Türk xalqlarının ortaq Yeni
Gün bayramı
Günəş öz isti şüaları ilə
torpağı oyadır, çayların suyu artır, kol dibindən
bənövşə baş qaldırır, quşların səsi
ətrafı bürüyür. Təbiətdəki bu əhval-ruhiyyə—bahar
nəfəsinin duyulması yaddaşlardan süzülüb bu
günümüzə çatmış Novruzun gəlişindən
xəbər verir. Bu il bayramın özəlliyi odur ki, BMT-nin
Baş Məclisinin 64-cü sessiyasının fevralın 24-də
qəbul etdiyi qərara uyğun olaraq, martın 21-i “Novruz beynəlxalq
günü” kimi təsdiq edildi. Azərbaycanın təşəbbüsü
ilə hazırlanmış qətnamə layihəsinə Əfqanıstan,
İran, Qazaxıstan, Qırğızıstan, Tacikistan,
Türkmənistan, Türkiyə, Albaniya, Hindistan və
Makedoniya da qoşulub. Bu qərar Novruza təkcə onu
keçirən türk xalqlarının deyil, ümumilikdə
bəşəriyyətin mənəvi dəyəri kimi verilən
qiymət hesab edilə bilər.
Çin mənbələrinə
görə, baharın qədəm qoyması ilə əlaqədar
mərasimlər “Yengi Kun” adı ilə Hunlar və
Göytürklər dövründən bayram edilirdi. Miladdan
öncə ikinci əsrdə yaşamış Çin
tarixçisi Simaçen “Tarixi xatirələr” adlı əsərində
Hun hökmdarlarının yeni ildə—Novruzda bayram
keçirdiklərini qeyd edib.
Türk xalqları əsrlərdən
bəri yaddaşlarda yaşayan Novruzu müxtəlif, rəngarəng
adətlərlə qarşılayıblar. Onların digər
qonşu xalqlarla əlaqələrinin olmasının nəticəsidir
ki, Novruz bayramı fars, əfqan, hind, tacik kimi xalqlar, eləcə
də Azərbaycanda yaşayan digər azsaylı xalqların
nümayəndələri arasında da geniş yayılıb
və qeyd edilir.
Bəs bu gün necə,
həmin qədim adətlər necə yaşadılır? Azərbaycan
xalqı hər il bu bayramı martın 21-i ilə 23-ü
arası müxtəlif mərasimlərlə qeyd edir. Bayram
gününə qədər isə su, od, torpaq və yel
çərşənbələri keçirilir. Süfrənin
bəzəyi olan səməni yazın simvolu kimi göyərdilir.
Hər evdə şəkərbura, paxlava, qoğal, fəsəli,
qatlama kimi şirniyyatlardan ibarət xonça bəzədilir.
Şam yandırılır, tonqal qalanır, ölənlərin
xatirəsi yad edilir. Bayramda küsülülər
barışır, qohum-qonşular bir-birinə qonaq gedirlər.
Bu gün məxsusi olaraq, qulaq falına çıxan hər kəs
sevindirici xəbər eşitmək arzusunda olur. “Kosa-kosa”
oyunu, keçəlin məzəli əhvalatları bayrama
xüsusi şənlik qatır.
Türkiyənin Cənub
Şərqi Anadolu bölgəsində Qaziantep və onun ətrafında
22 mart gününə “Sultan Novruz” adı verilib. Bu bölgədə,
eləcə də Qarsda Azərbaycanda olduğu kimi, qapı
pusma, baca-baca adətləri yaşadılır.
Qırğızıstanda
Novruzda tonqal qalamırlar, amma evin, həyətin odla pak edilməsi
adəti var. Qırğızlar bunu qədim türk
şamanlarından qalma adət hesab edirlər. Onlar “Alas-alas, hər
bəladan xilas” – deməklə, öz həyətlərini atəşlə
pis ruhlardan təmizləyirlər. Darı yarmasından “Nouruz
köcö ” adlı bayram yeməyi hazırlanır.
Qırğız süfrəsində məxsusi olaraq Novruzda
quzu ətindən və əriştəyə oxşar un məmulatından
hazırlanmış beşbarmaq da olur. Bu şirniyyat əllə
yeyildiyi üçün belə adlanır.
Türkmənistanda bayramdan
beş-altı gün öncə, evlərin təmizlənməsi
başlanır. Türkmən çörəyi, plovu və
müxtəlif şirniyyatlar hazırlanır. Səməni
Novruzun xüsusi yeməyi sayılır. Bir neçə ailə
bir araya gəlib, böyük bir qazanda buğda, un və şəkərdən
səməni bişirirlər. Bayrama bir gün qalmış
bişirilən bu yemək 21 martda süfrələri bəzəyir.
Qazaxıstanda, adətə görə, evlərin
divarlarına, müxtəlif əşyalar üzərinə
gil qablar atıb sındırırlar. Bu adət köhnə
ilin pisliklərindən, xəstəliklərindən yeni ildə
uzaq olmaq məqsədi daşıyır. Qazaxlar da tonqal üzərindən
atlanırlar. “Novruz köcü”, Novruz şorbası və ya
“lapa” adlı yeməklər bişirilib qonşulara
paylanır.
Özbəkistanın Səmərqənd,
Buxara, Əndican şəhərlərində Novruza həsr
edilmiş şənliklər bir həftəyə qədər
davam edir. Özbəklərin bişirdikləri xüsusi yeməklərdən
ən əsası məşhur özbək plovu, samsa və
sümələkdir. S hərfi ilə başlayan
sünbül, səbzi, sirkə, iydə (sancid) kimi 7 nemət
süfrəyə düzülür. Güləş və at
yarışları bayrama xüsusi bir gözəllik qatır.
Novruz günü bir-birlərini qucaqlamaq və
danışmağa başlamazdan əvvəl üç
qaşıq bal yemək ən əski adətlərdəndir. Bölgələrdə
təsərrüfatda çalışan yaşlı insanlar əlini
yağa batırıb öküzlərin buynuzunu
yağlayır ki, yeni il bərəkətli olsun.
Tacikistanda
Novruz martın əvvəlindən, 21 mart gününəcən,
baharın gəlişini və təbiətin
canlanmasını qarşılamaq məqsədilə qeyd
edilir. Adətə görə, süfrəyə qoyulan süd
təmizliyi, şirniyyat yaşama sevincini, şəkər sərinlik
və istirahəti, şam atəşə sitayişi, daraq
qadının gözəlliyini təmsil edir. İslam
dövründən sonra isə bunların yerini əsasən
“Ş” ilə başlayan 7 nemət əvəz edir. Uşaqlar
qapı döyüb bayram payı istəyir, ancaq gizlənmirlər.
Onlar yaz çiçəklərindən dərib
yığır, qapıları döyüb, ev sahibinə
çiçəklərdən hədiyyə edirlər. Ev sahibi isə onlara konfet,
yumurta, ya da pul verir.
Əfqanıstanda Novruz şənliklərinin
mərkəzi Məzari-Şərif şəhəridir.
İnsanlar müqəddəs ziyarətgah sayılan bu şəhərə
toplaşır, xüsusi mərasimlər, şənliklər
təşkil olunur. Novruzda Məzari-Şərifdə müxtəlif
oyunlar, yarışmalar da olur – xoruz döyüşdürürlər,
it boğuşdururlar və s. Süfrəyə gətirilən
yeddi meyvə qurusundan-ərik, fıstıq, iydə, badam, qoz
və quru üzümdən hazırlanmış “Həft meyvə”,
Novruz külçəsi adlı xüsusi qurabiyə,
qızardılmış balıq Novruz yeməklərinə
aiddir. Smanak adlı buğdadan hazırlanan şirniyyatı isə
qadınlar gecə xüsusi nəğmələr oxuyaraq
bişirirlər. Bayram günü hamı yeni
paltarlarını geyir, yaxınlarına qonaq gedir, dünyadan
köçmüş əzizlərinin məzarlarını
ziyarət edirlər. Güləş, oğlaq və çərpələng
uçurtma oyunları bayramın yaddaqalan mərasimlərindəndir.
Bu yarışmaların mövsümü Novruzda
başlayır. Sonra 3-4 ay davam edir.
Altayda martın 21-də
“Cılgayak” bayramı qeyd edilir. Bu bayram da Novruz kimi baharın
gəlişi, təbiətin canlanması, yeni bir ilə qədəm
qoyulması üçün keçirilir. Süfrəyə
bal qatılmış qatıq, dondurulmuş və
qurudulmuş ət, qoyun və mal dırnağından yeməklər
təqdim edilir. Göy Tanrı dini ənənələrinin
hakim olduğu Saxa-Yakutiyada Saxa türkləri Isıah
Bayramını yazın gəlişi və ilin bərəkətli
olması üçün Tanrıya şükranlıq
bayramı kimi keçirirlər. Hollandiyalı səyyah
İdesanın qeydlərində bu bayram haqqında ilk bilgilərə
rast gəlinir. Şənliyin keçiriləcəyi əraziyə
yarım ay qabaqdan ağaclar əkilir. Şaman yerə
qımız səpir, dualar edir. Bu, keçmiş ildə olan
pisliklərin qovulması, yeni ildə isə ancaq gözəl
günlərin olacağına inam məqsədi
daşıyır. Gənc qız və oğlanlar ürəyində
arzu tutur, əkilmiş ağaca bir parça lent
bağlayırlar. Bu inanc digər türk xalqlarında hələ
də yaşamaqdadır.
Azərbaycanda Sovet
dövründə digər milli-mənəvi dəyərlərimizlə
yanaşı, Novruz bayramı da sərt qadağa və təqiblərlə
üzləşirdi. Bütün bunlara baxmayaraq, xalq öz
milli bayramını qeyri-rəsmi şəkildə olsa da, ailəsi
ilə birgə qeyd edirdi. Azərbaycanın müstəqillik əldə
etməsindən sonra isə xalqımız uzun illər
ayrı düşdüyü milli-mənəvi dəyərlərinə,
bayramlarına qovuşdu. Novruz bayramı ən yüksək səviyyədə
öz layiqli qiymətini aldı və dövlət səviyyəsində
daha böyük təntənə ilə qeyd olunmağa
başlanıldı.
Hər il İçərişəhərdə
bayram şənlikləri təşkil olunur, ölkə
Prezidenti başda olmaqla mühüm rəsmi şəxslər
də bayrama qatılır. Bugünlər xalqımız bahar
bayramı Novruzu qarşılamağa hazırlaşır. Qoy
bu Novruz özü ilə torpağımıza sülh, əmin-amanlıq,
bərəkət və xoşbəxtlik gətirsin.
Əfsanə BAYRAMQIZI
Xalq qəzeti.- 2010.- 21 mart.- S. 4.