Şuşanın körpə qartalı…

Şəhid Qubad: “Qaliblər ölməz”

Azərbaycanın torpaqları hesabına dövlət quran indiki Ermənistan 1988-ci ildə növbəti dəfə ölkəmizin ərazilərinə göz dikdi. Bu dəfə həm də sovet imperiyasının başında duran Qorbaçova və onun xanımı Raisaya arxalanaraq. Məqsəd Qarabağı ələ keçirmək idi. Ancaq ilk olaraq Ermənistanda, yəni Qərbi Azərbaycanda yaşayan Azərbaycan türklərini dədə-baba yurdlarından qovmaq oldu. Bunu da planlı olaraq həyata keçirdilər. Həmin planın qurbanlarından biri də Zəngəzur mahalı Sisiyan rayonunun Vağadi kənd sakini Əliyevlər ailəsiydi. Əslində ermənilər xislətlərinə uyğun olaraq zaman-zaman və planlı olaraq bu siyasəti reallaşdırırdılar. Məsələn, Azərbaycan türkünü hansısa vəzifəyə təyin etmirdilər. Ən yaxşı halda müəllim işləyə bilirdilər. Çoxları da Bakıya təhsil dalınca gəlsələr də, qayıtmırdılar. Çünki aqibətləri bəlliydi. Əgər qeyri-ixtisas sahibisənsə işlə təmin olunmurdun. Məcburən kolxozda və yaxud sovxozda işləməliydin. Yəni ya tövlə süpürməli, ya naxıra getməli, ya da ermənilərin məsləhət bildikləri qara işlərdə işləməliydin. Bir sözlə, ermənilərin məkirli siyasəti işləyirdi. Həm də bütün sahələrdə…

…Əslən Vağadidən olan Əliyev Hüsür Qubad oğlu orta məktəbi bitirib hərbi qulluğa çağrılır. Hərbi qulluğunu başa vurduqdan sonar qərara gəlir ki, dogma yurda qayıtmasın. Azərbaycanda qalıb işləsin. 1988-ci il hadisələri başlayanda Hüsür Sumqayıtda zavodda fəhlə işləyirdi. Yaşlı insanlardan qaniçən ermənilərin Azərbaycan türkünə etdikləri zülümləri çox eşitmişdi. Ona görə də Vağadiyə ailəsinin yatdımına yetişir. Və yığışıb Azərbaycana gəlirlər, 200 mindən artıq soydaşımız kimi. 1988-ci ildən etibarən Ermənistanda bir nəfər də olsun Azərbaycan türkü qalmır. Necə deyərlər, siyasətlərinin birinci mərhələsini “uğurla” həyata keçirirlər…

Baba adını şərəflə yaşadan oğul…

…İlk olaraq yataqxanada yerləşən Hüsür əslən Dəstəyurd kəndindən olan Nigarla ailə qurur. Bir qızı, bir oğlu olur. Qızına Sara adını qoyurlar. Oğluna isə atasının adını, Qubad qoyur. Vağadidə dünyasını dəyişən atasının ruhunu şad etmək məqsədilə. Əslində 1994-cü il fevralın 4-də Sumqayıt şəhərində doğulan Qubad 26 il həyatı boyunca əməlləri, davranışları ilə babasının ruhunu şad edib. Sumqayıt şəhər 8 saylı orta məktəbi bitirən Qubad 1 saylı peşə litseyinə qəbul olur. Bəzi ali təhsillilərdən fərqli olaraq qəbul olduğu peşəni dərindən mənimsəyir. Artıq Vətənə xidmət etmək borcu yetişir. 2013-cü ildə hərbi qulluğunu Ağdamın Quzanlı kəndində başa vurur. Qubad Azərbaycanın 20 faiz torpaqlarının, həm də gülüstan yerlərinin Ermənistan silahlı qüvvələri tərəfindən işğalını həzm edə bilmir. Elə hey deyir: “Azərbaycan 1990-cı illərin Azərbaycanı deyil. Güclü ordusu, müasir silahları, yeraltı, yerüstü sərvəti olan zəngin dövlətdir. Bir çağırışla mənim kimi necə oğullar silaha sarılıb Vətəni qorumağa, canımızdan keçməyə hazırıq. Təki torpaqlarımız şərəfsiz ermənilərdən təmizlənsin. Bir məclisə, Vətəndən uzağa gedəndə başımızı dik tuta bilək ki, torpaqlarımızı azad etmişik”.

Anası Nigar: “Həyat nəşəliydi. Arzuları, palanları çox idi. Bura Bağlar massivi kimi tanınır. Bir çoxları kimi biz də burda ev tikdik. Çünki bina evlərindən almağa imkanımız yoxuydu. Əsgərlikdən gələndən sonra Qubad dedi ki, evi təmir edək, maşın alaq, ailə qurmaq haqqında düşünəcək”.

…Qubat 2016-cı il avqustun 2-də Balaxanımla ailə qurur. Atanın, ananın göz bəbəyi, güvənc yeri, arxa-dayaq bildikləri Qubadın oğul balası dünyaya gələndə qohum-əqraba, dost-tanış yığışıb gözaydınlığına gəlirlər. Hər biri də xeyir-duadan sonra bu arzunu bildirir:”İnşallah Qubad kimi atasının, anasının qədrini bilən, bacısının başını uca edən övlad olar”. ..

…2020-ci il sentayabrın 27-də Ali Baş Komandan İlham Əliyevin verdiyi əmri gözləyənlərdən biri də Qubad idi. Ermənistan Silahlı Qüvvələrinin 30 ilə yaxın işğalda saxladığı torpaqlarımızın azad edilməsi üçün könüllü olaraq heç tərəddüt etmədən Hərbi Komissarlığa üz tutdu. Təbii ki, evdəkilərin xəbəri olmadan. Hərbi Komissarlıqdan bildirdilər ki, “get gözlə, çağıracağıq”.

“Şərəfli yoluna qurban olum…”

Bacısı Sara: “Döyüşə getməmişdən üç gün əvvəl bizə gəlmişdi. Cibindəki pulu son qəpiyə qədər xərcləyib, uşaqların sevdiyi şeylərdən almışdı. Sanki vida etməyə gəlmişdi. Dönə-dönə məni, uşaqları öpdü. Gedəndə də gülə-gülə dedi:”Bacı bir manat ver yolpulu edim”. Mən də danladım ki, niyə belə edirsən? Vallah qardaşlar var ki, bacını aylarla yad eləmir. Bacı necə yaşayır, nə yeyir, nə içir xəbər tutmur. Ancaq mənim qardaşım belə deyildi. Fəhlə adamıydı, əlinin zəhmətilə qazanırdı. Yenə də məni yaddan çıxarmırdı. Bu hiss nə qəribədir. Qardaşsız sol tərəfim acıyır. Hər zaman deyirəm şərəfli yoluna qurban olum. Qubad mənim başımın tacıydı. Hər zaman bizimlə olacaq”.

…Söhbətin bu yerində qucağında 6 aylıq körpə olan bir gəlin otağa daxil oldu. Salamlaşıb oturdu. Nigar xanım “gəlinimdir” deyib, körpəni qucağına aldı və ağlaya-ağlaya dedi:”Bizə könüllü olduğunu bildirmədi. Getməmişdən iki gün əvvəl öyrəndik. Nə qədər başa saldıq ki, balan var. Hələ xanımın da iki aylıq ikinci uşağına hamilədir. Xeyri olmadı. Hər birimizə sözü bu oldu: “Mənə bir şey olsa siz varsınız. Mənim kimilər gedib ermənidən qisasımızı almalıdır. Bir də ki, mən qələbə üçün gedirəm””.

…Qubad oktyabrın 9-da könüllü olaraq Vətən savaşına yollanır. Füzuli, Cəbrayıl, Zəngilan, Xocavənd döyüşlərində baş atıcı kimi düşmənə qan uddurur.

Atası Hüsür:”Hər gün zəng vururdu. Hər birimizə ayrı-ayrılıqda. Deyirdi ki, biz illərdir cənnətimizdən ayrı qalmışıq. Artıq cənnətimizi qazanmağımızın zamanıdır. Oğlum həm bu dünyada cənətimizi qurtardı, həm də o dünyada cənnətinə qovuşdu. Zəng vuranda deyirdim, özünü qoru, axı sənin iki körpən var. Anasına mesaj yazıb: “Atama deyin ki, sadəcə dua edib, mənimlə fəxr eləsin”. Bir mesajı da vardı, onu hər dəfə oxuyanda varımdan yox oluram: “Elcana arada nəsə alın. Mənim yerimdə yatsın. Özü yatmamış ağlatmayın, nə istəyirsə edin. Təsəvvür edin ki, mənəm, qoruyun”. Döyüş dostları deyir ki, Qubad suları qurtaranda azad etdikləri meşələrdən, kəndlərdən meyvə yığıb gətirərmiş. Ərzaq, su gəlincə ötüşə bilsinlər, deyə. Deyirdi bu yerlərin çürük meyvəsi şəhərin meyvəsindən dadlıdır, xeyirlidir””.

…Söhbət etdiyimiz qonaq otağı Qubadın şəkkillərilə bəzədilib. 3 yaşlı oğlu Elcan atası haqqında danışılan zaman şəklini gətirib köksünə sıxır və “atam şəhid olub” deyib, şəklini öpür. Hələ bu müqəddəs sözün mənasını bilməyən Elcan körpə kimi əzizlənir, Qubadın adına layiq övlad kimi böyüməsi üçün əmək qoyulur…

“Elə gözəl səsi vardı ki…”

Xanımı Balaxanım: “Qubad mənim üçün tək həyat yoldaşı, körpələrimin atası deyildi. Həm də bir dost, sirdaş idi. Kimsəyə deyə bilmədiklərimi onunla bölüşərdim. Qulaq asardı, eyni yaşıd olmağımıza baxmayaraq ağıllı məsləhətlər verərdi. Bir gün dərdləşirdik:”Mənim ürəyim hiss edir, heç 30 yaşıma çatmamış dünyadan köçəcəm”. Mən də ağladım, “sənsiz nə edərəm” deyəndə, başımı köksünə sığıb könlümü aldı. Qubadın çox gözəl səsi vardı. Elə gözəl oxuyardı ki… Deyirdi:”İstəyirəm televiziya proqramlarına çıxam, məni hamı tanısın, məhşur olam”. Daha bilmədi ki, şəhid kimi tanınacaq, seviləcək, məşhur olacaq”.

…Qubad 2020-ci il noyabrın 8-də saat 14:42-də atasına sonuncu dəfə zəng vurur. Aralarında qısa bir dialoq olur.

Qubad: “Ata gözümüz aydın. Şuşa bizdədir.Mən sizi, siz də məni təbrik edin”.

Atası: “Gözümüz aydın Qubad. Hə, təbrik edirəm”.

Qubad: “Prezidentin çıxışına baxdınız?”

Atası: “Baxdıq. Yaxşı danışdı. Qalib ordunun Baş Komandanı kimi. Qubad özünü qoru”.

Qubad: “Narahat olma. Qaliblər ölməz”.

…Elə həmin gün günortadan sonra həyət qapısı döyülür. Şad-xürrəm gedib qapını açırlar. Yəqin ki, yenə də gözaydınlığına gələn var. Və yaxud “Qubaddan nə xəbər” deyə, soruşacaqlar. Ancaq bunların heç biri deyildi.

Qubadın atası: “Qapını açanda İcra Hakimiyyətindən gəldiklərini, Qubadın yaralı olduğunu, hətta maşınla məni oğlumun olduğu yerə yollayacaqlarını bildirdilər. Elə bil dünyam qaraldı. Öz-özümə dedim ki, bu yaralanma məsələsi deyil. Oğlumun başına bir iş gəlib. Bəli, gedib oğlumun tabutuyla qayıtdım. Komandiri Qubadın cənazəsini təhvil verəndə dedi:”Qubad Şuşanın körpə qartalı idi””.

…Şuşanın lap yaxınlığında şəhid olan Qubad Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında torpağa tapşırılır. Dostları deyir:”Qubad şəhid olanda elə bildik torpaqlarımız yenidən işğal olunub. Hər zaman döyüşə gedəndə xəbərdarlıq edirdik ki, ailəlilər bir addım arxada olsunlar. Kimə deyirdin. Qubad bu xəbərdarlığa məhəl qoymadan öndə gedirdi”.

“Mənəm, şəhid Qubad”

Anası Nigar: “Oğlum bir dəfə də olsun yuxularıma gəlməyib. Ancaq başqa-başqa adamlardan mənə sözünü çatdırıb. Şəhid Elnurun bibisi yuxuda görüb ki, Qubad Şəhidlər Xiyabanında əlini onun çiyninə qoyur. Elnurun bibisi soruşur ki, kimsən? Deyir: “Mənəm, şəhid Qubad. Xala səndən bir xahişim var. Anama deyin çox ağlamasın, özünü qorusun, uşaqlarım üçün”. Deyib, axı sənin bir oğlun var. Qubad iki oğlu olduğunu bildirib.

Bir gün də tanımadığım bir nömrədən zəng gəldi. Tanışlıq verdi, xatırladım ki, şəhid yasında görmüşəm. Dedi Nigar bacı sənə bir yuxu danışacam, diqqətlə qulaq as: “Qubad yuxuma gəlmişdi. Deyir ki, anama ad günündə dibçəkdə gül almışdım. Ona son vaxtlar qulluq etmir deyə, solub”. Gedib gülü tapdım. Qubadın yasına başım necə qarışmışdısa balamın aldığı gül yadımdan çıxmışdı. Yarpaqları saralıb dibinə tökülmüşdü, artıq kötükləri qalmışdı. Ağlaya-ağlaya qurumuş yarpaqların təmizlədim, dibini boşaltdım. Artıq Qubadın aldığı gül həyata qayıdıb. Ancaq balam yoxdu”…

…2021-ci il iyunun 1-də Qubadın ikinci oğlu dünyaya gəlir. Babası adını Qubad qoyur. Baba Qubadın adını şərəflə daşıyıb şəhidlik zirvəsinə ucalan Qubad həm də övladlarının fəxr edəcəyi bir atadır. Tək övladları deyil, bütün xalq Qubad kimi oğullarla fəxr edir…

…Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin sərəncamı ilə Əliyev Qubad Hüsür oğlu ölümündən sonra “Vətən uğrunda” medalı, “Cəbrayılın azad olunmasına görə” medalı, “Füzulinin azad olunmasına görə” medalı, “Xocavəndin azad olunmasına görə” medalı ilə təltif olunub. Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət eləsin!

Arzu Şirinova

Xalq Cəbhəsi.- 2021.- 16 dekabr.- S.4-5.