Kim hansı sahəyə istəyir, gedir, heç nəyə baxmırlar.

- Nuriyyə xanım, siz kinoda bir çox obrazlar yaratmısınız. Bəs siz necə düşünürsünüz, daha çox yaddaşlarda hansı rolunuza görə qalmısınız?

- Məncə, "Sahilsiz gecə" ilə. O, tez-tez nümayiş olunmasa da, film uğurlu alındı. Çünki yanımda böyuk sənətkarlar olub, onlardan öyrənirdim. Sənət yolunu özüm təkbaşına gəlmişəm, arxamda ancaq böyük sənətkarlar dayanıb. Həmin sənətkarları isə artıq itirmişəm. Məsələn, Nəsibə Zeynalova ilə Leyla Bədirbəylinin mənim həyatımda böyük rolu var. Nəsibə xanım isə, xarakerik qadındır. Mən onlardan çox şey öyrənmişəm, hətta teatrda çalışan vaxtlar Leyla Bədirbəyli ilə eyni tamaşada oynadıq. O, xanım rolunu, mən isə qulluqcu Sənəm obrazını oynadım. Düzdür, xeyli filmlərə də çəkilmişəm. Sonunçu film bu gün də tez-tez ekranlarda gördüyünüz "Yuxu"dur. Bu film ən pis vaxtda, böhran vəziyyətində çəkilib. Film dövlət xətti ilə yox, sponsorun köməyi ilə ekranlaşdı. Filmdən mən indiki pulla 20 manat pul aldım.

- Sizə elə gəlir ki, daha çox "Sahilsiz gecə" filmi ilə yaddaşlara həkk olunmusunuz. Amma mən elə bildim ki, "Həm ziyarət, həm ticarət"i qeyd edəcəksiniz.

- "Həm ziyarət, həm ticarət"i özümün xarakterik filmim hesab edirəm. Çünki filmin ssenarisi məhz mənim üçün yazılıb. "Sahilsiz gecə"ni isə özümün vizit kartım hesab edirəm. Bu filmlə mən öz sözümü dedim. Filmin rejissoru Şahmar Ələkbərov məni bu filmə erməni qadın obrazına çəkdi. Burada Roza obrazını yaratdım. Rolu elə canlı təqdim etmişdim ki, elə bilirdilər ki, doğrudan da erməniyəm, camaatın əlindən küçəyə çıxa bilmirdim, hamı üstümə hücum edirdi. Bu, 1989-cu illərə təsadüf edir. Hansı ki, ara qarışan vaxtlar idi. Yazıq Şahmar xəstə canı ilə filmə ictimai baxış keçirdi ki, camaat bilsin ki, sən doğrudan da azərbaycanlı aktrisasan. Amma filmin sserani müəllifi Elçin Əfəndiyev qorxdu və filmdən imtina etdi ki, mən belə bir ssenarini yazmamışam. Şahmar Ələkbərov da ona dedi ki, ssenaridən niyə inkar edirsən, biz Nuriyyənin başına fırlanmalıyıq ki, o, rolu o cür oynayıb.

- Deməli, filmə görə başınız bəla çəkib.

- Hə. Bizim Azərbaycan aktyorları hər şeyə qadirdir. "Milli bomba" filminin rejissoru Vaqif Mustafayev hər yerdə deyirdi ki, bu filmdə Nuriyyə rolun öhdəsindən elə gəlib ki, beynəlxalq arenaya çıxsa "Oskar" alardı. Bəs, niyə almıram? Sən rejissorsan, düş qabağa danış. Amma o filmdən sonra əməkdar artist adını aldım. Çoxları təəssüf elədi ki, siz niyə bu fəxri adı indi alırsınız? Dedim yoxdur arxamda dayanan, ona görə gec aldım. Mən nə etdimsə, öz gücümlə etdim. Heç kimin evini yıxmamışam, badalaq vurmamışam, nə də bəziləri kimi arxamda kimsə olmayıb, hər şeyi öz gücümə eləmişəm. Mən təmiz qadınam. Vaxtında çoxları mənə deyib ki, aktrisalıq sənlik deyil, sən əsl ev xanımısan. Amma mən mübarizə apardım və çoxlarına sübut etdim ki, sənətdə olan azərbaycanlı qadınının gözəl sənəti də var, ailəsi də. Ailəmə, uşaqlarıma sadiq, saf qadın olmuşam.

- "Həm ziyarət, həm ticarət" filmində yaratdığınız xarakterlə Nuriyyə Əhmədovanın xarakteri arasında əsasən nə kimi fərq var?

- Filmdə tam olaraq özüməm. Film mənim üçün yazıldığına görə orada həyatdakı xarakterimi oynamışam. Bilirsiniz ki, həmin filmdə tərəf-müqabilim Hacı İsmayılovdur. Orada o, Mustafa rolunu oynayırdı. İnanın ki, Mustafaya baxanda öz həyat yoldaşım Xanları görürdüm. Çünki filmdə həyat yoldaşımın xarakteri həyatdakı həyat yoldaşımın xarakterinə çox oxşayırdı.

- Eşitdiyimizə görə, sizin gözəl səsiniz də olub.

- Bəli. Mən ansambllarda çalışırdım, sənətə müğənni kimi gəlmək istəyirdim. Amma İncəsənət Universitetinin kinoaktyorluq fakültəsinə qəbul olundum, beləliklə yolum ayrıldı. Universitetdə bizə dərs deyən Rahim müəllim mənə dedi ki, qızım, oxuyanlar çox olacaq, sən get aktrirsalığını elə. Çünki sən yaxşı aktrisa olacaqsan və bu sahədə udacaqsan. Görünür, o zamanlar çox uzaqgörən insanlar vardı, onlar aktrisa olmağı məsləhət gördülər, mən də bu sahəni seçdim və uğur qazandım. Bir şeyə təəssüf edirəm ki, sənətə gəldiyimə görə müəllimlərimdən xeyir-dua aldım, amma anam mənə xeyir-dua vermədi. Bəlkə o vaxt atam olsaydı, o verərdi, çünki sənətə qiymət verən adam idi.

- İndi müğənnilərin maddi vəziyyəti aktrisalardan qat-qat yüksəkdir. Buna görə peşmançılıq hissi keçirirsiniz ki, kaş müğənni olaydım?

- O vaxt dolanışıq, gün-güzəranı nəzərə alıb, sənətə gəlmirdilər. Sənətimi indi də sevirəm və buna görə peşman deyiləm, amma, dolanmaq da vacibdir. Siz inanırsınız ki, mən hələ də kirayələrdə yaşayıram? Sənətə gələndən iki dəfə ev növbəsinə dayanmışam. Amma verilməyib. İndi o müğənnilərin dayağı var, hansı ki, onlara villa alırlar, bahalı maşınlar alırlar. Amma mənim kimim var, mən nə edə bilərəm? Ötən gün verilişlərin biri məni çəkməyə gəlmişdi. Öz kirayə qaldığım yerdə çəkiliş etməkdən xəcalət çəkdim. Axırda verilişi rəfiqəmin evində çəkdik. Düzünü dedim ki, evim yoxdur. Bacımın qızları dedilər ki, nahaq dedin, camaatdan ayıbdır. Dedim bəs neyləyim? Artıq hər şeyi olduğu kimi deyəcəm, kimdən qorxmalıyam ki, vətənim əldən gedib, iki balam gedib. Bundan sonra nə itirəsiyəm? O vaxt Polad Bülbüloğlu mədəniyyət naziri idi, imkan vermədi ki, ev alım. Prezident Administrasiyasına yazdım ki, mənim evim yoxdur. Onlar da Mədəniyyət Nazirliyinə göstəriş verdilər ki, bu məsələyə baxın. Polad Bülbüloğlu da yazdı ki, mən belə bir aktrisa tanımıram. Yalanın dərəcəsinə baxın. Guya o məni tanımırdı, yaxşı tanıyırdı, sadəcə başından elədi. 40 ildir gözləyirəm ki, ev alacam, hələ səs-səmir çıxmır. Müğənnilər efirdə hansı paltarı necə geyinirlərsə, hamısını danışırlar. Millət də əsəbiləşə-əsəbiləşə onlara baxır. Amma mən evimin olmadığını etiraf edəndə, qəbul etməyəcəklər? Mənimki ev sarıdan heç gətirməyib. Qayınanam da oğlu qala-qala vəsiyyətlə evini qız nəvəsinə verdi.

- Bəs indi harasa müraciət etmirsiniz?

- İndi yox, Prezidenti də, Mehriban xanımı da tədbirlərdə görürəm. Gedim necə deyim ki, mənə ev verin? Amma doğrudan da evə ehtiyacım var. Başıma gələn ailə faciələri bir tərəfdən, ev problemi də digər tərəfdən məni narahat edir. Uşaqlarımı itirəndən sonra, o boyda faciəni yaşadıqdan sonra dəli ola bilərdim, amma başımı sənətimlə qatdım. Filmlərlə dərdimi yüngülləşdirdim. Yoldaşım indi-indi özünə gəlir. Dərd əlindən uzun müddət xəstə düşdü, nəticədə də sənətindən ayrıldı. Bilirsiniz ki, o da sənət adamıdır. Səhhəti imkan vermir ki, sənətini davam etdirsin, artıq pianinonu toz basıb.

- Nuriyyə xanım, Prezident təqaüdü alırsınız, heç olmasa dolanışığınıza yetir?

- İnanın ki, ancaq yetir. Oğlumun ailəsi də kirayədə qalır, görün mən neçə nəfərə baxıram.

Simnarə HƏMİDQIZI

Üç nöqtə.- 2009.- 25 aprel.- S. 15.