Peşəkarlar ölməzlik qazanırlar

1961-ci ilin payızında jurnalist diplomu və təyinatla “Kommunist” qəzetinə arıq, ucaboy, gülərüz bir oğlan gəldi. İlk gündən kollektivə və işə bələdliklə fəaliyyətə başladı. Tələbə ikən redaksiyada təcrübələrdə olduğundan, qəzetdə bir sıra yazıları çap olunduğundan nə adamlarla ünsiyyətdə, nə də verilən tapşırıqların yerinə yetirilməsində heç bir çətinliyi olmadı.

Günlər, aylar keçdikcə respublikanın avanqard qəzetinin yetik-bitik əməkdaşları və müəllifləri içərisində “Bariz Əsədov” imzası da sıx-sıx görünməyə başladı, sahibinə nüfuz qazandırdı. Savadı, bacarığı, davranışında və işində ədəb-ərkanlı olması ilə bu gənc yazar Azərbaycanın baş milli qəzetində sayılıb-seçilən jurnalistlərdən oldu.

Bariz müəllim kollektivə elə bağlandı, elə sevilib-seçildi ki, gələcək ömür-gün yoldaşı Rəfiqə xanımla tale ortaqlığını da burada tapdı. Redaksiyanın 2 gənc əməkdaşının toyu “Kommunist” qəzetinin həyatında yaddaqalan günlərindən biri oldu. Oğlu Əsəd, qızı Nigar dünyaya gələndə, iş yerindən təzə mənzil alanda kollektiv gənc ailəyə gözaydınlığı verdi, Bariz müəllimlə, Rəfiqə xanımla birlikdə sevindi.

Sonradan ikinci qızları Fidan doğuldu. Uşaqlar gecə-gündüz qələm-kağız, kitab-dəftər arasında çalışan ata-ananın halal qazancı ilə böyüdülər, milli ziyalılıq mühitində tərbiyələndilər. Dost-tanışlar çoxaldı, cəmiyyətin müxtəlif dairələri ilə mötəbər əlaqələr yarandı. Oğlu mühəndis, qızları həkim ixtisasına yiyələndilər. Bariz müəllim, Rəfiqə xanım uşaqlıqdan üzləşdikləri ağrı-acıları unutdular, nəvələrin dünyaya gəlməsi onları əsl xoşbəxtliyə qovuşdurdu...

Bariz Əsədov dünyaya qədim türk yurdu İrəvan şəhərində göz açmışdı. Milli adət-ənənələrə bağlılığı, ziyalılığı ilə seçilən Kamallı nəslindən idi. 1948—50-ci illərin dəhşətli deportasiyası Barizi də 10 yaşında doğma ocağından qoparıb Yevlaxa atmışdı. Orta məktəbi burada bitirib, 1956-cı ildə Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika şöbəsinə daxil olmuşdu.

Təhsil illərində Nəsir İmanquliyev, Həsən Şahgəldiyev, Nurəddin Babayev, Şirməmməd Hüseynov kimi tanınmış jurnalist nəzəriyyəçilərdən sevib-seçdiyi ixtisasın incəliklərini öyrənmişdi. Qəzet-jurnallarda ilk qələm təcrübələrini çap etdirməklə tanınmış jurnalistlərdə böyük ümidlər doğurmuşdu. “Kommunist” qəzeti kimi mötəbər nəşrə də auditoriyadan birbaşa belə bir etimadla göndərilmişdi. Burada 40 ilədək qüsursuz fəaliyyət göstərdi, ədəbi işçi, müxbir, baş müxbir bölgə müxbiri, vəzifələrində peşəkarlıqla çalışdı.

Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsində oxuyarkən, 1979-cu ildə qrup yoldaşım, hazırda “Azərbaycan” qəzeti baş redaktorunun müavini olan Amil Novruzlu ilə “Kommunist” qəzetinə təcrübəyə göndərilmişdik. İnformasiya şöbəsinin müdiri, respublikanın tanınmış jurnalistlərindən olan Hidayət Zeynalov təcrübə rəhbərimiz oldu. Canlı jurnalistika məktəbi olan Hidayət müəllim otağın bir küncündəki baş stolu göstərib dedi ki, indi Muğan bölgəsində müxbir işləyən Bariz Əsədov orada əyləşirdi. Əgər jurnalistikanı onun kimi sevsəniz və bu redaksiyanın zəngin təcrübəsini öyrənsəniz həyatda yolunuz açıq olacaq. Mən fəxr edirəm ki, Bariz Əsədov kimi peşəkar bir jurnalistin yetişməyində mən də nəsə eləmişəm.

Təcrübəli jurnalistin bu sözlərindən sonra redaksiyaya daha ürəklə, ərklə, bir az da gələcəklə bağlı ümidlərlə gəlib-getdik. Bariz Əsədovun yazılarını isə ardıcıl və diqqətlə izləməyə başladıq. Onun müxtəlif janrlarda yazılarından çox şey öyrəndik. Universiteti bitirib Azərbaycan Televiziyasında reportyor işləyəndə Biləsuvarda, Cəlilabadda, Salyanda müxtəlif tədbirlərdə tanış olub həmkar kimi yaxınlaşdıq. Hidayət müəllimin bir vaxt dediyi sözləri xatırlamaqla daha mehriban olduq. 1988-ci ildə “Kommunist” qəzetinə işə dəvət olundum, 10 il bir kollektivdə çalışdıq. 1990-cı ildə redaksiyanın boşalan mənzilinə köçəndən sonra üzbəüz qonşu olduq. Onun yaradıcılığı kimi, şəxsiyyəti, cəmiyyətdə davranışı da sirayətedici idi. Bariz müəllim gözütoxluğu, qüruru ilə seçilən, özündən sonra gələn jurnalist nəslinə nümunə olan nadir qələm sahiblərindən biri idi.

Dövlət müstəqilliyi qazanmağımız Bariz müəllimi nə qədər sevindirirdisə, həyatda ilk böyük zərbə aldığı ermənilərin törətdiyi fəlakətlər bir o qədər ağrıdırdı, üzürdü. Jurnalistikada baş alıb gedən qeyri-peşəkarlıq, üzdəniraq adamların söz meydanında törətdiyi nalayiq hərəkətlər onun peşə qüruruna toxunurdu. Yaxşını-pisdən seçə bilməyən oxucu və məmurların kobud münasibətindən getdikcə sarsılırdı. Bir dəfə redaksiyada dedi ki, daha dözə bilmirəm. Səhərisi eşitdik ki, ərizəsini yazıb işdən gedib. Nə qədər təəssüflənsək də artıq gec idi.

Mətbuata qayıtmaq istəməsə də, 8 ay işsiz qalsa da, qürurunu qoruyurdu, jurnalistikasız isə yaşaya bilməzdi. Son illərdə vaxtilə “Xalq qəzeti”ndə birlikdə çalışdığı bir qrup jurnalistlə “Azərbaycan” qəzetində fəaliyyətini davam etdirdi. Redaksiyamıza doğma olan bu kollektivin də sevimlisinə çevrildi. Bir sıra aktual mövzularda hazırladığı yazılarla əsl peşəkar olduğunu, çağdaş oxucu tələbatını həssaslıqla cavablandırdığını bir daha sübut etdi.

Amansız xəstəlik bu il fevralın 16-da tanınmış jurnalist, vicdanlı qələm sahibi, gözəl ziyalı Bariz Əsəd oğlu Əsədovu 70 yaşının tamamına 18 gün qalmış sıralaramızdan apardı. Yubileyində şərəfinə deyiləsi layiqli sözlər yas mərasimində səsləndi. Bu xəbəri eşidənlərin qəlbi göynədi, gözləri yaşardı.

Jurnalistikamıza xidmətləri, xoş əməlləri, unudulmaz xatirələri dilə gətirildikcə doğmalarına və yaxınlarına, bütün tanıyanlara təsəlli olacaq bir fikir yarandı: Nəcib insanlar, peşəkar sənət adamları həyatda qoyduqları silinməz izlərlə ölməzlik qazanırlar. Xalqına yarım əsrlik müddətdə qələmi ilə ləyaqətlə xidmət etmiş, uzun illər çoxsaylı oxucuların ehtiramını qazanmış jurnalist Bariz Əsədovun da xatirəsi həmişə xoş duyğularla, dəyərli sözlərlə anılacaq.

Tahir AYDINOĞLU

Xalq qəzeti.- 2009.-21 mart.- S. 9.