Azərbaycan Tibb Universiteti - 80

Zəngin ənənələri olan ali təhsil ocağı

Respublikamızın qocaman ali təhsil müəssisələrindən biri olan Azərbaycan Tibb Universitetinin təşkilindən 80 il keçir. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyev "Azərbaycan Tibb Universitetinin 80 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında" 28 aprel 2010-cu il tarixli sərəncamı ilə bu əlamətdar hadisənin dövlət səviyyəsində qeyd edilməsini rəsmiləşdirmişdir. Bu isə Azərbaycan dövlətinin, şəxsən Prezident İlham Əliyevin tibb sahəsinə, o cümlədən əhalinin sağlamlığının qorunmasına olan qayğısının bariz nümunəsidir. Sərəncamda qeyd edildiyi kimi, bu təhsil ocağı zəngin ənənələrə malikdir və Azərbaycanın təbabət və səhiyyəsi tarixində özünəməxsus şərəfli bir yer tutur. ATU dövlət səhiyyə sistemimizin beşiyi başında durmuş, onun bütün ağırlığını öz çiyinlərində daşıyaraq onunla paralel inkişaf etmişdir. Azərbaycan Tibb Universitetinin mövcud olduğu 80 il ərzində səhiyyəmiz üçün dəyərli kadrlar yetişmişdir. Onlardan M.Topçubaşov, U.Musabəyova, C.Abdullayev, Z.Əliyeva, A.Namazova, B.Ağayev, C.Əliyev, Ə.Əmiraslanov, M.Cavadzadə və başqaları kimi dünya şöhrətli akademikləri və şəxsiyyətləri göstərmək olar.

Ümummilli lider Heydər Əliyev dəqiq şəkildə bunu belə ifadə etmişdir: "Tibb Universiteti Azərbaycan Respublikası, xalqı qaşısında böyük xidmətlər göstərmişdir". Ulu öndərin bu kəlamları reallığı əks etdirən həqiqətdir. Məhz ümummilli lider Heydər Əliyev keçən əsrin 70-ci illərindən etibarən Azərbaycan Respublikasının rəhbəri kimi səhiyyə sahəsinə, o cümlədən tibbi kadrlar hazırlayan yeganə ali tibb təhsili müəssisəsinə xüsusi qayğı ilə yanaşmışdır. Hazırda isə ulu öndərin başladığı böyük yolu cənab İlham Əliyev uğurla davam etdirir, Tibb Universitetinin uğurları üçün əlindən gələni edir. Bunu son dövrlərdə Tibb Universiteti üçün terapiya korpusunun inşa edilməsi (demək olar ki, korpus hazırdır və yubiley münasibətilə istifadəyə veriləcəkdir), cərrahiyyə korpusunun da tikilməsi haqqında Prezidentin fərmanı sübut edir. Çünki həyatda insanların cansağlığından yüksək bir nemət yoxdur, onu qorumaq isə həkimlərin işidir.

XX əsrin 90-ci illərində respublika ali təhsil sistemində bir boşluq, nəzarətsizlik hökm sürürdü. İnsanlar öz peşəsinə, sənətinə biganə yanaşır, elə bil ki, insan həyat enercisini boş-boşuna xərcləyirdi. Təhsilin bütün subyektləri, o cümlədən ATU da eyni durumla üzləşmişdi. Belə bir vaxtda tanınmış alim, SSRİ Dövlət Mükafatı laureatı, tibb elmləri doktoru, professor Əhliman Əmiraslanov Tibb Universitetinə rektor təyin olundu. Əhliman müəllim bu xaosda insanların ürəyinə yol tapdı, onların peşəsinə, işinə təkan verdi, sənətində uğurlar əldə etməsinə ilham verdi. Onun rəhbərliyi sayəsində universitetdə tədrisin səviyyəsi yüksəldi, uçub-dağılan sistem yeni tərzdə yeni məcraya keçdi. Nəticədə universitetimiz respublikamıza tibb sahəsində uğurlar qazandırmağa başladı.

Universitetin digər kafedraları kimi fəlsəfə kafedrası da öz üzərinə düşən məsuliyyəti dərk etdi, yeni formalarla tədrisi təkmilləşdirməyə səylər etməyə başladı.

Bu illərdə tibb kadrlarının yetişdirildməsində tibbi - bioloji elmlərin xüsusi rolunu qeyd etməklə yanaşı, onların vətəndaş kimi, elmi-fəlsəfi dünyagörüşünə yiyələnərək cəmiyyətdəki hadisələrə düzgün qiymət vermək, tələbə-həkimlər tərəfindən öz işlərinin məqsədyönlülüyünü daha düzgün və aydın dərk etmək üçün ictimai və humanitar elmlərin, onların təmsilçiləri olan müvafiq kafedraların rolunu qeyd etməmək olmaz. Bu mənada fəlsəfə kafedrasının, onun əməkdaşlarının üzərinə mühüm vəzifələr düşür və bu vəzifəni onlar ötən illər ərzində layiqincə yerinə yetirmişlər.

Azərbaycan Tibb Universitetinin yarandığı ilk illərdə müxtəlif adlar altında fəaliyyət göstərən sosial-iqtisadi elmlər kafedrasında fəlsəfə ictimai elmlər sırasında tədris olunmuşdur. 1938-ci ildə "ÜİK(b) P tarixi" qısa kursunun buraxılması ilə əlaqədar "Partiya təbliğatının qoyuluşu haqqında" qərara əsasən keçmiş SSRİ-nin bütün ali məktəblərində "Marksizm-leninizmin əsasları" adlı vahid tədris kursuna keçilmişdir. Bu kursun tərkibində fəlsəfi biliklər də tədris olunmuşdur. Daha sonralar, 1963-cü ildən fəlsəfə müstəqil kafedra kimi fəaliyyətə başlamışdır.

Kafedranın yaradıcısı və ilk müdiri əməkdar elm xadimi, fəlsəfə elmləri doktoru, professor Adil Məşədi Yusif oğlu Nəcəfov (1925-1989) olmuşdur. Kafedra işə başlayarkən onun tərkibi pofessor A.Nəcəfov, müəllimlərdən H.Məhərrəmov, S.Hüseynov, N.İbrahimov, E.Hidayətov, İ.Klimova, Q.Bayramov, T.Əkbərov, S.İlyasova və başqalarından ibarət idi. Professor A.Nəcəfovun kafedraya rəhbərlik etdiyi dövrdə 3 doktorluq və onlarca namizədlik dissertasiyası müdafiə edilmişdir. Professor A.Nəcəfovun elmi tədqiqatları əsasən milli mədəniyyət problemlərinə həsr edilmişdir. Onun 35-dən artıq monoqrafiya və məqaləsi çap edilmişdir: "Ölkəmizdə mədəniyyətlərin inkişafı və yaxınlaşmasında keçmiş irsin rolu" (Bakı, 1964); "Sosialist millətlərinin mədəniyyətlərinin yaxınlaşması" (Bakı, 1970); "İnkişaf etmış sosializm və mədəniyyət" (Bakı, 1978); "Ədəbiyyat və incəsənət mənəvi tərbiyənin qüdrətli vasitəsidir" (Bakı, 1978).

Professor A.Nəcəfov təbabətin fəlsəfi, etik və estetik problemləri ilə də məşğul olmuş, respublikanın tibb ictimaiyyətinin mənafeyi naminə yorulmadan çalışmışdır. O, "İncəsənət və səhhət" (Bakı 1979) və "Həkimlik sənətinin mənəvi əsasları" (Bakı, 1986) adlı kitablarında insan sağlamlığı, onun mühafizəsi problemləri və bu sahədə səhiyyə işçiləri qarşısında duran vəzifələri araşdırmışdır.

Professor A.Nəcəfovun xidmətləri dövlət tərəfindən yüksək qiymətləndirilmişdir. O, "Azərbaycan Respublikasının əməkdar elm xadimi", "Səhiyyə əlaçısı" kimi fəxri adlara layiq görülmüş, "Qırmızı Əmək Bayrağı" ordeni ilə təltif edilmişdir.

Professor A.Nəcəfovun vəfatından (1989-cu il) sonra kafedraya fəlsəfə elmləri doktoru, professor Qurban Bayramov (1935-1996) rəhbərlik etmişdir. Ömrünün sonuna (1996-cı il) kimi kafedraya rəhbərlik edən professor Q.Bayramovun elmi axtarışları arasında millətlərlərarası münasibətlər həmişə önəmli olmuşdur. O, kafedraya rəhbərlik etdiyi illərdə tələbələrin elmi dünyagörüşünün formalaşmasına böyük əmək sərf etmiş, çoxsaylı monoqrafiya və dərs vəsaitlərinin müəllifi olmuşdur. "Milli məsələdə iki meyil" (Bakı, 1972); "Mədəniyyətdə millilik və beynəlmiləlçilik" (Bakı, 1974), "Sosialist millətinin mənəvi siması" (Bakı, 1975); "Mənəvi həyatda millilik və beynəlmiləlçilik" (Bakı, 1979); "Milli və sinfi münasibətlərin qarşılıqlı əlaqəsi" (Bakı, 1981); "SSRİ-də milli münasibətlərin inkişafı" (Bakı, 1984); "İnsan və zaman" (Bakı, 1992); "İnsan, qəribədir həyatın sənin" (1996) ; "Fəlsəfənin əsasları" və başqa kitabları onun qələminin məhsuludur.

Uzun müddət kafedrada işləmiş fəlsəfə elmləri doktoru R.Əliyev xalq müdrikliyinə ilk dəfə elmi nöqteyi-nəzərdən yanaşaraq, onun təhlilini verən alim - filosof olmuşdur. Onun "Azərbaycan şifahi xalq yaradıcılığında ateizm motivləri" (Bakı, 1973); "Xalq müdrikliyi insan sağlamlığı haqqında" (Bakı, 1981); "Xalq müdrikliyi" (Bakı, 1986); "Uzunömürlülüyün sirləri" (Bakı, 1993); "Zərdüştliyin sosial kökləri" (Bakı, 1993); "Fəlsəfə fənni tədrisinin bəzi məsələləri haqqında" (Bakı, 1994); "Dinşünaslıq fənninin tədrisinin bəzi məsələləri haqqında" (Bakı, 1996) kitabları öz aktuallıq və dəyərlərini bu gün də itirməyib.

1996-cı ildən kafedraya bu məqalənin müəlliflərindən biri, fəlsəfə elmləri doktoru, professor Qoşqar Əliyev rəhbərlik edir. O, 110-dan artıq elmi əsərin, o cümlədən çoxsaylı monoqrafiya, dərslik, dərs vəsaitinin müəllifidir. "Politologiya" (Bakı, 1994); "Demokratiya anlayışı" (Bakı, 1995); "Demokratiya və müasirlik" (Bakı, 1996); "Çağdaş demokratik proseslərin bəzi fəlsəfi problemləri" (Bakı, 1997); "Kulturologiya" (Bakı, 1997); "Platon və Aristotel" (Bakı, 1997); "Konfliktologiyaya giriş" (Bakı, 1998); "Heydər Əliyev və milli ləyaqət fəlsəfəsi" (Bakı, 1998); "Metafəlsəfə predmeti və vəzifələri" (Bakı, 1999); "Mədəniyyətşünaslıq" (Bakı, 1999, 202 s.); "Təbabət fəlsəfəsi" (Bakı, 2000); "Müdrikliyin təntənəsi" (Bakı, 2002); "H.Əliyev və milli mentalitet fəlsəfəsi" (Bakı, 2003); "Təbabət etikası" (Bakı, 2004) və başqa kitabları buna misal göstərmək olar.

Müəllifin son illərdə yazdığı dərs vəsaitləri tələbələrin elmi dünyagörüşünün yeni oriyentasiyasının və mənəvi keyfiyyətlərinin formalaşmasında, milli ləyaqət və vətənpərvərlik hisslərinin inkişafında mühüm rol oynayan əsərlərdir. "Heydər Əliyev və milli ləyaqət fəlsəfəsi" adlı əsərində milli ləyaqətin qorunub saxlanılmasının strategiya və metodologiyası problemləri sahəsində görülən tədbirlərin təhlili verilmiş və bu sahədəki xidmətlər araşdırılmışdır. Əsərdə müəllif bu problemlərdən irəli gələn vəzifələrin həllində ulu öndərimiz Heydər Əliyevin yeritdiyi müdrik daxili və xarici siyasətin xüsusi əhəmiyyətini qeyd edir.

"Heydər Əliyev və milli mentalitet fəlsəfəsi" əsərində isə ümummilli liderin sosial fəlsəfəsinin və xalqın mentalitetinin formalaşmasının elmi - metodoloji prinsipləri açıqlanır, bu mentalitetin qaynaqları, tarixi yaddaş, Vətən amalı, azərbaycançılıq ideyası, milli həmrəylik və siyasi mentalitet kimi az tədqiq olunan problemlər şərh olunur.

Professor Q.Əliyevin bilavasitə rəhbərliyi ilə 6 nəfər əməkdaş namizədlik dissertasiyasını müvəffəqiyyətlə müdafıə etmişdir.

Onun rəhbərliyi və redaktorluğu altında kafedra əməkdaşlarının elmi - tədqiqat işləri və elmi məcmuələr çap olunmuşdur.

Son illərdə kafedranın tədris proqramı xeyli zənginləşdirilmişdir. Burada qoyulmuş problemlər tələbələrin bilavasitə dünyagörüşünün formalaşmasına xidmət edir. Təbabət etikasının müasir problemləri də geniş tədris olunur. Kafedra əməkdaşları tədris prosesində məsuliyyətlərini dərindən anlayaraq, özlərinin elmi axtarışlarını da bilavasitə "Keçid dövrünün sosial-fəlsəfi problemləri"nə həsr edirlər. Burada təbabətin fəlsəfi və sosial problemlərinin tədqiqinə daha geniş yer verilir.

Hazırda kafedrada 17 nəfər işləyir. Onlardan 1 nəfəri professor, 6 nəfəri dosent, 5 nəfəri isə baş müəllimdir.

Bu gün elmdə artıq belə bir mövqe formalaşmışdır ki, təbabətdə sosiologiyalaşdırma, humanistləşmə və texnolojiləşmə aparıcı meyillər kimi çıxış edirlər. Həmin meyillər obyektiv olaraq təbabətin yeni fəlsəfəsinin və ideologiyasının formalaşması prosesini labud edir. Həkimin klinik təfəkkürünün formalaşmasının yeni metodologiyası ona insanla ətraf mühitin qarşılıqlı əlaqəsinin sistemli - kompleks xarakterini dərindən dərk etməsinə, sistemli - sosial - ekoloji aspektlərdə sağlamlığın və xəstələyin determinasiyası proseslərinin xüsusiyyətlərini başa düşməsinə kömək etməlidir. Tibbi fəaliyyətin texnikalaşması (sənayeləşmə, kibernetikləşmə, informasiya və s.) obyektiv olaraq humanitar komponentlərə diqqətin artırılmasını tələb edir. Real fakt budur ki, tibbi sahənin mərkəzi fiquru praktik fəaliyyətdə olan həkimdir. Müasir həkim tibbi biliklərlə yanaşı, geniş bilik dairəsinə, öz təyinatını dərk etmək qabiliyyətinə, inkişaf etmiş yaradıcı təfəkkürə, öz humanist fəaliyyətinin mənasını aydın başa düşmək bacarığına, bir sözlə - yüksək intellektə sahib olmalıdır.

Bu gün elmi konfranslarda, simpoziumlarda, həkimlərlə filosofların dialoqunda belə bir ideya qətiyyətlə səslənməyə başlamışdır ki, müasir tibbi təhsil labüd olaraq həkimin fəlsəfi - metodoloji hazırlığını nəzərdə tutmalıdır. Ona görə ki, tibbi fəaliyyətin hər bir sahəsi diaqnostika proseslərilə, insana humanist yanaşma ilə bərabər, həmçinin həyatın mənası, insan azadlığı problemlərilə bağlı olan məntiqi, qnoseoloji, aksioloji, etik, fəlsəfi problemlərin də daim həllini tələb edir.

XXI əsrin əvvəlində səhiyyə qarşısında məsul vəzifələr durur. Müasir Azərbaycan səhiyyəsi, tibb elmi və təhsili mürəkkəb bir şəraitdə inkişaf edir. Milli təhlükəsizlik mənafeləri xalqın sağlamlığı ilə bilavasitə bağlı olduğundan bu, dövlətimizin fəaliyyətində prioritet istiqamət təşkil edir. Müasir səhiyyə sistemi artıq ənənəvi olaraq sosial sferanın bir hissəsi kimi deyil, keyfiyyətcə yeni statusa malik olduğundan - həyatın təminatı sistemi və milli təhlükəsizliyi ən mühüm amilə çevrilir.

Təbii ki, vətəndaşlarımızın sağlamlığının möhkəmləndirilməsinə yönəlmiş bu mühüm sahənin mərkəzində xəstəliyin müasir profilaktik, diaqnostik və müalicə metodları ilə silahlanmış canlı həkim dayanır. Respublikada səhiyyənin inkişaf konsepsiyasının reallaşdırılması, məcburi tibbi sığortanın təkmilləşdirilməsi, həkimlərin peşə fəaliyyətinin hüquqi əsaslarının yeniləşdirilməsi, tibb işçilərinin sosial hüquqlarının və təminatlarının artırılması həkimlərin müvafiq olaraq mənəvi aləminin də inkişafını tələb edir.

Bəşəriyyətin bir sıra görkəmli mütəfəkkirləri təbabətin inkişafında fəlsəfi biliyin əhəmiyyəti barədə maraqlı mülahizələr söyləmiş, insan fəlsəfəsilə təbabət fəlsəfəsini məhz vəhdətdə götürmüşlər. Belə ki, antik fəlsəfənin görkəmli nümayəndəsi Aristotel demişdir: "Mən çox gözəl elmlərdən xəbərdaram, amma fəlsəfədən yaxşı elm yoxdur". Məşhur yunan filosofu Epikür belə bir ideyadan çıxış edirdi ki, təbabət bədəni, fəlsəfə isə nəfsi müalicə etməsəydi, o zaman hər ikisi faydasız bir şey olardı. Rus filosofu N.Berdyayev israr edirdi ki, fəlsəfə ruh haqqında elmdir. Lakin ruh haqqında elm, hər şeydən əvvəl, insanın mövcudluğu haqqında elmdir. İngilis filosofu Bertran Rassel hesab edirdi ki, fəlsəfənin gördüyü iş, yaxud görməli işi intellektual təxəyyülün hüdudlarını genişləndirməkdir. Yeni dövrün görkəmli filosofu Frensis Bekon yazırdı ki, fəlsəfəyə əsaslanmayan təbabət etibarlı ola bilməz.

Təbabətin nəzəri zənginləşməsi prosesində fəlsəfənin konstruktiv iştirakı tibb elminin və onun fəaliyyətinin diferensasiyasının və inteqrasiyasının metodoloji təminatında təzahür edir. Həkim - filosoflar bilik və səylərini əsasən tibbi nəzəriyyəni qurmağın metodunun aydınlaşdırılması, tibb elminin predmeti, idrak texnologiyalarının və məntiqi təhlilin üzərində cəmləşdirirlər. Müasir şəraitdə bioetikanın bütöv bir problemlər blokunun dünyagörüşü ölçüləri üzrə səyləri xüsusi dəyər kəsb edir. Tədqiqatın bu sadalanan istiqamətləri, tibbi - bioloci materiala əsaslansa da, mahiyyətcə fəlsəfi - metodoloji istiqamətlərdir. Belə bir fəaliyyət növü üçün labüd olaraq özündə elmin məntiqi aparatlarına professional yanaşma vərdişlərini, elmi metodoloji bilikləri və zəruri tibbi - bioloji bilikləri, bacarıq və vərdişlərə yiyələnməyi öyrədən xüsusi fəlsəfi bilik zəruridir. Necə deyərlər müqəddəs yer boş qalmır. Dünyagörüşü sahəsində də belədir. Burada mövcud boşluq labüd olaraq şüurda səthi təsəvvürlərlə yanlış, bəzən də, ziyanlı həyat oriyentirlərilə dolur. Ona görə də, bu gün düzgün oriyentasiya funksiyasını yerinə yetirməli olan bütöv fəlsəfi, elmi dəyər biliyi konsepsiyasına dərin ehtiyac vardır. Bu ehtiyacı təkcə gələcək həkimlər, yaxud gənclərin ayrı - ayrı birlikləri deyil, həmçinin nəinki həkimlərin hazırlanması ilə bilavasitə məşğul olan, eyni zamanda Azərbaycan xalqının mənəvi inkişafında maraqlı olan yaşlı nəsil də duyur. Bu gün əldə edilmiş mənəvi - elmi təcrübəni sonrakı nəsillərə ötürməyi və sosial varlığın yeni, daha təkmil formalarına keçidi təmin edən yeni tipli dünyagörüşü oriyentasiyalarına təlabat artmaqdadır. Biz hesab edirik ki, müasir təbabət fəlsəfəsi insan həyatının mənəvi dəyərlərindən meyar kimi istifadə etməli, yeni həkimlər nəslinə Həqiqəti, Xeyiri, Gözəlliyi təbabətin ideal dəyərləri kimi aşılamalıdır.

Bu gün fəlsəfənin mühüm rolu ondan ibarətdir ki, o, təbabətin nəinki tibbi - fəlsəfi problematika sahəsində, həmçinin bütövlükdə insan həyatı üçün dəyər kəsb edən ümumi ideyalarını müəyyənləşdirməsində özünü göstərmişdir.

Fəlsəfi idrak predmeti olan dəyərlər sistemi tibbi - bioloji elmə və praktik səhiyyədə fəlsəfi təsir amili kimi çıxış edir. O, müalicə proseduralarının akseoloji bazası və xəstənin sağalacağına inamının əsasıdır. Fəlsəfə belə halda müalicəvi təsirin mənəvi elementi olur.

Bəlkə buna görədir ki, Hippokratın fəlsəfə ilə təbabətin sıx qarşılıqlı təsirinin zəruriliyi haqqında fikri öz aktuallığını bu gün də saxlamaqdadır. "Fəlsəfə təbabətə və təbabət fəlsəfəyə tətbiq edilməlidir, çünki fəlsəfənin bütün xüsusiyyətləri təbabətdə də öz əhəmiyyətini saxlayır". Elmi təbabətin əsasını qoyan bu həkim filosofun, mütəfəkkirin irsinə, öyüdlərinə əməl etmək gələcək və hazırda praktik fəaliyyət göstərən həkimlərin mənəvi borcudur.

Bu gün tibbi təhsil prosesində rasional informasiya daşıyan biliklər - fəlsəfi dünyagörüşü tərbiyəsini əsas tutan predmetlər tədris olunmalıdır.

Hazırda gələcək həkimin, heç olmasa, fəlsəfənin əsaslarını bilməyi həmişəkindən daha çox vacibdir, ona görə ki, təbabət və ona xidmət edənlər üçün fəlsəfənin əsaslarına yiyələnmək insan ruhunun formalaşdırılması prosesi olmaqla yanaşı, əsasında humanizm, yüksək mənəviyyat, düzgünlük, vicdan və mərhəmət duran ümumbəşəri tərbiyə məsələsidir.

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin tapşırığı ilə Prezident Administrasiyasının rəhbəri, akademik Ramiz Mehdiyevin rəhbərliyi altında 2009-cu ildə noyabr ayının 21-də keçirilən müşavirədə ictimai və humanitar elmlərin bugünkü vəziyyəti hərtərəfli təhlil edilmişdi. Akademik R.Mehdiyev dərin məzmunlu məruzəsində ictimai elmlərin bugünkü vəziyyəti barədə danışdı. O vurğuladı ki, ictimai elmlərin indiki vəziyyəti cənab Prezidenti olduqca narahat edir, onlar respublikanın hərtərəfli inkişafı ilə ayaqlaşmır və dövlət müstəqilliyimizin bərpasından keçən müddət ərzində xalqımızın və dövlətimizin əldə etdiyi uğurları lazımi səviyyədə əks etdirə bilmir. Burada Hegelin məşhur bir müddəası yada düşür ki, fəlsəfə öz dövrünün kvintessensiasıdır. O, öz dövrünü ifadə etmirsə boş abstraksiyadan başqa bir şey deyildir. Humanitar və ictimai elmlər sahəsi elə bir sahədir ki, təbiətşünaslıqdan fərqli olaraq, onlardan hər an ixtira, kəşf gözləmək mümkün deyildir, o cümlədən də fəlsəfədən. Fəlsəfə dünya haqqında konkret deyil, ümumi bilik verir. Fəlsəfədə ən mühüm cəhət sözsüz ki, təbiət elmlərinin nailiyyətlərinə söykənərək öz nəzəri müddəalarını mövcud cəmiyyətin real gerçəkliyi ilə uyğunlaşdırılmalı, təcrübə ilə əlaqələndirilməlidir. Məhz yuxarıda qeyd etdiyimiz müşavirədə də biz filosoflardan elmi tədqiqatların və tədrisin keyfiyyətinin daha da yaxşılaşdırılması tələb olunur. Bu gün biz də işimizi bu istiqamətdə qurmağa səy göstəririk.

Qoşqar ƏLİYEV,

Azərbaycan Tİbb Universitetinin fəlsəfə

kafedrasının müdiri, fəlsəfə elmləri doktoru,

professor

Məhəmməd PAŞAYEV,

fəlsəfə kafedrasının dosenti

Xalq qəzeti.- 2010.- 18 iyun.- S. 5.