Türkiyənin işğalçı Ermənistanla sərhədləri açmağa mənəvi haqqı yoxdur

Bu günlərdə Türkiyədən Ermənistana qapı açılmasının siyasət dəllalları tərəfindən yenidən ortaya atılması Qarabağ münaqişəsinin 22 ildən bəri uzadılmasının, onun həll edilməməsinin səbəbini bir daha aydın göstərir. Dünyanın imperialist dairələri Qafqazda öz maraqlarını qorumaq üçün bu nadir geosiyasi məkanı qanlı müharibə meydanına çevirmiş, sözdə sülhə çağırsalar da, əməldə daxili münaqişələri qızışdırırlar. Günahsız insanların qanı ёaxıdılsa da, təki onların qazancı təmin olunsun.

Qafqazın bu vəziyyətə salınmasında Ermənistan imperialist dairələrə qədərincə xidmət eləmiş və bunun əvəzində havadarlarının hərbi-diplomatik köməyi ilə Azərbaycan torpaqlarının beşdə birini işğal etmişdir. 1988-1994-cü ilin qanlı hadisələri və 1994-cü ildən bəri işğalçı Ermənistanın danışıqlar prosesində min bir oyundan çıxmasına göz yumulması onu göstərir ki, Azərbaycanın haqq işi Ermənistanın işğalçılıq siyasətinə qurban verilir.

20 ildən sonra açıq-aydın görünən həqiqət odur ki, Ermənistan Dağlıq Qarabağı və onun ətrafındakı bütün rayonları işğal edib və oradan çıxmaq fikri yoxdur. Lakin bu işğalçılıq siyasəti onun özünü ağır vəziyyətə salıb. Davam edən müharibə şəraitində güclü Azərbaycan problemlərini sürətlə həll edərək daha qüvvətli, qüdrətli olur. Ermənistan isə gündən-günə geri qalır. Yaratdığı hərbi-siyasi durumun ağırlığı altında çökür. Əlbəttə, havadarları bunu istəmirlər və Ermənistanı xilas etmək üçün yollar axtarırlar. Bu işğalçı ölkənin Qərbə yolları Türkiyədən keçir. Yardımları çoxaltmaq üçün Qərb ölkələri, nəyin bahasına olursa olsun, bu yolu açdırıb ona nəfəs vermək istəyirlər.

Azərbaycanın işğal olunmuş torpaqlarının geri qaytarılması üçün Birləşmiş Millətlər Təşkilatının 4 qətnaməsinin yerinə yetirilməsinə məhəl qoymayan Qərbin söz sahibi olan dövlətləri, nədənsə, Türkiyənin haqlı olaraq, işğalçı, terrorçu bir dövlətə qapı bağlaması ilə heç cür razılaşmırlar. Ermənistan Türkiyəyə qarşı ərazi və soyqırım iddiası ilə çıxış edir. Müharibə aparan bu işğalçı dövlət hər an arxasında duran dairələrin köməyi ilə Türkiyəyə də hücum edə bilər.

Belə olan halda Türkiyə neyləməli idi? Əgər Ermənistan Azərbaycan torpaqlarından çıxmayıbsa, Türkiyəyə qarşı əsassız iddialarından əl çəkməyibsə işğalçıya niyə qapı açmalıdır? Bu aydın həqiqəti görmək istəməyənlər Azərbaycana və Türkiyəyə qarşı, əslində, düşmən mövqe sərgiləyirlər. Axı, Türkiyə on illərdən bəri sivil, dünyəvi dövlət kimi Qərbə, dünya birliyinə üz tutub, demokratik dəyərlər yolundadır. Azərbaycan da ulu öndər Heydər Əliyevin müəyyən etdiyi xəttə uyğun olaraq Qərblə fəal əməkdaşlıq edir.

Erəmənistan Qərbin dəstəklədiyi regional layihələrdən kənarda qaldığı, Qərbin hədəfə aldığı işğalçılığa, terrorizmə, separatçılığa, narkotizmə, digər çirkin əməllərə sıx bağlı olduğundan niyə cəzalandırılmır? İraqın, Əfqanıstanın altını-üstünə çevirən, İrana hədə-qorxu gələn Qərb koalisiyası niyə 20 ildir öz torpağında qaçqına-köçkünə çevrilmiş 1 milyon azərbaycanlının adi insanlıq haqqını qaytarmağa çalışmır?

Ermənistan - Azərbaycan danışıqlarında işğalçının hər cür nazına dözərək gündə bir variant təklif edirlər. Axı, bu, nə variantlardır? İşğalçılığın bircə adı var: özgə torpağını zorla ələ keçirmək. Bu məsələdə varinat da birdir: bu torpaqlərı qeyd-şərtsiz azad etmək. Əks halda bunu etmək ərazi itirmiş xalqın təbii, qanuni haqqıdır. Çox təəssüf ki, danışıqlara vasitəçilik edən Minsk qrupu dövlətləri, xüsusən, həmsədrlər bunu Ermənistana çatdırmaq əvəzinə, Azərbaycanı münaqişəni hərbi yolla həll etməkdən çəkindirirlər. Budur, sülh prosesini himayə edənlərin həqiqi mövqeyi.

Azərbaycan illərdən bəridir ki, min bir əziyyətə dözüb BMT qərarlarının həyata keçirilməsini gözləyir, ermənilərin hər oyununa dözür. Nəticə isə yoxdur. Vaxtaşırı ortaya atılan Türkiyə - Ermənistan sərhədlərinin açılması tələbi isə dünya ermənipərəstlərinin əl çəkmək istəmədikləri bir oyundur.

Ötən il Türkiyə müəyyən şərtlər daxilində sərhədi açmağa razılığını bildirsə də Ermənistan özü bu danışıqları pozdu. Gözləmək olardı ki, ermənilər və dostları bir daha bu məsələyə qayıtmazlar. Lakin onlar yeni bir adla, başqa bir bəhanə ilə Türkiyəni yenidən təhdid edirlər. Ermənistan bircə müqabil addım atmadığı halda Türkiyədən nə adla ona qapı açmağı tələb edirlər?

Yayılan xəbərlərdən məlum olur ki, Türkiyədə bu hiyləyə aldanıb, sərhədi müvəqqəti olaraq açmağa razı olan adamlar tapılıb. Amma beləsi çox az ola bilər və onlar türk xalqının illərdən bəri bu təzyiqlərə davam gətirən iradəsini qıra bilməzlər. Ermənistanda NATO təlimləri üçün texnika keçirmək üçün başqa yollar da var. Ermənistana gizli yolla hərbi texnika və sursat keçirəndə heç Türkiyədən yol istəmirlər. Məsələ belədir ki, "müvəqqəti" adı ilə Türkiyə Ermənistana qapı açsın, sonra onu sərhədi bağlamağa qoymasınlar. Türkiyənin müəyyən siyasi dairələri buna inana bilər, qardaş Türkiyənin və Azərbaycanın ulu öndər Heydər Əliyevin sözləri ilə desək, bir olan milləti isə düşmənin gizli niyyətini yaxşı anlayır.

Sonda Azərbaycanın Qərbə yönəlik siyasətini qəbul etmiş, "Əsrin müqaviləsi" kimi nəhəng bir layihənin həyata keçirilməsində neftçi geoloq kimi xidmətləri olan bir alim kimi illərdən bəri ürəyimdə yığılıb qalmış bir sözü Qərb siyasətçilərinə ünvanlamaq istəyirəm: Sizə öz zəngin sərvətləri ilə maraq doğuran, dinc Azərbaycanla səmərəli əməkdaşlıq sərfəlidir, yoxsa Qərbin regiondakı layihələrindən qaçan, demokratiyanın əzəli şərti olan əmin-amanlığa zidd gedən, işğalçı Ermənistanı dəstəkləmək? Təəssüf ki, ikili standartlar bu sualın cavabını bizim üçün çətinləşdirir.

Türkiyədəki ayıq-sayıq qardaş-bacılarımıza isə deyirəm: Möhkəm dayanın, dostlar! Azərbaycanın haqq işini bu vaxtadək dəstəkləmiş Türkiyə bizim güvənc yerimizdir. Azərbaycan özü də Türkiyəni bütün məsələlərdə dəstəkləmişdir. Ermənistan türkü dünyada ən böyük düşməni elan edib. Bununla da o, Azərbaycanı və Türkiyəni düşmən cəbhəsində görür. Cəbhədə düşmənə aman verirlər.

Mənim Ermənistanın işğalçılıq siyasətini, onların zaman-zaman türk soyuna yaşatdığı faciələri ifşa edən saysız-hesabsız karikaturalarım sizlərə də məlumdur. Bu "sərhəd təxribatlarını" da rənglərin və cizgilərin dili ilə daha görüntülü etməyə çalışmışam.

Biz azərbaycanlılar inanırıq ki, indiyədək olduğu kimi, bu dəfə də Azərbaycan və Türkiyə ortaq mövqeyi, birgə iradəsi ilə düşmənlərin istəyini gözlərində qoyacaq. Prezidentlər İlham Əliyevlə Abdullah Gülün bu günlərdə olmuş yüksək səviyyəli görüşü də bizi buna inandırır.

Kərim KƏRİMOV,

AMEA-nın müxbir üzvü

Xalq qəzeti.- 2010.- 26 avqust.- S. 4.