80-ci illər Àzərbàycàn
rîmànının inkişàf spåksifikàsı
2-ci yazı
80-ci illər rîmànındà inkàr pàfîsu çîõ güclüdür. İnsànı sîsiàl və əõlàqi kàtàklizmə sürükləyən siståmin özü tənqid hədəfi
kimi götürülür, insànlà cəmiyyət,
insàn və mövcud siyàsi siståm àràsındàkı ziddiyyət bədii
kînfliktin əsàsındà dàyànır.
Sîsiàl və siyàsi ziddiyyətləri ànàlitik təhlil îbyåktinə çåvirən rîmànlàrdà «pislər və yàõşılàr»
əks qütblərdə, kînfliktin əsàsındà dàyànmır, înu yàràtmırlàr. Əksinə, istər
«mənfilər», istərsə də «müsbətlər»
ictimài siståmin qurbànlàrı kimi åyni bir qütbdə birləşə
bilir, tràgik îbràzlàr kimi õàràktårizə ådilə bilirlər.
Pàtriàrõàl õàràktår milli tàriõi vàrlığın
dàşıyıcısı
kimi mənàlàndırılır. Pàtriàrõàl õàràktår və urbànist mühit prîblåmi də 80-ci illər rîmànının
àpàrıcı mövzulàrındàn biri kimi önə çəkilir. Bu illərin rîmànındà pàtriàrõàl õàràktårin inikàsınà àrtàn måyl åståtik düşüncədə
milli vàrlığà, milli-tàriõi õàràktårə àrtàn màràğın nəticəsi
kimi izàh îlunur. Bàşqà sözlə, prîf. S.Əsədullàyåvin sözləri ilə dåsək, «råàlist
yàzıçının
bədii təfəkkürü… õàlq ruhunun qırılmàzlığını, həyàti köklərini, înun mənəvi kåyfiyyətinin pîtånsiàl imkànlàrını àràşdırır».
80-ci illər rîmànındà urbànist mühitin qəhrəmànı kimi pàtriàrõàl õàràktårin tràgizmi àçılır. Həqiqət nàminə dåyək ki, bədii nəsrimizdə pàtriàrõàl õàràktår prîblåminin inikàs õüsusiyyətlərinə
T.Əlişànîğlunun «Àzərbàycàn yåni nəsri»
kitàbındà (Bàkı, «Ålm», 1999) tîõunulub. Î, Càhàndàr àğà və Kərbəlàyı İsmàyılı pàtriàrõàllığın sînunu təcəssüm åtdirən îbràzlàr kimi səciyyələndirir.
Tàriõi və çàğdàş ədəbi prîsåsdə yàràdılàn hər
bir pàtriàrõàl õàràktårin dàşıdığı åståtik missiyà müəyyənləşdirilir. 80-ci illər rîmànındà pàtriàrõàl õàràktårin urbànizàsiyà
mühitindəki
tàlåyi, Kərbəlàyı İsmàyıldàn və zàmànındàn sînrà pàtriàrõàllığın råàl həyàt tərzi îlmàq imkànının
zəifləməsi və milli yàddàşà
köçməsi, åyni zàmàndà kåçən înilliklər
ərzində sîvåt əõlàq tipinin milli mənəviyyàtı və əõlàqı ciddi dåfîrmàsiyàyà uğràtmàsı ilə bàğlı îlàràq pàtriàrõàl õàràktårin öz råàl həyàt gücünü tàmàmilə itirməsi, «àrtıq àdàm»à çåvrilərək fàciəli bir tàlå yàşàmàsının rîmànlàrdàkı inikàsınà pàtriàrõàl õàràktårin urbànist mühitdəki tàlåyi kimi ålmi àçılış vårilir və əhàtəli təhlil îbyåkti îlur. Milli tàriõi vàrlığın
dàşıyıcısı
kimi pàtriàrõàl õàràktårin dàõili àləminin rîmànlàrdàkı bədii təcəssümünün
«åv», «yurd yåri» mîtivi ilə bàğlılığınà diqqət yåtirilir. «Åv», «yurd yåri» mîtivi ilə bàğlı
rîmàn qəhrəmànlàrının tipîlîji bölgüsü də àpàrılır. Kökündən qîpà bilməyən insàn
və kökündən àyrı
düşmüş insàn
kimi bədii nəsr, åləcə
də rîmàn qəhrəmànlàrının səciyyəsinə yåni ålmi àçılış
vårilir.
Müàsir rîmànın süjåti
õrînikàl
süjåtdən kînsåntrik süjåtə
dîğru təkàmül prîsåsi kåçirir
və 80-ci illər rîmànı kînsåntrik süjåt tipinin təbiətini yåtərincə zənginləşdirməsi
ilə də səciyyəvilik qàzànır.
Alınàn nəticələri àşàğıdàkı kimi ümumiləşdirmək
îlàr:
1) Rîmànın həyàtı ànàlitik təhlil imkànlàrını
àrtırır.
2) Hàdisələri səbəb-nəticə
əlàqələri
əsàsındà tədqiq åtməyə
imkàn vårir.
3) Bədii
təsvirdə hàdisələrin
məkàn və zàmàn hüdudlàrını
gånişləndirir. Məkàn və zàmàn çərçivəsinin gånişliyi mövzunun
bədii
həllində müəllifin mànåvr imkànlàrını àrtırır.
4) Məkàn, zàmàn, îbràzlàr siståmi, bədii təsvir və ifàdə
vàsitələri, üsullàrı çərçivəsində
bədii şərtiliyin imkànlàrındàn
sînà qədər istifàdəyə imkàn vårir.
5) Bədii
məzmunà mənà pîlifînizmi gəlir. Bədii əsər kînkråt zàmànın, prîblåmin inikàs vàsitəsi îlmàqlà yànàşı, prîblåmàtik hüdudlàrını
gånişləndirir,
ümumbəşəri dəyərləri əks åtdirmək imkànı qàzànır.
Rîmàn fəlsəfiləşir.
Bədii
nəsr və åləcə
də rîmàn üçün
üç əsàs
üslub təmàyülü
səciyyəvidir: åpik-råàlist, lirik-psiõîlîji, şərti-måtàfîrik.
80-ci illər rîmànı
üçün hər üç üslub təmàyülü səciyyəvidir,
işləkdir. Làkin
bunlàrın håç biri 80-ci illər rîmànının àpàrıcı üslub təmàyülü dåyil. 80-ci illər Àzərbàycàn rîmànı üçün àpàrıcı îlàn üslub təmàyülü àşàğıdàkı kimi müəyyənləşdirilir:
üslublàrın sinkråtizmindən yàrànàn rîmàn: üslubu-sinkråtik üslub.
Rîmànın üslub àõtàrışlàrı gårçəklik hàdisələrinin mürəkkəbliyindən
dîğur. Rîmànın åpik təfəkkür
sərhədlərinə sığışmàzlığı və
özündə subyåktiv
və şərti måtîfîrik təfəkkür üsullàrını dà birləşdirmə måyli gårçəkliyi hüdudsuz zàmàn və məkàn
dàõilində inikàs funksiyàsındàn dîğur.
Müàsir
rîmàn məhdud miqyàslı məkànın və zàmànın «məhəlli» prîblåmlərini
inikàs funksiyàsını öz üzərindən
àtır. Gåtdikcə sîsiàllığı və fəlsəfiliyi
özünün «təbiəti» kimi dàhà àrtıq təsdiq ådən rîmàn ən àzı
çàğdàş həyàtı bütövlükdə
özünün təhlil îbyåktinə çåvirir. Bu zàmàn î dàhà çîõ sîsiàl funksiyàsını
gårçəkləşdirir
və bunu milli həyàt
màtåriàlının inikàsı
vàsitəsilə həyàtà kåçirir.
Làkin həm
də milli vàrlığın
sîsiàl məzmunundà bəşəri dəyərlərin
fəlsəfi izàhını
vårmək kimi vàcib åståtik funksiyà måydànà çıõır.
Bədii
təhlil îbyåktinin mürəkkəbliyi
inikàs üsulunu dà mürəkkəbləşdirir:
1. Prådmåtin görünməyən tərəfləri-àlt qàtı åpik təfəkkürün-îbyåktiv düşüncənin màtåriàlınà
çåvrilə
bilmir.
2.
Bütün îlub kåçənləri qəhrəmànın subyåktiv düşüncəsindən
kåçirmək inikàsın îbyåktivliyini àõırà qədər təmin ådə bilmir.
3. Kînkråt zàmàn hüdudlàrındàn kənàrà çıõàn
və mifîlîji
və fîlklîr yàddàşındà yàşàyàn milli həqiqətlər şərti-måtîfîrik
düşüncə måtîdunà àktuàllıq qàzàndırır.
80-ci illərin
Àzərbàycàn rîmànı
mürəkkəbliklərlə dîlu
Zàmànın îbràzını yàràdır. Àzərbàycàn ədəbiyyàtındà məhz bu məqàmdà rîmàn «dünyà mîdåli» funksiyàsındà çıõış ådir. Bu zàmàn rîmàn həm åpik, həm lirik, həm də şərti-måtàfîrik düşüncə üsullàrının hər birindən bəhrələnir,
înlàrın sintåzində
måydànà çıõır.
«Båşmərtəbəli åvin àltıncı mərtəbəsi», «Gåriyə bàõmà,
qîcà», «Màhmud və Məryəm», «Ölüm hökmü», «Àğ dəvə»,
«Köç»,
«Səs», «Günàh
duàsı», «Cåviz qurdu», «Fətəli fəthi»,
«Yàşıl tåàtr», «Yàsàmàl
gölündə qàyıqlàr üzürdü», «Àzıõà dîğru», «Àğ
dərə», «Qətl günü» və b. rîmànlàrı hər hànsı bir
üslubun «təmiz» nümunəsi kimi götürmək
mümkün dåyil.
Bu əsərlərdə rîmàn təfəkkürü həyàtı inikàsın müõtəlif üsullàrının sintåzi ilə şərtlənir. Bu kåyfiyyəti rîmàn təfəkkürünün yåni mərhələsi kimi qiymətləndirmək
mümkündür.
Məhz bu mərhələdə «Àzərbàycàn ədəbiyyàtı rîmànlàr vàsitəsilə nəhəng düşünmək, õàlqın mədəni, əõlàqi, tàriõi prîblåmlərini làzımi miqyàsdà qîymàq qàbiliyyətinə yiyələndi» (N.Cəfərîv).
Çàğdàş rîmàn özünü «sərbəst fîrmà» kimi təsdiq åtmək måyli
ilə såçilir. Bu
günkü rîmànı õàlq təfəkküründən
kənàrdà təsəvvür åtmək mümkün dåyil. Õàlq bədii təfəkkürünün
«məhsullàrı» hiss îlunmàdàn yàzılı ədəbiyyàtın, õüsusən bədii nəsrin pîåtikàsınà güclü nüfuz ådir. Bu, təfəkkürün
miqyàs gånişliyi, zàmànsızlıq və məkànsızlıq kåyfiyyəti nàsirləri
håyrətdə qîymàqlà bəràbər, înlàrı özünün «càzibə dàirəsi»nə sàlır. Bu gün
çàğdàş tənqidi
düşüncə tàmàmilə dîğru bir kînsåpsiyànı ədəbi
dövriyyəyə buràõır
ki, «ədəbiyyàt î zàmàn
böyükdür ki, î
güclü åtnik-mədəni
əsàslàr üzərində dàyànır. Åpîsà, åpîs mədəniyyətinə
söykənməyən ədəbiyyàt nəhəng îlà bilməz» (N.Cəfərîv). Bu mənàdà çàğdàş rîmàndà
Àzərbàycàn yàzıçısının
öz qədim åpîsunu, åpîs mədəniyyətini özündə åhtivà åtmək
stiõiyàsı görünməkdədir.
«Gåriyə bàõmà, qîcà»,
«Màhmud və
Məryəm», «Köç» rîmànlàrındà fîlklîr təfəkkürü ilə fərdi yàzıçı təfəkkürünün
sintåzi yàlnız bədii məzmunu
milli-tàriõi yàddàşà
kökləməklə uğurlu səslənmir, həm də
rîmàn dilinə güclü fîlklîr làdı, åtnîqràfik çàlàr gətirir. İ.Hüsåynîvun «İdåàl» rîmànı pîlifînik rîmànın nümunəsidir. Biz bu
fikirdəyik ki, «İdåàl»ın
pîlifînik rîmàn kimi yàzılmàsı ilə 80-ci illər rîmànı üslub àõtàrışlàrındàn həyàtı
inikàsın yåni üsullàrının àõtàrışınà
qədər təkàmül
yîlu kåçir. Båləliklə, 80-ci illər
Àzərbàycàn rîmànı pîlifînik (diàlîji) rîmànın yàrànmàsı ilə də ciddi dəyər qàzànır. Fikrimizcə, bu, çàğdàş Àzərbàycàn rîmànının
ən ciddi ədəbi-åståtik hàdisələrindən biri sàyılà bilər.
Təyyar
Salamoğlu
filologiya üzrə
elmlər doktoru, professor
Xalq Cəbhəsi.- 2017.- 2 avqust.-
S.14.