Avropa
dəyərləri: söz və əməl birliyi
“Qoca
qitə” adlandırılan Avropanın tarixi ibrətamiz hadisələrlə
zəngindir. Ta qədimdən
piratçılıq, əsrlər boyu davam etmiş sonsuz
daxili müharibələr, dünyanın müxtəlif
bölgələrinə dağıdıcı xaş
yürüşləri, kolonializm və qul ticarəti,
Amerikada, Afrikada, Asiyada amansız qəddarlıqla həyata
keçirilən soyqırımları, 50 milyondan çox
insan həyatını məhv etmiş iki dünya müharibəsi
və s. bu zənginliyin tam olmayan siyahısıdır.
Bütün bu qanlı hadisələr öz qəddarlığı
ilə Qoca Şərqi sarsıtdığı bir zamanda
yeni texnologiyalara yiyələnmiş və bu
üstünlüyündən bəşəriyyətə
qarşı acımadan istifadə edən avropalılar öz
“uğurları” ilə fəxr edirdilər. O zamanlar heç
bir avropalının ağlına insan haqları, demokratiya,
söz və fikir azadlığı kimi ideallar gəlmirdi.
Onların qənaətinə görə güclü olan
haqlı idi və güclü olduqları üçün də
özlərini hər şeydə haqlı hesab edirdilər.
Nəhayət 2-ci dünya
müharibəsi Avropaya bəzi həqiqətləri anlatdı
və on milyonlarla insanın həyatına son qoymuş
İkinci Dünya Müharibəsinin törətdiyi qlobal dağıntılar
avropalıları yenidən özünə baxmağa və gələcəyə
baxışlarını və ideallarını təftiş
etməyə məcbur etdi. Avropa cəmiyyətlərində
insan həyatının dəyəri haqqında fikirlər səsləndirilməyə
başlandı və yalnız sıx əməkdaşlıq
və birgə səylər sayəsində dünyada sülhə,
Avropada isə sabitliyə və tərəqqiyə nail
olmağın mümkünlüyü dərk olundu.
9 may 1950-ci ildə o zamankı
Fransa xarici işlər naziri Robert Şumanın təşəbbüsü
ilə Fransa və Almaniya arasında iqtisadi əsasda
başladılan əməkdaşlıq az sonra iqtisadiyyatın
daha geniş spektrini və Avropanın daha çox dövlətini
özünə cəlb edə bildi. Ardınca 1951-ci ildə Paris Sazişi və 1957-ci
ildə Roma Sazişi ilə möhkəmləndirilən
uğurlu iqtisadi əməkdaşlıq
nəhayət 1992-ci ildə Maastrixt Müqaviləsi ilə nəticələndi
və beləliklə, Avropa İttifaqı yaradıldı.
1993-cü ilin noyabrında isə ilk dəfə “Avropa
İttifaqı” adı meydana çıxdı. O zamandan etibarən Aİ-nın gündəliyində
beynəlxalq siyasət sahəsində hökumətlərarası
əməkdaşlıq və təhlükəsizlik,
sosial-iqtisadi və
hüquq-mühafizə sahəsində üzv dövlətlərin
əməkdaşlığı, eləcə də ümumi
valyutanın yaradılması və siyasi inteqrasiyanın
inkişafı ideyası yer aldı. Avropa İttifaqı regional siyasi birlik kimi
sıxış etməyinə baxmayaraq, daha çox iqtisadi təşkilatdır.
Bu Birlik öz-özlüyündə bir ideya və reallıq
olaraq dünya tərəfindən qloballaşma
dövrünün ən mütərəqqi və uğurlu
bir layihəsi kimi başa düşülür və hesab
edilir. Dünya birliyində Avropa İttifaqının beynəlxalq
siyasətdə konstruktiv roluna, qlobal miqyaslı hadisələrə
ədalətli yanaşmasına və obyektivlik meyarlarına
ümidlər də böyük idi. Lakin qarşısına
qoyduğu məqsədlərə nail olmaq üçün
Avropa “güclünün haqlı olduğuna” və “məqsədə
çatmaq üçün bütün vasitələrin məqbul
sayıldığına” əsaslanan köhnə
baxışlardan imtina etməli idi. Avropanın
təzadlı, qanlı keçmişindən götürməli dəyərlərin elə də
çox olmadığı bu zamanda Avropa dünyanın ən
mütərəqqi dəyərlərini bir araya toplayaraq özünün dəyərləri
elan etdi və o zamandan insan haqları, demokratiya, söz və
fikir azadlığı, vicdan azadlığı,
gender bərabərliyi və s. kimi bəşəri dəyərlər
Avropa dəyərləri kimi təqdim olunmağa
başlandı. Keçən əsrin 60-cı illərindən
başlayaraq bu dəyərləri mənimsəməyə
başlayan Avropa 90-cı illərdən etibarən öz
İttifaqını genişləndirməyə
başladı və bu dəyərləri Avropa ailəsinə
daxil olmaq üçün əsas şərtlər toplusu kimi
yeni üzvlərinə və qonşularına təqdim edir. Azərbaycan Avropa İttifaqının yeni
Qonşuluq siyasətinə uyğun olaraq Şərq Tərəfdaşlığı
çərçivəsində Avropa Birliyi ilə uğurlu əməkdaşlıq
edir və Cənubi Qafqaz bölgəsində bu
İttifaqın ən böyük və etibarlı biznes tərəfdaşıdır.
Avropa
dəyərlərinin qonşu və tərəfdaş ölkələrdə
özünə dayaq qazanması və möhkəmlənməsi
kimi fəaliyyətlərin əsas aparıcı qüvvəsi
isə hələ 1949-cu ildə əsası qoyulmuş Avropa
Şurasıdır. Avropa Şurası Avropada insan
hüquqları, qanunun aliliyi, demokratiya prinsiplərini əsas
tutan beynəlxalq təşkilat kimi yaranıb. Avropa
Şurasının 47
üzvü var və Azərbaycan da 2001-ci ildən etibarən
bu təşkilatın üzvüdür.
Avropa İttifaqından fərqli
olaraq daha çox siyasi təşkilat rolunda
çıxış edən Avropa Şurası
dünyanın müxtəlif bölgələrində baş
verən hadisələrə siyasi qiymət verir, Avropa
İttifaqının müxtəlif ölkələrlə
münasibətlərinin qurulması və inkişafı
üçün yönləndirici qərarlar qəbul
edir. AŞ-na daxil ölkələrin
parlament nümayəndə heyətlərindən ibarət
AŞ Parlament Assambleyası 5 may 1949-cu ildə
yaradılıb. Assambleya, Avropa əməkdaşlığı
ideyasını Avropa boyu bütün demokratiyalara yaymaqda həlledici
rol oynayır. AŞ PA-da müzakirəyə
çıxarılan məsələlər və qəbul
olunan qərarlar sülhpərvər və insanpərvər
bir cəmiyyətin bəşəriyyətin xoşbəxt gələcəyi
üçün atdığı çox mütərəqqi
addımlar kimi görünür. Lakin bu ilk
baxışdan görünən səhnədir. Bu səhnənin
pərdələri arxasında Avropa Şurasının təzadlı
gedişləri, Avropa dəyərləri ilə heç də
həmişə səsləşməyən addımları
aydın sezilməkdədir. Getdikcə daha
çox aydın olur ki, Avropa Şurasının əlində bayraq etdiyi “Avropa dəyərləri”
heç də həmişə bu dəyərlər əsasında
yaşamaq, fəaliyyət göstərmək və siyasət
yürütmək üçün deyil, bəzən sadəcə
siyasi spekulyasiya və təzyiq vasitəsidir.
Bütün bunlar ədalətli vahid Avropa idealına olan
inamı sarsıdır. Elə bütün post-sovet ölkələrinin
hələ öz müstəqilliyini bərpa edərkən
Avropaya bəslədiyi ümidlərin puça
çıxdığı da artıq faktdır. SSRİ-nin
süqutundan sonra öz müstəqilliyini bərpa etmiş
respublikalar öz suverenliyini qorumaq üçün
gözübağlı şəkildə birbaşa Avropaya
inteqrasiya etməyə hazır idilər. Avropa
İttifaqı da müstəqilliyini qazanmış hər bir
yeni dövlətə öz sərhədlərini və təsir
dairəsini genişləndirmək imkanı kimi
baxırdı. Lakin keçmiş imperiya mərkəzinin bu
qarşılıqlı cazibədən
qıcıqlandığını hiss edincə Avropa həqiqətən
gənc dövlətlərin müstəqilliyini və ərazi
bütövlüyünü dəstəkləmək, yoxsa
Rusiya ilə münasibətlərdə öz iqtisadi maraqlarını
müdafiə etmək dilemması ilə üzləşdi. Avropa üçün zəngin xammal bazası olan və
heç bir texnologiyaya malik olmayan metropoliya ilə - yeni Rusiya
ilə dil tapmaq, ticarət etmək
və qazanc əldə etmək daha cəlbedici
göründü. Bu dövlətlərin hər birini Avropa
ailəsinə qoşulmağa təşviq edən Avropa
Şurası isə yeni, müstəqil dövlətlərin
ən ümdə maraqlarını - suverenliyini və ərazi
bütövlüyünü de-yure dəstəkləsə də
de-fakto müdafiə etmədi. Beləliklə,
Moldova, Gürcüstan və Ukrayna kimi post-sovet ölkələrində
Avropaya bəslənən
ümidlər özünü doğrultmadı. Azərbaycanda
isə bu ümidlər və Avropa ədalətinə inam daha
öncə sarsılmışdı. Hələ sovet
dövründə Azərbaycana qarşı
başlanmış erməni təcavüzü bir sıra
Avropa ölkələrindəki erməni diasporu tərəfindən
açıq və onların “əlinə baxan” Avropa siyasiləri
tərəfindən gizli şəkildə dəstəklənirdi.
Həmin tarixi şəraitdə Avropa siyasətinin
yönəticilərini Azərbaycanın taleyi yox, SSRİ
daxilində parçalanma və onun nəticələri
maraqlandırırdı. Ona görə də azərbaycanlıların
öz doğma torpaqlarından qovulub
çıxarılması, kütləvi şəkildə qətlə
yetirilməsi, Azərbaycan ərazilərinin etnik təmizlənməyə
məruz qoyulması, Xocalı soyqırımı və
ümumiyyətlə, bu ərazidə ermənilərin törətdiyi
çoxsaylı hərbi cinayətlər narahat etmirdi. Avropa
susurdu. Çox keçmədi ki, erməni neofaşizmi
Avropanın özünə də yoluxdu. Keçmiş
Yuqoslaviya ərazisində kimsəsiz
xalqın – boşnakların ərazisini ermənisayağı
etnik təmizləməyə məruz qoymaq məqsədi ilə
Srebrennitsada 10 mindən çox dinc sakinin kütləvi şəkildə
qətlə yetirilməsilə soyqırımı törədildi.
Yalnız ABŞ-nın məsələyə
müdaxiləsindən və qəti mövqeyini ortaya
qoymasından sonra Avropa boşnakların qətliamını
dayandırdı və onların gözləri
qarşısında və hərəkətsizliyi
nəticəsində baş vermiş Srebrennitsa qətliamını
soyqırımı kimi tanıdı. Srebrennitsadan 3 il
öncə Xocalıda törədilmiş
soyqırımını isə Avropa bu gün də görməməzliyə
və eşitməzliyə vurmaqda davam edir. AŞPA-da
təmsil olunan Azərbaycan nümayəndə heyətinin
bütün səylərinə baxmayaraq Avropa Şurası
torpaqlarımızın işğal olunduğunu
dolayısı ilə etiraf etsə də, açıq şəkildə
erməni təcavüzünə və bu işğala rəsmi
etirazını bildirmir. AŞ beynəlxalq hüququ,
insan haqlarını müdafiə etməli olduğu halda
özünün təşviq etdiyi Avropa dəyərlərinə
məhəl qoymayaraq münaqişə tərəflərinə
münasibətdə “balanslı siyasət” aparmağa
üstünlük verir. Srebrennitsa soyqırımının təşkilatçıları
Miloşeviç, Ratkoviç və başqaları beynəlxalq
tribunal qarşısında mühakimə olunduğu halda
işğalçı Ermənistanın siyasi rəhbərləri
- Xocalı soyqırımının hazırlanmasında və
həyata keçirilməsində bilavasitə iştirak
etmiş Koçaryan və
Sarqsyan kimi cinayətkarlar
AŞPA iclaslarına dəvət edilir, AŞPA
deputatları tərəfindən
alqışlarla qarşılanıb, alqışlarla
yola salınırlar.
2008-ci
ildə Ermənistanda keçirilmiş prezident seçkiləri
kütləvi saxtakarlıqla müşaiyət olundu. Hələ seçkiqabağı təşviqat kampaniyası
zamanı prezidentliyə namizədlərdən birinə
güllə atılaraq terror təhdidi ilə seçkilərdən
uzaqlaşdırıldı. Prezident seçkilərindən
bir gün sonra kütləvi seçki saxtakarlığına
qarşı nümayişə çıxmış dinc
etirazşılar gülləbaran edildi. Bu
hadisələr zamanı 10 nümayişçinin
öldürülməsi faktı da Avropa Şurasına Ermənistanın
keçirdiyi saxta seçkiləri “demokratik seçkilər”
kimi dəyərləndirməsinə mane ola bilmədi. 2019-cu
ildə Ermənistanda o zamanadək görünməmiş dərəcədə
saxtalaşdırılmış prezident seçkiləri
AŞ tərəfindən yenə demokratik seçkilər
kimi qiymətləndirildi. Amma 3 ay sonra ölkədə baş
verən məxməri inqilabın nəticələri Avropa
Şurasını öz fikrini dəyişməyə məcbur
etdi. Ermənistana münasibətdə Avropa dəyərlərinə
bu qədər sayğısızlıq göstərən
Avropa Şurasının on illərlə davam edən bu himayədarlığının
arxasında nəyin dayandığını başa
düşmək mümkün deyil. Azərbaycana
qarşı Avropa erməni lobbistlərinin təqdim etdiyi
uydurma səbəbləri əsas gətirərək dövlətimizə
daimi ədalətsiz təzyiq göstərməkdən çəkinməyən
Avropa Şurasını Emənistana qarşı bu qədər
güzəştli davranmağa vadar edən səbəblər
xüsusi araşdırma tələb edən maraqlı
bir tədqiqat mövzusudur. Bir sıra avropalı tədqiqatçılar
bunu Avropa syasətçilərinin korrupsiyaya uğraması,
erməni mafioz qruplaşmalarının müntəzəm
şəkildə onlara ödədiyi aylıq “ianələrlə”
izah edirlər. Amma burada da maraqlı bir durumla
rastlaşırıq. Erməni lobbiçilərindən
rüşvət alaraq Azərbaycana qarşı qarayaxma
kampaniyası aparan bəzi avropalı siyasətçilər və
jurnalistlər heç bir əsas-sübut gətirmədən
bu əməllərdə məhz Azərbaycanı
günahlandırmağa çalışırlar. Burada
“adımı sənə qoyum, səni yana-yana qoyum” deyimi lap
yerinə düşür. Avropa Şurasının əlində
siyasi təzyiq vasitəsinə çevrilmiş “Avropa dəyərləri”
bu gün belə bir möcüzəvi xassəyə də
malikdir. Həmişə olduğu kimi,
Avropalı siyasətçilərin rüşvət alaraq erməni
təbliğatını dəstəkləməsi Avropa dəyərlərinə
uyğun hesab olunur, amma Avropada heç bir lobbiçilik təşkilatı
və fəaliyyəti olmayan Azərbaycan hansısa
lobbiçilik fəaliyyətində günahlandırılır.
Avropa paytaxtlarında vətəndaş etiraz
aksiyalarının polis zorakılığı ilə
yatırılması zamanı nümayişçilərin yaralanması və
öldürülməsi Avropa Şurasını qətiyyən
narahat etmir və heç bir reaksiya doğurmur. Azərbaycanda
isə icazə verilməmiş mitinqə toplaşanların
dinc vasitələrlə ərazidən kənarlaşdırılması
Avropa Şurasının hiddətlənməsinə, növbəti
təcili dinləmələrin keçirilməsinə və
təhdid xarakterli qətnamələrin qəbul olunmasına səbəb
olur. İstənilən şəxsin əldə
etdiyi faktı, ağlına gələn fərziyyəni,
uydurduğu böhtanı, hətta söyüşləri və
təhqirləri sərbəst şəkildə mediada ifadə
etdiyi Azərbaycan Avropa Şurası tərəfindən
söz və fikir azadlığının boğulduğu
ölkə kimi təqdim olunur. Hakimiyyətin
korrupsioner siyasətinə qarşı səsini
çıxaran jurnalistlərin
həbs olunduğu və işgəncələrə məruz
qalaraq həbsxanada öldüyü Ermənistan haqqında isə
Avropa Şurası tərəfindən söz
azadlığının fontan vurduğu demokratik ölkə
imici yaradılır. Bu cür ikili standartların Avropa dəyərlərinə
əsaslandığını iddia etmək isə
gülünc olmaqla yanaşı həm də təəccüb,
sual və Avropa Şurasının obyektivliyinə şübhə
doğurmaya bilməz.
Ümumiyyətlə, son 20 ildə
Avropa ölkələrində keçirilən seçkilərin
əsas sloqanları və hakimiyyətə gələn siyasilərin
davranışları göstərir ki, onlar dünyanın bu
birliyə olan inamını və ümidlərini dəyərləndirmək
və doğrultmaq marağında və iqtidarında deyillər. Son onillikdə dünyada baş verən hadisələrdə
bəzi Avropa siyasi dairələrinin müəmmalı və
qeyri-müəyyən rolu onu göstərir ki,
çağdaş Avropa siyasətçiləri 50-ci illərdə
əsasları yaradılmış ümumavropa prinsiplərini
– beynəlxalq hüquq
normaları, qanunun aliliyi, beynəlxalq ədalət kimi meyarları bir kənara
qoyaraq beynəlxalq siyasətin əski “parçala və
hökm sür” taktikasına meyllənməkdədirlər. Bu gün aclıq və səfalətin hökm
sürdüyü Afrikada və 10 ildən çoxdur ki, qan
gölündə boğulan Yaxın Şərq ölkələrində
hökm sürən acınacaqlı vəziyyətin meydana
çıxmasında Avropanın apardığı ikili
standartlar siyasətinin də rolu heç kimə sirr deyil.
ABŞ və Avropa İttifaqının “Avropa dəyərləri”nə
əsaslanan fəaliyyətləri ilə yaxın Şərq
ölkələrində alovlandırılan “ərəb
baharları”, milyonlarla insan taleyinin bir anda fəlakətə
uğradılması və nəticədə, sadəcə
sağ qalmaq və yaşamaq ümidilə Avropaya pənah gətirən
milyonlarla qaçqının
üzləşdiyi haqsızlıqlar, bütün beynəlxalq
qanunlara zidd olaraq Azərbaycan
torpaqlarının artıq 30 il
ərzində işğal altında saxlanması, öz
doğma torpaqlarından silah gücü ilə qovularaq
qaçqına və məcburi köçkünə
çevrilmiş 1 milyon soydaşımızın ən sadə
insan haqları haqqında susqunluq, Türkiyəyə
qarşı aparılan təzyiq
və təcrid siyasəti, tanınmış jurnalist
Kaşıqçının ölümünə iqtisadi
maraqların təmin olunması müqabilində ABŞ və
Avropa tərəfindən bəraət verilməsi və s. bu
kimi dünya ictimaiyyətini sarsıdan hadisələrin
getdikcə adi hala çevrilməsi Avropa dəyərlərinin
dəyərsizliyini göstərən əyani faktlardır.
Azərbaycanda
baş verən kiçik bir yol hərəkəti
qaydasının pozulmasını da az qala lupa altında təhlil
edərək orada “demokratiyanın və insan haqlarının
pozulması faktını” axtaran Avropa Şurasının Azərbaycana
qərəzli münasibəti “öz gözündə tiri
görməyib özgə gözündə tük
axtarmağı” xatırladır.
Bütün bunlardan belə qənaət
yaranır ki, qərəzli siyasətin mətbəxinə
çevrilmiş AŞ özünün təşviq etdiyi
Avropa dəyərlərindən o qədər uzaqlaşıb
ki, dünyada baş verən hadisələrə öz siyasi
baxışlarını artıq ayrı-ayrı dövlətlərin,
lobbiçi qrupların təsiri və təzyiqi altında
formalaşdıran bir kluba çevrilməkdədir. Lakin unudulmamalıdır ki, Avropa dəyərləri
məhz “Avropanın dəyərləri” demək deyil, onlar
bütün bəşəriyyətin tarix boyunca cilalayaraq
yetişdirdiyi ümumbəşəri dəyərlərdir və
bu dəyərləri qoruyub saxlayan
əsas amillərdən biri də söz və əməl
birliyidir. Sözdə Avropa dəyərləri, əməldə
isə bu dəyərlərə etinasızlıq tərəflər
arasında əməkdaşlıq və etimad mühiti yarada
bilməz.
Cavanşir
Feyziyev,
Millət vəkili,
Fəlsəfə doktoru
Xalq qəzeti. - 2020.- 21 iyun.- S.1-2.