Azərbaycan elmi: mövcud durum,
problemlər, perspektivlər
Azərbaycanın çoxşaxəli fundamental elmi
respublika hələ SSRİ-nin tərkibində olarkən
sosial-iqtisadi və digər sahələrdə inkişafın
təmin olunmasına əhəmiyyətli töhfə
vermişdir.
Lakin keçən
əsrin mürəkkəb və ziddiyyətli
90-cı illərinin başlanğıcında Azərbaycan
elmində ağır vəziyyət yarandı. Sovetlər
məkanında uzun illər yaranmış elmi əlaqələr
pozuldu, kadr hazırlığının
ardıcıllığı kəsildi, maddi-sosial şərait
acınacaqlı vəziyyətə düşdü, tədqiqatların
intensivliyi zəiflədi. Sahəvi elmlərin
tənəzzülə uğraması, büdcə vəsaitlərinin
azalması elmi potensialın xeyli zəifləməsinə və
əksər hallarda, nüfuzlu elmi məktəblərin
dağılmasına gətirib çıxardı.
Ümumiyyətlə, belə şərait Elmlər
Akademiyasının ümumi reytinqinin aşağı
düşməsinə səbəb oldu. Elmimetrik
təhlil respublika alimlərinin fərdi reytinq göstəricilərinin
də yüksək olmadığını əks etdirir.
Yalnız bir neçə alimin istinad indeksi 500-dən,
Hirş indeksi isə 8-10-dan artıqdır.
Göründüyü
kimi, elmi tədqiqatların təşkilinin əvvəlki
forması, ilk növbədə, sovetlər dövründə
Elmlər Akademiyasının uğurlu nəticələr
göstərməyinə baxmayaraq, planlı sistemdən bazar
iqtisadiyyatı sisteminə, daha doğrusu, elm və iqtisadiyyat
sahəsində özünütəşkil sisteminə
keçid dövrünün yeni iqtisadi reallıqlarına,
söz yox ki, uyğun gələ bilməzdi. Məhz bu
baxımdan, bu gün elm sahəsində respublikanın
sosial-iqtisadi inkişafının xüsusiyyətlərini,
onun tarixi köklərini, mədəniyyət ənənələrini
və digər xüsusiyyətlərini nəzərə alan islahatların aparılmasına
böyük ehtiyac duyulur.
Şəxsən, mən Rəyasət Heyətinin
üzvü olaraq Elmlər Akademiyasının rəhbərliyində
20 ildən artıqdır ki, fəaliyyət göstərirəm. Həqiqət
naminə etiraf etməliyəm ki, Rəyasət Heyətinin fəaliyyətinin
mövcud vəziyyəti, heç də, lazımı səviyyədə
deyildir. Bir tərəfdən, Rəyasət
Heyətinin ştatı şişirdilmiş, ayrı-ayrı
struktur bölmələrinin funksiya və vəzifələri
kifayət qədər aydın ifadə edilməmişdir.
AMEA-nın bölmələrinin fəaliyyəti
çox vaxt formal xarakter daşıyır, elmin akademik sektorunda
köklü islahatların aparılması istiqamətində,
faktiki olaraq, ciddi təkliflər irəli sürülməmiş
və müzakirələr aparılmamışdır. Digər tərəfdən, məlum olmayan səbəblərdən
Rəyasət Heyətinin strukturunda vacib olan funksional
şöbələr vaxtında yaradılmamışdır.
Bunlardan əsas
təyinatı elmi və innovasiya fəaliyyətinin
normativ-hüquqi bazasını işləyib hazırlamaqdan
ibarət olan hüquq şöbəsini; dünya elminin
inkişaf tendensiyalarını təhlil etmək və
akademiyada aparılan elmi tədqiqatların ona uyğunluq dərəcəsini
qiymətləndirmək funksiyasını daşıyan
analitik şöbəni; akademik institutların və orada
işləyən elmi əməkdaşların fəaliyyətinin
effektivliyinin göstəriciləri və meyarlar məcmusunu
müəyyənləndirən elmimetrik təhlil və
proqnozlaşdırma şöbəsini; təyinatı AMEA-nın
iştirakı ilə mövcud olan dövlət
proqramlarının həyata keçirilməsinə nəzarət
etmək və ölkənin milli maraqlarına cavab verən
yeni dövlət proqramlarının təşəbbüskarı
olan dövlət proqramı və innovasiya layihələri
şöbəsini və bir sıra başqa şöbələri
qeyd etmək olar.
Aparılan təhlil həm də göstərir ki, AMEA
institutlarının fəaliyyətinin təkmilləşdirilməsinə
böyük ehtiyac vardır. Azərbaycan Respublikası
Prezidentinin “Azərbaycan elmində islahat aparılması ilə
bağlı Dövlət Komissiyasının yaradılması
haqqında” 10
aprel 2008-ci il tarixli sərəncamında tamamilə
düzgün qeyd olunmuşdur ki, “...Həm sahəvi, həm də
akademik institutlarda yeni zamanın standartlarına cavab verməyən
köhnə üsul və metodlara əsaslanan tədqiqatlar
aparan şöbələr, mərkəz və laboratoriyalar fəaliyyət
göstərir. Müasir elmin tələbləri
ilə ayaqlaşmağa qadir olan kollektivlər isə
maddi-texniki bazanın zəifliyindən və vəsaitlərin
çatışmazlığı səbəbindən öz
elmi layihələrini reallaşdırmaqda çətinliklərlə
qarşılaşırlar. Müstəqil Azərbaycan
Respublikasında Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası hələ
də elmdə müəyyən yeni sima qazana bilməmiş və
dünyada qəbul edilmiş sxem əsasında elmi işlərin
maliyyələşdirilməsinə nail olmamışdır”.
Yaranmış vəziyyəti aradan qaldırmaq məqsədilə
təcili tədbirlər görülməlidir. Bu məqsədlə
biz “müasir dövrün standartlarına” cavab verən
meyarlara əsaslanaraq AMEA institutlarının son 10 ildəki fəaliyyətinin
qiymətləndirilməsini nəzərdə tuturuq. Belə qiymətləndirmə sisteminin
yaradılmasına bu gün ehtiyac vardır. Bizim Kibernetika İnstitutunda elmi tədqiqatların
keyfiyyətini müəyyənləşdirmək
üçün informasiya texnologiyası işlənib
hazırlanmış və sınaqdan keçirilmişdir.
Zənnimizcə, olduqca vaxtında
yaradılmış bu metodik yanaşmadan biz Milli Elmlər
Akademiyasında istifadə etməliyik. Nəzərdə
tutulmuş qiymətləndirmənin nəticələrinə
əsaslanaraq hər bir institutun reytinqini və onun dünya
elminin səviyyəsinə uyğunluğunu müəyyənləşdirməyi
planlaşdırırıq. Ölkənin
sosial-iqtisadi inkişafında hər bir akademik institutun xidmətini
qiymətləndirmək və bu sahədə dünya təcrübəsini
nəzərə alaraq, Azərbaycan MEA-nın maliyyələşdirilməsinin
yeni mexanizmini işləyib hazırlamaq olduqca vacibdir.
“Azərbaycan Milli Elmlər
Akademiyasının strukturu, funksiyalarının və maliyyələşdirmə
mexanizminin müasirləşdirilməsinin xüsusi
Proqramı”nda bunların hamısını və bir qisim başqa tədbirləri
əks etdirməyi nəzərdə tuturuq. Əgər təkliflərimiz
Akademiyanın Ümumi yığıncağında dəstəklənərsə.
Azərbaycanın iqtisadiyyatı həm neft-qaz, həm də
qeyri-neft sektorunda çox sürətlə inkişaf edir. Strateji sənəddə -
“Azərbaycan 2020: gələcəyə baxış”
Konsepsiyasında (Azərbaycan Prezidentinin 29 dekabr 2012-ci ildə
təsdiq olunmuş sərəncamı) yaxın gələcək
üçün dövlət prioritetləri aydın surətdə
müəyyən edilmişdir. Azərbaycan MEA fəaliyyətinin
prioritet istiqamətləri də, birmənalı olaraq, bu tələblərə
uyğun olmalıdır. Azərbaycan Respublikası
Prezidenti möhtərəm İlham Əliyev Azərbaycan
MEA-nın illik ümumi yığıncağındakı
(aprel, 2011-ci il) nitqində haqlı olaraq
qeyd etmişdi: “Bu gün Azərbaycan iqtisadiyyatı
qarşısında duran çağırışlar elmin
inkişafı ilə bağlı olmalıdır. Bizim üçün elmin inkişafı ilə
bağlı əsas məsələ prioritetlərin
düzgün seçilməsidir”.
Tam məsuliyyətlə bildirmək istəyirəm ki,
bu, qarşımızda duran əsas məsələlərdən
biridir. Akademiya institutlarının fəaliyyətlərinin
prioritet istiqamətləri dövlət prioritetləri ilə
birbaşa bağlı olmalıdır.
Eyni zamanda, akademiya təşəbbüskar qismində
öz fəaliyyətinin prioritet istiqamətlərində
dövlət prioritetlərinə müvafiq olaraq, elmi proqram
layihələrini irəli sürə bilər və irəli
sürməlidir. Biz çalışmalıyıq ki, AMEA-nın hər bölməsinin
belə bir dövlət proqramı olsun və bu proqramların
işlənilib hazırlanması və
reallaşdırılmasında akademiya institutlarının
iştirakı onların elmi-təşkilati fəaliyyətinin
mühüm effektiv göstəricilərindən biri olsun.
Nəhayət, Azərbaycan Elmlər Akademiyası 2020-ci
ilin perspektivi baxımından öz fundamental tədqiqatlarının
prioritetlərini aydın və dəqiq müəyyənləşdirməlidir.
Bizim
fikrimizcə, belə istiqamətlər
aşağıdakılar ola bilər:
1)
Respublikanın dayanıqlı inkişafının əsasını
təşkil edən,
ölkənin enerji təhlükəsizliyinin
yüksəldilməsinə və enerji komplekslərinin səmərəli
fəaliyyətinə yönəldilmiş
elmi tədqiqatlar;
2)
İnformasiya-kommunikasiya texnologiyaları sahəsində elmi tədqiqatlar;
3) Həyat
elmləri (biomedisina və insan sağlamlığı);
4) Ölkənin
milli təhlükəsizliyinə və müdafiə qabiliyyətinin
artırılmasına yönəldilmiş elmi tədqiqatlar;
5) Ətraf
mühitin mühafizəsi sahəsində elmi tədqiqatlar.
6)
İctimai və humanitar elmlər - tarix, ədəbiyyat,
dilçilik sahəsində elmi tədqiqatlar;
Dünya dövlətlərinin əksəriyyətinin
elmi-texniki siyasətində elmi tədqiqatların maliyyələşdirilməsi
hakim mövqeyə malikdir. Sənaye
baxımından inkişaf etmiş ölkələrdə elmə
qoyulan xərclərin dinamikasının təhlili göstərir
ki, cəmiyyətin tərəqqisi birbaşa elmə sərf
olunan vəsaitin həcmindən asılıdır. Bunu nəzərə alaraq, dövlət, bir qayda
olaraq, elmə böyük vəsait ayırır. Bu xərclərin
yuxarı həddi ümumi milli məhsulun 2,2
faizdən (Almaniya) başlayaraq 5 faizi (İsrail) arasında dəyişir.
Amerika iqtisadçısı F.Şererin
formalaşdırdığı “texniki tərəqqinin təbii
qanunu” birmənalı olaraq, elmi tədqiqatların maliyyələşdirilmə
həcmlərində dəqiq ifadə olunmuş tendensiya əyani
olaraq izlənilir: ayrıca götürülmüş hər
bir ölkədə elmə sərf olunan xərc miqdarca, milli
məhsul istehsalını qabaqlamalıdır.
Azərbaycanda iqtisadi inkişaf tempi heyrətamiz olsa da, təəssüf
ki, ölkəmizdə elmin maliyyələşdirilməsi hələ
də “qalıq prinsipi” üzrə həyata keçirilir. Azərbaycan Respublikası
Dövlət Statistika Komitəsinin rəsmi məlumatına
görə, əgər 1980-1990-cı illər ərzində
dövlət büdcəsindən elmə ayrılmış
maliyə vəsaitinin həcmi ümumi milli məhsulun (ÜMM) 0,3-0,5 faizi təşkil
edirdisə, bu rəqəm 1995-ci ildən başlayaraq, 0,2 faizi
səviyyəsinə enmişdir. Əlbəttə, bu həcmdə
vəsait nəinki
elmi inkişaf etmiş dövlətlər sırasında
texnoloji sıçrayışa nail olmaq, hətta mövcud
olan elmi potensialı, elementar şəkildə, qorumaq
üçün də əsla kifayət deyildir. Eyni zamanda, elmin maliyyələşdirmə həcminin,
sadəcə olaraq, artırılması bazar iqtisadiyyatı
şəraitində elmin rəqabət qabiliyyətinə nail
olması üçün heç də qənaətbəxş
tədbir sayıla bilməz. Ayrılan vəsaitlərin
paylanmasında elə bir səmərəli mexanizm
yaradılmalıdır ki, o, bu vəsaitlərin, az əhəmiyyətli
tədqiqatlara sərf
olunmasına yox, milli maraqlara cavab verən prioritet
istiqamətlərə yönəldilsin. İnstitutlara vəsait
ayırarkən, onların inteqrasiyalı elmi-tədqiqat
proqramları çərçivəsində
apardıqları işləri, nəşr olunmuş əsərlərin
sayını, istinad göstəricisini, akademiya üzvlərinin
sayını, cavan elmlər doktorlarının
varlığını, beynəlxalq elmi jurnallarda
iştiraklarını, elmi nəşrlərdə nə dərəcədə
fəal olduqlarını nəzərə alaraq qiymətləndirmək
lazımdır. Zənnimizcə, AMEA-nın fəaliyyətində
elmi-tədqiqat işlərinin maliyyələşdirilməsində
məhz belə metodik yanaşma işlənib
hazırlanmalıdır.
Digər tərəfdən, biz yalnız dövlət
büdcəsindən maliyyələşməyə ümid
bağlamamalı və onun nə vaxtsa tələb olunan səviyyəyə
çatacağını gözləməməliyik. Biz
özümüz maliyyə vəsaiti əldə etməyi
öyrənməliyik. Büdcəsində kənar mənbələrdən
maliyyə vəsaitlərinin payı olan (kontraktlar, təsərrüfat
müqavilələri, konsaltinq xidmətləri, dövlət-özəl
tərəfdaşlığı və i.a.), ayrı-ayrı
elmi təşkilatların təcrübəsi göstərir
ki, bunu etmək
mümkündür. Ancaq, bu, mümkün olsa
da, bizim real şəraitimizdə, o qədər də asan
deyildir. Çünki, Azərbaycan Milli
Elmlər Akademiyası institutlarının əksəriyyətində
sınaq-təcrübə bazası yox dərəcəsindədir,
mövcud olanlar isə elə vəziyyətdədir ki,
aparılan tədqiqat işlərini rəqabət qabiliyyətli
elmi məhsul kimi, intellektual mülkiyyət bazarında tələb
olunan səviyyəyə çatdırmağa imkan vermir.
Nəticədə innovasiya tsiklində qırılma baş
verir, hətta çox perspektivli və ola
bilsin ki, potensial baxımdan yaxşı dünya nümunələrindən
geri qalmayan iş rəflərdə yatıb qalır.
Vəziyyətdən çıxış yolunu biz, elmi
axtarışlarımızın müəyyən hissəsinin
kommersiyaya yönəldilməsində görürük
(“kommersiyalaşma” sözündən qorxmaq lazım deyildir,
axı biz artıq bazar iqtisadiyyatı şəraitində
yaşayır və işləyirik). Birincisi, bu, şəxsi
kapitalı və xarici investisiyaları cəlb etməklə,
akademik institutların tematik planlarında tətbiqi xarakterli
elmi tədqiqatların həcminin artırılmasını;
ikincisi, innovasiya fəaliyyətini gücləndirməyi və
bunun əsasında texnopark şəbəkələrinin,
onların idealogiyasının və infrastrukturlarının
yaradılmasını nəzərdə tutur. Bu nə üçün lazımdır? Bu,
elmi nəticələrin praktikada daha tez həyata keçirilməsinə
yardım edərək, müasir “tətbiqetmə zonası”nın formalaşdırılmasına imkan verəcəkdir.
Bu gün, gəlirin nəticə kimi vacib olduğu bir
zamanda biz innovasiya müəssisələrini geniş
inkişaf etdirməliyik. Bu müəssisələrin,
texnoparkların özlərinin güzəştli ab-havalı
investisiya infrastrukturu olmalıdır.
Güman
edirəm ki, Elmlər Akademiyasının “tənəzzül”
vəziyyətindən çıxıb “stabil maliyyələşməyə
keçidi”ni təmin etmək məqsədi ilə maliyyələşdirmə
sahəsində müasir yanaşmaların tətbiqində
olan maneələri aradan qaldırmağı, qanunvericiliyi
zaman baxımından təhlil etməyi və AMEA ilə birgə
respublikada marağı olan təşkilatlara təkliflərin
hazırlanmasını tapşırmaq vaxtı gəlib
çatmışdır. Ümumiyyətlə,
Azərbaycan elmi üçün bu gün tənəzzül
dövrünün başa çatması bir fakt olaraq qəbul
edilməlidir. Ölkəmiz əhəmiyyətli
dərəcədə dəyişmişdir və bizim bu
gün yalnız elmə dəstək vermək barəsində
deyil, həmçinin xarici ölkələrin akademiyaları
və elmi mərkəzləri ilə prioritet tərəfdaşlıq
mövqeyindən münasibətlər qurulmalıdır.
Sözsüz ki, bu məqsədə nail olmaq üçün
elmə sərf olunan xərclərin həddini tədricən,
heç olmasa, ÜMM-un 1,0-1,2 faizinə
çatdırmaq lazımdır (müqayisə
üçün qeyd edək ki, bu göstərici Ukraynada -
1,2, Rusiyada - 1,5 faizdir, Avropa
İttifaqı isə elmin və innovasiya prosesinin maliyyələşdirilməsini
ÜMM-in 3 faizi səviyyəsinə qaldırmağı bu
gün iddia edir).
Diqqəti başqa bir vacib məsələyə cəlb
etmək istərdim. Respublikanın müstəqillik illəri ərzində
bizim akademiya elmi, faktiki olaraq, qeyri-hüquqi məkanda fəaliyyət
göstərir. Azərbaycan
Respublikasının “Elm və dövlət elmi-texniki siyasəti
haqqında” Qanun layihəsi on ildən artıq işlənib
hazırlanmış və müzakirə olunmuşdur. Alimlərimizin bu sənədə etdikləri
çoxsaylı qeyd və düzəlişlərə
baxmayaraq, gözlənilən nəticə
alınmamışdır. İndi isə
Azərbaycan Respublikasının “Elmi siyasəti haqqında”
Qanununun yeni layihəsi təqdim olunmuşdur. Təəssüflər olsun ki, bu layihədə də
həm redaksiya, həm də konseptual xarakterli
çatışmazlıqlar vardır. Məsələn,
biz elmi fəaliyyətin
lisenziyalaşdırılmasının qəti əlehinəyik
(bu da dövlət elmi siyasətinin əsas prinsiplərdən
birinə, həmin sənədin 3-cü maddəsində əksini
tapmış - elmi yaradıcılıq və tədqiqatların
azadlığı prinsipinə ziddir); eyni zamanda, biz Azərbaycan
Milli Elmlər Akademiyasının funksiya səlahiyyətlərinin
“azaldılması” və onların başqa strukturlara verilməsi,
qanunverici aktların hüquq normalarının, o cümlədən
Azərbaycan Respublikasının “Təhsil haqqında” Qanununun
və müzakirə olunan layihənin bir sıra başqa
müddəalarının təkrarlanmasını da qeyd etməliyik.
Elmlər Akademiyası əmindir ki, bizim bu və digər qeyd
və təkliflərimiz Milli Məclisin müvafiq komitəsində
nəzərə alınacaq, elmi və elmi-texniki fəaliyyəti
tənzimləyən qanun, nəhayət ki, qəbul ediləcək
və cari ilin sonuna qədər qüvvəyə minəcəkdir.
Söz yox ki, qanunvericiliyə aid məsələlərimiz
heç də bununla sona çatmır. “İnnovasiya fəaliyyəti
haqqında”, “İntellektual mülkiyyət haqqında”, “Beynəlxalq
informasiya mübadiləsi haqqında”, “Texnologiyaların
transferi haqqında” qanunlar və sair kimi vacib qanunvericilik
aktların işlənib hazırlanması günün tələbidir;
onlardan sonra elmi-texniki və innovasiya fəaliyyətinin
ayrı-ayrı aspektlərini tənzimləyən qanunaltı
aktlar gəlməlidir. Bir sözlə, elm və
innovasiya sahəsində tam bir paket normativ-hüquqi sənədlərin
işlənib hazırlanmasına ehtiyac duyulur.
Beynəlxalq elmi əməkdaşlıq, dövlətin
elmi siyasətinin mühüm tərkib hissəsi kimi, Azərbaycan
MEA-nın fəaliyyətində əsas strateji istiqamətlərdən
biridir. Artıq bu gün bizim bəzi alimlərimiz beynəlxalq
layihə və proqramlarda iştirak edir, dünyanın
aparıcı elmi mərkəzlərindən olan tərəfdaşları
ilə müştərək elmi-tədqiqat işləri
aparır, onlarla birlikdə yüksək nüfuzlu
impakt-faktorlu elmi jurnallarda məqalələr nəşr
etdirirlər. Şübhəsiz bunlar vacibdir, ancaq yetərli
deyil, çünki belə fəaliyyət sistemli deyil, təsadüfi
xarakter daşıyır və ona görə yuxarıda
xatırladığım Azərbaycan Respublikası
Prezidentinin “Azərbaycan elmində islahat aparılması ilə
bağlı Dövlət Komissiyasının yaradılması
haqqında” sərəncamında haqlı olaraq qeyd edildiyi
kimi, “elmin inkişafına gözlənilən təsiri
göstərmir”.
Bizim fikrimizcə, AMEA uzunmüddətli “Beynəlxalq elmi
əməkdaşlığın genişləndirilməsinə
dair proqram” işləyib hazırlamalı, orada nəzərdə
tutulan bütün kompleks tədbirlər və onların
davamlı olaraq həyata keçirilməsi
işıqlandırılmalıdır. Bu proqramda Azərbaycan
üçün prioritet sayılan elm sahələri üzrə
müştərək beynəlxalq elmi laboratoriyaların, mərkəzlərin
yaradılması və bizim elmi təşkilatlarımızın
UNESCO və digər nüfuzlu beynəlxalq təşkilatların
koordinasiya etdiyi çoxsahəli elmi-texniki proqram və layihələrdə
iştirakı öz əksini tapmalıdır.
Son illər AMEA-nın həyatında informasiya
texnologiyalarının tətbiqi və yeni nəsil precision
analitik avadanlıqların yaradılması ilə
bağlı gözəçarpan dəyişikliklər
baş vermişdir.
Respublika
Prezidenti yanında Elmin İnkişaf Fondu, Azərbaycan
Dövlət Neft Şirkətinin (SOCAR) Elm Fondunun
investisiyaları hesabına fizika-riyaziyyat və texnika elmlər
bölməsinin, kimya bölməsinin, yer elmləri, biologiya və
tibb bölmələrinin, Naxçıvan bölməsinin
institutlarında müasir analitik laboratoriyaların
yaradılması sahəsində işlər aparılır.
Təbiidir
ki, yeni texnoloji şəraitdə belə müasir cihaz və
avadanlıqlarla işləməyi bacaran savadlı mütəxəssislər
lazımdır. Təəssüflər olsun ki,
bu gün AMEA-nın institutlarında belə kadrlar kifayət qədər
deyildir. Əlbəttə, bu, həyəcan
yaradan amillərdən biridir. Azərbaycan
Prezidentinin 2008-ci ilin aprel ayında imzaladığı sərəncamda
haqlı olaraq qeyd edilir ki, “ölkədə aparıcı
alimlər nəslinin qocalması və gənc nəslin elmə
axınının zəifləməsi elmdə kadr
potensialı səviyyəsinin azalması təhlükəsini
yaratmışdır”. Bu gün kadr vəziyyəti
o dərəcədə mürəkkəbdir ki, hətta bizim
təşəbbüslər, güman ki, gənclər
üçün bəlkə də cəlbedici olmasın.
Maraqlandırmağa çalışdığımız
savadlı və istedadlı gənc məzunların əmək
haqlarının artırılması, sözsüz ki, vacibdir.
Gənc kadr axtarışında, fikrimcə, olduqca vacib
olan amildən - yüksək maaşdan başqa, potensial gənc
alimin mentaliteti də nəzərə alınmalıdır. Təcrübə
göstərir ki, bu və ya digər gənc mütəxəssis
müvəqqəti çətinliklərə dözə bilər
və dözür də, əgər o əsl müəllim -
alim rəhbərliyi altında çalışır, eyni
zamanda onu cəlb edən müasir cihaz və avadanlıqlar
mövcuddur və onun yaşayış səviyyəsini
stimullaşdıran minimal şərait vardır. Ona
görə də, bu gün EA üçün gələcək
illərin strateji istiqaməti - elm və təhsilin inteqrasiya
yollarının axtarışı, Azərbaycanın
aparıcı təhsil ocaqlarının “baza kafedrası”
qismində AMEA institutlarında elmi-təhsil mərkəzlərinin
yaradılmasıdır.
Mən bu qeydlərimdə Azərbaycan MEA-da həyata
keçiriləcək islahatların, zənnimcə, bəzi
prinsipial istiqamətlərindən söhbət açdım. Digər
istiqamətlər isə dövlətimizin elm sahəsinə
aid məlum strateji sənədlərində öz əksini
tapmışdır. Bir daha vurğulamaq istərdim
ki, elmi biliklərin təbliği bizim fəalliyyətimizdə
xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Azərbaycan
ictimaiyyətinin elmin necə inkişaf etdiyi barədə məlumatı
azdır. Jurnalistlər və kütləvi informasiya vasitələri ilə
qarşılıqlı əlaqə akademiyanın hər bir
üzvünün elmi fəaliyyətinin tərkib hissəsi
olmalıdır. Alimlərimiz öz tədqiqatları
haqqında informasiyanı çəkinmədən
açıq mənbələrdə çap etdirməlidirlər.
Eyni zamanda, elm cəmiyyətini, elm aləmini
gözdən salanlara, nüfuzuna xələl gətirənlərə
qarşı çəkinmədən mübarizə aparmaq
lazımdır.
İnanıram
ki, qarşıda duran
vəzifələrin hamısını
reallaşdıra biləcəyik. Bu inam, Azərbaycan
Respublikası Prezidenti İlham Əliyevin müasir dövlətin
qurulmasında elmin roluna verdiyi yüksək qiymətə əsaslanır.
Prezident 2011-ci ildə Azərbaycan MEA-nın ümumi
yığıncağındakı giriş nitqində qeyd
etmişdir: “Müasir dövlətin qurulması elmin
inkişafı olmadan mümkün deyildir”.
Akif ƏLİZADƏ,
Azərbaycan Milli Elmlər
Akademiyasının prezidenti,
akademik
Xalq qəzeti.- 2013.- 3 may.- S. 5.