Erməni qorxaqlığı və qəddarlığı

Böyük rus şairi A.S.Puşkin ermənilərin qorxaqlığı ilə bağlı qoca dağlının dilindən yazmışdır: "Qorxaq və qul xarakterli (xasiyyətli) adamlar ermənilərdir (tı trus, tı rab, tı armyanin"). Professor V.V.Veliçko isə qeyd etmişdir ki, (V.V.Veliçko "Kafkaz. Russkoe delo i mejduplemennıe voprosı", S.Peterburq, 1904, s. 67) ermənilər qorxaq xalqdırlar, təmizqanlı ermənilər hətta dovşandan da qorxurlar, içərilərində az da olsa, qorxmaz adamlar varsa, onlar da təmiz qanlı erməni deyildirlər.

Ermənilərin çoxsaylı xalqın törəməsi olduğu 1963-cü ildə Moskvada çap olunan "Antropologiya" (A. A. Poçtinskiy, M. L.Lelevin, "Antropologiya", Moskva, 1963, s. 290) kitabında da göstərilmişdir. Orada vurğulanmışdır ki, ermənilər 16 antropoloji tipə məxsusdur, yəni ermənilər 16 xalqın törəmələridir.

1897-ci ildə rusca çap olunan "Murc" qəzetində "Armyani iz siqan" məqaləsində bildirilmişdir ki, ermənilərin bir hissəsi qaraçılardan törəmədir. Erməni xalq şairi Tanasoqlu, şair-monax Ələmdaryan, Sankt-Peterburq Universitetinin professoru Kerope Patkanyan qaraçılardan törəmə ermənilərdir.

Ermənilər özləri yazırlar ki, qaraçılardan törəyənlər qəddar və daşqəlblidirlər (ayk, hayk-jestkoserdnıy, "Prestupleniya armyanskix terroristiçeskix i banditskix formirovaniy protiv çeloveçestva", Baku, "Elm", 2002, səh.5 ).

1914-1919-cu illərdə Ərzurum qala artilleriyası alayının (polkunun) komandiri A. Tverdoxlebov memuarında yazmışdır: "...Mənim alayımda ruslarla ermənilər birgə vuruşurdular, hücum zamanı ermənilərin hərəsi qaçıb bir daşın, ağacın, topun arxasında gizlənirdilər, elə ki kəndi, qəsəbəni alırdıq, dərhal daşın dalından çıxan erməni əsgərləri qaça bilməyən qocalara, uşaqlara, qadınlara müxtəlif işgəncələr verir, orqanlarını kəsir, sonra öldürürdülər. Belə bir hadisəni ermənilər mənim nəzarətimdə olan Təpəköy kəndində də törətdilər. Bununla da onlar qeyri-humanist hərəkətlərilə təkcə özlərini yox, həm də rus zabitlərini dünya qarşısında nüfuzdan salırdılar...". Dəfələrlə ermənilərə gücsüz qadın-uşağı işgəncələrlə öldürməmək, qılıncdan keçirməmək tapşırıldığına baxmayaraq, iyrənc qəddarlığı təkrar etdikləri üçün rus ordusunun komandanı Odiselidzenin yanında çağrılan iclasda podpolkovnik Tverdoxlebov demişdir: "...Biz rus zabitləri Ərzurumda adımız və mundirimizlə ermənilərin dinc əhali üzərində quldurluğunu, vəhşiliyini ört-basdır etmək üçün qalmırıq... Nə qədər ki, buradayıq, erməni özbaşınalığına, qəddarlığına son qoyulmasını tələb edirik, yoxsa təcili buraxılmağımızda israrlı olacağıq...".

Tverdoxlebov daha sonra yazırdı: "...Biz hücum edənlərə qarşı döyüşdüyümüz və sinəmizlə Ərzurumu qoruduğumuz zaman arxamızdakı ermənilər-bu qaniçən və azadlıq uğrunda qorxaq "mübarizlər" köməksiz qocaları, qadın və uşaqları doğram-doğram edir və fikirləşmirdilər ki, bununla onlar alçaqcasına bizi aldadır, həm özlərinin, həm də rus zabitlərinin adlarını dünyada rüsvay edirlər".

1918-ci ilin aprelində Ərzurum qalasına komendant gələn Andronik riyakarlıqla bildirmişdir ki, ermənilərin belə qəddarlığı əsrlərlə davam edən türk-erməni davasının nəticəsidir, ermənilərə tapşırarıq, işgəncələrə son qoyarlar. Halbuki erməniləri qəddarlığa qızışdıran Andronikin özü idi.

Sülh şərtlərinə uyğun olaraq yerli əhalini erməni quldurlarından qorumaq üçün Türkiyə ordusunun komandanı Vəhbi paşanın Ərzuruma ordu yeritməsi xəbərini eşidən kimi qorxaq erməni süvariləri gecəykən Qars şosesinə tərəf qaçdılar. Hadisəni görənlər deyirlərmiş ki, hətta tufan da ermənilər kimi belə sürətlə Ərzurumu ermənilərdən təmizləyə bilməzdi.

Erməni vəhşiliyi Xocalıda da özünü göstərdi. XX əsrin ən dəhşətli və qanlı faciələrindən hesab edilən Xocalı soyqırımının 20 ili tamam olur. 1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə erməni hərbi birləşmələri keçmiş sovet ordusunun Xankəndi şəhərində yerləşən 366-cı motoatıcı alayının iştirakı ilə aylarla mühasirədə saxlanılan Xocalıya hücum edərək, bir gecənin içində şəhəri yerlə yeksan etmişdir. Bu qanlı aksiya zamanı dinc əhaliyə amansızlıqla divan tutulmuş, 613 nəfər qətlə yetirilmiş, meyitlər təhqir olunmuş, 1275 nəfər girov götürülmüşdür. Onlardan 150 nəfərin taleyi hələ də məlum deyil. Qətlə yetirilənlərin 63 nəfəri uşaq, 106 nəfəri qadın, 70 nəfəri ahıl və qoca idi. Hərbi təcavüz nəticəsində 8 ailə tamamilə məhv edilmişdir.

Xatırladaq ki, ABŞ-ın Nümayəndələr Palatasının Azərbaycan üzrə işçi qrupunun həmsədri Dien Boren demişdir ki, Xocalı faciəsi bəşəriyyətə qarşı cinayətdir. Sivil bəşəriyyət bunu xatırlamalı, tanımalı və belə hərəkətlərin qarşısını vaxtında almağa çalışmalıdır.

Sumqayıt hadisələri zamanı da ermənilərin vəhşiliyi özünü qabarıq büruzə vermişdir...Eduard Qriqoryan həmin hadisələr vaxtı 6 ermənini balta ilə qətlə yetirmiş, 8-ni isə ağır yaralamışdı. Əgər zorlanan Karina və Marina Mejlumyan bacıları olmasaydı, o da cinayətdə iştirak edən digər qardaşları kimi həbsdən buraxılacaqdı. Marina demişdi ki, Eduardın qolunda "Rita" yazısı var, zorlayanda gördüm...Müstəntiq də bu fikrin həqiqiliyini təsdiqləmişdir. Amma Ermənistanın səlahiyyətli nümayəndəsi israr etmişdir ki, E.Qriqoriyanın heç bir günahı yoxdur. Yaxşı ki, ixtişaşlarda yaralananlar gəlib Qriqoryanı tanımış və onun qatil olduğunu bildirmişlər... Əgər Qriqoryan aradan çıxsaydı, bütün günahlar azərbaycanlıların üzərində qalacaqdı.

1988-1990-cı illərdə Rusiyanın kütləvi informasiya vasitələrində ermənilər güclü şəkildə müdafiə olunurdular. Azərbaycanlılara qarşı yalan, saxta fikirlər formalaşdırılırdı. Akademik D.Lixaçov yazırdı: "Əgər Azərbaycan xalqı ermənilərin qədim mədəniyyətə malik olduğunu bilsəydi, onların kilsələrini dağıtmazdılar" (Y.Pompeev, "Krovavıy omut Karabaxa", 1992). Təəssüf ki, adı çəkilən akademik bilməliydi ki, Ermənistandakı Eçmiədzin kilsəsinin adı XVI əsr mənbələrində "üç kilsə", "üç müəzzin", "üç azan oxuyan" mənalarını verir. Qaraqoyunlu hökmdarı Cahan şah 1441-ci ildə ermənilərin katalikosunu Kilikiyadan bu alban kilsəsinə köçürmüşdür. Xalqımız haqlı olaraq bu səhvə görə onu lənətləyir. İndi bu qədim kilsəni akademik D.Lixaçov tarixi savadsızlığı üzündən erməni kilsəsi hesab edir.

Keçmiş SSRİ Uşaq Fondunun sədri, uşaq yazıçısı Albert Lixanov həftəlik "Ailə" jurnalında yazırdı ki, kim günahkardır ki, azərbaycanlı uşağı erməni həmyaşıdına başa düşülməyən nifrətlə baxır. Amma A.Lixanovun bu fikri həqiqətəuyğun deyil. Əsl həqiqət odur ki, ermənilər uşaqlarını həmişə türkə düşmən ruhunda tərbiyə etmişlər və indi də edirlər.

2010-cu ilin mart ayında Rusiyanın Liberal-Demokrat Partiyasının sədri Vladimir Jirinovski ilə "Ədalətli Rusiya" Partiyasının (sədri S. Mironov) deputatı erməni Semyon Baqdasarov arasında Konstitusiyanın 232-ci maddəsi üstündə ciddi mübahisə düşdü. Axırda V. Jirinovski ucadan dedi: "Söz azadlığı hamı üçündür, təkcə Baqdasarovlar, Baqdasaryanlar üçün yox". Siz Sumqayıtda qırğını necə təşkil etdiniz və törətdiniz?! Qoy, Mironov partiyasında kimlərin olduğunu araşdırsın və bunu bilsin! Jirinovskinin bu fikirləri Rusiyanın bütün radio və telekanallarında verildi. (Aslan İsmayılov, "Sumqayıt. SSRİ-nin süqutunun başlanğıcı" Bakı, "Çaşıoğlu 2010", səh.168).

Görəsən, Qarabağ cəmiyyətinə (Krunka) pul keçirməyən, Qriqoryanın öldürdüyü 6 erməninin ünvanını ona kim vermişdi? (əlbəttə ki, hadisəni təşkil edən DTK-nın polkovniki Cukaryan və Sarkisyan).

Belə qəddarlığı, vəhşiliyi 1918-cu ildə Göyçə mahalında Azərbaycan türklərinə qarşı törətmişdilər. A. Lalayan erməni komandirinin müsəlmanları işgəncə ilə öldürdüyünü ("Revolyusionnıy vostok" №2-3,s. 92, 1936) belə yazmışdır." Mən Basarkeçər türklərini heç nəyə baxmadan kütləvi məhv edirdim. Bəzən gülləyə heyfim gəlirdi, onda yaralıları, qaça bilməyən qocaları, uşaqları dərin quyulara doldurtdurub üstündən iri daşlar tökdürüb, bağıra-bağıra məhv etdirirdim...".

V.Velicko isə kitabında (s.64) yazır ki, ermənilər təkcə qonşu xalqlara qarşı deyil, həm də oz xalqına qarşı çox qəddardırlar.

1919-cu ilin may ayında Göyçədə azərbaycanlılarla ermənilər arasında barışığa gedən, mahalda məşhur olan səxavətli Səməd ağanı, Hacı İsmayılı, aşıq Nəcəfi və başqa 7 nəfəri beləcə işgəncə ilə öldürüb, cəsədlərini də naməlum yerə tulladılar. İnsanları işgəncə ilə öldürüb cəsədlərini naməlum yerə tullamaq ermənilərin tarixi vəhşiliyidir. Onlar öz məşhur yazıçıları Xaçatur Abovyanı 1848-ci il aprelin 13-də öldürüb meyidini naməlum yerə tulladılar, çünki tarixi faktları yaxşı bilən Abovyan müxtəlif məclislərdə dəfələrlə demişdir ki, ermənilərin başına gələn bəlalar öz başçılarının xam xəyallarının nəticəsidir. Bunların başçıları desə "qatıq qaradır" hamı deməlidir ki, "qap-qaradır", "qatıq ağdır" desə öldürəcəklər. 1938-ci ildə Azərbaycan şifahi ədəbiyyatını, dastanlarını dərin bilən professor Vəli Xulufluya erməni alimi A.Kanonyan deyir ki, ermənilərin dastanları yoxdur, kömək et ermənilər üçün "Koroğlu" kimi güclü, döyüşkənlik, mübarizlik rəmzi olan dastanlar yaradaq. V.Xuluflu ona deyir ki, A.S. Puşkinin, professor V.Velickonun yazdıqlarından və başqa oxuduqlarımdan aydın olur ki, ermənilər dovşandan da qorxurlar, onların Koroğlu kimi qorxmaz xalq qəhrəmanı ola bilərmi? Sizdə milli qəhrəman bircə Sasunlu Davuddur ki, onun da ancaq anası ermənidir".

Kanonyan ona deyir ki, Azərbaycanda hakimiyyət ermənilərdədir, kömək etməsən tutulacaqsan. Professor Xuluflu Kanonyanla söhbəti, mübahisəni dostlarına, qohumlarına danışır. 4 gün sonra Vəli Xuluflu xalq düşməni elan edilib, güllələndi, evində topladığı çox qiymətli materialların hamısını Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinin işçiləri yığışdırıb apardılar.

Göyçə mahalında yaşayan müdrik qocalar deyirlər ki, dəfələrlə ermənilərlə onların günahından dalaşmağımız olub, onlar çox olsa belə birinin başını qanadan kimi hamısı qorxudan qaçıblar. Bunların əlbəyaxa vuruşa heç üzü yoxdur. Əgər qabağından qorxub qaçdınsa evinizədək səni qovacaqlar, bunların qabağından qaçmaq olmaz.

Ermənilər gücsüzlərə qarşı (qoca, qadın, uşaq) çox qəddardırlar. O.A.Arutunyan 1956-cı ildə rus dilində çap etdirdiyi "Xatirlərim" kitabında daşnak rəhbərlərinin "mümkün qədər çox öldür, talan et, heç kimə rəhm etmə" şüarı altında Qərbi Azərbaycanın Qəmərli mahalında 1905-ci ildə törətdiyi vandalizmdən, vəhşilikdən bəhs edir. Onun yazdığına görə, daşnakların silahdan heç bir ehtiyacları yox idi, onları Qafqazda rus canişini Vorontsov-Daşkov müsəlmanlara qarşı silahla tam təmin etmişdir.

M.Qorbaçov Zori Balayana sual verdi ki, siz 100 min erməni yaşayan Dağlıq Qarabağı Ermənistana birləşdirmək istəyirsiniz, bəs Bakıda yaşayan 207 min erməninin aqibəti haqqında fikirləşirsinizmi?..

1992-ci ilin aprelində Dağlıq Qarabağın liderləri Artur Mkrtçyanı yerli əhali ilə azərbaycanlıların sülh şəraitində yaşamaq planına görə, arvadının və uşaqlarının yanında güllələtdilər. Onunla həmrəy olan Xocalı aeroportunun rəisi A.İşxanyan , V.Qriqoryan və Sosialist Əməyi Qəhrəmanı Ayriyanin da həyatları beləcə məhv edildi.

Mixail Qorbaçov 1988-ci ilin iyul ayında Dağlıq Qarabağla əlaqədar keçirilən plenumda akademik S. Ambarsumyana sual verdi ki, əsrin əvvəllərində Yerevanda neçə faiz azərbaycanlı yaşayırdı? S.Ambarsumyan isə "bilmirəm" - dedi. O zaman M.Qorbaçov: - Siz bilməliydiniz, amma xatırladıram 42 faiz, bəs indi neçə faiz var? Təqribən 1 faiz..." - bildirdi. Göründüyü kimi, bu, mahiyyətcə soyqırımıdır.

Bu sualla əlaqədar erməni müəllifi Adonun 1907-ci ildə İrəvanda çap etdirdiyi "Qafqazda erməni-turk toqquşmaları" (1905-1906-cı illər) kitabı maraqlıdır. O yazır ki, 1905-ci ilədək İrəvan quberniyasında 1301 kənddən 959-da, Zəngəzur qəzasının 406 kəndindən 314-də Azərbaycan türkləri yaşayırdılar. 1906-cı ildən başlayaraq silah gücünə Azərbaycan türklərinə qarşı etnik təmizləmə siyasəti aparılmışdır.

1890-cı illərdə Fransanın paytaxtı Parisdə Türkiyədə "erməni məsələsi" problemi üzə çıxdı. O zamanlar Türkiyənin başçısı Sultan Əbdül Həmid tarixi araşdıraraq belə bir qənaətə gəldi ki, son 100 ildə türklərin başına gələn bəlalar ermənilərin satqınlığının nəticəsidir. Hətta ingilislərlə türklər vuruşarkən Türkiyənin ciddi hərbi sirlərini İngiltərəyə verərkən Andronik Ozanyanın qulağının birini onu tutan türk zabiti kəsdi. Ona görə Sultan Həmid erməniləri bir qismini xəyanətin qarşısını almaq məqsədilə Türkiyədən köçürməyə başladı. Hətta rus çarı II Nikolay və Fransa imperatoru buna görə türk sultanını qınadılar. Amma ermənilərin xasiyyətini, tarixini yaxşı bilən alman imperatoru II Vilhelm açıqca çıxış etdi ki, Sultan Həmid haqlıdır, çünki "ermənılər araqarışdıran, qiyamçı və satqın xalqdır".

Məhəmməd QULİYEV,

hüquqşünas,

Həsən HƏSƏNOV,

Sumqayıt Dövlət Universitetinin

dosenti

Xalq qəzeti.- 2012.- 26 fevral.- S. 6.