Vahidsiz keçən bir il
Deyirlər, dost ya bir olar,
ya iki. Doğru fikir deyil. Dost nə qədər
çox olsa, bir o qədər yaxşıdır. Həyatda
üzləşdiyin çətinliklərin,
problemlərin həllində
dostun köməyinə
həmişə ehtiyac
duyulur. Ürəyindən
keçən hissləri,
duyğuları ilk dəfə
çəkinmədən dosta
açırsan, o da sənə, necə deyərlər "yar"
olur, köməyinə
çatır. Bunu mən
cavan vaxtlarımda çox sınaqdan çıxarmışam. Dostumun xeyirxahlığı,
köməyi ilə əlim çörəyə
çatıb. Xeyirimizi, şərimizi
dostla bölüşdürmüşük.
Qərib
ölkələrə də
dostla arxayın gedirsən.
Onu da qeyd etmək lazımdır ki, vaxtsız, vədəsiz
dost itirmək olduqca çətindir. İlk dostum Nəriman
Zeynalovu torpağa tapşıranda 56 yaşı
vardı. Ciddi bir
xəstəliyi də
yox idi. Doktorluq müdafiəsinə hazırlaşırdı.
BDU-nun jurnalistika fakültəsinin dekanı
işləyirdi, mətbuat
sahəsində çalışanlar,
tələbələr, elm adamları arasında böyük hörməti
vardı. Dost yolunda özünü oda-alova atardı. Elə dost xahişini yerinə yetirmək üçün gedərkən
yolda qəflətən
vəfat etdi.
Nəriman müəllimin
ölümündən iki
il sonra
Yusifi itirdim. Uzun illər "Kommunist" qəzetində zona müxbiri işləmiş
Yusif Əhmədovu deyirəm. O da dünyasını 58 yaşında
qəflətən dəyişdi.
On il bir
otaqda oturub işlədiyim Vahidin ölümünü də
unutmaq heç cür mümkün deyil. İndi hər dəfə
həmin otağın
qapısını açıb
içəri girəndə
elə bilirəm Vahid də bir
azdan gələcək.
Ancaq bir ildir ki,
gözümüz yollarda
qalıb.
Yəqin oxucular da hiss edib, bir
ildən çoxdur ki, Vahid İmanovun
imzası qəzetimizdə
görünmür. Ona
görə ki, bir il əvvəl "Xalq qəzeti" özünün
istedadlı, məhsuldar
əməkdaşını itirdi. Vahidin qələmindən çıxan materialları
redaktə etmək lazım gəlmirdi. Mülahizələri aydın və
səlis olduğu üçün redaktəyə
ehtiyac qalmırdı.
Onun cəbhə bölgələrindən,
Qarabağ döyüşçülərinin
hünərindən, şücaətindən
hazırladığı oçerkləri,
reportajları həyəcansız
oxumaq olmurdu.
Hüquqşünas olmasa da qəzet vasitəsilə çoxlarının pozulan
hüquqlarını bərpa
etmişdi. Bələdiyyələrin,
hüquq-mühafizə orqanlarının,
icra hakimiyyəti aparatlarının fəaliyyətlərindən
bəhs edən məqalələri maraqla
oxunurdu. Ordu quruculuğuna,
hərbi vətənpərvərlik
mövzularına tez-tez
müraciət edirdi.
Axı, doğma yurdu Qarabağ, dünyaya göz açdığı
Ağdam rayonunun Mollalar kəndi yağı düşmənin
tapdağı altında
qalmışdı. Qələmə aldığı kitablar da ("Dağlar oğlu", "İçimdə
yaşatdığım dərd"
və sair) ermənilərin azğınlığına,
özbaşınalıqlarına, vəhşiliklərinə, xalqımızın
isə belə vandallara qarşı mərd mübarizəsinə
həsr edilmişdi.
Vahidin 50 illik yubileyi münasibətilə
"Xalq qəzeti"nin 6 dekabr 2005-ci il tarixli nömrəsində
yazmışdım: "1919-cu ildən nəşr edilən qəzetimizdə
Azərbaycan mətbuatının
korifeyləri çalışıb.
Onların hamısı həyatımızın
hərtərəfli inkişafı
üçün istedad
və bacarıqlarını
əsirgəməyib. İlk nömrəsindən bugünədək
Azərbaycan dilinin saflığı uğrunda
ciddi mübarizə aparan qəzetimiz başqa dövri mətbuat orqanları üçün nümunə
olub. Zaman-zaman kollektivdə nəsillər
dəyişsə də,
ənənə davam etdirilib, yeni gələnlər də doğma dilimizin kənar sözlərdən,
yad ifadələrdən
qorunmasına var qüvvələrini əsirgəməyiblər".
Belələrindən biri Vahid İmanov olmuşdur.
Xasiyyətcə mülayim və
həlim olan bu insanla ünsiyyət
bağlamaq çətin
deyildi. Redaksiyanın gənc əməkdaşları
hazırladıqları materialları
ilk olaraq çəkinmədən
ona göstərir, Vahidin redaktə məharətindən bəhrələnirdilər.
O, gənc qələm
sahibləri ilə işləməkdən bir
növ zövq alırdı. Onların hər uğurlu
məqaləsinə sevinər,
fərəhlənərdi. Belələri köməyə
görə Vahidə minnətdarlıqlarını bildirəndə
təvazökarlıqla deyərdi:
"Vaxtilə bizi də öyrədiblər,
əlimizdən tutublar.
İndi borcları qaytarmaq vaxtıdır".
Vahid gərgin işləməklə yanaşı,
kef çəkməyi, yeyib-içməyi
sevən adam
idi. Son qəpiyini
də belə məclislərə əsirgəməzdi.
Onun iştirakı ilə Qubada, Xızıda, Xaçmazda, Şəkidə,
Şabranda, Şirvanda,
Sabirabadda və başqa yerlərdə qurulan məclislərin hər biri yaddaşlara
həkk olunmuş unudulmaz zəngin xatirələrə çevrilmişdir.
"Büllur" şadlıq sarayındakı
50 illik yubiley təntənəsi elə
bil dünən olmuşdu. Məclisdə söylənilən dəyərli fikirlər Vahidin yarım əsrlik ömrünə
işıq salırdı,
övladları Toğrula,
Tuncələ, qardaşları
Fehruza, Rafiqə, Xaliqə qol-qanad verirdi.
Çox-çox təəssüflər olsun ki, Vahidin
ailəsi, qohum-əqrabası,
dost-tanışları onunla
uzun illər fərəhlənə bilmədilər.
Yubileydən cəmi dörd
ilə yaxın bir vaxt keçməmiş
Vahid İmanov qəflətən xəstələndi.
Onsuz da özünə baxan adam deyildi.
Xəstələnməmişdən bir ay əvvəl
Bilgəhdəki sanatoriyada
istirahət edirdi.
Novruz bayramı ərəfəsində
yanına getmişdik.
Xudmani bir məclis düzəldib, xeyli deyib-güldük, şənləndik.
İşlərimizdən söhbət
açdıq, qarşıdan
gələn test imtahanlarında
on birinci sinifdə oxuyan Tuncələ uğurlar arzuladıq, İqtisad Universitetini qurtaran Toğrula müvafiq iş tapmaqda Vahidə səbrli olmasını məsləhət bildik.
Keçən il aprelin 21-də işə bikef gəldi. Dedi ki, başım ağrıyır. Həkimə
apardıq, müayinə
olundu, konkret fikir söyləyən tapılmadı, hərə
bir söz dedi. Gümrahlığı ilə seçilən
dostumuz gündən-günə
zəifləməyə başladı.
Qardaş Türkiyəyə müalicəyə gedəsi
günün axşamı
isə Vahid gözünü bu dünyaya əbədi yumdu və hamımızı
yandırıb yaxdı.
Onun istək və
arzuları çox idi. Nə yaxşı ki,
Toğrulun toyunu gördü. Yoxsa o da
bizə böyük dərd olardı. Taleyin qismətinə bax. İyunun 5-də Mətbuat
Şurasında cavanlıq
dostum, respublikanın əməkdar jurnalisti Nəriman Zeynalovun vəfatının 20 illik
anım gününü
qeyd etdikdən sonra daha bir
dostumu - Vahid İmanovu 54 yaşında
torpağa tapşırdıq.
Beynəlxalq statistikanın məlumatına
görə dünyada
ən qısa ömür sürən peşə sahibləri arasında birinci yeri jurnalistlər tutur. Bunu bir sıra amillərlə əlaqələndirmək
olar. Hər şeydən əvvəl,
jurnalistlər gündəlik
həyatımızı vəsf
edən peşə sahibləri olduqları üçün cürbəcür
hadisələrlə üzləşirlər.
Hər hadisə onların səhhətinə, sağlamlıqlarına
müəyyən dərəcədə
təsir göstərir.
Beləliklə, jurnalistlər hadisələr
içərisində yaşaya-yaşaya
ömürlərini vaxtından
əvvəl şam kimi əridirlər.
Mərhumun vəfatının ildönümü ərəfəsində
"CBS POLYGRAPHIC PRODUC TION" mətbəəsində
nəfis şəkildə
"Vahid İmanov: Salam, əbədi Dünya!" adlı kitab nəşr olunmuşdur. Dostları, doğmaları,
yaxınları həmin
kitabda Vahid İmanovu bir daha yad etmiş,
onun şərəfli
ömür yoluna işıq salmışlar.
Telman
ƏLİYEV
Xalq qəzeti.- 2010.- 5
iyun.- S. 7.