Şirin bir xatirətək

qalacaqdır dünyada...

Ölüm vaxtsız-vədəsiz qarşıladı onu. 2013-cü ilin 5 sentyabrı həyatının son günü oldu. Ömrün baharı fəslin payızına təslim oldu. O günün səhəri xəbər portalları o faciəli ömür sonluğu ilə bağlı xəbər yaydı: “Səs” qəzetinin əməkdaşı, 22 yaşlı Murad İsmayılzadə Bakı-Quba yolunun 20-ci kilometrliyində, Ceyranbatan qəsəbəsi ərazisində yol qəzasında dünyasını dəyişib...

...Hələ Bakı Dövlət Universitetində oxuyarkən jurnalistikaya həvəs göstərirdi. “Səs” qəzetilə əməkdaşlıq edirdi. Hərbi xidmətdən geri dönəndə də bu qəzetin redaksiyasına gedib, baş redaktora burada işləmək arzusunu bildirmişdi. Tələbəlik dövründə “Səs”lə sıx təması, kollektivlə qaynayıb-qarışması, ən başlıcası isə özünü istedadlı jurnalist kimi tanıtması onun işə qəbul edilməsini tezləşdirmişdi.

Qısa müddətdə “Səs” qəzetinin, “Səs” TV-nin seçilən əməkdaşlarından biri kimi hörmət qazanan Murad İsmayılzadə üçün həmin gün qeyri-adiliyi ilə seçilirdi: ilk maaşını almışdı. Bu sevinci əvvəlcə baş redaktor Bəhruz Quliyevlə bölüşmüşdü. Kabinetinə gedib onu işə götürdüyünə görə utana-utana minnətdarlığını bildirmişdi. Hətta Bəhruz müəllimin səmimiyyətinə, ürəkaçıqlığına əsaslanıb demişdi ki, siz mənə etimad, qayğı göstərmisiniz, zəhmətimi dəyərləndirmisiniz. Ona görə də ilk əmək haqqımı aldığım bu gün yoldaşlarımla birgə sizin qulluğunuzda durmaq, bir ata, böyük qardaş kimi bir süfrə arxasında əyləşmək istərdim. Baş redaktor isə Muradın səmimi təklifini işin çoxluğundan başqa bir vaxta saxlamışdı. Amma bilsəydi ki, bu, onunla sonuncu görüşdü, bəlkə də qərarını dəyişərdi...

Bəhruz Quliyev Murad İsmayılzadə ilə bağlı xatirəsini belə bölüşür:

– Murad xudahafizləşib evə getdi. Amma heç ağlıma gəlməzdi ki, biz bir neçə saatdan sonra yenə də görüşəcəyik. Amma necə?.. Harada?.. Həmin gecə Murad bir amansız qəzanın qurbanına çevrildi. Və mən onu həmin gecə görəndə... o mənim tanıdığım Murad deyildi... Çünki heç bir sualıma cavab vermir, mənim gəldiyimi hiss etmir, uzandığı yerdən qalxmırdı... və sanki sükutu ilə deyirdi: “Siz məni bağışlayın, axı mən sizinlə vidalaşdım...”. Və beləliklə, bizi buraxıb getdi Murad...

Hikmət Babaoğlu, “Yeni Azərbaycan” qəzetinin baş redaktoru, Bakı Dövlət Universitetinin dosenti:

– Murad jurnalist həmkarımız olmaqla yanaşı, həm də tələbəm idi. Universitetdə dərs demişdim. Yaddaşımda sakit təbiətli, tərbiyəli, düşüncəli tələbə kimi qalmışdı. O ilk baxışdan laqeyd təsiri bağışlayırdı, hansısa bir işin öhdəsindən gələ bilməyəcək təsəvvürü yaradırdı. Əslində isə fəal, işgüzar, eyni zamanda, ona verilən tapşırığı uğurla yerinə yetirmək gücündə idi. Daim öz üzərində işləyir, axtarışlar aparır, yenilik edirdi...

...Muradın “Səs” qəzetində işə başladığını eşidəndə sevindim. Tez bir zamanda redaksiyanın işgüzar və sevimli üzvünə çevrilmişdi. Lakin təəssüf ki, hərbi xidmətdən dönəndən sonra jurnalist fəaliyyəti ilə cəmi bircə ay məşğul ola bildi...

...Yaşasaydı, hansı uğurları qazanmayacaqdı?!. Yaşasaydı, təkcə yaşıdlarından seçilməyəcəkdi, özündən böyüklər arasında da fərqlənəcəkdi, bəlkə də zamanında nüfuz sahibi də olacaqdı. Amma əcəl macal vermədi...

...İşgüzarlığı, səmimiliyi ona qədərincə dost, yoldaş qazandırmışdı. Həyatının istiqaməti, yönü apaydın idi. Orta məktəbdə, universitetdə istedadı ilə müəllimlərinin diqqətini çəkmişdi, hərbi xidmətdə əsgər yoldaşlarının sevimlisinə çevrilmişdi. “Səs” TV-də verilən reportajları Muradın gələcəkdə daha böyük auditoriyalarda geniş tamaşaçı, dinləyici sevgisi qazanacağından xəbər verirdi... Çox təəssüf ki, ömür yolu yarıda qırıldı...

Murad hələ tələbəlik illərindən ictimai-siyasi proseslərə baxışını ortaya qoyur, təhlillər aparırdı. “Səs” qəzetində jurnalist kimi qısa müddətdə fəaliyyət göstərəndə də gələcəkdə istedadlı politoloq kimi tanınacağına heç kəs şübhə etmirdi.

...O, könül dünyasında böyük bir məkan yaratmışdı - coşğun dəniz kimi çağlayan qəlbinin istəkləri böyük, sonsuz idi. Arzularını gerçəkləşdirmək üçünsə çox tələsirdi. Üzərinə düşən öhdəlikləri layiqincə, vaxtında həyata keçirməyə çalışırdı.

Bu gün doğmaları, dostları, iş yoldaşları onun belə gənc yaşında faciəli ölümü ilə barışmır, ömrünün bu cür tamamlanmasına çərxi-fələyin ədalətsizliyi, haqsızlığı kimi baxırlar.

İndi Muradla bağlı yaşanılanlar doğmalarının, dostlarının qəlbində unudulmaz bir əfsanə kimi, nağıl kimi hər saat, hər gün yada salınır. Elə “Azərbaycan” nəşriyyatında yenicə çapdan çıxan “Erkən əsdi ömrümün xəzan yelləri” kitabında toplanan məqalələrdə də nakam bir ömrün xoşbəxt ayları, illəri xatırlanır, könül dünyası gözlərimiz önündə canlanır.

Bir zamanlar Murada dərs deyən müəllimlər, onunla eyni vaxtda təhsil alan orta, ali məktəb yoldaşları, dostları, işlədiyi “Səs” qəzetinin əməkdaşları adıçəkilən kitabda onu məhəbbətlə xatırlayırlar. Bakıdakı 240 nömrəli orta məktəbdə Murad İsmayılzadəyə dərs deyən Gülnarə müəllimə o illərə belə qayıdır: “...Sakit və təmkinli, intizamlı və səliqəli olmaqla yanaşı, son dərəcə çalışqan idi. Dərslərə həmişə hazırlıqlı gələrdi. Verilən tapşırıqları məsuliyyətlə yerinə yetirərdi. Buna görə də pedaqoji kollektivin rəğbətini qazanmışdı...”.

Bakı Dövlət Universitetinin politologiya və sosiologiya kafedrasının müəllimi, sosiologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru Könül Mədətqızı:

“...Murad mühazirələri diqqətlə dinləyər, səliqə ilə qeydlər aparar, dərs vaxtı, dərsdən sonra onu düşündürən suallarla bağlı bizə müraciət edərdi. Mövzulara yaradıcı şəkildə yanaşar, elmi müzakirələrə həvəslə qoşulardı...”.

“Səs” TV-nin şöbə müdiri Məmməd Bağırov:

“...Murad bacarığı və işgüzarlığı ilə kollektivin seçilən əməkdaşlarından biri idi. Qısa müddətdə hamının hörmətini qazanmışdı. Dərin analitik təhlil bacarığı ilə diqqət çəkirdi. Geosiyasi mövzularla bağlı qələmə aldığı yazılarında hadisələrə öz baxışı ilə fərqlənirdi...”.

...Murad İsmayılzadə qısa ömründə istedadlı jurnalist, politoloq kimi, rəftarı, münasibəti ilə etibarlı dost, yoldaş kimi, ümidləri doğruldan yaxşı oğul, övlad kimi hörmət, sevgi qazanmışdı. Buna görə ölümün onu heç zaman unutdurmağa gücü çatmayacaq. Çünki məhşur bir şeirdə deyildiyi kimi:

...Şirin bir xatirətək

qalacaqdır dünyada

Sevərək yaşayanlar,

sevilərək ölənlər.

Vaqif BAYRAMOV

Xalq qəzeti.- 2014.- 20 dekabr.- S.6.