Erməni uydurmaları

Musa Yaqub: "Çox gec anladıq ki, erməni necə məkrli bir xalqdır"

Bu gün ermənilərin yalançı "soyqırım günü"dür. Onillərdir ki, ermənilər bu cəfəng günlə dünyanın göz-qulağını yağır edirlər. Guya ki, 1915-ci ildə Osmanlı imperatorluğu dövründə Türkiyədə 1,5 milyon erməni qırılıb. Əvvəlcə bu rəqəmi bir neçə yüz min kimi təqdim edən ermənilər sonradan fantastik şəkildə şişirtdilər, "1,5 milyon nəfərə" çatdırdılar. Son illərdə ermənilərin cəfəng istəklərinə dəm tutan ölkələrin sayı artmaqdadır. Hazırda ermənilər daha səyli şəkildə cəfəng iddialarını "təsdiq edən" yeni ölkələr axtarışındadırlar. Dünya ermənilərə daim hay verməkdə, onun tərəfini tutmaqdadır. Çox acınacaqlıdır: dünya ikili standartlar burulğanında fırlanır, gecə-gündüz insan haqlarından, milli haqların qorunmasından, dövlətlərin ərazi toxunulmazlığından danışdığı dərəcədə daim erməni kimi məkrli, ikiüzlü bir milləti aşkar, ya gizli şəkildə himayə edir, onun mənasız, cəfəng iddialarını qulaqardına vurur, guya ki, heç nəyi görmür.

Dünyanın bütün bu oyunları mahiyyətcə türkün özünəməxsusluğuna qarşıdır. Məqsəd Türk Dünyasını daha da sarsıtmaq, errmənilərdən alət kimi istifadə etməklə vəziyyəti gərginləşdirməkdir. Ermənilər isə bir an da olsun, dinc durmur, daim dünyanın qulağını "soyqırım" cəfəngiyyatı haqqında məlumatlarla doldururlar. Əgər türklər vaxtilə ermənilərin bu cəhdlərinə haradasa istehza ilə yanaşmışdılarsa, hazırda vəziyyətin necə gərgin olduğunu duymaqda və görməkdədirlər. Görəsən, harada səhv etdik? Ya da sualı belə qoymaq daha yaxşı olmazmı ki, harada səhv etmədik? Mənasız arxayınçılığımız nə vaxta qədər davam edəcək? Erməni körpəsinin qulağına doğulduğu gündən pıçıldayır ki, türk sənin düşmənindir. Amma biz erməni murdarlığını, fürsətcilliyini, xəyanətkarlığını görəsən, nə dərəcədə balalarımıza başa sala bilirik? Dünya gecə-gündüz səylə qloballaşır, xalqları "doğmalaşmağa" çağırır. Amma dünyanın daim himayə etdiyi erməni ilə türkün belə bir vəziyyətdə doğmalığı necə baş tuta bilər?

Bu yandan da Qərb Türkiyə ilə Ermənistan arasındakı sərhəddin açılmasında israrlıdır. İndi ermənilərin murdar istəklərinin yeni biçimdə gerçəkləşməsi mərhələsi başlayıb.

Gerçək durum çox gərgindir. Bizi özümüzdən ayıran cəhətlərə, özgəliklərə, erməni məkrinə və sairə qarşı döyüş hər gün mütəşəkkil şəkildə aparılmalıdır. Türk Dünyası görəsən nə vaxt sözün əsl mənasında bir dünya olacaq? Nə vaxta qədər türklər xilası orda-burda axtaracaqlar? 300 milyonluq Türk Dünyası bütün dünyada sayı on milyon da olmayan erməniyə qarşı niyə həmrəylik göstərə bilməsin? Bəli, erməni məqsədinə çatmaqdan ötrü bütün vasitələrdən istifadə edir. Dünyanın ən qədim xalqlarından biri olan türklər nədən onu gözləyən təhlükələrdən vaxtında xəbərdar ola, təhlükələri yenə bilmir?

Tanınmış şair Musa Yaqub türkün başına gələn faciələrin bu qədər tükənməz olmasının səbəbini müxtəlif yönlərdə axtarır, bu qənaətə gəlir ki, heç olmasa, bundan sonra türklər öz aralarında olan bütün umu-küsüləri kənara qoyub bir olmağı bacarmalı, onları gözləyən təhlükələrə qarşı birgə durmalıdırlar: "Başımıza çox bəlalar gəlib. Amma buna baxmayaraq sarsılmamışıq, ayaqdayıq. Heç olmasa, indi-indi başlamışıq ki, dünyaya haqq səsimizi eşitdirək. Biz etiraf etməliyik ki, ermənilərin nə edəcəklərinin uzun müddət fərqinə varmamışıq. Amma çox gec anladıq ki, erməni necə məkrli bir xalqdır, dünyada ən qəddar millət imiş. Təəssüf ki, həmişə başqalarına tez inanmışıq, etibar etmişik. Erməni xarakteri timsahın xarakterilə eynidir. Erməni daim zəlillik göstərib".

Rejissor Mərahim Fərzəlibəyov ermənilərin öz məqsədlərinə yetmələri üçün daim bütün üsullardan, o cümlədən də incəsənətin janrlarından məharətlə istifadə etdiklərini diqqətə çatdırır: "Ermənilər sovet dövründə belə bu cəfəng iddialarını Ermənistanda xüsusi şəkildə daim qeyd edib, bu barədə fürsət düşdükcə dünya ölkələrinə informasiyalar çatdırıblar. Amma təəssüf ki, biz əksər məqamlarda erməni psixologiyasını, xarakterini düzgün qiymətləndirə bilməmişik, bu təhlükəyə qarşı durmaq haqqında fikirləşməmişik. Necə ola bilər, köksüz, soysuz bir millət dünyanın indiki çağında belə cəfəng bir iddiasını reallaşdırmaq istəsin? Ermənilər həmişə məqsədlərinə yetmək üçün məhz müəyyən xalqların əlində alət olmağı hər şeydən üstün tutublar, başa düşüblər ki, bunsuz onlar öz istəklərini reallaşdıra bilməyəcəklər. Zaman-zaman qədim dövrdən bəri müxtəlif xalqlar ermənilərin minsifətliyini görüb, onların necə pis xalq olduğunu etiraf ediblər. Türklərin tarixin müxtəlif çağlarında ermənilərə inanmaları son nəticədə ermənilərin türklərə xəyanət etməsi ilə nəticələnib".

Bu, türkün fitri inancıllıq duyğusundan irəli gəlirdi: ermənilər bir yerdə məskunlaşan kimi həmin yerin bütün xüsusiyyətlərini, insanlarını səylə öyrənib, o torpaqlara sahiblənmək arzularını yavaş-yavaş reallaşdırmağa başlayıblar. Daim başqa millətlərə yaltaqlanmaq, özünü məzlum kökündə göstərmək, türklərin hətta əl-ayaq işlərində qulluqçu olaraq çalışmaq erməni xislətində adi bir cəhət olub. Tarixin bütün çağlarında ermənilər türklərə arxadan zərbə endiriblər. 19-cu yüzilin sonlarından başlayaraq "Daşnaksütyun" partiyası bu günə qədər mövcudluğunu qoruyub saxlaya bilib, erməniləri daim "böyük Ermənistan" xülyası uğrunda mübarizəyə çağırıb. Amma təəssüf ki, türklərin ermənilərə qarşı mübarizəsində ardıcıllıq olmayıb. Bu gün həmin ardıcıllığın olmamasının nəticələrini görürük. Ermənilər öz məqsədlərinə yetmək üçün hər cür vasitələrdən istifadəni məqbul sayıblar. "Böyük Ermənistan" xülyasının yeriməsi üçün çoxlu sayda bədii əsərlər uydurublar, bu əsərləri səhnələşdiriblər.

Azərbaycan ədəbiyyatında ermənilərin xarakterini açan əsərlər demək olar barmaqla sayılası qədərdir. Ta SSRİ dağılıncaya qədər yazılar bədii əsərlərdə ermənilərin anti-insani cəhətlərinə toxunulmayıb, "xalqlar dostluğu" ideyasının prinsiplərinə "sədaqətlə" əməl edilib. Nəsə, Türk gözləyir ki, onun başına bəla gəlsin, sonra ayılsın. Təəssüf ki, hələ də yarıyuxulu vəziyyətdəyik. Digər tərəfdən də başımıza gələn fəlakətlər bizi artıq ayıltmalıdır. Bu mövzuda olduqca ciddi filmlər çəkilməli, səhnə əsərləri tamaşaya qoyulmalıdır. Bu əsərlərdə tarixən erməni məkrinə necə tuş gəlməyimiz öz ifadəsini tapmalıdır.

Ermənilərin hər il 24 apreli "soqırım" günü kimi qeyd etməsi sovet dövründə də mütəşəkkil olub. Onlar Ermənistanda dəfələrlə həmin günlərdə Azərbaycan Türklərinin yaşadıqları kəndlərə hücumlar təşkil ediblər. Bu, faktdır ki, son 200 ildə 2 mindən artıq Azərbaycan Türkləri yaşayan məskənlər müxtəlif yollarla-rəsmi köçürmələrlə, silah gücünə qovmaqla, soyqırım törətməklə, kəndləri yandırıb xaraba qoymaqla siyahıdan silinib. 1948-53, 1988-89-cu illərdə indiki Ermənistandan didərgin düşən Azərbaycan türklərinin sayı 1,5 milyon nəfərdən çox olub. 1905-1907, 1988-1989-cu illərdə soydaşlarımıza qarşı aparılan soyqırımı, deportasiya nəticəsində yarım milyon Azərbaycan türkü indiki Ermənistan ərazisində qətlə yetirilib. Niyə yaxın tarixdə - 1988-89-cu illərdə indiki Ermənistandan 250 min soydaşımızın qovulmasını, yüzlərlə soydaşımızın qətlə yetirilməsini fakt kimi daim dünyaya çatdırmayaq? Əgər biz bu yöndə mütəşəkkil fəaliyyət göstərsək, o zaman erməninin dünyada indiki mövqeyi bir heç olacaq.

Sonda bir fakt: 1989-cu ilin martında Ermənistanın Qafan rayonunda Zəngəzurda, Şərur-Dərələyəzdə soydaşlarımızı qanına qəltan edən daşnak Hjdehə abidə qoyulur. Rayon partiya komitəsinin birinci katibi Mkrtıçyan abidənin açılışı zamanı arzularının həyata keçdiyini məmnunluqla belə ifadə edir: "Siz çox zəhmət çəkdiniz. Lakin respublikanı azərbaycanlılardan təmizləyə bilmədiniz. Sizin böyük arzularınızı nəvələriniz yerinə yetirdi. İndi Ermənistanda heç bir azərbaycanlı qalmayıb". Bu da erməni vəhşiliyinə, Türklərə qarşı soyqırım törətməsinə əyani misal.

Tarixçi Azad Rzayevin fikrincə, 20 Yanvar, Xocalı, həmçinin 1918-ci il martın 31-də ermənilərin Bakıda 10 mindən artıq soydaşımızı qətlə yetirməsi və s. tarixdə analoqu olmayan soyqırımdır: "Ermənilərin daim türklərə qarşı soyqırım həyata keçirməsinə dair əlimizdə çoxlu faktlar var. Faktiki Xocalı faciəsi ilə bağlı çəkilmiş videolentlər, fotoşəkillər, şahidlərin ifadələri və s. bu qəbildəndir. Biz əlimizdə olan faktları indi daha ciddi-cəhdlə dünyaya təqdim etməliyik. Hər halda vaxtımızı itirməməliyik".

Yazıçı Əlisahib Əroğul isə bu qənaətdədir ki, bu gün erməni məsələsi uydurma "erməni soyqırımı" əfsanəsinə kompensasiya edilir: "Nə qədər erməni-daşnak faşizmi var, onun ideyalarını yaşadanlar mövcuddur, nə dinclik, nə sülh bizə qismət olmayacaq: varlığımız təhlükə altında qalacaq, zaman-zaman torpaqlarımız erməni-daşnak faşizminin təcavüzlərinə düçar olacaq".

Elçin Qaliboğlu

Xalq Cəbhəsi.- 2009.- 24 aprel.- S.14.