“Xürrəmilər hərəkatı,
Babək haqqında ağızlarına gələni
danışırlar”
Akademik
Nailə Vəlixanlı: “20-ci ilin sonlarında muzeyin direktoru
erməni olub, ilk bayrağımız, gerbimiz aparılıb“
Milli Azərbaycan
Tarixi Muzeyinin direktoru, akademik Nailə Vəlixanlının
APA-ya müsahibəsi
- Nailə
xanım, muzeyin işləri necədir, hansı yeniliklər
var?
- Azərbaycan
tarixinin öyrənilməsində muzeylərin rolu
mövzusunda ənənəvi konfrans keçiririk. Bu ilki konfransı Azərbaycanın ilk peşəkar
arxeoloq və muzeyşünası Davud bəy Şərifova həsr
etdik. Muzeyin funksiyaları çoxdur.
Onlardan biri də maarifləndirmə
funksiyasıdır. İndiki dövrdə
bir qədər artıq maariflənmək lazımdır.
Çünki bizim müxtəlif sahələrdə
problemlərimiz var – mənəvi, maddi, siyasi və s. Biz də
cəmiyyətin üzvü kimi hər hansı problemin həll
olunmasında köməklik etmək istəyirik.
- Muzeyin fəaliyyətində
hansı çətinlik və qayğılarla üzləşirsiniz?
Maddi qayğılardan tutmuş, digər məsələlərə
qədər...
- Maddi
problemlər kiçik miqyasda olanda özümüz həll
etməyə çalışırıq. Milli
Elmlər Akademiyası bizim baş idarəmizdir, dövlət
səviyyəsində həmişə yardımlar olur. Muzey çox gözəl binada yerləşir. Ümummilli liderimiz demişdi ki, bu binanın
özü bir muzeydir. Amma tariximizin daha
yaxşı öyrənilməsi üçün
binamızın sahəsi çox kiçikdir. Hazırda biz 1920-ci ilədək olan dövrü əhatə
edə bilmişik. Fondlarımız
arxeoloji və etnoqrafik materiallarla çox zəngindir, ancaq onu
tam şəkildə nümayiş etdirə bilmirik. Ekspozisiyadakı eksponatları tez-tez dəyişdiririk,
çalışırıq bəzi eksponatlar
üç-beş aydan artıq qalmasın. II Dünya müharibəsi ilə bağlı zəngin
materialları ekspozisiyada nümayiş etdirə bilmirik. Müharibəyə 600 mindən artıq
oğlumuz-qızımız gedib, onların yarısı
qayıtmayıb. Biz bu qələbəni
ona görə qeyd etmirik ki, SSRİ-nin tərkibində
olmuşuq, həm də faşizmdən vətənimizi
qoruyurduq. Hitlerin əsas məramlarından
biri Bakı neftini ələ keçirmək idi. Sonrakı taleyimiz nə olacaqdı, hələ
bilinmirdi. Əlbəttə, yaxşı
şey gözləmək qeyri-mümkün idi. Bəziləri deyir, qələbənin bizə dəxli
yoxdur, SSRİ-nin, Rusiyanın müharibəsi idi. Yox, qətiyyən belə deyil.
- Bəzən
bu cür fikirlər də səslənir ki, almanlar Bakıya gəlsəydilər,
faşizmin süqutundan sonra Avropanın, Almaniyanın tərkib
hissəsi kimi rusdan canımız qurtarardı...
- Bəlanın
birindən qurtarıb o birinə düşərdik. Mən belə düşünürəm. Biz indi müstəqilik və müstəqilliyin nə
qədər böyük nemət olduğunu dadırıq.
- Söhbət
70 ildən gedir...
- Son iki
min ili götürsək, Azərbaycan bir
işğalçının əlindən çıxıb,
o birinin əlinə düşüb. Bizim 70 il
də, ondan artıq da işğal altında olduğumuz
dövrlər olub. Faşizm üzərində qələbə
xeyrin şər üzərində qələbəsi idi.
Xeyrin içində kimlər olub, qələbəni
necə əldə edib, bu, başqa məsələdir, amma
ümumilikdə, böyük şər məğlub edilib.
- Nailə
xanım, siz ərəb istilaları, Xürrəmilər hərəkatı
haqqında kitabların müəllifisiniz və
istinadlarınız ərəb mənbələri olub. Məsələn,
Azərbaycan tarixşünaslığını əl-İdrisi,
əl-Biruni, əl-Qərnati kimi orta əsr ərəbdilli
müəllifləri ilə tanış
etmisiniz...
- Bu ifadəmə
görə məni bağışlayın, ərəb mənbələri
ilə tanış olmayan adamlar Xilafət,
Xürrəmilər hərəkatı haqqında
ağızlarına gələni danışırlar...
- Nə
danışırlar? Ərəb istilaları böyük mənada
Azərbaycana nə verdi?
- O
istilalardan 1300-1400 il keçib və o
dövrə bu günün reallığı ilə
münasibət bildirməməliyik. Hətta 100 il əvvəl olan hadisələri təhlil edəndə
də reallığı nəzərə almalıyıq. Ərəb xilafəti dövründə baş verən
hadisələri təhlil etmək üçün o
dövrün insanlarının cildinə girməli, onların
taleyini yaşamalıyıq. Tarixin dərinliyinə
baş vurmaq istəmirəm, amma bilənlər bilir ki, o
dövrdə Azərbaycan adlı dövlət yox olmuşdu.
Ərəblərin hansı niyyətlə, hansı
bayraq altında hücum etmələrindən asılı
olmayaraq, bu işğal idi. Ola bilər,
dünyaya İslam ideologiyası ilə ədalət gətirmək
istəyirdilər, amma yerli əhali üçün bunun
heç bir əhəmiyyəti yox idi. Sadə
insanın torpağı, evi, ailəsi var idi və hücum edən
hansı əqidə ilə gəlir-gəlsin, o,
işğalçı idi. Amma məlumdur
ki, İslamı bütpərəstlərdən başqa
heç kimə zorla qəbul etdirmirdilər.
- Millət
vəkili Fazil Mustafa Babəki tariximiz üçün
utancverici şəxs adlandırıb...
- Babək
öz dövrünün oğlu idi. Fazil Mustafa kimdirsə, nəyə
görə 1400 il əvvəl olan
insanı öz dövrü ilə müqayisə edir? Xürrəmilər hərəkatı təxminən
VIII əsrin axırlarında başlayıb. Ondan əvvəl ərəblərə qarşı
mübarizə, hərəkat çox güclü idi. Babək hərəkatı məğlub ediləndən
sonra bütün xilafət ərazisində, o cümlədən
Azərbaycanda ayrı-ayrı dövlətlər yarandı.
Babək yeni din yaratmaq istəyirdi. O, nə
islam idi, nə atəşpərəstlik,
nə də xristianlıq idi. Bəziləri
deyir, Babək İslam uğrunda vuruşub, ona qarşı
çıxmayıb. Babək ərəblərə
qarşı çıxıbsa, onun ideologiyasına da
qarşı çıxıb. Onun ərəblərə
qarşı çıxıb, İslama qarşı
çıxmaması mümkün deyildi. Babək
yeni din yaratmağına insanları inandırmışdı
və 20 ildən artıq mübarizə aparmışdı.
Çox maraqlıdır, o özü Bizansla əlaqə
saxlayırdı. Təbəridə Babəkin
Bizans imperatoruna məktubu var. Orda deyilir ki, mən yeni din
yaratmışam, bu din uğrunda mübarizə aparıram.
Bu, ideologiya idi. Babəkin əsas
məramı Azərbaycanı ərəblərdən qurtarmaq
və sözsüz ki, hakimiyyəti ələ almaq idi.
Ərəb mənbələri ilə işləyə bilməyənlər,
heç olmasa o mənbələrlə tanış
olanların işlərinə baxsınlar. Mən
televizorda Fazil Mustafanın çıxışına qulaq
asandan sonra çalışıram ki, o cür verilişlərə
baxmayım. Çünki bildilər, bilmədilər,
danışırlar. İndiki vətən
anlayışı ilə o vaxtkı vətən
anlayışı tamam fərqli idi. O vaxt vətən
anlayışı ev, torpaq və ailədən
ibarət idi. Yəni çəpərinin
içi onun vətəni idi.
- Ərəb mənbələrində Babəkin və ətrafının
əxlaqsızlıqla məşğul olduğu haqda məlumatlar
var?
- Siz atəşpərəstlərin
bəzi görüşlərinə baxsanız, görərsiniz
ki, müxtəlif gecələrin keçirilməsi, zikr məclisləri
onlarda da olub. Xürrəmilərdə də gecə
mərasimləri, əyləncələr olub. Amma bunu həddən artıq şişirdirlər.
Belə şeylər əxlaqsızlıq kimi
yox, dini ayin kimi qəbul olunmalıdır. Yəni
onların dinində, dünya görüşlərində belə
ayinlər olub. Bu ayinləri biz
bugünkü əqidəmiz və
dünyagörüşümüzlə qəbul edə
bilmirik. Ərəb mənbələri bu faktı bir az da şişirdib, ikrahla yazıblar.
- Şişirdib nə şəkildə yazıblar?
- Məsələn,
qadınların ümumi olması haqqında yazıblar. Amma Babəkin özünün ailəsi, arvadı,
övladı olub. İslamda 4 qadınla evlənmək
mümkündür. Elə ölkələr
və dünyagörüşlər var ki, dörd ərin
olmasını qəbul edib. Biz əlbəttə,
İslama görə, ənənəvi olaraq, dörd
qadını, siğələri düzgün qəbul edirik,
amma dörd kişini qəbul etmirik. Bu, təxminən
eyni mənanı ifadə edir. Mənbələrin
Babək hərəkatı və onun ətrafı ilə
bağlı yazdığı o faktları ədəbsizlik və
əxlaqsızlıq kimi qəbul etmirəm. Bu, onların dini görüşləri və ənənələrindən
gəlib. Mənbələrdə təfərrüat
yoxdur ki, onlar bunu nəyə görə ediblər.
- Nailə
xanım, muzeyin binası Tağıyevin mülkü olub. Bir dəfə oxumuşdum ki, 40-cı illərdə
bu bina hərbi hospital kimi istifadə olunub. Sara xanımın qalmağa yeri olmayanda gəlib bura,
qapıdan buraxmayıblar. Deyib, getməyə yerim yoxdur,
heç olmasa imkan verin, evimizin qapısının
ağzında yatım...
- Mən
Şərqşünaslıq İnstitutunda işləyəndə
elmi rəhbərim Ziya Bünyadov idi. Sara
xanım Ziya Bünyadovun yanına gəlirdi, söhbət
edirdi. Həddən artıq miskin görkəmi
var idi. Biz fikirləşirdik ki, Sara
xanım yəqin ki, cəmiyyətə etiraz əlaməti
olaraq belə geyinir. Sonradan gördük
ki, doğrudan da belədir. Bacısının gəlini
bizə danışırdı ki, Sara xanım bizə gəlib
çimirdi, paltarını dəyişirdik, sonra
görürdük yenə ayağında kişi
botinkası, əyninə nimdaş palto geyib, başına
köhnə yun yaylıq bağlayıb. Əlində
böyük portfel olardı, atasının bütün sənədini
orda gəzdirirdi. İstəyirdi ki,
Tağıyevə bəraət qazandırsın. O ki
qaldı siz dediyiniz hadisəyə, bu bina heç vaxt hospital
olmayıb. 1920-ci ildə qərar
çıxıb ki, bina muzey olsun. Hətta
bir hissəsində uşaq evi, arxiv fəaliyyət göstərib.
40-cı ildə binanı muzeydən alıb
veriblər Xalq Komissarlar Sovetinə. 40-cı
ildən 53-cü ilə qədər bu binada həmin idarə
yerləşib. İndiki Hökumət Evi
tikiləndən sonra 53-cü ildə bina yenidən muzey olub.
Sara xanımın bu evə
buraxılmadığını mən də eşitmişəm.
Ola bilər, əlbəttə, gəlib, qorxub
onu binaya buraxmayıblar. Dövr başqa
dövr idi, onu ancaq Ziya Bünyadov kimi insan qəbul edib,
söhbət edə bilərdi. O vaxt Sara xanıma indiki
Statistika Komitəsinin yanında ev
vermişdilər. Sara xanımın qızı
rəhmətə gedib, amma nəvələri sağdır.
Tağıyevin nəticəsi indi “BP”də
çalışır, bizim sıx əlaqəmiz var,
yaxşı insandır. Biz muzeyin 90 illiyini
keçirəndə bütün ailəni dəvət etdik,
iştirak etdilər. Repressiyalar
dövrünə düşsəydi, Sara xanımı
çoxdan aradan götürərdilər. Tağıyevlə yoldaşı Sona xanım
dünyasını dəyişəndən sonra Sara xanım
Leninqrada gedib Nikolay Sarayev adlı bir nəfərlə ailə
qurub. İki oğlu var, onlar da Leninqraddan
muzeyin 90 illiyinə gəlmişdilər. Son
məqamda haqq gəlib yerini tapdı, Tağıyevin xidmətləri
xalqa olduğu kimi çatdırıldı. Biz səkkiz
otaqdan ibarət Tağıyevin ev muzeyini
yaratmışıq. Ona görə də muzeyin
sahəsi kiçikdir.
- Muzeyin
sahəsinin genişləndirilməsi, yaxud başqa tədbir
görülməsi ilə bağlı müraciət etmisiniz?
- Bəli, təkliflərimiz olub, xahiş etmişik. Bu muzey qalmaqla, biz təzə bina lazımdır. Bu, vacibdir. Moskvada tarix muzeyi 1917-ci ilə qədər olan dövrü əhatə edir. Köhnə inqilab muzeyini isə Rusiya Müasir Tarix Muzeyi ediblər. Mən də təklif etmişdim ki, bura olsun Azərbaycan tarixi muzeyi, 1918-ci ildən sonrakı dövr üçün isə ayrıca bina tikilsin. Bu bina Tarix Muzeyi üçün tamamilə uyğun deyil. Çünki muzeyin eksponatlarını saxlamaq üçün müəyyən temperatur şəraiti, yer, ölçü lazımdır. Muzeyin özünün ekspozisiyasında 18 dərəcədən yuxarı temperatur olmaz. Elə yer var ki, orda ümumiyyətlə, temperatur 5 dərəcə olmalıdır. Hər halda, 18 dərəcədən yuxarı icazə yoxdur. Bizim o imkanımız yoxdur, çünki bu bina ev kimi tikilib. Cənab prezident çox sağ olsun, bizim binaya böyük diqqət yetirdi, təmir və bərpa işləri aparıldı. Muzeyin əvvəlki vəziyyəti ilə indiki vəziyyəti arasında yerlə göy qədər fərq var. Hətta o vaxt oturmağa stulumuz yox idi. Binada siqnalizasiya yox idi, ona görə də oğurluqlar, itkilər olurdu.
- Muzeydən indiyə qədər nə itib?
- Çox olub. Vaxtilə xalçalar, silahlar, başqa şeylər itib. Çox şükür indi siqnalizasiya var, mühafizə çox güclüdür. Bərpa laboratoriyamız pis vəziyyətdə idi, Elmin İnkişaf Fondu kömək etdi, laboratoriya avadanlığı verdilər. Çalışırıq, dünya səviyyəsinə çataq. Praqada çox gözəl sərgi keçirdik, böyük maraqla qarşılandı. Hazırda yenə sərgiyə və konfransa hazırlaşırıq.
- Dünya muzeylərində bizim tarixi əşyalarımız saxlanılır. Onların gətirilməsi ilə bağlı danışıqlar aparılırmı, yoxsa bu haqda heç danışmağa dəyməz?
- Bu, qeyri-mümkündür. Azərbaycanda muzey işi 1919-1920-ci illərdən başlanılıb. 95 il müddətində əlbəttə, biz çox şeyə nail olmuşuq. Amma 20-ci illərə qədər arxeoloji qazıntılar, tədqiqatlar aparılıb. Hansısa dünya muzeyinin tarixi əşyanı bizə qaytarması çox çətin məsələdir. Türkiyənin Topqapı və başqa muzeylərində Səfəvilərə, Ağqoyunlulara aid əşyalar var. Baxmayaraq ki, qardaşıq, amma muzey çalışır ki, eksponatını qorusun. Bir müddət əvvəl Vladimir Putin Bakı ətrafında aparılan qazıntılar zamanı tapılan kuzəni cənab prezidentə hədiyyə etmişdi, prezident də onu bizə bağışladı. Dövlət başçısı səviyyəsində olsa, əlbəttə, mümkün olar. 20-ci ilin sonlarında muzeyin direktoru erməni olub. O zaman yaradılan İstiqlal muzeyində olan materiallarımız hamısı aparılıb. İlk bayrağımız, gerbimiz, ayrı-ayrı əşyalar, protokollar... təxminən 40-a yaxın əşya aparılıb, indi əlimizdə yoxdur. Kitabda yazılıb ki, həmin əşyalar İnqilab Muzeyinə göndərilib. O vaxt İnqilab Muzeyi Moskvada və Leninqradda olub. Moskvaya dəfələrlə müraciət etdik, özümüz də getdik, amma dedilər, bizdə yoxdur. Ola bilər, fondda atılıb qalıb, heç fikir də vermirlər. Belə şeylər çoxdur, qaytarmaq fikrində də deyillər.
Xalq Cəbhəsi.- 2015.- 25 aprel.-
S9.