Qubadlının
işğalından 20 gün əvvəl…
Birinci yazı
Bir neçə
gün bundan əvvəl saytların birində kiçik bir məqalə diqqətimi çəkdi. Məqalədə bildirilir ki, işğal altında olan Cəbrayıl və Füzuli rayonlarını biz döyüşərək
tərk etməmişik.
Əksinə, sonradan işğala
məruz qalan rayonlarımızı özümüz
boşaltmışıq. Hətta Füzuli rayonunu tərk etdikdən iki gün sonra
ermənilər oraya daxil olublar. Ermənilər əvvəlcə elə zənn ediblər ki, Azərbaycan ordusu onlara tələ qurur, ancaq sonradan
bunun tələ olmadığını bilib
çox asanlıqla torpaqlarımıza yeyələniblər.
Məqalədə bunun səbəbləri
də göstərilir.
Və bildirilir ki, həmin rayonlardan əhalinin çıxmasının
başlıca səbəbi
ordunun ərazilərdən
çəkib getməsi
olub. Digər bir səbəb
isə, Xocalı soyqırımını yaşayan
bir millətin ehtiyatlı tərpənməsi,
yəni növbəti
soyqırımı faktı
ilə üzləşməmək
üçün erməni
silahlı birləşmələri
gəlmədən rayonları
tərk etməsidir.
Hə qədər
acı olsa da, bu, bir
danılmaz fakdır. Bəzən olur
ki, yazılarımızda
bu faktın üzərinə pərdə
çəkməyə çalışırıq,
ancaq reallıqdan qaçmaq mümkünsüzdür.
Eyni fakt nə yazıq
ki, Qubadlı rayonunda da təkrarlandı.
Özü də pis bir formada…
…Hər il
Qubadlı rayonunun işğalıyla bağlı
təkrar olsa da belə, nəsə
yazıram. Və sadəlövcəsinə ümid
edirəm ki, gələn il
bu torpaqları geri qaytara biləcəyik,
o zaman işğalla bağlı nələrisə
xatırlatmağa ehtiyac
qalmayacaq, itirilmiş yurdların azad olunmasının şərəfindən
danışıb, qürur
duyacağıq… Təəssüf
ki, ötən ilki ümidlərim bu il də alt-üst oldu. Yenə də rayonun
işğal tarixindən
söz açıram.
Beləliklə, 1993-cü il avqustun 31-də rus-erməni
hərbi birləşmələri
Qubadlı rayonunu işğal etdilər. Artıq 18 ildir qubadlılar vətən həsrəti
ilə yaşayırlar.
Daha doğrusu məcburən həyat sürürlər.
Qubadlı Zəngilan,
Laçın, Cəbrayıl,
eyni zamanda, Ermənistanın Gorus və Kafan rayonları
ilə sərhəddə
yerləşirdi. 802 kvadrat
kilometr sahəsi, 93 kəndi, 13,2 min hektar yamyaşıl meşə
sahələri, Bərgüşad,
Həkəri, Ağa çayı kimi çayları olan Qubadlının 28 min əhalisi
əsasən Sumqayıt şəhərində
və 42 yaşayış
məntəqəsində məskunlaşıb.
Qubadlı rayonunda 21 orta,
26 səkkizillik, 15 ibtidai
məktəb, bir əyani-qiyabi orta məktəb fəaliyyət
göstərirdi. Bu təhsil ocaqlarında 5852
şagird təhsil alır və 1280 müəllim uşaqların
təlim-tərbiyəsi ilə
məşğul olurdu.
Rayonda
300 yerlik 4 xəstəxana
və 33 səhiyyə
müəssisəsi fəaliyyət
göstərirdi. 111 mədəni-maarif müəssisəsi,
o cümlədən 60 kitabxana,
10 mədəniyyət evi,
28 klub vardı. 125 ticarət, 96 ictimai-iaşə,
25 məişət xidməti
müəssəsi əhalinin
istifadəsindəydi. Qubadlı rayonu öz tarixi abidələri ilə də məşhur idi. Gavur dərəsindəki mağara-ibadətgahın tarixi
dördüncü əsrə,
Muradxanlı kəndindəki
Qalalı, Əliquluuşağı
kəndindəki Göy
qala abidələri beşinci əsrə, Dəmirçilər türbələri
və Yazı düzündəki Cavanşir
türbəsi on dördüncü
əsrə, Gürcülü
kəndindəki türbə
on yeddinci əsrə,
Xocamsaxlı kəndindəki
türbə on səkkizinci
əsrə aiddir və bu türbələr
həmin yerlərin qədim tarixindən xəbər verirdi. Qubadlı ərazisində
Azərbaycanın digər
regionlarını birləşdirən
e.ə. ikinci əsrə aid Zəncirvari
qalalar sistemi vardı. Dəmirçilər kəndi ilə
Dondarlı kəndi arasında Ağa çayı üzərində
Hacı Bədəl körpüsü on doqquzuncu
əsrə, Dondarlı
kəndindəki məscidin
tarixi isə on səkkizinci əsrə aiddir.
Qubadlı uğrunda döyüşlərdə 230 nəfər şəhid olub. Onlardan 12 nəfəri Milli Qəhrəmandır.
…Qubadlının işğalından 20 gün əvvəl rayona getmişdim. Xüsusi olaraq qeyd edim ki, rayonun Ermənistanla sərhədlərində döyüşlər getsə də, əhalinin yerlərini tərk etməsindən söhbət belə gedə bilməzdi. Hər kəs öz gündəlik işi ilə məşğul olurdu. Boya-başa çatdığım Mahmudlu kəndini Ermənistanın Xınzırək rayonu ilə cəmi bir neçə kənd ayırırdı. Ermənilər Qubadlı rayonunu və bir neçə kəndini, o cümlədən Mahmudlu kəndini daim atəşə tuturdular. Olurdu ki, bir neçə saat qrad qurğularından kəndin yuxarı hissəsi atəşə məruz qalırdı. Sakinlər həmin vaxt təhlükəsiz yerlərdə gizlənsələr də, onların üzündə qorxu hissi yox idi. Mən bunu tam məsuliyyətlə deyirəm. Kənddə qaldığım müddətdə bir neçə dəfə ermənilərin həmlələrinin şahidi olmuşdum. Qrad qurğularından atılan mərmilər kəndin yuxarı hissəsinə atılsa da, dağıntılar vermirdi. Ancaq bir dəfə atılan mərmilərdən biri kəndin yuxarı hissəsində olan evə düşdü və ev yanmağa başladı. Kənd camaatı yanan evi söndürmək üçün bütün fədakarlıqları göstərdilər. Yəni, qorxub-çəkinmədən evdəki əşyaların bir hissəsini yanğından xilas edə bildilər. Atəş səsləri kəsiləndə isə yenə də hər şey öz axarı ilə gedirdi. Mən o zaman kənd camaatının birliyini gördüm və içimdə sanki bir arxayınlıq yarandı. Və fikirləşdim ki, bu birlik bütün çətinlikləri dəf etməyə yetər…
Ancaq cəmi 20 gündən sonra Qubadlı rayonu işğal edildi. Əhali varından, dövlətindən, yerindən-yurdundan oldu. Başqa rayonları deyə bilmərəm, Qubadlı sakinlərinin əksəriyyəti evlərindən heç nə çıxarda bilməmişdilər. Yalnız ailələrini xilas etmək zorunda qalmışdılar. Elələri olmuşdu ki, erməni evinə od vurub yandırmasın, var-dövlətini talan etməsin deyə, özü evini yardırmışdı. Mal-qarasını isə qarşısına alaraq işğal təhlükəsindən uzaq rayonlara üz tutmuşdu. Və min bir əziyyətlə bəslədiyi mal-qaranı həmin rayonlarda dəyər-dəyməzinə satmışdı.
Yuxarıda göstərilən fakta rəğmən deyə bilərəm ki, Qubadlı rayonu işğal olunmamışdan təxminən bir həftə əvvəl oradakı ordu birləşmələri öz mövqelərini tərk etmiş, əhalini düşmənlə üz-üzə qoymuşdular. Təbii ki, əhali də bütün olanları bildiyi üçün bir fürsətə bənd imiş kimi rayonu tərk etmişdilər. Rayon işğal olunandan təxminən 10 gün sonra Bərgüşad çayı istiqamətində Zəngilan rayonuna yaxın kəndlərin sakinləri öz evlərinə qayıdaraq ev avadanlıqları götürmüşlər. Bu isə əsas verir deyək ki, qubadlılar da xocalıların aqibətini yaşamamaq üçün önləyici tədbirə əl atıblar. Ancaq onu da xüsusi olaraq vurğulamalıyam ki, ermənilər Həkəri çayı istiqamətində bir çox kəndələrə qrad qurğuları ataraq yandırmış və əhalinin həmin kəndləri tərk etməsini sürətləndirmişdilər.
…Bütün hallarda torpaqlarımız erməni işğalı altındadır və yağı düşmən ormanlarımızda atını elədən-eləyə, belədən-beləyə səyridir. Biz isə hələ də güman edirik ki, ATƏT-in Minsk qrupunun həmsədrləri sülh yoluyla torpaqlarımızın geri qaytarılmasına nail olacaq…
Arzu Şirinova
Xalq Cəbhəsi.- 2013.- 29 avqust.- S.8.