XXI əsrdə işğalçı dövlətə nicat, təcavüzkara yeni nəfəs vermək qəbuledilməzdir

Yeni əsrin doqquzuncu ilini yaşayırıq və dünya elmi əvvəlki yüzilliklərdə 50-60 ilə keçdiyi yolu indi cəmi 2-3 ilə qət edə bilir. İnsan düşüncəsi, təfəkkürü misilsiz və möhtəşəm xarüqələr yaradır. Bir azərbaycanlı kimi, ziyalı kimi, ölkə daxilində əhatəli fəaliyyəti olan qeyri-hökumət təşkilatının rəhbəri kimi dərin məmnunluq hissi keçirirəm ki, bəşər övladının bugünkü nailiyyətləri sırasında mənim xalqımın da töhfələri vardır. Eyni zamanda bütün tərəqqipərvər bəşəriyyətin uğurları bizim hər birimizin böyük sevincinə səbəb olur.

Ancaq belə bir məqamda normal təfəkkürün mizan-tərəzisinə sığmayan bir informasiya bütün türk dünyasında misilsiz narahatlıq və narazılıq ab-havası yaratdı: “Dünya ictimaiyyəti əsrlərdən bəri türklərə və azərbaycanlılara qarşı düşmənçilik əməllərindən əl çəkməyən, milli ayrı-seçkiliyi, separatizmi, terrorçuluğu, qəsbkarlığı, özgə xalqın ərazisi hesabına dövlət qurmağı tarixi missiya kimi qəbul etmiş ermənilərə yeni nəfəs verməyə çalışır”. Türkiyə—Ermənistan sərhədlərinin açılması, sözün həqiqi mənasında, iqtisadi böhran içərisində boğulan antidemokratik Ermənistana nəfəs vermək, dirçəliş imkanı yaratmaqdır. Çox təəssüf ki, bu addımı özünü dünyanın ən mükəmməl demokratik dəyərlərinə sahib olan ölkələr atmağa çalışırlar. Türkiyə minlərlə türk əsgərini, yüzlərlə türk diplomatını, siyasətçisini, dövlət xadimini qətlə yetirmiş Ermənistana həyat bəxş etməyə sövq edilir. Çox haqsız bir təzyiq, ədalətsiz cəhd, insanlığa, humanizmə zidd səylərdir.

Dünya siyasətçiləri, xüsusən türk dünyasının görkəmli fikir sahibləri haqlı olaraq bəyan edirlər ki, sərhədlərin açılması hesabına dərhal iqtisadi baxımdan dirçələn Ermənistan BMT, ATƏT, Avropa Şurası, ATƏT-in Minsk qrupu və eləcə də vasitəçi dövlətlərin son 15 ildə həyata keçirdiyi bütün tədbirləri tamamilə heçə endirməyə çalışacaqdır. Ulu öndər Heydər Əliyevin siyasəti, xüsusən, cənab Prezident İlham Əliyevin 2003-cü ilin payızından bəri həyata keçirdiyi möhtəşəm siyasi-diplomatik fəaliyyət nəticəsində regionda və bütün dünyada təklənmiş Ermənistan sərhədlərin açılması kimi əcaib addımdan sonra öz həyasızlığının çiçəklənmə dövrünə qədəm qoya bilər.

Əslində, Ermənistan dövlətinin və bu xalqın siyasətçilərinin həyasızlığı tarixin bütün dövrlərində “çiçəkləyir”. Ancaq həmin çiçəklərdən həqiqi meyvələr deyil, milli xəstəliyin nümunəsi olan qan-qada, düşmənçilik, nifaq, ədavət kimi anticəmiyyət “bəhrələr” yaranır. Diqqət yetirin, ABŞ Prezidenti Barak Obama özünün ilk səfərlərindən birini Türkiyəyə edir və uzun onillərdən bəri NATO çərçivəsində müttəfiqi olan Türkiyəni Ermənistanla sərhədi açmağa sövq edir. Belə bir zamanda kütləvi informasiya vasitələrinin istənilən nümayəndəsi ilə görüşən istənilən erməni siyasətçisi bəyan edir ki, “biz erməni soyqırımının tanınması barədə mübarizəmizdən və Türkiyəyə ərazi iddialarımızdan əl çəkməmişik”. Belə çıxır ki, rəsmi Ankara aldadılmaq ərəfəsindədir. Ancaq ötən əsrin ən görkəmli dövlət xadimlərindən olan Mustafa Kamal Atatürkün siyasi irsinə sədaqətli olan Türkiyə ictimaiyyəti belə düşünmür: “Paşanın qurduğu dövləti kimsə aldadamaz, Paşanın dövləti kimsəyə baş əyəməz”. Səd heyif. Min dəfə təəssüf ki, Böyük Türkiyə dövləti belə bir rəzalətin astanasındadır.

Ulu öndərimiz Heydər Əliyevin fəxrlə “bir millət, iki dövlət” adlandırdığı Türkiyə və Azərbaycan SSRİ-nin çökməsindən sonra cəmi 16-17 ildə elə bir dostluq, qardaşlıq, müttəfiqlik, strateji tərəfdaşlıq nümunəsi yaradıblar ki, tarixin heç bir dönəmində, heç bir regionda belə nümunəyə rast gəlmək mümkün deyildir. Məhz həmin strateji tərəfdaşlıq nəticəsində erməni xəyanətinin son 200 ildə qurduğu fitnə-fəsad torunun dağıdılması mümkün olmuşdur. Ulu öndər Heydər Əliyevin təməlini qoyduğu Bakı—Tbilisi—Ceyhan neft ixrac kəməri, Bakı—Tbilisi—Ərzurum qaz ixrac kəməri, cənab Prezident İlham Əliyevin ciddi səyləri nəticəsində reallaşmaq ərəfəsində olan Bakı—Tbilisi-Qars dəmir yolu xətti, sözün həqiqi mənasında, rəsmi Bakı ilə rəsmi Ankaranın yaratdığı əməkdaşlıq nümunəsidir.

Cənab İlham Əliyevin Azərbaycan Milli Məclisinin Avropa Şurası Parlament Assambleyasındakı daimi nümayəndə heyətinin rəhbəri olarkən Azərbaycan və Türkiyə deputatlarının səylərinin birləşdirilməsinə nail olması, daha sonra bütün dünyadakı Azərbaycan və türk diaspor təşkilatlarının bir bayraq altında birləşdirilməsi bizim tariximizin fəxr eləməli, şanlı səhifələridir. Çox təəssüf ki, bu gün Azərbaycanda milyonlarla, Türkiyədə isə on milyonlarla insan böyük həyəcan və nigarançılıq içərisindədir: Türkiyə Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün bərpasını öz maraqlarına qurban verəcəkmi? Azərbaycan rəhbərliyi Türkiyənin bu addımlarına qarşı hansı adekvat tədbirləri həyata keçirəcək? Atatürk Türkiyəsi böyük paşanın “məmləkətdə sülh, cahanda sülh” — çağırışını dönə-dönə ayaq altına atmış Ermənistanı reanimasiyadan çıxaracaqmı? Heydər Əliyevin “bir millət, iki dövlət” adlandırdığı Türkiyə ilə Azərbaycanın münasibətləri sərhədlərin açılmasından sonra necə olacaq? Bütün bu suallar bizim ayırmaq istəmədiyimiz, fəqət iki dövlətdə — Türkiyə və Azərbaycanda yaşayan on milyonlarla türkü bir an, bir saniyə belə rahat buraxmır. Hamı düşünür ki, birlikdə təxminən 80 milyona yaxın əhalisi olan iki türk dövlətinin münasibətlərini cəmi 2,5 milyon əhalisi olan Ermənistan poza biləcəkmi? Çox çətin sualdır. Mən ixtisasca hüquqşünas olduğuma görə, əslində məsələnin hüquqi aspektlərindən söz açmalıyam. Ancaq indiki məqamda söhbət normal siyasi və hüquqi addımlardan getmədiyinə görə mən yuxarıda ingilis əxlaqşünasından sitat gətirdim.

Sonda qeyd edim ki, bütün sualları asan edən idrak da mövcuddur. Türkiyə rəhbərliyinin göstərəcəyi qətiyyət bütün bu narahatlıqlara və suallara son qoya bilər. Əminik ki, belə də olacaq. Azərbaycan rəhbərliyi isə son yarım ayda sərgilədiyi qətiyyətlə təkcə dünya azərbaycanlılarının deyil, eləcə də dünya türklərinin də möhtəşəm ehtiramını və etimadını qazandı. Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev sübut etdi ki, o, böyük, qüdrətli dünya azərbaycanlılarının lideridir. Son bir ildə Qafqazda baş verən ictimai-siyasi proseslər zamanı cənab Prezidentin göstərdiyi qətiyyət nəticəsində dünya siyasətçilərində belə bir fikir yarandı: Ya Azərbaycanın haqqı tanınmalıdır, ya da kimsə bu ölkədən gözlədiklərini ala bilməyəcəkdir.

Məhəmməd İMANLI,

İnsan Hüquqları və Vətəndaş

Cəmiyyəti Naminə İctimai

Birliyin sədri, professor

Xalq qəzeti.- 2009.- 10 aprel.- S. 5.