Böyük siyasətin davamı

Heydər Əliyev, tarixin bu günə qədər yetişdirdiyi dahi şəxsiyyətlərin sırasında nadir istedadı ilə seçilən siyasi xadimdir. Onun siyasi irsini, həyat və fəaliyyətini tədqiq edən bir yazıçı kimi bu qənaətdəyəm ki, Heydər Əliyevi tarixin müxtəlif məqamlarında dünya siyasət olimpinə yüksəlmiş hər hansı tarixi bir şəxsiyyətlə müqayisə etmək doğru olmazdı. O dünyanı idarə etmək qüdrətində olan siyasət nəhəngi idi. Onun dahiliyinin ən parlaq keyfiyyətlərindən biri, istənilən çətin və mürəkkəb şəraitdə, bütün incə məqamları belə nəzərdən qaçırmadan, lazım gələn ən düzgün qərarı qəbul etmək bacarığı idi.

Buna Heydər Əliyevin Azərbaycana rəhbərlik etdiyi sovet dövründən də, Sovet İttifaqı kimi nəhəng bir dövlətin rəhbərliyində yüksək vəzifə daşıdığı illərdən də kifayət qədər misallar çəkmək olar. Lakin bir dövlət başçısı kimi onun çıxardığı siyasi qərarların mahiyyətini dərk etmək üçün, Heydər Əliyevin müstəqil Azərbaycanın siyasi səhnəsinə bir lider kimi qayıdışı və bu dövrdə gördüyü xarüqələrdə işləri təhlil edib qiymətləndirmək və onun şəxsiyyətinin, dahiliyinin hüdudlarını göstərmək daha doğru olardı. Çünki mahiyyət etibarı ilə, bu dövrdə onun fəaliyyəti, siyasi iradəsi, istedadı bütün əzəməti ilə üzə çıxdı. Bu da zənnimcə ondan irəli gəlirdi ki, artıq heç bir ideologiya, heç bir sovet rejimi və heç bir partiya Heydər Əliyevin müstəqil zəruri qərar verməsinə mane ola bilmirdi.

1993-cü ildə Heydər Əliyevin Bakıya, siyasi hakimiyyətə çağrılması hakimiyyətdə olan qüvvələrin barışmaq istəmədikləri bir zərurətə çevrilmişdi. Çünki Azərbaycanın siyasi, iqtisadi mənzərəsi, hakimiyyətsizliyin və xaosun arxada buraxdığı izlər təlaş və vahimə doğururdu. Ermənistanın təcavüzü genişlənir, Azərbaycan strateji mövqelərini bir-bir əldən verirdi. Müharibəyə cəlb edilmiş gənc müstəqil respublikanın taleyi, nizami ordu yaradılmadığından, siyasiləşdirilmiş könüllü batalyonların ümidində idi. Belə hərbi birləşmələrdə hökm sürən intizamsızlıq, vahid komandanlığın olmaması, qarşıdurma əhval-ruhiyyəsi Azərbaycanın düşmənə qarşı döyüş qabiliyyətini heçə endirmişdi. Hakimiyyət kürsüsü uğrunda gedən kəskin çəkişmələr, qruplararası ziddiyyətlər, tayfa münasibətlərini kəskinləşdirən ədavət hissləri, xəyanət və satqınlıqlar dövlət idarəçiliyindəki tabeçilik prinsiplərini heçə endirmişdi. Əbülfəz Elçibəy Bakıda, Surət Hüseynov Gəncədə prezident idi. Ölkədə sözün həqiqi mənasında anarxiya hökm sürürdü.

Gənc, müstəqil dövlətin xarici siyasət kursu olmadığından, ölkə beynəlxalq aləmdə onsuz da ürəkaçan olmayan nüfuzunu heçə endirmiş, strateji cəhətdən mühüm əhəmiyyət daşıyan qonşu ölkələrlə münasibətlərdə soyuqluq yaranmışdı. Müharibə aparan ölkənin iqtisadi durumu böhran həddinə çatmış, xarici iqtisadi əlaqələr pozulmuş və nəhəng sənaye müəssisələri çökmüşdü.

Ölkənin daxilində aparılan siyasətin nəticələri daha ağır idi. Milli münasibətlər bilərəkdən kəskinləşdirilmiş və Azərbaycan parçalanmaq təhlükəsi qarşısında qalmışdı. Ölkə həqiqi mənada vətəndaş müharibəsinin astanasında idi. Hakimiyyət ermənilərin işğalçı hücumlarının qarşısını almaq əvəzinə Gəncəyə hücum planı hazırlayırdı.

Etiraflar sonradan göstərdi ki, belə bir məqamda Heydər Əliyevin hakimiyyətə qayıdışını, onun nəyəsə nail olacağını gözləyənlər öz qənaətlərində o qədər də qəti olmayıblar. Amma xalq, milyonlarla insan bu böyük dahinin siyasi möcüzələr göstərəcəyinə çox böyük inam bəsləyirdi. Xalq nəyisə təhlil edib, nəyisə hesablayıb, nəticələrin uğursuzluğundan pessimizmə qapılmır, sadəcə inanırdı.

Heydər Əliyev də başqalarından kəskin fərqli olaraq hakimiyyətin ona nə üçün lazım olduğunu çox aydın və gözəl dərk edirdi. O bilirdi ki, nə Azərbaycan onun azərbaycanlılara etibar edib getdiyi Azərbaycandır, nə də hakimiyyət o hakimiyyətdir. Viranə qoyulmuş, tar-mar edilmiş məmləkətdə hər şey yenidən, bünövrədən başlanmalı idi.

Zaman göstərdi ki, həmin dövrdə az qala son günlərini yaşayan gənc müstəqil Azərbaycan Respublikasının qarşısında duran saysız-hesabsız problemlərin mahiyyətini və eyni zamanda onların həlli yollarını Heydər Əliyev qədər dəqiq, aydın bilən ikinci bir şəxs yox idi.

1993-cü ilin həmin gərgin günlərində kütləvi informasiya vasitələrinə verdiyi müsahibələrdən birində ölkədəki vəziyyəti təhlil edən Heydər Əliyev deyir: “İndi Azərbaycanda vəziyyət belədir: iqtisadiyyat büsbütün dağılmışdır. O ki qaldı ictimai-siyasi vəziyyətə, bundan pisini ağıla gətirmək olmaz. Suveren dövlətin ərazisinin 17 faizi işğal olunmuşdur. Yarım milyondan çox qaçqın var. Sənaye və kənd təsərrüfatı istehsalı sıfır həddindədir... Axı keçmiş SSRİ-nin heç bir respublikasında belə vəziyyət yoxdur”.

Vaxt gözləmirdi. Azərbaycanın müstəqil dövlətçiliyinin xilası üçün Ermənistanın təcavüzünü dayandırmaq, xalqın təhlükəsizliyini, ölkənin ərazi bütövlüyünü təmin etmək üçün müstəqil dövlətçilik atributlarını yaratmaq və onları dövlətə, xalqa sədaqətlə xidmət etmək işinə yönəltmək, gənc müstəqil dövlətin beynəlxalq aləmdə nüfuzunu möhkəmləndirmək üçün məqsədyönlü xarici siyasət formalaşdırmaq lazım idi. Ölkədə az qala ənənəyə çevrilməkdə olan dövlət çevrilişləri xronikasına son qoymağın, dövlətin toxunulmazlığını daxili irticaya bəyan etməyin vaxtı çatmışdı.

Zaman, şərait necə dəyişir-dəyişsin, qəti və sərt qərarlar qəbul etmək əzmi, beynəlxalq aləmdə kifayət qədər tanınmış siyasətçi nüfuzu ən çətin və ağrılı problemləri belə zaman-zaman arxada qoyurdu. Azərbaycan gərginlikdən və təlaşdan qurtulmağa, xalq dərindən nəfəs almağa başlayırdı. Heydər Əliyevin təməlini qoymağa başladığı müstəqil dövlətçilik mexanizmi tədricən işə düşürdü. Müstəqilliyin və azadlığın qarantı ola biləcək dövləti qurmaq üçün aparılan gərgin siyasi danışıqlar, yuxusuz gecələr, daxili və xarici irticanın aramsız təzyiq və həmlələrini dəf etmək üçün göstərilən siyasi iradə, çoxgedişli siyasi kombinasiyalar hamının gözü qarşısında Azərbaycanın siyasi mənzərəsini dəyişirdi.

Heydər Əliyev dövlət idarəçiliyində nə qədər sərt və qətiyyətli addımlar atsa da, nə qədər mürəkkəb vəzifələr müəyyənləşdirsə də, onların arxasında son nəticədə siyasi liderin çox böyük planları hədəfə aldığının şahidi olurdun. Bütün bunları ulu öndər öz xalqına sonsuz bir sevgi ilə həyata keçirirdi.

Heydər Əliyev dövlətin idarəçiliyində ədalət və qanunçuluq prinsipinə son dərəcə sadiq bir insan idi. Ona görə də hakimiyyətə qayıdışının elə ilk illərində dövlətçiliyə sadiq, peşəkar, öz işinin ustası olan adamlar onun komandasında dərhal öz yerlərini tapdılar və onların vəzifə pillələrində irəliləməsi yalnız ədalətə və qanunçuluğa söykəndi.

Bu gün canlı şahidi olduğumuz o illəri və bu tarix üçün çox qısa bir zaman kəsiyində görülən işləri xatırlayarkən Heydər Əliyevin uzun illərə hesablanmış və ilk gündən Azərbaycanın milli maraqlarına xidmət edən neft strategiyasından danışmamaq ədalətsizlik olardı.

Bəli, Heydər Əliyevin böyük siyasətdəki möcüzələrindən biri, artıq bütün dünyada əfsanəyə çevrilmiş neft strategiyasıdır. Həqiqət naminə qeyd olunmalıdır ki, məhz Heydər Əliyevin reallaşdırdığı bu strategiya sayəsində müstəqil Azərbaycan beynəlxalq enerji siyasətini müəyyənləşdirən qabaqcıl ölkələr sırasında öz yerini aldı. Bu uğurun hansı mürəkkəb və çətin sədlərin, xarici və daxili təzyiqlərin dəf edilməsindən sonra əldə olunması indi müstəqil Azərbaycan tarixinin şərəfli səhifələrindən hesab olunur.

Dövrün gerçəkliyi ondan ibarət idi ki, dünyanın bütün qabaqcıl ölkələri, onların nəhəng neft şirkətləri Azərbaycan neftini ələ keçirməkdə maraqlı idilər. “Qara qızıl” uğrunda kəskin və ciddi mübarizə gedirdi. Azərbaycanda isə Heydər Əliyevin gəlişi ilə nisbi sabitlik yaransa da, silahlı çevrilişlər yolu ilə hakimiyyətə yiyələnmək arzusunda olanlar hələ çox idi. Heydər Əliyevi isə daha qlobal və ciddi məsələ düşündürürdü: Xəzər hövzəsində təsir gücünə yiyələnmək uğrunda gedən mübarizədə gənc, müstəqil dövlətin milli maraqlarını qorumaq, siyasəti elə qurmaq ki, bu ancaq cari maraq olmasın, həm də gələcəyin əsaslarını qoymuş olsun.

Ölkənin 1993-cü ildən sonrakı ağır sosial-iqtisadi və siyasi vəziyyətində müstəqilliyin qorunması üçün dövlət quruculuğu məsələləri ilə eyni vaxtda danışıqlar aparmaq diqqəti əsas məsələlərdən yayındırırdı. Neft müqavilələri sahəsində danışıqlar aparmaq üçün səlahiyyət almış şəxslər isə, qeyd edildiyi kimi, şəxsi mənafeyi dövlətçilikdən də, milli mənafedən də üstün tutur, xarici şirkət rəhbərlərindən rüşvət tələb edir, ölkənin nüfuzunu və “Əsrin müqaviləsi”ni təhlükə altında qoyurdular. Xarici şirkətlərin nümayəndələrindən diplomatlar və siyasətçilər vasitəsilə Prezident Heydər Əliyevə şikayətlər daxil olmağa başlamışdı. Məhz belə bir vaxtda, ölkənin, dövlətin nüfuzu təhlükə altına alınanda Prezident Heydər Əliyev ən etibarlı silahdaşına, oğlu, ARDNŞ-in vitse-prezidenti İlham Əliyevə danışıqlar aparmaq vəzifəsini tapşırdı.

İlham Əliyev ölkənin iqtisadi, eyni zamanda siyasi taleyində mühüm rol oynayacaq neft müqavilələrinin hazırlanması üçün faktiki olaraq yenidən danışıqlara başladı, köhnə müqavilələrə tamamilə yenidən baxdı, demək olar ki, onları xilas etdi. Bu sahədəki danışıqları xatırlayaraq İlham Əliyev sonralar deyir: “Qısa müddətdə, dünyanın müxtəlif guşələrində aparıcı siyasətçilər, nazirlər, konqresmenlərlə görüşüb dünyada neft biznesinin müxtəlif aspektlərini, bizim regionun inkişaf perspektivlərini müzakirə edərkən, neft müqavilələrini imzalayarkən mən ilk növbədə geosiyasi məsələləri qaldırır, yalnız bu sahədə anlaşma əldə olunandan sonra, texniki-iqtisadi problemlərin təhlilinə keçir, hər bir məsələni konkretləşdirməyə başlayırdım”.

O, xarici həmkarlarını sakitləşdirir və inandırır, şübhəli partnyorlarla xudahafizləşir və yenilərini tapır, sürətlə və məqsədyönlü şəkildə problemləri həll edirdi.

Xəzər şelfində yataqların işlənməsi, neft və qaz kəmərlərinin çəkilməsi, Böyük İpək yolu kimi layihələr İlham Əliyevin Klinton, Mitteran, Şirak, Xasimoto, Kol, Meycor, Bler kimi dünya siyasətinin liderləri ilə şəxsi görüşləri zamanı müzakirə olunurdu. Dünyanın 14 ölkəsinin 19 şirkəti ilə danışıqlar aparır, Vaşinqtonda, Nyu-Yorkda, Londonda, dünyanın aparıcı universitetləri olan Harvardda, Stenfordda beynəlxalq iqtisadi forumlarda dünya biznesinin elitası qarşısında çıxışlar edirdi. Beləliklə, İlham Əliyev ölkəsinin nüfuzunu qorumaq uğrunda mübarizədə həm güclü bir iqtisadçı, həm də dünya səviyyəli bir siyasətçi kimi formalaşırdı.

Ölkənin rəhbərinə etibar edən, Heydər Əliyevi investisiyaların qarantı hesab edən sərmayəçilər və partnyorlar onun oğluna, yüksək dərəcəli iqtisadçı mütəxəssisə, çevik diplomata inanırdılar, etibar edirdilər. Bununla da qısa bir zamanda çox da böyük olmayan Azərbaycan sürətlə dünyanın iqtisadi siyasət mərkəzlərindən birinə çevrilirdi.

Bütün bunlarla yanaşı mübaliğəsiz demək olar ki, Heydər Əliyev XX əsrin sonu və XXI əsrin əvvəllərində böyük islahatçı kimi tarixə düşmüşdür. Şübhəsiz, onun islahatlarının mərkəzində demokratik hüquqi dövlət quruculuğu ideyası dururdu. Ümummilli lider çox gözəl bilirdi ki, hüquqi dövlətin təməl prinsiplərindən birincisi, əməyə daxili stimulun olmaması səbəbindən deqradasiyaya uğrayan inzibati-amirlik iqtisadiyyatı deyil, hüquqa söykənən bazar iqtisadiyyatı durmalıdır. İkinci prinsip isə ondan ibarətdir ki, hüquqi quruluşun əsasını inkişaf etmiş vətəndaş cəmiyyəti təşkil etməlidir.

İqtisadiyyatda hüquqi prinsipləri təmin etmək üçün bir çox azadlıqları təmin etmək lazım idi və Heydər Əliyev tərəddüd etmədən, ləngimdən bu islahatlara getdi. Bu islahatlar nəticəsində bütün mülkiyyət formalarına, daha çox xüsusi, özəl mülkiyyət formasına geniş imkanlar açıldı, inzibati əmrləri müəssisə və şirkətlərdə tərəflərin bərabərliyini təsbit edən müqavilələr əvəz etdi, “qadağan olunmayan hər şeyə icazə var” prinsipi irəli sürüldü, təşəbbüskarlığa və işgüzarlığa geniş meydan verildi və bunun nəticəsində Azərbaycanda sürətlə bazar iqtisadiyyatı mexanizmi formalaşmağa başladı.

Heydər Əliyev məhz bundan sonra Azərbaycanı xarici sərmayələr və işgüzar adamlar üçün açıq ölkə elan etdi. Bu sadəcə bəyanat deyildi. Ölkədə xarici investisiyaların təşviqi üçün əlverişli, təhlükəsiz şərait yarandı və beynəlxalq iqtisadi qurumlar, nəhəng şirkətlər və tanınmış iş adamları müxtəlif təklif və təşəbbüslərlə Azərbaycana gəlməyə başladılar. Belə bir axına səbəb olan əsas məsələlərdən biri də şübhəsiz, Azərbaycanda mövcud olan ictimai-siyasi sabitlik idi.

Nə vaxtsa ölkədə sabitliyin bərpasına inanmayanların gözü qarşısında Heydər Əliyevin müdrik siyasəti, diplomatik gedişləri, siyasi uzaqgörənliyi, dövlət başçısı kimi qətiyyəti və prinsipiallığı sayəsində Azərbaycanda nəinki sabitlik bərpa olundu, həm də millət atasının qurduğu, memarı olduğu dövlət öz müstəqilliyini qorudu, onun dağılmış iqtisadiyyatını böhrandan çıxarıb tərəqqiyə, inkişafa istiqamətləndirdi.

Heydər Əliyev çox qısa zamanda Azərbaycanın müstəqil siyasət yeritdiyini, hüquqi, demokratik dövlət quruculuğu yolunda olduğunu bütün dünyaya bəyan etdi. Ölkədə bir-birinə etimadını itirmiş insanların səmimi ittifaqına nail oldu, vətəndaş həmrəyliyi yaratdı, cəmiyyətdəki xaosu, qorxunu aradan qaldırdı, dövlətin toxunulmazlığını, konstitusion hüquqların qorunmasını təmin etdi və dövləti, onun başçısını vətəndaşların hüquqlarının həqiqi qarantına çevirdi.

Bütün bunlarla yanaşı, Azərbaycan beynəlxalq təşkilatların – BMT-nin, Avropa Şurasının tam hüquqlu üzvünə çevrildi, dünyada haqqı tanınan, sözü eşidilən müstəqil dövlət kimi inkişaf yoluna qədəm qoydu.

Heydər Əliyevin siyasi, iqtisadi strategiyasının hədəfləri bununla bitmirdi. Qarşıda Azərbaycanı daha böyük işlər gözləyirdi. Xalq 2003-cü ildə bu işləri həyata keçirə biləcək, Heydər Əliyev strategiyasının hədəflərini dəf edəcək bir liderin seçimi qarşısında duranda yenə ulu öndərin, millət atasının müdrik məsləhətinə ehtiyacla üzləşdi. Amansız xəstəliklə çarpışan, ancaq canı qədər sevdiyi Azərbaycanı unutmayan Heydər Əliyev xalqa son sözünü dedi və seçimində yanılmamağı məsləhət gördü: “Üzümü Sizə – həmvətənlərimə tutaraq, qarşıdan gələn prezident seçkilərində prezidentliyə namizəd, mənim siyasi varisim, Yeni Azərbaycan Partiyası sədrinin I müavini İlham Əliyevi dəstəkləməyə çağırıram. O yüksək intellektli, praqmatik düşüncəli, müasir dünya siyasətini və iqtisadiyyatını gözəl bilən, enerjili və təşəbbüskar bir şəxsiyyətdir. Sizi əmin edirəm ki, həm İlham Əliyev, həm də Yeni Azərbaycan Partiyası bundan sonra da xalqımızın ən layiqli övladlarını öz ətrafında sıx birləşdirərək Azərbaycan dövlətinin inkişafı və xalqımızın firavanlığı yolunda çox işlər görəcəkdir. İnanıram ki, mənim axıra çatdıra bilmədiyim taleyüklü məsələləri, planları, işləri sizin köməyiniz və dəstəyinizlə İlham Əliyev başa çatdıra biləcək. Mən ona özüm qədər inanıram və gələcəyinə böyük ümidlər bəsləyirəm”.

30 il ali hakimiyyət kürsüsündə əyləşən, özünün yüksək təfəkkürü, dərin düşüncəsi və uzaqgörən siyasəti ilə zəngin dövlətçilik məktəbi, sivil idarəçilik ənənəsi yaradan və ümummilli lider olimpinə yüksələn Heydər Əliyevin peyğəmbərcəsinə dediyi bu sözlərin təsdiqinə elə böyük vaxt lazım gəlmədi. Xalq öz böyük dahisinin son diləyini və müdrik nəsihətini eşitdi, göstərdiyi işıqlı yolu tutdu və İlham Əliyevi prezident seçdi.

Hələ 2000-ci ildə “Moskovskiy komsomolets” qəzetində siyasi rəqiblərinə istənilən mübarizəyə hazır olduğunu bəyan edən İlham Əliyev əslində 8 ildə təkcə bu mübarizəyə deyil, ölkəsini dünyanın söz sahibinə, sayılan və hörmətlə yanaşılan dövlətinə çevirmək mübarizəsində də hansı qələbələrə imza atdığını göstərdi. Etiraf etmək lazımdır ki, dünyanın yüksək siyasi elitası hələ 2003-cü ilə qədər bu gənc Əliyevin siyasi, iqtisadi intellektinə, qəti və prinsipial qərarlar qəbul etmək səriştəsinə, ölkəsinin milli maraqlarını ağıllı və qətiyyətli şəkildə qorumaq bacarığına bələd idilər.

Ümummilli lider Heydər Əliyevin uzaqgörən, strateji xəttini çox böyük siyasi ustalıq və dərin siyasi fəhmiylə dünyanın və zamanın sərt tələblərinə uyğunlaşdırmağı bacaran İlham Əliyev məhz beş ildə Azərbaycanı regionun lider dövlətinə, söz sahibinə çevirdi.

Şübhəsiz, geostrateji baxımdan Azərbaycan üçün böyük əhəmiyyət daşıyan bu nailiyyət özündə ölkənin çevik və sabit daxili və xarici siyasətini, sürətli sosial-iqtisadi inkişaf tempini, daxili siyasi sabitliyi, qloballaşan dünyaya uğurlu inteqrasiyanı, beynəlxalq əməkdaşlığı, demokratik dəyərlərə diqqəti, insanların hüquq və azadlıqlarına hörmətlə yanaşmağı və tolerantlığı ehtiva edir.

Bir gerçəkliyi də unutmaq olmaz ki, bu uğurlu nəticələrin əldə olunmasında “Əsrin müqaviləsi”ndən start götürmüş, ulu öndər Heydər Əliyevin dərin təfəkkürünün məhsulu olan, on illərə hesablanmış neft strategiyasının son 5 ildə daha böyük sürətlə reallaşması əsas rol oynamışdır. Zaman-zaman artan neft gəlirlərini çevik şəkildə ölkədə digər sənaye infrastrukturlarının yaradılmasına, Azərbaycanın enerji təhlükəsizliyinin təmin edilməsi üçün qlobal enerji layihələrinin reallaşmasına, eyni vaxtda ərzaq təhlükəsizliyini təmin etmək üçün kənd təsərrüfatına investisiyalar yönəldən dövlət başçısı əslində Azərbaycanın iqtisadi müstəqilliyini yüksək səviyyədə təmin etmişdir. Bu isə siyasi müstəqilliyin ən vacib və əsas dayağıdır.

Məhz bu məsələlərdən danışarkən Prezident İlham Əliyev çıxışlarının birində qeyd edir ki: “Bu, ölkəyə iqtisadi müstəqillik verir, əlavə imkanlar yaradır və beləliklə Azərbaycan bölgədə öz mövqelərini əhəmiyyətli dərəcədə möhkəmləndirir. Bunda həm siyasi, həm diplomatik, həm də əlbəttə ki, enerji və iqtisadi amillər böyük rol oynayır”.

Bu gün hesabatlarda müstəqil Azərbaycanın inkişafının və tərəqqisinin həcmini göstərən çox böyük rəqəmlər var və onlar təbii ki, bir Azərbaycan vətəndaşı kimi hər birimizdə qürur və iftixar hissi doğurur. Şübhəsiz, bunlardan diqqəti daha çox çəkən layihələr var ki, onlar həqiqətən bütün dünyanın diqqət mərkəzində idi. Onlardan biri, bəzi dövlət rəhbərlərinin belə bir vaxtlar ciddi yanaşmadıqları, əfsanə hesab etdikləri Bakı-Tbilisi-Ceyhan net kəmərinin 2007-ci ildə tam gücü ilə işləməyə başlamasıdır. Bakı-Tbilisi-Ərzurum qaz kəməri istifadəyə verilmiş, ölkənin qaz hasilatı əhəmiyyətli dərəcədə artmışdır.

Ölkənin iqtisadi göstəricilərinin təhlili göstərir ki, Azərbaycan iqtisadiyyatı təkcə neft amili üzərində qurulmamış, qeyri-neft sektoru da dinamik inkişaf etmişdir. Çünki neft gəlirlərindən səmərəli və düzgün şəkildə istifadə edərək ölkənin digər sənaye sahələrinin inkişafı da uğurla təmin olunur.

Mübaliğəsiz demək olar ki, bütün bu uğurlara şərit yaradan, dövlət proqramlarının reallaşmasını mümkün edən, ölkənin sosial-iqtisadi inkişafını təmin edən əsas amillərdən biri Prezident İlham Əliyevin ölkədə yaratdığı daxili siyasi sabitlik olmuşdur. Bu daxili siyasi sabitliyin təməlində xalqın İlham Əliyev siyasi xəttinə açıq dəstəyi, rəğbəti özünü göstərməyə bilməz. Respublika Prezidenti çıxışlarının birində bunu çox aydın şəkildə belə ifadə etmişdir: “Bizim bütün proqramlarımız xalq tərəfindən dəstəklənir. Əks-təqdirdə onların heç biri həyata keçirilə bilməzdi... Azərbaycanın müasir tarixi, digər ölkələrin tarixi, bizimlə eyni taleyi yaşayan ölkələrin müasir tarixi onu göstərir ki, harada iqtidar tərəfindən irəli sürülmüş təşəbbüslər xalq tərəfindn dəstəklənirsə, orada həm həmrəylik var, həm sabitlik, həm də inkişaf var”.

Ümummilli lider Heydər Əliyevin dövlətçilikdəki təməl prinsiplərinə Prezident İlham Əliyevin yaradıcı şəkildə sadiqliyi Azərbaycanda böyük siyasətin hələ uzun illər davam edəcəyinə, ölkədə həmrəyliyin, sabitliyin və tərəqqinin zamanın çox hədəflərini dəf edəcəyinə böyük qarantdır. Çünki Prezident İlham Əliyevi xalq özünün əvəzsiz lideri kimi sevir və ona inanır.

Hüseynbala MİRƏLƏMOV,

yazıçı-dramaturq, millət vəkili,

YAP Xətai rayon təşkilatının sədri

Xalq qəzeti.- 2009.- 14 iyun.- S. 7.