Qızılbaş-Türk tayfa əmirləri
Səfəvi sülaləsinin hakimiyyətə gəlməsində
türkmanların xüsusi yeri var. Onu da qeyd etmək
lazımdır ki, Səfəvilərin hərbi-siyasi
dayağı olmuş digər ellər də Türkman mənşəli
olub, onlardan bir qismi bunu bilir və bu adla adlanırdılar. Türkmanın
Mosullu və Pornak obaları mənsub olduqları elin
adını daşıyırdılar. Məlum
olduğu kimi, I Şah İsmayılın anası və ata
anası Türkman Bayandur xanədanından idi. I Şah İsmayıl da Mosullu bəylərindən
birinin qızı (Taclı xanım) ilə evlənmiş və
bu izdivacdan Təhmasib ilə Bəhram Mirzə
doğulmuşdu. I Şah Təhmasib də
Türkman bəylərindən Musa sultan Mosullunun qızı
Sultanım xanımla evlənmişdi. Sultan
Məhəmməd və İsmayıl Mirzənin anası
adı çəkilən Sultanım xanımdır.
I Şah
Təhmasibin vəfatı əsnasında Türkman Əmir xan
Mosullu (I Şah Təhmasibin dövründə Xorasan və
onun vəfatından sonra Azərbaycan əmir əlümərası
olmuşdu), Məhəmməd xan Mosullu (bir neçə dəfə
Sistan hakimi olmuş və 1576-cı ildə sarayda olub, qüdrətli
əmirlərdən idi), Şahqulu xan Pornak (İsfahanda
türkmanların «üməra-ye bozorg» - böyük əmirlərindən
olub, II Şah İsmayılın dövründə Məşhəd
hakimi və Xorasanın yarısının əmir əl-ümərası),
Söhrab xəlifənin oğlu Süleyman xəlifə
(Xorasanda Tun və Təbəs hakimi), Heydər sultan Çabuq
Tərxan (Qum hakimi və «üməra-ye bozorg» - böyük əmir),
Yadigar Məhəmməd Tərxanın oğlu Əbuməsum
sultan (saray əmiri) Türkman əmirləri olub, adları
siyahıda qeyd olunmuşdu. I Şah Təhmasibin
vəfatı əsnasında Rumluların içərisində
mötəbər əmirlərdən Araz xan Rumlu Şirvan əmir
əl-ümərası idi. Hüseynqulu
xüləfa isə sarayda xəlifət əl-xüləfa mənsəbinə
sahib olub, bayraq və təbili olmasa da, ölkədə və
onun hüdudlarından dışarıda, əsasən Şərqi
Anadoludakı bütün sufilər ona tabe idilər. Faruk Sümərin dövrün qaynaq materiallarına
istinad edərək yazdığına görə, I Şah Təhmasibin
ölümü əsnasında Rumlu əmirlərinin sayı
doqquz nəfər olmuşdu. İsgəndər bəy
Münşi I Şah Təhmasibin vəfatı əsnasında
Zülqədər əmirlərinin Məhəmmədqulu xəlifə
Qoroğlu (möhürdar, dövlət ərkanı və
qoşun sahibi), İbrahim xan Hacıların əmisi oğlu Məhəmməd
xəlifə (Astrabad hakimi), Qalxançı oğlu Vəli
sultan (Şiraz hakimi), Təbət Ağa (Xorasanda Cam hakimi),
Şahqulu xəlifə İsgəndər bəy Münşi
I Şah Təhmasibin ölümü əsnasındakı
siyahıda Əfşar tayfasının böyük əmirlərindən
Əmiraslan sultan Ərəşlinin böyük əmir,
qoşun sahibi və I Şah Təhmasibin oğlu Sultan Əhməd
Mirzənin lələsi olduğunu bildirir. Xəlil xan yüksək
rütbəli əmir olub, Kuhgiluyə hakimi və Mahmud sultan (əmire
bozorg) Savə hakimi, Yusifqulu sultan qardaşı Yaqub
sultanın yerinə Kirman hakimi (Ancaq o, bu vaxt Kirmana getməmiş
və II Şah İsmayıl zamanı qorçubaşı
olmuşdu), İsgəndər xan Hezarçərib hakimi (sonra
Kuhgiluyə hakimi olmuşdu), mötəbər əmir Yeqan
sultan Xorasanda Fərəh və Əsfzar hakimi, Xosrov sultan
Koroğlu isə Xorasanda bir yerin valisi idi.
Qacar
tayfasından Şahverdi sultan Ziyad oğlu Qacarın oğlu
Yusif xəlifə İbrahim sultanın yerinə Qarabağ bəylərbəyi
və Sultanəli Mirzənin lələsi təyin olunmuş,
ancaq I Təhmasibin vəfatı əsnasında hələ
Qarabağa getməmişdi. Mirzə Əli
sultan sarayda böyük əmirlərdən olub, divanbəyi
idi. Əli xəlifə Ağcalı
Damğan və Bistam hakimi, Süleyman bəy Ziyad oğlu
(Yusif xəlifənin qardaşı) və Süleyman sultan
Şekəm oğlu isə artıq əmir idi. Siyahıda Təklə əmirlərindən Şərəfəddin
oğlu Vəli Sultan, Solak Hüseyn və Ərdoğdu xəlifənin
adları çəkilmiş, Gilan və Xorasanda kiçik
ulka sahibləri olduqları göstərilib. İsgəndər bəy Münşi Türk elləri
sırasında qeyd etdiyi Xunuslu (Hinisli 1 nəfər) əmirlərindən
isə I Şah Təhmasibin ölümü ərəfəsində
yalnız Hüseyn xanın adı çəkilir və
mötəbər əmir olduğu göstərilir.
İsgəndər
bəy Münşinin əsərindəki siyahı (1576-cı
il) üzrə Qızılbaş-Türk tayfa əmirlərinin
sayı: Şamlı - 5 nəfər, Ustaclı - 26 nəfər,
Türkman - 6 nəfər, Rumlu - 4 nəfər, Zülqədər
- 6 nəfər, Əfşar - 7 nəfər, Qacar - 5 nəfər,
Təklə - 3 nəfər, Hinisli - 1 nəfər, cəmi 63
nəfər.
İsgəndər
bəy Münşi I Şah Təhmasibin vəfatı əsnasındakı
siyahıda qeyd olunan Qızılbaş-Türk elləri əmirləri
ilə yanaşı, İç Oğuzun Çəpni
boyundan Mahmud xəlifə, Calal oğlu Məhəmməd
sultan və Dönməz sultan adlı 3 nəfər əmirin
adını göstərib ki, onlar bu zaman Qarabağda olub Ziyad
oğluna tabe idilər. Müəllif siyahıda
Xorasanda məskun olan Yaka Türkmanlarını Cağatay
adı ilə verib. Onlardan da 3 nəfər
əmirin adı çəkilir. Yaka
Türkmanın Gəraylı oymağının Xorasanda
yaşadığı, Səfəvilərə tabe olduğu və
əmirlərinin Mirzə Əli Xəlifə adlı əsilzadə
olduğunu görürük. İbn
Hüseyn Mir Hüseyn sultan Firuzcəngi Məşhədin sadiq
bəndələrindən olub, Sərəxs hakimi, Hacı Məhəmməd
sultan isə Savə hakimi idi. Siyahıda
Şeyxavənd soyundan olan 2 nəfərin və 1 nəfər
də seyidin adı çəkilir. Onlardan Məsum bəy
Səfəvinin oğlu Sədrəddin xan Səfəvi saray əmiri,
həm də Bəhram Mirzənin oğlu Sultan Hüseyn Mirzənin
lələsi, onun qardaşı Seyid bəy isə
böyük əmir olub, Astrabad hakimi idi. Siyahıda adı
çəkilən Seyid isə Seyid Məhəmməd Kəmunənin
oğlanlarından möhürdar vəzifəsində olan
böyük əmir Seyid Süleyman idi ki, o, Seyid bəy Kəmunə
ayaması ilə tanınırıdı.
İsgəndər bəy Münşinin Səfəvi
dövlətinin idarəçilik və dövlət
quruluşunda önəmli rola malik olmuş tayfalar və
onların əmirlərinin siyahısı Səfəvi
dövlətinin tarixini araşdırmış tədqiqatçılardan
V.Minorski və İ.P.Petruşevskinin diqqətindən kənarda
qalmayıb.
Öncə qeyd etmək lazımdır ki, hər iki
tarixçinin Səfəvi dövlətinin sosial-iqtisadi və
siyasi quruluşuna həsr etdikləri monoqrafiyaların elmi əhəmiyyəti
az deyil. Ancaq müəlliflərin hər
ikisi 1576-cı il siyahısını təhlil
edərkən müəyyən qüsurlara yol veriblər. Belə
ki, İsgəndər bəy Münşinin əsərindəki
1576-cı il siyahısı üzrə
apardıqları təhlilə əsasən V.Minorski türk əmirlərinin
sayının 59 nəfər, İ.P.Petruşevski isə 61 nəfər
olduğunu qeyd edib. Halbuki apardığımız
düzgün hesablamalar nəticəsində aydın olub ki,
siyahıda göstərilən 114 nəfər əmirdən
84 nəfərin adı qeyd olunub ki, onlardan 72 nəfəri
türk, 12 nəfəri isə talış, kürd, lurlardan
ibarət olub. İsgəndər bəy
Münşi I Şah Təhmasibin ölümü əsnasında
yerli idarələrdə yüksək vəzifələrdə
çalışan əmirlərin siyahısı ilə
yanaşı, dövlət və saray təşkilatındakı
qulluqçuların da sayını göstərib. I Şah Təhmasibin ölümü əsnasında
mərkəzdəki yüzbaşılar, ərbablar,
qorçular və digər mülazimlərin ümumi sayı
cəmi 6000 nəfər idi. Onların 4500 nəfəri
qorçu, 1500 nəfəri isə daş (dış,
dışarı) qorçular, yasovullar, bukavullar,
eşikağısı, yasovulbaşı, mirşikar,
topçubaşından ibarət olub, mötəbər
yasovullar və qorçular türk tayfalarının müxtəlif
zümrələrindən idilər. Əslində
Şahın 20 000 nəfər xassə mülazimləri, yəni
qorçuları var idi ki, onların içərisində
yüksək mənsəblilər əmir rütbəsinə
malik olmasalar da, əmirlik dərəcəsinə qədər
yüksəlmişdilər. Bu
qorçulardan 100 nəfəri şücaətinə, cəsarətinə
görə başqa qoşun növündən olan əsgərin
1000 nəfərinə bərabər idi. İsgəndər
bəy Münşi əsərindəki ikinci siyahıda (1628)
isə müxtəlif dövlət vəzifələrində
çalışan əmirlərin sayının 92 nəfərdən
ibarət olduğunu qeyd edib. Birinci
siyahıda olduğu kimi, ikinci siyahıda da təkcə
türk deyil, bu dövrdə dövlət qulluğunda olan
qeyri-türk tayfa əmirlərinin də sayını göstərib.
O, tayfalar üzrə əmirlərin sayı haqqındakı
siyahıda Şeyxavənd boyundan yalnız bir nəfərin,
qorçubaşı İsa xan ibn Seyid bəy ibn Məsum bəy
Səfəvinin adını qeyd etdikdən sonra, bu zaman
dövlət qulluğunda olmuş Qızılbaş-Türk əmirləri
barədə yazır: “Şamlı tayfasından Zeynal xan Bəydili
(Səfəvilər dövründə Bəydili, Abdallı,
Ərəbgirli, Nəlqas Şamlı tayfasının
obalarından idilər - Z.B.) Rey hakimi Həsən xan
Abdallı Xorasan bəylərbəyi, Məhəmməd Zaman
Xorasanın bəzi mahalı və Qur hakimi, Fəzləli
sultan Bala Murğab hakimi, Haqverdi sultan Ərəbgirli Azərbaycan
əmiri, Naqdi sultan Nəlqas eli (bu el Şamlı
tayfasının tərkibində idi) əmiri, Bəydili
Gündoğmuş Sultan Azərbaycanda mahal hakimi idilər. Ustaclı əmirlərindən Möhbəli sultan
Xorasanın Nisə mahalının hakimi, Maqsud Sultan Kəngərli
Naxçıvan hakimi, Əbdülqasım sultan İraq-i
Ərəbdə Hillənin hakimi idi. Zülqədər
Rüstəm sultan Sevgilinin oğlu Əmir xan Kirman hakimi,
Qorxulu İbrahim sultan Xorasanda Sərəxsin hakimi,
möhürdar Şahqulu Xəlifənin nəvəsi Dərgahqulu
sultan Qorxulu Fars əyalətində bəzi mahalların hakimi,
keçmiş Qarabağ əmirlərindən Səlim xan
Şəmsəddinli Axısqa qalası hakimi, Eymur Kəlbəli
sultanı oğlu Xəlil sultan Qarabağ əmirlərindəndir.
Müstədam sultan Hacılar Astrabadın Came-Kəbud
adlı mahalının hakimi idi. Qacar Təhmasibqulu
xan atası Əmirgünə xandan sonra onun yerinə
Çuxur-Sədin bəylərbəyi, Peykər xan İyirmi
dörd isə Qarabağ əmirlərindən olub, Bərdə
hakimi idi. Əfşar Qasım xan
İmanlının oğlu Kəlbəli sultan Urmi hakimi, Hələbli
Ərdoğdu xan Xorasanın Əsfzar və Fərah
mahallarının hakimi, İsalı İmamqulu sultan Qavrud
hakimi idilər.
Türkman Şahbəndə xan Pornağın oğlu
Pirbudaq xan Azərbaycan bəylərbəyi, Həsən sultan
Ördəkli Qapanat hakimi idi. Siyahıda İspəhirli Şikari
Sultan Ərdəbil və Sərab, Rumlu Heydər sultan Qoyləhisarlı
Gilanın Tonakabon mahalı, Qaradağlı İlyas xəlifənin
oğlu Bürhanəddin xəlifə Qaracadağ, Bayat
oymağından Yarəli sultan Bəyazid qalası, Gedəəli
sultan Maku, Bədr sultan Çuxur-Sədin bəzi
mahallarının hakimi olduqları göstərili. Cəyirli
Məhəmməd sultan Şəki, Qazağlar Şəmsi
xan Axısqa, Bayburdlu Muradxan sultan Arasbar hakimi olub, Alpout
oymağından Mənsur sultan isə Şirvanda ulka sahibi idi.
İsgəndər
bəy Münşinin əsərindəki siyahı 1628-ci il
üzrə Qızılbaş-Türk tayfa və oba əmirlərinin
sayı: Şamlı - 7 nəfər, Ustaclı - 3 nəfər,
Zülqədər - 6 nəfər, Qacar - 2 nəfər,
Əfşar - 3 nəfər, Türkman - 2 nəfər, İspərihli
- 1 nəfər, Rumlu - 1 nəfər, Qaradağlı - 1 nəfər,
Bayat - 3 nəfər, Alpaut - 1 nəfər, Cəyirli - 1 nəfər,
Qazağlar - 1 nəfər, Bayburdlu - 1 nəfər, Şeyxavənd
- 1 nəfər, cəmi 34 nəfər.
Müəllif
I Şah Abbasın ölümü əsnasında tərtib
etdiyi bu siyahıda Qızılbaş-Türk tayfaları və
onların əmirlərinin sayı ilə yanaşı
Xorasandakı Yaka Türkmanlarından Qarabayat, Gəraylı, Cəlayir
adlı türk tayfalarının əmirlərinin 12 nəfər
olduğunu qeyd edib, ancaq onların Cığatay oymaqları
olduqlarını yazıb.
F.Sümərin yazdığı kimi, I Şah Abbas qul və
tüfəngçi təşkilatını yaradarkən
Osmanlı yeniçəri əsgəri təşkilatını
örnək olaraq qəbul etməsi heç bir şübhə
doğurmur.
Siyahıda qulam hərbi təşkilatının yüksək
hərbi zümrəsinə daxil olan 21 nəfəri əmir hərbi
rütbəsi, xan və sultan titulu verildiyi göstərilsə
də, onlardan yalnız 15 nəfərin adı yazılıb. Bu 15 nəfərdən (onlardan 3 nəfəri əmire
bazorğ idi) 7 nəfəri xan və 8 nəfəri isə
sultan titulu ilə müxtəlif vilayət və mahallarda bəylərbəyi
və mahal hakimi vəzifəsində olub. Qulam
alayının əsgəri heyətinin əsasən
qeyri-türklərdən ibarət olmasına baxmayaraq, I
Şah Abbasın dövründə bu alayla yaxından tanış olmuş italiyalı Pyetro Della
Vallenin yazdığı kimi, onların təlim və
ünsiyyət dili türk dili olmaqla ayrı heç bir dili
bilmirdilər.
Zabil Bayramlı
tarix üzrə
elmlər doktoru, professor
Xalq Cəbhəsi.- 2016.- 15 oktyabr.-
S.14.