Otuz yaşında şəhidliyə ucalmış baş leytenantın döyüş yolu

Vətən müharibəsinin iştirakçısı olmuş döyüşçülərdən birinin əvvəllər “Facebook” sosial şəbəkəsinə yerləşdirdiyi Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü münasibəti ilə videotəbriki qarşıma çıxdı: “Hər birinizi 31 Dekabr Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü münasibəti ilə təbrik edirəm. Arzum budur ki, azərbaycanlılar hər zaman sülh və müstəqillik şəraitində yaşasınlar”.

Hər bir vətənsevər azərbaycanlı gəncin ürəyindən keçən birlik, bərabərlik və həmrəylik istəklərini əks etdirən arzular idi. Bu gəncin gözlərindəki məsumluq, təvazökarlıq və sadəliyin arxasında isə həm də cəsurluq, mərdlik və vətən sevdası uğrunda son anacan döyüşmək əzmini çoxu 44 günlük Vətən müharibəsi zamanı biləcəkdi. Bu gənc baş leytenant Vüsal Kazımov idi. Bu il 30 yaşı tamam olacaq nur üzlü şəhidimiz….

Vüsal Kazımov 1990-cı ilin dekabrın 17-də ölkəmizin dilbər guşələrindən biri olan Lənkəranın Yuxarı Nüvədi kəndində dünyaya göz açmışdı. Doğulduğu kənddə orta təhsil alandan sonra Lənkəran Dövlət Universitetində (2007-2011) “Fiziki tərbiyə və gənclərin çağırışaqədərki hazırlığı” ixtisasını bitirmişdi.

Ailənin yeganə oğlu həqiqi hərbi xidmətdən sonra bir neçə il Azərbaycan Silahlı Qüvvələrində xidmətinə davam edib. 2016-cı ilədək Silahlı Qüvvələrin Hərbi Polis idarəsinin “N” saylı hərbi hissəsində bölük komandirinin şəxsi heyətlə iş üzrə müavini vəzifəsində həqiqi hərbi xidmət keçən Vüsal daha sonra Lənkəran şəhər Uşaq Poliklinikasında fəaliyyətə başlayıb və burada müalicə, bədən tərbiyəsi üzrə təlimatçı kimi çalışıb. Onun işə sevgisinin, məsuliyyətinin nəticəsi idi ki, harada çalışsa, kollektivin sevgi və hörmətini qazanardı. Elə buna görə də Lənkəran Şəhər Gənclər və İdman İdarəsinin nəzdində direktor işlədiyi Uşaq-Gənclər İdman Mərkəzinin kollektivinin əməkdaşları da bu gün Vüsal Kazımovun yoxluğuna inana bilmirlər.

İstər dostları, istərsə də ailə üzvləri onun ön cəbhədən qaynar döyüşlərdən sonra yoldaşlarının çəkdiyi fotolardakı sarışın, ağbəniz gəncin gülümsər çöhrəsinə baxıb, onunla olan söhbətlərini, cəbhədən telefon danışıqlarını kinolenti kimi kövrələrək xatırlayırlar…

Bölük komandirinin müavini kimi baş leytenant Vüsal Kazımovun döyüş yolu Cəbrayıl, Füzuli, Xocavənd, Şuşa istiqamətlərindən keçib. Füzuli rayonun azad olunmasında şücaət göstərmiş Vüsal düşmənin bir sıra mövqelərinə sarsıdıcı zərbələr vurub.

Hələ düşmənin Tovuz istiqamətində təxribatları zamanı ehtiyatda olan zabit kimi səfərbərlik üçün müraciət edən Vüsal Kazımov döyüş meydanında hər an mübarizə üçün hazır olduğunu bəyan etmişdi.

O, 44 günlük müharibədə Qələbəyə gedən yolda döyüş dostları ilə birgə son nəfəsinədək mübarizə apardı. Vüsal yaxşı dərk edirdi ki, iştirakçısı olduğu bu savaş 30 illik işğala son qoyacaq, vətənin ağrı-acılarını birdəfəlik saracaqdı. Odur ki, yalnız “İrəli” – getmək lazım idi və baş leytenant elə də etdi.

Atası Kamran Kazımov gözünün ağı-qarası bir oğlunu cəbhəyə yola salanda onu öncə Allaha, sonra Vətənə əmanət etmişdi…

Vətən uğrunda döyüşən Vüsal amansız vuruşda yaralanmış yoldaşlarını, şəhid olmuş döyüş dostlarının nəşini çiynində dağ cığırları ilə aparıb. Onları döyüş meydanından çıxarıb. Təki döyüş dostları düşmən əlinə keçməsinlər. Sonra isə yenidən döyüşə atılmışdı…. Okyabrın 26-sı ailəsi ilə əlaqə saxlayan Vüsal Kazımovun səsini əzizləri sonuncu dəfə həmin gün eşitmişdi...

Ölüm-qalım döyüşlərinin getdiyi günlərdə Gülər ananın əlləri oğlu Vüsal və cəbhədə döyüşən bütün aslan igidlərimiz üçün Tanrının dərgahına açılıb və televiziyada cəbhədən verilən hər xəbər onu ana kimi nigaran qoyub: “Oğlum Vüsal vətənsevər idi. Vətənin ən çətin anında da o, yurdunu hər kəsdən---valideynlərindən, ailəsindən, övladlarından üstün tutdu. Vətən uğrunda döyüşüb qəhrəmancasına şəhid oldu…”.

2020-ci il oktyabrın 27-si. Ağır döyüşlərdə düşmən ordumuzun mövqelərini top atəşinə tuturdu. Düşmənə layiqli cavab verən baş leytenant və əsgərləri bir an belə dayanmır, var gücləri ilə düşmənin həmlələrini dəf edirdi. Lakin artilleriya atəşi nəticəsində amansız döyüşdə Vətən sevdalı bir ürək əbədi olaraq susdu…

...Susan təkcə döyüş meydanında düşmənə qarşı mübarizə aparan bir oğulun ürəyi olmur. Həm də onun atasına bağışladığı qol saatı olur. Atası Kamran Kazımovun müharibə boyu tez-tez baxıb əzizlədiyi bu saatın susması ilə sanki Kazımovlar ailəsində zaman sadəcə Vüsallı günlərdə qalıb. Atası Kamran müəllim “Oğlumla son olaraq, vidalaşandan, onun həyətdən çıxarılmasından sonra saat dayandı, daha işləmədi…”—deyərək, kövrəlir. Ancaq qürurludur, başı ucadır, çünki torpaqlarımızın azad edilməsində oğlu Vüsalın da rolu danılmazdır.

Prezident İlham Əliyevin sərəncamı ilə Kazımov Vüsal Kamran oğlunun ölümündən sonra təltif edildiyi “Vətən uğrunda “ , “Fizuli rayonunun azad olunması”,”Xocavənd rayonunun azad olunması” uğrunda medalları bu gün Vətəni qorumağa könüllü yollanmış və onun uğrunda da canını fəda etmiş vətənsevər oğulun şücaət rəmzi olaraq, onun ailəsi üçün həm qürur, həm də təsəlli yeridir.

Bu gün həyat yoldaşı Aysel Kazımovanın tək təsəllisi bu xoşbəxt ailənin yadigarı iki gül övladları – 6 yaşlı Nuray və on aylıq Aynurdur. Aysel xanım deyir ki, mən təkcə Vüsalı yox, onun simasında həm də dostumu, sirdaşımı, arxa-dayağımı itirdim: “Fiziki olaraq, yanımda olmasa da, Vüsal mənən yanımızdadır. Onun adını yaşatmalıyam. Vüsal vətən uğrunda döyüşüb, şəhid olub..”

2020-ci il dekabrın 17-si Vüsalın 30 yaşı tamam oldu. Həmişə əzizlərini süfrə başına toplayan Vüsalın görüşünə bu dəfə valideynləri, ailəsi, iş yoldaşları, dostları, bir sözlə, Yuxarı Nüvədi kəndinin camaatı başqa bir ünvana--onun məzarı başına toplaşdılar.

Yarım qalan ömründə baş leytenant Vüsal Kazımov ən vacib missiyasını –Vətəni qorumaq missiyasını şərəflə yerinə yetirdi və öz qısa ömür yolu ilə gələcək nəslə miras qoydu…

Əfsanə BAYRAMQIZI

Xalq qəzeti 2021.- 6 fevral.- S.10.