Ermənilər xalqımıza minnətdarlıq əvəzinə xəyanətkarlıq ediblər

Onların “Bəşərin ilk vətəni Ermənistandır” deməkdə məqsədləri vətənsiz olduqlarını ört-basdır etməkdir

Ermənilərin insanlığa əsaslanmayan istəklərinə yetməsi yolunda namuslarını belə qurban vermələri qədim tarixdən bəri xalqlara gözəl məlumdur. Onlar qonşu düşməninə sədaqətlərini sübut etmək ucun hec nədən çəkinməyiblər, hər ceşid alcaqlıqlara, satqınlıqlara baş vurublar. Araşdırmaçı Ə.Əroğul bildirir ki, ermənilər bu yolda sonlu-sonsuz zaman kəsiklərində, vaxt dönəmlərində öz şərəfsizlikləri ilə ad cıxarıblar. Varlıqlarını “naxələf millət” sözünə assimilyasiya ediblər. Qeyri-insani xarakterləri, öz murdarlıqları ilə başqa millətlərdən seçiliblər. Fursətcildilər. “Ermənidən özünüzə dost tutmayın, üzəvarı hisslərinə aldanmayın” deyən ata-babalarımız sözlərində haqlıdılar. Çunki ürəklərində gizlətdikləri duşmənçilik hissləri daha böyükdür.

A.S.Puşkinin şeirlərində erməniləri “oğru və alcaq” bir məxluqat kimi tərənnum etməsi təsadüfdən deyilən və yazılan sözlər deyildi. Onların bədniyyət olmalarını, naqisliklərini söz olaraq ağızdan-ağıza eşitməmişdi, əməli fəaliyyətdə gözləri ilə görmüşdü. Murdarlıqlarının, qeyri-insani davranışlarının, alcaq hərəkətlərinin bilavasitə şahidi olmuşdu: “O, Qafqazda olarkən keşişlərin erməni qızlarını rus zabitlərinə hədiyyə etmələriylə, habelə erməni mənşəli çar generallarının oğurluqları, hiyləgər hərəkətləri ilə dəfələrlə üz-üzə gəlmişdi. İ.Lazarevin brilyant, V.Mədətovun at, İ.Korqanovun qızıl xəncər, paltar oğurluqları ilə məşğul olmaları, Behbudovun Azərbaycan türklərini rus işğalcılarına qarşı üsyana qaldırmaq, onları qırğına vermək üçün hansı yollara, hiylələrə əl atmasını öz gözləri ilə görmüşdü. Həm də erməni mənşəli car generallarının bu yaramaz iştəklərinin, hərəkətlərinin əks-sədası rus cəmiyyətində rezonans doğurmaya bilməzdi, “erməni bəlası” qasırğaya bənzədilməzdi. Əgər Qafqaza ayaq açan ermənilər qonşu haqqını tanımış olsaydılar, bu nankorlar barəsində xristian gürcülər “ermənilər gəldilər və özləri ilə bəla gətirdilər” və yaxud Azərbaycan türkləri “beş barmağını bal edib beşini də erməninin ağzına bassan xeyir yoxdur, qədir bilməzlər” deməzdilər. Və yaxud erməni balasının hansısa bədfeilliyinin, nankorluğunun muşahidəçisi olmuş böyük türk sərkərdəsi, dunya fatehi Əmir Teymur gələcək nəsillərə xitab etməzdi ki, gələcəkdə xalqlar erməniləri bir millət kimi yer üzündən silmədiyim üçün ya məni qarğıyacaq, ya da ki, alqışlayacaqlar.

Tanrı qarğışına kecib torpaqsızlıqla cəzalandırılan ermənilər hər zaman torpaq acı olublar, torpaq acgözü tək dünyaya göz açıblar. Özgələrinə məxsus torpaqlarda bic zoğ kimi boy atıblar. Bu gun də özlərinə məxsus olmayan mal-mulkə göz dikirlər, qonşu torpağına həsədlə baxırlar, qonaq olduqları ev sahibinin həyət-bacasına tamah salırlar.

Torpaq əldə etmək uçun hər növ alçaqlıqlara, məkr və hiyləyə baş vururlar, yalanlara, saxtakarlıqlara əl atırlar. Güclülər qabağında timsah tək göz yaşları axıdırlar, gücsüzlər qabağında vəhşiləşirlər, yırtıcıya dönürlər. Özlərini, tarixlərini kiməsə, kimlərəsə bağlamaq, yaxmaq səyləri puça cıxdıqca yenilərini ortaya atırlar. Nəyin bahasına olursa-olsun, özlərinin qədimliyini sübuta calışırlar. Lakin bu yolda növbəti uğursuzluğa düçar olsalar da, bir-birini ustələyən saxtakarlıqlarla özlərini rüsvay etməkdən usanmaq bilmirlər. Son anda isə öz çirkin, xəbis niyyətlərini həyata kecirməkdən ötrü zorakılıq və terroru özləri ucun çıxış yolu secirlər.

Saxtakar tarixçilər - müəlliflər qrupu “Erməni xalqının tarixi” kitabında (I c., səh. 96) yazırlar: “Bəşərin beşiyi, ilk vətəni Ermənistandır. Ən qədim xalq erməni xalqıdır, ən qədim dil erməni dilidir”. Hətta 1990-cı ilin avqustunda daşnak psixopatları “ermənoid irqi”nin genofonduna aid elmi-tədqiqat institutu yaradıblar. Bununla onlar gorəsən, nə demək, nəyə nail olmaq istəyirlər? Nə demək istədikləri ancaq bir özlərinə bəllidir. Uzunqulağını tərifləmək şakərinə tutulan qaraçılar sayaq hərəkət edən saxta erməni tarixçiləri, yazıcı və şairləri erməni xalqını nə üçün bu qədər tərif edirlər?! Tərifin, yalanın özünü belə istədikləri, bacardıqları qədər böyüdürlər və şişirdirlər. Görünür, ona görə böyüdürlər, şişirdirlər ki, erməni xalqı kiçikdən kicikdir, habelə “ən qədim xalqdır” deyə-deyə bu fikri beyinlərə yeridib erməni xalqının bicənnə, torəmə xalq olduğunu gizlətmək, “bəşərin ilk vətəni Ermənistandır” deməkdə məqsədləri vətənsiz olduqlarını ört-basdır etməkdən ibarətdir. “Ən qədim dil erməni dilidir” deməklə köklü dillərinin olmadıqlarını, erməni dilinin şəkilçi dil olduğunu maskalamağa calışırlar. Böyüyün böyük sözünə, söz qoşqusuna ehtiyacı yoxdur. Fitnə-fəsad törətməklə, vəhşi təbiətlə, qəddarlıqla, nahaq və günahsız qanlar töküb namərdliklə məşğul olan nankor bir xalq böyük ola bilməz. O, ancaq zəlil və bütün məxluqatın ayaqaltısı ola bilər. Əkdiyi xəyanət və satqınlıq toxumunun tezliklə “barını” dərər. Necə ki, bu bəlayla Anadolu Turkiyəsində uzləşdilər”.

Daşnak psixopatları dərk etmək istəmirlər ki, qonşu millət haqqında nalayiq ifadələr işlətmək, onun qəsdinə durmaq, daim xəbis niyyətdə olmaq, bundan cəkinməmək, başqası haqqında qəzəb, kin doğurmaq, ədavəti gucləndirmək, qırğınlar torətmək bir zaman qarşı tərəfin elə addımlar atmasına, əks reaksiyasına səbəb ola bilər ki, qarşılıqlı ittihamın təsiri altında erməni etnik qrupu məhv olmaq təhlukəsi ilə üz-üzə qalar, məskun olduqları torpaqlardan köçmək, köçürülmək məcburiyyəti ilə uzləşə bilər: “Erməni kilsələri yarandığı və formalaşdığı gündən özünün şər yuvası olması, əxlaqsız hərəkətləri ilə diqqəti cəlb edib. Hələ erkən orta əsrlərdə Bizans imperatoru erməni kilsələrini ara qarışdırmaq üstündə günahlandırıb, onu elə dövrünün “şər yuvası” adlandırmışdı. Materialist, marksist dunyagörüşünün banilərindən biri F.Engels erməni kilsəsini “dunyaya fahişəlik yaydığına görə” suçlamışdı. Saxta erməni tarixşünaslığı harda erməni kilsəsi olubsa, oranı erməni knyazlığı kimi qələmə verir. Harada “xristian”, “nəsrani” sözünə rast gəlirlərsə, onu yazılarında və tərcümələrində ağına, bozuna baxmadan “erməni” sözüylə əvəzləyirlər. Bütün Qafqazı “qədim erməni torpağı” kimi qələmə verməyə çalışırlar. Bu yolda hec bir saxtakarlıqdan cəkinmirlər. Ar-namus, abır-həya bilmədən öz bildikləri şəkildə uydurma “Böyük Ermənistan” mifini dünyanın siyasi xəritəsinin üstünə sərirlər. “Uç dəniz arasında erməni dövləti qurmaq, yaratmaq” uğrunda mubarizə aparmaq ruhunda və uslubunda hərzə-hədyanlar yazırlar. Ancaq atasını tanımayan millət, “eşələnmədiyi ocaq başı qoymaz qalsın”, deyiblər. Dunənədək ruslarla cici-bacılıq edirlərdisə, bu gün ermənilər farslara “din ayrı qardaşlarımızdır”, deyirlər. Çunki bu gun onların cörəkləri farslarla “qardaşlıqdan” cıxır.

Dünənə kimi I Pyotrdan üzü bəri rus carlarına “xilaskar ata” deyirdilər. I Pyotradək isə Osmanlı sultanlarına erməni xalqının babası kimi baxırdılar. Rus çarlarının sandıq tulasına dönənədək öz daxillərində belə, baş verən müşkül işlərini, ixtilaflarını həll etmək və ya aradan qaldırmaq üçün Osmanlı sultanlarının vasitəciliyindən istifadə edirdilər. Sultanlara özlərinin qayğıkeş atası kimi hörmət bəsləyir, onları eşidir, məsləhətlərinə qulaq asırdılar. Elə ki, erməni bəlası açıq-aşkar meydana çıxdı, hər şey alt-ust oldu, lənət olub dunyanın yaranışı və insan cəmiyyətinin doğuşu fonunda duran qüdrətli və boyuk turk millətinin boğazından asıldı”.

Araşdırmaçı vurğulayır ki, bu gün ermənini bizə “secilmişlər” kimi sırımağa calışan xristian Qərbi yaxşı başa duşməlidir ki, ermənilərin kimliyi kimsəyə məlum deyilsə də, biz Azərbaycan turklərinə cox yaxşı məlumdur: “Bu gün türkün qanına yerikləyən, varlığına qənim kəsilən, üstünə qısqırdılan, azğınlaşan bu millətin vəhşiliyini də, duşmənçiliyini də, dostluğunu da görmüşük, dil çıxarıb bizə yalvarıb-yalmanmağının da, quyruq bulamağının da şahidləri olmuşuq. Qərb elə danışır ki, elə bil Azərbaycan türkü tikəsini böldüyü, cörəyini yedirtdiyi, qaçqınına torpağında sığınmağa yer verdiyi ermənini tanımır?! Guya çorəyini yeyə-yeyə yurduna sahib durmağa girəvə gəzən, fürsət güdən, məqam gözləyən nankor qonşusunun - erməninin iç üzünə bələd deyilik?! Sanki çoxluq görəndə tülküyə dönən, güclü qabağında ikiqat olan, gözünə azlıq dəyəndə şirə dönən, qonşusunu gücsüz görəndə quduz köpəyə çevrilən ermənidən bixəbərik?! Söz oyunundan əl çəkin, cənablar! Mən də sizdən sual edirəm. Ermənini bizim qədər kim tanıyar, kim?! Əlbəttə, heç kim”.

Ermənilər xalqımıza qarşı minnətdarlıq əvəzinə, xəyanətkarlıq ediblər: “Gunahsız bizi dunya xalqlarına, xristian dunyasına gunahkar kimi tanıdıblar. İşi o yerə catdırıblar ki, bu gun tarixi torpaqlarımızda - Qərbi Azərbaycanda tarixdə görünməyən monoetnik bir dövlət də qurublar. Olkə əhalisinin 99%-ni ermənilər təşkil edir. Ermənistanın bütün qanunlarına tabe olan və talelərini bu gun o ərazinin sahibi kimi erməni balasına bağlayan, gen günlərində sevinclərinə, dar gunlərində kədərlərinə şərik cıxan başqa xalqları və azlıqları ölkədən qovub çıxarıblar. Həyasızlıqları elə bir həddə catıb ki, özləri də bu minvalla özgə torpaqlarında ağalıq etmək istəyirlər. Cənab Qərb, erməni bəlasının gözə görsənən xarakterik xüsusiyyətlərini siz bizdən soruşun:

1) erməni hər şeyi yaxşı bilir, lakin özünü bilməzliyə vurur;

2) erməni özünü cox ağıllı hesab etdiyi kimi başqalarını da cox ağılsız və sadəlövh sayır;

3) erməni balası qorxaqdır, qansızlığı qorxaqlığından qaynaqlanır;

4) erməni balasının monoetnik dövlət qurmaq mərəzi onun mələz olmağına dəlalət edir;

5) turkun keçmişi, kecirdiyi yaşam tərzi erməni bəlasını rəngdəyişməyə məhkum edir. Ona gorə də mənliyini itirib, simasız vucud halında türkün qarasını qamcılamaqdan əl üzə bilmir…

Bu gün erməni bəlası stereotipinin ümumiləşdirilməsi və öyrənilməsi məsələsi ancaq və ancaq dünya birliyinin xeyrinə olardı. Erməni milləti - etnik qrupdur, torəmədir; Erməni dili - türk dilinin şəkilçi dilindən başqa bir şey deyil; Erməni musiqisi - Azərbaycan musiqisinin traktovkasıdır; Erməni ədəbiyyatı - Azərbaycan ədəbiyyatının yanıltmacıdır, daha doğrusu, yançısı-yamsılayanıdır.

Uğur

Xalq Cəbhəsi.- 2015.- 28 yanvar.- S.11.