Yazının inkişaf tarixi: ilk
əlifbadan internetə qədər
Qloballaşan
dünyada çox şey sürətlə dəyişir. Tarixin
erkən mərhələsində yaranaraq
bəşəriyyətə uzun əsrlər boyu xidmət
edən yazı sənəti də ciddi dəyişikliyə
məruz qalır. İnternetdə
audio-vizual ünsiyyət o qədər sürətlə
inkişaf edir ki, əlinə qələm götürüb məktub
və ya başqa bir şey yazanların sayı azalır.
Hətta bəzi mütəxəssislər
yaxın gələcəkdə yazı sənətinin arxaik
bir "əyləncə"yə çevriləcəyini
ehtimal edirlər.
Buna inanmaq
çətin olsa da yazının meydanının
gündən-günə daraldığı göz
qabağındadır. Amma tamamilə əks fikirlər
söyləyənlər də var. Epistolyar janra,
ümumiyyətlə yazının gələcəyinə
optimistcəsinə baxanlar deyirlər ki, vaxt
gələcək, internet şəbəkəsi o qədər
tərəqqi edəcək ki, adamların işi-gücü
kompyuterlərin qabağında oturub
"e-mal"ləşmə olacaq, başları
"çatlaşma"ya qatışanlar gündə az qala
bir kiçik kitab qədər "yazıb-yaradacaqlar".
Bəs
əlifbanı hansı xalq kəşf edib. Bu yerdə
tarixə kiçik bir ekskursiya etməyə dəyər.
Bəllidir ki, ilk yazını misirlilər
yaradıblar. Bu çox qədim
dönəmlər idi, hardasa bizim eradan əvvəl 4-6 min
əvvəllərə təsadüf edirdi. O zamanlar
Avropa xalqları hələ mağaralarda
yaşayırdılar, Nil vadisində
isə min illər boyu davam edən sivilizasiya mövcud idi.
Dünya
Misirdən çox şey öyrənib. Onlar çox
səriştəli əkinçilər olublar. Torpağı məharətlə suvarmağı
və bol məhsul almağı öyrənmişdilər.
Misirlilər uca və möhtəşəm
məbədlər ucalda bilirdilər. Tarixdə
ilk dəfə olaraq təqvimi yaratmışdılar. Kiçik dəyişikliklərlə indi də
həmin təqvim insanlara xidmət edir. Lakin
misirlilərin bəşəriyyətə bəxş
etdikləri ən mühüm şey yazı olub. Misirlilər yazını kəşf etməklə
bərabər onu uzun əsrlər boyu
təkmilləşdirə biliblər.
Bizim eradan
əvvəl I əsrdə romalılar Misirə
gələndə nəhəng məbədlərin
divarlarındakı çeşidli təsvir və
şəkillər öz mükəmməlliyi ilə
onları heyrətə gətirdi. Məbədlərdə
qalaq-qalaq yazılı papirus kağızları
düzülmüşdü. Romalılar
bunların qədim tarixə mənsub olduğunu anlasalar da,
Misirin yad və mistik mədəniyyətinin sirlərinə
dərindən varmaq arzusuna düşmədilər.
Son misirli kahini
öləndən sonra bunları oxuya bilən heç kəs
yox idi. Bir vaxtlar öz qüdrəti və
əzəməti ilə bütün dünyanı
lərzəyə gətirən Misir müstəqilliyini
itirərək vassal vəziyyətinə düşmüşdü.
Ölkə düz 17 əsr sirli bir boxça
kimi çoxlu sayda qədim sənədlərin xəzinəsi
kimi qaldı. Nəhayət, 1798-ci ildə
fransız generalı Bonopart (bəli, məşhur Napoleon)
öz qoşunu ilə Şərqi Afrikaya gələrək,
burada Böyük Britaniya ordusuna hücum etdi. Napoleonun məqsədi britaniyalılara
qələbə çalaraq onların Afrikadakı və
Hindistandakı koloniyalarını əllərindən almaq
idi. İngilisləri "əzmək"
ona qismət olmadı. Napoleon ordusu
ingilislərin güclü müqaviməti ilə
üzləşdi və iddialı general Misirdəki hərbi
uğursuzluqla barışmalı oldu.
Lakin
fransızların Afrika kampaniyası bir təsadüf
üzündən Misirin qədim əlyazmaları ilə
bağlı qalan sirlərin bütün dünya
üçün açılmasına səbəb oldu. Bekarçılıqdan
təngə gəlmiş bir fransız zabiti bir dəfə
Nilin mənsəbindəki Rozette qalasının
ətrafındakı dağıntılar arasında
gəzməyə çıxmışdı və burada onun
marağına səbəb olan bir daş lövhəsi
gördü. Bu tünd qara bazalt
daşın üzərində müxtəlif yazılar və
təsvirlər vardı. Yazılardan biri
yunan dilində idi. Zabit
düşündü ki, yunan dili bəlli olduğu
üçün onun köməyi ilə qədim Misir dilini
də öyrənmək olar.
Misir
heroqlifləri (müqəddəs yazı deməkdir) tarix
üçün böyük əhəmiyyət kəsb
edirdi. Onlar 50 əsr əvvəl baş vermiş
hadisələrin salnaməsi idi. Buna
görə də heroqliflərin oxunması olduqca vacib idi.
İlk baxışda hər bir şey çox
sadə və asan idi. Lakin Misir
yazısının sirlərinə "açar" tapmaq
üçün iyirmi ildən çox vaxt tələb olundu.
1802-ci ildən fransalı professor Şampolion
Misir və yunan mətnlərini müqayisəli
şəkildə aradırmağa başlamışdı.
1823-cü ildə professor daşlar
üzərindəki 23 təsvirin mənasını
açdığını elan etdi. Bir
qədər sonra alim dünyasını dəyişsə
də, artıq Misir yazısının mahiyyəti
açılmışdı.
Misirlilər
adi əşyaları necə təsvir edirdilər? Bəzi
əşyaları təsvir etmək o qədər də
çətin deyildi. Məsələn,
onlar Günəşi təsvir etmək üçün
dairə cızır, yanında şüalar
çəkirdilər. Su
əyri-üyrü xətlərlə təsvir olunurdu. Ulduzlar indi necə vardırsa, o vaxt da elə
təsvir olunurdu. Misirlilər
qeyri-əşyaları, məsələn hərəkəti
təsvir etməyin də yolunu tapmışdılar. Əşyalar arasında insan təsvir olunurdu. Onu qaçan, oturan və hərəkət edən vəziyyətlərdə
təsvir etməklə misirlilər nə demək
istədiklərini anlada biliblər.
Lakin elə
şeylər vardı ki, onları bu yolla təsvir etmək
sadəcə qeyri-mümkündür. Tutaq ki, firon
barədə yazırlar. Məbədlərdəki
təsvirlərdə ən çox elə fironun
hərəkət və qanunlarından
danışılır. Yaxşı, firon
insandır, onun şəklini çəkmək olar, bəs
onun adını necə yazsınlar. Bundan
başqa allahları, onların adlarını yazmaq
tələb olunurdu. Onları
tərifləmək lazım gəlirdi. Xalqa
onların "yenilməz qüdrət sahibləri"
olduqlarını necə çatdırsınlar?
Bu
məsələlər üzərində Misir alimləri
çox baş sındırmalı olublar. Lakin bu
müşkülü həll edə biliblər. Onlar mücərrəd sözləri və
hərəkətləri hərflərin köməyi ilə
yazmağa başladılar. Bu yolu ilk
dəfə misirlilər açıblar. Onlar
mürəkkəb sözləri bir neçə hecaya
bölərək təsvir etməyə başladılar.
Məsələn, fironun adını yazmaq
üçün günəş, ilan, su və sair hecalardan
istifadə ediblər. Fironun güclü
olduğunu bildirmək üçün də eyni yolla
getdilər. Əlbəttə,
çətin idi. İlk yazılar
yöndəmsiz idi. Məsələn, Ramzes
adını yazmaq üçün uyğun söz tapmaq
lazım idi. Məsələn, Re
-Günəş, se - ilan demək idi, onları yan-yana qoydular.
Lakin elə düzürdülər ki,
anlaşıqlı olsun.
Misirlilər
öz yazılarında yalnız samitlərdən istifadə
edirdilər. Buna görə də elmə hələ də
dəqiq məlum deyil ki, bu və ya digər sözü
misirlilər necə tələffüz edirdilər. Nə
yaxşı ki, misirlilər saitlərdən istifadə
etməyiblər. Bu zaman saysız-hesabsız
işarələr lazım ola bilərdi. Təkcə ingilis
dilində "a" hərfinin çoxlu tələffüz
variantı var. Beləcə bir narahatlıq hesabına daha
böyük narahatlıqdan qurtula biliblər. Bir neçə
min ildən sonra Misir əlifbası xeyli
mükəmməlləşmiş və göz oxşayan
olmuşdu. İndi elmi-tədqiqat institutlarda alimlər, tarixi
öyrənən tələbələr bu əlifbanı
çətinlik çəkmədən oxuya bilirlər.
Fransız
alimi Şampolionun heroqliflərin sirlərini açması
şumerlərin mixi yazılarının yanında toya
getməli idi. Mesopotomiyanın ən qədim sakinləri hesab
olunan şumerlər gil lövhələrdə sözləri
oyurdular. Onlar əşyaların təsvirini vermirdilər,
predmeti fiqurlarla (əsasən rom rəqəmi V-ə
oxşayan şəkildə verirdilər). Bu çətin
sistem idi, lakin şumerlərin bu metodundan qədim
assuriyalılar, farslar və Nil vadisi və ətrafında
yaşayan başqa xalqlar 3 min il sərasər istifadə
etmişdilər.
Yazı
qədim zamanlarda çox baha başa gələn bir proses idi
və təbii ki, yazıdan yalnız ən zəruri
dövləti və dini əhəmiyyətli işlər
üçün istfadə olunurdu. Belə bahalı
"əyləncə"nin geniş tətbiq olunması o
dönəmlərdə qeyri-mümkün idi. Finikiyalılar
da semit tayfalarına aid idilər. Onlar Aralıq dənizi
sahilində Tir və Sidon kimi iki böyük şəhər
salmışdılar. Az bir zamanda dənizin qərb
hissəsində ticarəti öz əllərinə
keçirmişdilər. Finikiya tacirlərinin
gəmiləri Yunanıstan, İtaliya və İspaniya ilə
geniş ticari əlaqələr saxlayırdı. Hətta bu
gəmilərlə Cəbəllütariq boğazını
ötərək Siliy adalarına qədər üzür
və oradan ağ dəmir təbəqələri alaraq geri
qayıdırdılar. İndi bu qədim koloniyaların
yerində Fransanın Marsel və Kadis kimi böyük
şəhərləri yerləşir.
Qədim
salnamələrdə yazılır ki, finikiyalılar acgöz
və insafsız tacirlər olublar. Tarixin yaddaşında onlar
əsasən mənfi çalarlarla qalsalar da,
bəşəriyyətə böyük bir xidmət
göstərərək ilk əlifba yaradıblar.
Finikiyalılar şumerlərin yazıları ilə
tanış idilər. Lakin onlar bu "cızma-qaraya"
mənasız vaxt itkisi kimi baxırdılar. Yuxarıda qeyd
etdiyim kimi praktik, işgüzar adamlar olan finikiyalı
zənginlər günlərlə cədvəllərin
qarşısında vaxt itirmək istəmirdilər. Qərara
aldılar ki, yazının yeni, daha kamil sistemini tapsınlar.
Bəzi təsvirləri misirlilərdən
götürdülər, şumerlərin mixi
yazılarını isə sadələşdirdilər.
Gözəlliyi sürətli yazıya qurban verib onlar
əvvəlki kimi minlərlə təsvir əvəzinə 22
hərfdən ibarət çox rahat bir əlifba tərtib
etdilər.
Bir
müddət sonra bu əlifba Egey dənizi vasitəsilə Yunanıstana
gəlib çatdı. Yunanlar əlifbaya bir neçə
hərf əlavə etdilər. Və bu işi artıq
başa çatmış və mükəmməl
şəkildə Roma imperiyasına ötürdülər.
Romalılar da öz növbəsində əlifbaya
müəyyən dəyişikliklər etdilər. Hazırda
Avropa qitəsində yaşayan əhali məhz
finikiyalıların yaratdığı hərflərdən
istifadə edir.
Bu yazının əvvəlində qeyd etdiyim kimi, bu
gün dünyada internetin sürətli inkişafı
yazının daha da inkişafına və ya süqutuna
səbəb olacağına dair bir-birinə tam zidd olan
mülahizələrin səsləndirilməsinə səbəb
olub. Kim haqlıdır, indi demək çətindir.
Hər şeyi tarix özü yerbəyer edəcək. Lakin
bəşər övladının yazı sənəti kimi
misilsiz bir sərvətdən imtina edəcəyi inanılmaz
bir şeydir.
Məsaim
ABDULLAYEV,
Xalq
qəzeti.-2010.-23
dekabr.-S.6.