O, daha idmanla nəfəs almır...
Gözümüzü heç açıb-yummağa
macal tapmamış Aqşin Kazımzadəsiz
yaşadığımız 40 gün arxada qaldı. Qırx gündür ki,
idman jurnalistikamızın,
bütünlükdə Azərbaycan
mətbuatının ən
görkəmli simalarından
biri ömrü boyu ona sədaqətlə
xidmət etmiş, qələmi yerə qoymuş və qeyd dəftərçəsi
həmişəlik bağlanmışdır.
Amma nə etmək olar, tale heç kimə güzəştə
getmir, hər bir insan nə
vaxtsa bu gözəl həyatda son addımını atıb,
dayanmalı olur.
İdman
dünyamız üçün
ağır itkiyə çevrilən Aqşin müəllimin vəfatı
onun böyük pərəstişkarı olduğu
Azərbaycan futbolunun
100 illiyi ilə, demək olar, eyni vaxta, iyunun
10-una təsadüf etdi.
Bundan on gün əvvəl isə yubiley münasibətilə
Azərbaycan Mətbuat
Şurasında keçirilən
tədbirdə həmkarlarının
alqışları altında
əsrin 33 idman jurnalistinin rəmzi komandasından birinci olaraq məhz ona MŞ-nın diplomu və AFFA-nın xatirə hədiyyəsi təqdim olunmuşdu.
Mənə nə az, nə də çox-düz 25 il Aqşin Kazımzadə ilə "İdman"-"Sport"
qəzeti redaksiyasının
divarları arasında
birgə işləmək
xoşbəxtliyi nəsib
olmuşdur. Bu sadə və xeyirxah, eyni zamanda, prinsipial və qətiyyətli insan idmanı sevən və bütün varlığı
ilə ona bağlı olan bir şəxsiyyət idi. Uzun illər ərzində redaktor müavini, sonralar isə baş redaktor kimi yorulmadan Azərbaycanda idmanın təbliğinə və inkişafına böyük
fayda vermiş və cəsarətlə belə bir qənaətə
gələ bilərik
ki, bu sahədə
xidmətləri hətta
ən məşhur mütəxəssislərin də
xidmətlərindən az olmamışdır.
Onu fərqləndirən,
"komandasını" daim
mübariz idman formasında olmağa ruhlandıran başlıca
keyfiyyəti tələbkarlığı
və təşəbbüskarlığı,
idman meydanlarında baş verən hadisələrə operativ
münasibəti, ətrafındakılarla
daim xoş ünsiyyətdə olması
və istənilən
halda öz dəyərli məsləhətləri
ilə onların köməyinə gəlməsi
idi.
Əsl
professional jurnalist kimi
böyük nüfuz qazanan Aqşin müəllim hələ
1960-cı ildə indi
Dövlət Neft Akademiyası adlanan Azərbaycan Sənaye İnstitutunu bitirib mühəndis diplomu alsa da, idman
jurnalistikası onu özünə daha çox cəlb etmiş və həyatının son günlərinədək
idmanımızın qələbə
və problemlərini işıqlandırmaqda davam
etmiş, ona mümkün qədər çox fayda vermək üçün
bir an belə qüvvə və bacarığını əsirgəməmişdir.
Mərhum
həmkarımız təkcə
Azərbaycanda deyil, bütün dünyada baş verən idman hadisələrini daim diqqət mərkəzində saxlayır,
onlar haqqında qəzetin elə növbəti nömrəsində
operativ məlumatlar verilməsini başçılıq
etdiyi kollektivin borcu hesab edirdi.
Özü də daim əsl gənclik
həvəsi ilə yaşayıb-yaradırdı. İrili-xırdalı
minlərlə, on minlərlə
yazının müəllifi
olmuş Aqşin Kazımzadə beş Olimpiya oyunlarını-1968-də Mexiko, 72-də Münhen,
76-da Monreal, 80-də Moskva
və 2008-ci ildə Pekin olimpiadalarını birbaşa hadisə yerində izləmiş, onların hər biri barəsində zəngin təəssüratlarını
oxucularla bölüşmüşdür.
Mən hələ onun futbol, güləş,voleybol,
velosiped idmanı, fiqurlu konkisürmə, şaybalı xokkey və digər növlər üzrə dünya çempionatlarında,
dünya şahmat tacı uğrunda matçlarda, SSRİ xalqlarının
spartakiadalarında, Sovet
İttifaqı çempionatlarında
iştirakını demirəm.
Təsadüfi deyil ki, səmərəli fəaliyyətinə, idmanımıza
verdiyi töhfələrə
görə əməkdar
jurnalist fəxri adına, "Tərəqqi"
medalına, "Qızıl
qələm"ə, habelə
bir çox başqa mükafatlara layiq görülmüşdü
və Beynəlxalq İdman Mətbuatı Assosiasiyasının (AİPS) üzvü
kimi də böyük nüfuz qazanmışdı.
Aqşin
Kazımzadə ilə
bağlı xatirələri
qələmə almaq
üçün bir qəzet məqaləsi, bəlkə də, kifayət etməz. Yalnız iki məqamı xatırlatmaq
istərdim.
1997-ci ilin dekabr ayı
idi. Aqşin müəllimin 60 yaşının
tamam olmasına bir neçə gün qalırdı. Artıq hər ikimiz "İdman"dan ayrılmışdıq. İndi
o, fəaliyyətini "Trend" informasiya-analitik agentliyində
baş redaktor vəzifəsində davam etdirirdi, mən isə hazırda əməkdaşı olduğum
"Xalq qəzeti"ndə
çalışırdım. Ona müraciət edib yubileyi münasibəti
ilə qəzetimiz üçün məqalə
hazırlamaq istədiyimi
bildirəndə qısaca,-
"Lazımdırmı?"- dedi.
- Əlbəttə, sizin söhbətinizin qəzetimizin
oxucuları tərəfindən
maraqla qarşılanacağına
bizim şübhəmiz
yoxdur,- cavabını
eşitdikdə, "Yaxşı,
qoy sən deyən olsun" dedi. Təbii ki, oxucular Aqşin
Kazımzadənin çoxsaylı
yazıları kimi bu söhbətinə də biganə qala bilməzdilər.
Başqa
bir məqam. 1992-ci ilin yayı idi. Barselona Olimpiadası ərəfəsindəydik.
Sizin də yadınızda olar, o zaman respublikamız çətin bir dövrdə yaşayırdı.
Ölkədə yaranmış
mürəkkəb vəziyyət
uzun illər ərzində maliyyə cəhətdən heç
bir problemlə üzləşməyən, əksinə,
daim gəlirlə işləyən "İdman"dan
da yan keçməmişdi.
Redaksiyanın bank hesabında,
demək olar, vəsait qalmamışdı.
Əvvəllər bir
gün də gecikmədən, hər ayın 3-ü və 18-i məvaciblərini almağa
adət etmiş əməkdaşlarımız indi
maaşlarını çətinliklə
ala bilirdilər. Odur ki, bəziləri artıq özlərinə
yeni iş yeri tapmaq barədə
düşünürdülər. Digər tərəfdən
də, qəzet buraxmaq üçün kağız tapmaq müşkül məsələyə
çevrilmişdi. Üstəlik
də, həmin illərdə nadir hallarda yarışlar keçirilirdi,
onlar əslində yox dərəcəsində
idi. Yarış olmayanda isə, təbii ki, material hazırlamaq da asan olmur.
Belə
mürəkkəb vəziyyətdə
bir səhər Aqşin müəllim əməkdaşları otağına
dəvət edib "Olimpiada başlayır, gərək onu daha yaxşı işıqlandıraq, bununla
bağlı mənim bir təklifim var: gəlin, qəzeti həftədə
4 dəfə çıxaraq,"-dedi.
Bu zaman biz təəccüb içində hərə
bir yerdən "necə?", "nə ilə?", "bacararıqmı?"
dedik. Aqşin müəllim isə yüngülcə gülümsəyib
suallarımızı "bacararıq,
təki istək olsun" sözləri ilə cavablandırdı.
Doğrudan da, bacardıq. Həmin il " İdman"-"Sport" bir
neçə ay ərzində
həftədə 4 nömrə
ilə işıq üzü gördü. Əvvəllər isə heç vaxt belə bir hal
olmamışdı. Elə
həmin 92-ci ildən
sonra da. Bununla da "İdman"ın kollektivi
Aqşin Kazımzadənin
təşəbbüsü və rəhbərliyi ilə gözəl ənənələrə malik
qəzetin tarixinə daha bir şərəfli
səhifə yazdı.
2011-ci il iyunun 10-da isə Aqşin müəllimin özü
əbədiyyətə qovuşub
tarixə çevrildi.
İdman jurnalistikamız
daha bir ağsaqqalını itirdi.
Lakin bu ağır itkiyə müəyyən dərəcədə
təsəlli gətirən
bir səbəb də var: Kazımzadələr
ailəsində idman jurnalistikası ənənələri
yaşayır. Aqşin
müəllimin yolunu hazırda Azərbaycan Gimnastika Federasiyasında mətbuat xidmətinin rəhbəri vəzifəsində
çalışan oğlu
Şahin uğurla davam etdirir.
Yəqin
bunun özü də dərin bir rəmzi məna daşıyır ki, Aqşin Kazımzadənin vəfatının
40-cı günü milli
mətbuatımızın növbəti
ildönümünə təsadüf
edir. Yaşasaydı, iki gündən sonra, iyulun 22-də yenə də həmkarlarından, dostlarından,
idmançı və
məşqçilərdən, hətta özünün tanımadığı, amma
onu yaxşı tanıyan sadə idman həvəskarlarından
çoxlu təbriklər
qəbul edəcəkdi.
Əfsus ki, o, daha idmanla nəfəs
almır, daim böyük zövq aldığı Azərbaycan
idmanının qələbələrinin
sevincini yaşamır.
Yaşasaydı, mətbuatımızın
növbəti bayramı
münasibətilə respublikanın
əməkdar jurnalisti
Aqşin Kazımzadə
imzası ilə yalnız onun özünə xas olan dəst-xətlə daha bir məqaləsini
oxucuların mühakiməsinə
verəcəkdi...
Oqtay BAYRAMOV
Xalq qəzeti.- 2011.- 20 iyul.- S. 8.