Heydər Hüseynovun faciəsi
Onun fitrətinin imkanları ilə
gerçək durumu arasında təzadlı, hətta faciəvi
sərhəd vardı
Faciəvi həyat yaşamış Heydər Hüseynovun anadan olmasından 104 il ötür. 1908-ci ildə İrəvanda anadan olub. Ailədəki 6 uşağın kiçiyi idi. Az sonra atası vəfat edir. Böyük qardaşı Yusif 1918-ci ildə ermənilər tərəfindən öldürüldükdən sonra ailəsi əvvəl Batuma, sonra Stavrorola, axırda Bakıya köçür. H.Hüseynov böyük qardaşı və anasının himayəsi altında böyüyüb, 12 yaşında Bakının 18 saylı məktəbinin şagirdi olub. O, 1927-1931 illərdə indiki Pedaqoji Universitetin həm şərqşünaslıq, həm də pedaqoji fakültələrinin tələbəsi olub, ərəb və fars dillərinə mükəmməl yiyələnib. 1931-ci ildə Pedaqoji İnstitutun ictimai elmlər fakültəsinin qiyabi şöbəsini bitirib. Azərbaycan Elmi-Tədqiqat İnstitutunun asrirantı olub. 1936-1940-cı illərdə Heydər Hüseynov SSRİ Elmlər Akademiyası Azərbaycan filialı Ensiklopediya və Lüğətlər İnstitunun direktoru olub. 1939-1945-ci illərdə SSRİ Elmlər Akademiyası Azərbaycan filialı sədrinin müavini, 1945-1950-ci illərdə Azərbaycan SSR Elmlər Akademiyasının vitse-prezidenti, eyni zamanda ictimai elmlər bölməsinin sədri olub. 1943-1945-ci illərdə Azərbaycan Dövlət Universitetinin əvvəl «Marksizm – leninizmin əsasları», sonra isə «Fəlsəfə» kafedrasının müdiri olub. 1945-1950-ci illərdə Azərbaycan KP MK yanında Partiya Tarixi İnstitunun direktoru işləyib.
Fəlsəfəyə aid bir çox dərsliklərin müəllifi, ilk azərbaycan-rus və rus-azərbaycan lüğətinin redaktorlarından olub. Bəhmənyar, Nizami Gəncəvi, Füzuli, Abbasqulu ağa Bakıxanov, Mirzə Kazım bəy, Mirzə Fətəli Axundov, Həsən bəy Zərdabi haqqında ciddi tədqiqat işi ararıb. Həmin dövrdən Heydər Hüseynov «XIX əsrdə Azərbaycan fəlsəfi və ictimai-siyasi fikrin tarixi haqqında» fundamental əsər yazır, 1950-ci ilin mart ayında növbəti Stalin mükafatı alır. Əsər ilk dəfə 1949-cu ildə, ikinci dəfə 1958-ci ildə müəyyən ixtisarlarla rusca çar edilib. Kitab Azərbaycan dilində ilk dəfə 2006-cı ildə çardan çıxıb. 1950-ci ilin mayında Kommunist Partiyası MK-nın büro iclasında ciddi tənqid edilib, XIX yüzildə Qafqaz fəlsəfi fikrini tədqiqi müridizmin təbliği, sufizmin təqdiri kimi qəbul edilib. Azərbaycan KP MK SSRİ Nazirlər Soveti qarşısında onun aldığı Stalin mükafatlarından məhrum edilməsi vəsadət qaldırır və təmin edilir.
H.Hüseynov Kommunist Partiyasından çıxarılır və Elmlər Akademiyasındakı vəzifələrindən azad edilir. Dövlət orqanları, bəzi həmkarları tərəfində əsassız təqiblərə məruz qalır. Təzyiqlərə dözməyən H.Hüseynov 1950-ci ilin avqustunda damarlarını kəsir.
Heydər Hüseynov marksist fəlsəfəçisi idi: özünün xüsusi nəzəriyyəsi olmasa da, marksizm xəttində fərdi yaradıcılıq keyfiyyətlərini aşkarlamağa, milli mücadilə problemlərini müəyyən səviyyədə rəmzi də olsa, qabartmağa çalışırdı. Sosializm bir ideologiya olaraq fərdin müstəqilliyini tanımırdı; ona ümuminin təsiri və tələbi ilə böyüyən, imperiya tələblərinə tabe olanlar lazım idi. Ancaq Heydər Hüseynov ömrünün yetkin çağında, lap son anda gedişatın boyunduruğuna baş əymədi. Fitrəti ona deyirdi ki, ləyaqəti məhz zamandan, gedişatdan uca olmaqla qorumaq mümkündür.
Heydər Hüseynov kimi talantlı bir şəxs imperiyaya hava-su kimi gərəkli idi. Başı qovğalardan ayrılmayan, ayılmayan Sovet imperiyasına elmin, xüsusən də fəlsəfənin marksizm ideologiyası yönündə inkişaf etdirilməsi olduqca gərəkli idi. Heydər Hüseynov isə fitrətən azadlığa meylli idi: lakin onun fitrətinin imkanları ilə gerçək durumu arasında təzadlı, hətta faciəvi sərhəd vardı. Əgər o, fitrətən zamanının balası olsaydı, gedişatın yiyələri ilə dil tapa bilərdi. Lakin o, həmin dövrdə Azərbaycanın yiyəsi olan Mir Cəfər Bağırovun qarşısında əyilmədi, bu səbəbdən də onun hər mənada məhvinə fərman verildi. Əvvəlcə sürətlə vəzifədən uzaqlaşdırıldı, sonra isə cəmiyyətdə onun gözdən salınma kampaniyasına başlandı. Bütün bunlar isə Heydər Hüseynovun xarakterindəki problemin daha da düyünlənməsinə səbəb oldu. Nəticədə cəmiyyətin gözündən salınan, vəzifəsindən uzaqlaşdırılan, psixi durumu gərgin vəziyyətdə olan Heydər Hüseynov 42 yaşında intihar etdi…
Təbiidir ki, intihar faktoru ilə cəmiyyət
heç zaman
barışmayıb. Bütün hallarda intihar gedişata təslim olmaq kimi dəyərləndirilib. Lakin
Heydər Hüseynovun intiharı ləyaqət
qoruyuculuğu idi. O, ləyaqətini qorumaq üçün intiharı seçmişdi.
İstər-istəməz yaradıcı şəxslə zaman arasında tarixin əksər
çağlarında konfliktlər olub. Çünki zamanın əhvalı çox hallarda çərçivəsindən
kənara çıxmaq istəyən, onun
qayda-qanunları, əhvalı ilə uyğunlaşmaq
istəməyən şəxsiyyətin ölçüsünə
uyğun gəlmir. Əgər şəxsin
əhvalı, iradi vəziyyəti
güclüdürsə, o, əsərlərində
arzuladığı, yaratdığı müsbət qəhrəmanlar
kimi olur. Yox, əgər yaradıcı şəxs
zamanın axarına düşüb gedirsə,
o zaman şübhəsiz,
onun mənəvi iflası başlanır.
Sovet dövründə, xüsusən də
30-cu illər repressiyası zamanı
yazıçıların müstəqilliyinə hər mənada
qadağalar qoyulmasının, onların
yaradıcılıqlarına, hər şeydən əvvəl
isə psixikalarına olduqca mənfi təsir
edib. Yaradıcı insanın
düşüncəsini buxovlamaq olmaz. Sovet dövründə
yazıçının nəzarət altında saxlanması
şübhəsiz, onun idraki-bədii
keyfiyyətlərini istədiyi kimi, azad şəkildə ifadə etməsinə ciddi əngəl törədirdi.
Araşdırmaçı Adıgözəl Məmmədov deyir: «Hər kəs kimi
yazıçı da insandır. Bir insanın hər hansı formada
sarsıntılara cavab vermək
reaksiyası necə mövcuddursa, bədii
yaradıcılığa meylli insanlarda da bu,
var. Fiziologiya elmində siqnallar sistemi var. Mənfi emosiya da bir
siqnaldır. Bir də görürsən,
insan xaricdən ona ardıcıl şəkildə təsir
edən siqnallara vaxtında cavab verə bilmir, nəticədə nevrozluq
yaranır. Yaradıcı
şəxs o hala çata bilər ki, onda suisid
(intihar) baş versin. Bu mənada
Heydər Hüseynovun
ölümü buna bariz nümunədir.
Heydər Hüseynov öz
dövrünün konyukturasının
girovuna çevrilmişdi.
Ancaq o, bu girovluqdan çıxmaq üçün
cəhd edirdi. Geneoloji olaraq informasiyalar onu bu girovluqdan
çıxmağa məhkum
etmişdi».
Heydər Hüseynov imperiyanın yaratdığı «fikir zindanının hücrəsində»
müqavimət göstərmək
imkanında deyildi. O, bu zindandan çıxmağa
cəhd etdi. Çünki bu cür yaşamağı qəbul
etmirdi. Sonda isə yeganə
çıxış yolunu
özünə qəsddə
gördü. Təsadüfi
deyil ki, özünə qəsdə
meylə yaradıcı
insanlar arasında da az rast gəlinmir.
M.Bağırov 1950-ci ildə «Müridizm
və Şamil hərəkatının xüsusiyətləri
barədə» kitabında
yazırdı: «Heydər
Hüseynov Şamil hərəkatını azadlıq
və proqressiv addım kimi dəyərləndirir. Bu qiymət antimarksist, nəzəri və siyasi baxımdan səhv, tarixi həqiqət və tarixi materializmə ziddir. Müridizm islamda daha savaşqan və reaksion istiqamət olmuşdur, xalq kütlələrinə zülm
aləti kimi istifadə olunmuşdur və işğalçı
türk ordusu, ingilis müstəmləkəçiliyinin
maraqlarına qulluq etmişdir. Şamil Qafqazı Rusiyadan
ayırmağa çalışmış
və Qafqaz xalqları arasında rus xalqına qarşı nifrət hissi oyatmışdır.
Ona görə də Şamil hərəkatı
sırf reaksion xüsusiyyəti daşımış,
inqilabi hərəkatın
maraqlarına ziddiyyət
təşkil etmişdir,
Dağıstanda zəhmətkeş
qüvvələrin sinfi
özünüdərk prosesinə
ləngedici təsir göstərmişdir».
A.Məmmədov daha sonra deyir: «Sözsüz ki, M.Bağırov bu sözləri yazarkən əsassız olduğunu bilirdi, lakin o, məcbur idi. Dünyada siyasi proseslər
yeni mərhələdə
qaynayırdı. Bu dövrdə Bağırov
Moskvaya hər səfərində İran
Azərbaycanı məsələsini
qaldırırdı. O, 1945-ci ildə başa çatdıra bilmədiyi
Güney Azərbaycandakı
siyasi prosesləri yenidən bərpa etdirmək istəyirdi. Erməni-daşnak siyasi klanı
M.Bağırovu hər
vasitə ilə Stalinin gözündən salmağa çalışırdı.
Heydər Hüseynovun müridizmi
təbliğ edən əsərinin mükafata layiq görülməsi Bağırov əleyhinə
hazırlanan planın
gizli tərəfi idi. Tükü tükdən gözəl
seçən Bağırov
küləyin hardan gəldiyini gözəl duymuşdu. Bağırov ona qarşı
yönəldilən maneəni
məharətlə dəf
edə bildi. Təəssüf ki, bu oyunun qurbanı Heydər Hüseynov oldu».
Heydər
Hüseynov bu təzyiqlərə tab gətirə
bilmədi. Nəticədə bir dəfə
vena damarını kəsdi,
akademik Topçubaşov
onu ölümdən xilas etdi. Xəstəxanadan çıxdıqdan bir neçə gün sonra isə onu özünü
asmış vəziyyətdə
tapdılar. Dəfnini tez-tələsik
həyata keçirdilər,
dəfnində cəmi
bir neçə nəfər iştirak etdi. Professor Fuad Məmmədov Heydər Hüseynovun şəxsiyyətini
yüksək dəyərləndirir:
«Heydər Hüseynov Azərbaycan ictimai fikrinin görkəmli nümayəndələrindən biridir. Heydər Hüseynov qəlbən,
ruhən Azərbaycana
bağlı ziyalı
idi. Onun Şeyx Şamil haqqında yazdıqları
az sonra
əleyhinə çevrildi.
Sonradan dövriyyəyə belə
xəbər buraxıldı
ki, guya Şamil İngiltərənin
və Türkiyənin
agenti olub. Heydər Hüseynovu bu məsələdə sıxışdırıb
ciddi ittiham etdilər».
Uğur
Xalq Cəbhəsi.- 2012.-
6 aprel.- S.14.