Oqtay Kazımi: "Hər yerindən qalxan özünü bəstəkar hesab edir"

 

"ƏSL BƏSTƏKAR ODUR Kİ, KONSERVATORİYA BİTİRSİN, SİMFONİYA, OPERA YAZSIN"

 

BƏSTƏKAR, xalq artisti Oqtay Kazımini tanımayan yoxdur. O, gözəl bəstələrin müəllifidir. Maraqlıdır ki, bəziləri kimi tez-tez efirə çıxmır. Amma qəlblərdə taxt quran bəstələrin müəllifi olması danılmazdır. Onunla tədbirlərin birində görüşdük. Hal-əhval tutduqdan sonra yaradıcılığındakı yeniliklər barədə öyrəndik. Amma söhbət haralara getmədi ki...

- Oqtay müəllim, yaradıcılığınızda nə var, nə yox, hansı müğənnilərlə işləyirsiniz?

- Hazırda işlədiyim sənətçilər neçə illərin müğənniləridir. Onlarla bizim işbirliyimiz uzun illəri əhatə edir. Bunlar Aybəniz Haşımova, Flora Kərimova, Yalçın Rzazadədir. Yeni ulduzlarla işləmirəm, amma onların arasında mahnılarıma müraciət edənlər də çoxdur. Məni həmişə bir məqam düşündürür ki, bu gün müğənnilərin əksəriyyəti nədənsə məhəbbət mövzularına müraciət edir. Baxmayaraq ki, mənim yaradıcılığımda da haradasa məhəbbət mövzuları çox olub, lakin mən bu gün daha çox həyati mövzularda yazıram. Bəlkə də bu, yaşla əlaqədardır.

- Söylədiniz ki, gəncəl arasında mahnılarınızı oxuyanlar var. Oxuyarkən onlarda qüsur görürsünüz?

- Əlbəttə. Amma bunu şişirtməyə ehtiyac yoxdur. Çünki hələ onlar gəncdilər, yavaş-yavaş öyrənəcəklər. Gənc müğənnilər belə olmalıdır. İlk gündən onlardan professional ifa gözləmək düzgün deyil.

- Artıq uzun illərdir ki, bayağı musiqilər və ciddi əsərlərlə bağlı böyük mübahisələr aparılır. İndiyə qədər bunun bir nəticəsi yoxdur və yenə də bayağı musiqilər qalmaqdadır. Bunda əsasən müğənnini günahlandırırlar. Sizcə, günah həmin musiqini yazandadır, yoxsa oxuyanda?

- Söylədiklərinizlə razıyam, bayağı musiqilər bu gün də var. Amma bunun əsas günahkarı müğənnilərdir. Çünki məşhur mahnıları, xalq mahnılarını aranjiman etdirib elə kökə salırlar ki, adam mahnıya qulaq asmaq istəmir. Guya yenilik etmək istəyirlər, amma başa düşmürlər ki, onu bayağılaşdırırlar. O qədər qəribə ifalar nümayiş etdirirlər ki, adam bilmir ki, bu mahnı hansı xalqa məxsusdur. Şəxsən mənim özümün də bir mahnımı - "Ayrılıq olmayaydı" mahnısını gənc müğənnilərdən biri bir neçə il bundan əvvəl yeni aranjimanda oxumuşdu. Mən o mahnını həzin mahnı kimi yazsam da, o, aranjiman etdirib ritmləşdirmişdi. Bu, mənim xoşuma gəlməsə də, etiraz etmədim. Çünki gənclərə güzəşt etmək lazımdır. Çox istedadlı gənclər yetişir, onları ruhdan salmaq olmaz, əksinə hər birimiz onları dəstəkləməliyik.

- Azərbaycanda keçirilən musiqi yarışları barədə nə deyə bilərsiniz? Buna münasibətiniz necədir?

- Yaxşıdır. Əvvəllər festivallar, konkurslar keçirilirdi, indi isə müsabiqələr. İndiki müsabiqələr əsasən sms yarışması olduğu üçün bir çox sənət adamları onu qəbul etmir. Amma gəlin etiraf edək ki, dünyanın hər bir yerində belədir. Nə qədər də müğənni çox olsa, hər şeyi istedad həll edir. Onsuz da onlar zaman keçdikcə ələnəcəklər. Kim istedadlıdırsa, qabağa gedəcək, istedadı olmayanlar uzaqlaşacaq.

- Son illər təkcə müğənnilərin yox, mahnı yazanların da sayı çoxalıb...

- Bəli. İndiki gənc bəstəkarlar özlərindən musiqi peyda edirlər. Nədənsə hər yerindən qalxan özünü bəstəkar hesab edir. Əsl bəstəkar odur ki, konservatoriya bitirsin, simfoniya, opera yazsın. Bir-iki günə yazılan mahnıya mahnı deyə bilmirəm. Qısa müddətdə yazılan mahnının keyfiyyəti aşağı olur. Mənim aləmimdə yaxşı mahnı 8-9 aya, bəlkə də bir ilə ərsəyə gəlir.

- Yeri gəlmişkən, bu yaxınlarda skripkaçı Ceyhunun bəstəkarlarla bağlı söylədikləri böyük bir rezonans doğurdu. O bildirdi ki, nəinki gənc bəstəkarlar, hətta öz sözünü demiş bəstəkarların yazdığı əsərlər belə plagiatdır. Razısınız bu fikirlərlə?

- Əvvəla, bu deyilənləri böyük bəstəkarlara şamil etmək olmaz. Çünki mənim, Eldar Mansurovun, Cavanşir Quliyevin və digərlərinin yazdığımız əsərlər göz qabağındadır. Bizim bəstələrimizin yarım əsrə yaxın yaşı var. Bu sözlər indiki bəstəkarlara aiddir. Onlar musiqini təsir altında yazırlar. Yazdıqları musiqi də qətiyyən yadda qalmır. Ola bilsin ki, mahnı yeni yarananda bir müddət hitə çevrilsin, amma bir il keçən kimi tamamilə unudulur. Əsl sənət əsəri heç vaxt yaddan çıxmamalıdır. Necə ki, bizim böyük bəstəkarlarımızın əsərləri bu gün də yaşayır.

 

 

 Ədalət.- 2009.- 21 iyul.- S. 13.