Yeni
kitablar
Qış gününün isti xatirələri
Novruz Nəcəfoğlunu ilk
dəfə yaxından on beş
il öncə, şaxtalı bir qış günündə Lerikdə
tanımışam. Həyatında baş
vermiş tarixi hadisənin
bir illiyi kiçik bir dairədə
qeyd olunurdu. Mən də
məclisə dəvətli idim. Onun taleyində həlledici rol
oynamış çox böyük
bir şəxsiyyətlə unudulmaz görüşündən elə
ürəklə, elə səmimi danışırdı ki, heyranlıqla qulaq
asırdıq. Bayırın qarı-şaxtası vecimizə deyildi.
Onun nə dərəcədə vətənpərvər, duyğusal, istiqanlı, riyasız bir adam olduğunu mən həmin məclisdə kəşf elədim. Və özlüyümdə düşündüm ki, özü də təbiətin bir parçasına - dəmirağaca bənzəyən, amma danışdıqca üzündə güllər açan incə qəlbli bu adam, çox güman ki, şeir də yazır. Duyğu və düşüncələrini misralarda ifadə eləyir.
O zaman müəllimdən bu barədə heç nə soruşmamışdım. Amma bu yaxınlarda Novruz Nəcəfoğlu imzası ilə "Bir qış gününün xatirəsi" adlı kitabı əlimə düşəndə həmin qış gününün isti xatirələri yadıma düşdü. Zənnimdə yanılmamışdım: o nəinki şeir, üstəlik hekayə, xatirə, esse də yazırmış.
Kitabda Novruz Nəcəfoğlunun cəmi otuz yeddi şeiri
və on beş hekayəsi
yer alıb. Say az olsa da,
sanbal böyükdür.
Oxuduqca özünü
istedadlı, bişkin bir
qələm sahibinin əlvan söz bağçasındakı kimi hiss edirsən:
Düz yeri, asta yeri,
Düz yolla dosta yeri.
Sinəm gül xırmanıdır,
Dər, bağla dəstə, yeri.
Düşünürsən ki, bu hazır şair bəs indiyə kimi harda qalıbmış,
niyə ədəbi təmaslardan qaçıb,
nədən gözə
görünməyib? Müəllifin
sözə necə ehtiyatla və ciddi yanaşmasını,
sözü necə urvatlandırmasını, sözdən
necə "söz çıxarmasını" görəndə
sualın cavabını
da tapırsan:
Bir qucaq küləyəm, bir əlçim bulud,
Qovuşa bilmirəm
yağışa, dünya!
Tanrı qismətimi
tərsinə yazıb,
Qarışa bilmirəm
gərdişə, dünya!
Bu poetik etiraf göstərir ki, Novruz Nəcəfoğlu əsərlərində yaşantılarını,taleyini, özünü
yazır. Ağlı və qəlbi
nəyi süzgəcindən
keçirirsə, onu qələmə alır.
Kitabın redaktoru İslam
Qəriblinin də qeyd elədiyi kimi, bir çox
şeirlərini onun daxili monoloqu da adlandırmaq olar və bu
şeirlərin hər
biri, əslində, müəllifin portretinin ayrı-ayrı cizgiləridir
ki, bir yerə
cəm olunanda gözlərimiz önündə
şairin öz obrazı canlanır.
"Bir qala ziyarəti", "Bir kaha önündə",
"Lirik lövhələr"
və sair şeirlərdə insan kimi təbiət də, sanki, dilə gəlib danışır, qəmli
hekayətlərini söyləyir.
Təbiətlə bağrıbadaş
şairin dağ-daşa
sevgi etirafları, həsrət nəğmələri
rişəsindən güc
aldığı torpağın
ilahi qüdrətindən
söz-sənət səltənəti
yaratdığına şahidlik
edir:
O göyümsov buluddan
Bir
çəngə ver,
bir əlçim.
Qarışsın göz
yaşıma,
Qətrə-qətrə mən içim...
"Bu dünyada yaxamı
dartanlar o dünyada mənə pencək geyindirib günahlarını
yuyacaqlar"- deyən,
"Arxalı nadanla Yaradan bilər, fəqirin, məzlumun ahından qorun" öyüdü verən, bir sözlə, ictimai mövzularda daha sərrast görünən Novruz Nəcəfoğlu insanın
kamilləşməsinə xidmət eləyən fəlsəfi şeirləri
ilə də, bəşər övladının
təbii hiss və həyəcanlarından yoğrulan
sevgi şeirləri ilə də yadda qalır:
Gah ümiddir, gah intizar,
Gah sevincdir, gah da qubar.
Harda, nə vaxt tutar qərar
Mənim vaxtsız məhəbbətim?
Müəllifin "Atamı
oğulsuzmu görübsünüz?",
"Bir qış gününün xatirəsi",
"Yuxu", "Zalım
oğlunu öldürürdüm",
"Toxdaq sürsənə"
kimi hekayələri mövzusu real həyatdan götürülmüş əsərlər
kimi diqqət çəkir. Təkcə hadisələrin ustalıqla düzülən,
oxucunu sonadək intizarda saxlayan ardıcıllığı və
uğurlu bədii sonluğu ilə deyil, həm də və ən vacibi yığcam, axıcı
dili ilə yadda qalan bu
hekayələr böyük
maraqla oxunur.
Qələmə alınan
xatirə-portrertlər də,
adi əhvalatlar da, acı həqiqətlər
də ibrətamiz təsiri ilə güclüdür,- desək, yanılmarıq.
Bu hekayələrin bir çoxunda el-oba həsrətinin göynərtiləri, od-ocağa
bağlılıq, ilkinliyə
qayıdış istəyi
aşkar hiss edilir.
Problemlər bədii həllini
tapır. "Atamı oğulsuzmu görübsünüz?"də atasını nadan qohumlarının hücumundan mətanətlə
qoruyan Fatmanın qəmli taleyi, yarı bədii, yarı sənədli
"Bir qış gününün xatirəsi"ndə
qayğısız uşaqlığın
"at"ını çapan
Turalın, Nəcəfin,
Nicatın, Bəhruzun
hərəkətləri fonunda
yada düşən, ömrün "uzaq, yaşıl ada" olan keçmiş çağları, dağların
dumanına qarışıb
göylərə çəkilən
ata ruhu, ana duaları, "Bir ana tanıyırdım"da
qıtlıq illərində
arpanı buğdatək
qovurub çərəz
kimi uşaqlara paylayan naəlac qadının əyilməz
heykəli, "Toxdaq sürsənə"də sözə
qulaq asmadığına
görə müdir Əmrah Rəsulovun qəzəbinə tuş gələn sürücü
Qurbanın təbii təlaşları... ustalıqla
qələmə alınan,
uzun müddət oxucunu təsirində saxlayan həyat lövhələridir.
Şeirlərinin birində
Novruz Nəcəfoğlu
deyir:
Bu aləm tanrı
mülküdür,
İnsanla sevgi ilkidir,
Əzab həyatın
yüküdür-
Daşımayan kül
olacaq!
Yayın bu isti günlərində oxucu ürəyinə
"Bir qış gününün xatirəsi"
ilə həzin duyğular çiləyən,
sərinlik gətirən
Novruz Nəcəfoğluna
yeni-yeni yaradıcılıq
axtarışları və
uğur sevincləri arzulayırıq!
Əli
NƏCƏFXANLI
Xalq qəzeti.- 2010.-
11 iyul.- S. 5.