Rafael HÜSEYNOV:

Əsas Qanunumuz daha kamil olacaq

“Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasına əlavələr və dəyişikliklər ediliməsi haqqında” Referendum Aktı layihəsinin Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən təsdiqi və Milli Məclisdə müzakirələrdən sonra ölkə ictimaiyyətinin məsələyə maraq və diqqəti daha da artmış, bu istiqamətdə fikir mübadilələri genişlənmişdir. Milli Məclisin deputatı, ölkəmizin Avropa Şurası Parlament Assambleyasındakı Daimi Nümayəndə heyətinin üzvü, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor Rafael Hüseynovla söhbətimiz indi hər kəs üçün aktuallıq kəsb edən bu məsələlər ətrafındadır.

— Rafael müəllim, 2008-ci ildən ayrıldığımızdan vur-tut bir neçə gün keçir. Hələ sanki iki ilin aralığındayıq. Vidalaşdığımız və yaşamağa başladığımız il təbii ki, müxtəlif düşüncələr oyadır. Gedən və başlanan il sizin üçün ən əvvəl hansı cəhətlərilə əlamətdardır?

—Başa çatan ildə Azərbaycan istiqlalı 17 yaşına doldu və dövlət müstəqilliyimizin uğurlu 18-ci ili başlandı. Bu, tarix içərisində bizim ən böyük nailiyyətimiz, ən əvəzsiz sərvətimizdir. XX yüzilin başlanğıcında bir millət və dövlət olaraq istiqlalı qazanmağın necə böyük səadət və onu itirməyin necə ağır fəlakət oduğunu yaşamışdıq. Ona görə də XX yüzilin sonlarında təzədən azadlığımıza qovuşandan sonra bu nemətin qədrini və qiymətini sanki daha artıq dərk etməyə başladıq.

1918-ci ilin 28 mayında Azərbaycanın İstiqlal Bəyannaməsini elan edənlər, ilk milli cümhuriyyətimizi quranlar nurlu zəka sahibləri, vətənə, xalqa sadiq üstün şəxsiyyətlər idilər. Əlimərdan bəy Topçubaşov da, Fətəli xan Xoyski də, Həsən bəy Ağayev də, Nəsib bəy Yusifbəyli də, Məmməd Əmin Rəsulzadə də, Xudadat bəy Rəfibəyov da, Əhməd bəy Pepinov da fədakar millətpərvərlər idilər və onlar istiqlalın əbədi olması naminə hər mübarizəyə hazır idilər. Lakin o böyük yurdsevərlərin hamısının bütün birgə səyləri bu müstəqilliyi yalnız 23 ay yaşatmağa imkan verdi.

XX yüzilin bitəcəyində yenidən ucaltdığımız üçrəngli bayrağımız, təzədən qazanılmış dövlət müstəqilliyimiz tarixin və taleyin acı kinayəsi ilə 1993-cü ilin iyununda yenə 2 yaşına çatmamış qırılmaq, itirilmək təhlükəsi ilə üzbəüz idi. Bu zaman tarix səhnəsində böyük azərbaycanlı, müstəsna dövlətçi Heydər Əliyev göründü, qüdrətli əlləriylə milli mənliyimizin rəmzi olan bayrağımızı dikəltdi, xalqın vüqarını yüksəltdi, müstəqilliyimizi ikinci minilliyin son illərinin fırtınalı yollarında irəlilətməyə başladı. İstiqlalımızı 3 yaşına, 5 yaşına, 10 yaşına çatdırdı, XX əsrdən XXI əsrə keçirdi, ikinci minillikdən üçüncü minilliyə adlatdı.

Heydər Əliyev XX əsrin əvvəllərində cəsur dövlətçi və millətçilərimizin, ilk xalq cümhuriyyətimizin qurucularının hamısının bir yerdə görə bilmədiyi işi təkbaşına yerinə yetirməyə, Azərbaycan müstəqilliyini dönməz, sarsılmaz, əbədi etməyə, onu böyük gələcəyin üfüqlərinə ucaltmağa müvəffəq oldu. Heydər Əliyev yolunun ən sədaqətli davamçısı Prezident İlham Əliyev isə artıq yeni zamanda, XXI yüzilin başlanğıcında bu müstəqilliyi dövrün tələblərinə uyğun olaraq daha da inkişaf etdirdi, rövnəqləndirdi, müstəqilliyimiz bu minvalla da varlığının ən müşkül sınaqlı illərini arxada qoyaraq həddi-buluğa çatdı, daim arzusunda olduğumuz yüksəlişlər mərhələsinə qədəm qoydu.

Hər bitən ilə biz hələ çox illər boyu müstəqilliyimizin bir az da yaşa dolmasının, bir qədər də möhkəm, daha da yenilməz olmasının növbəti ili kimi sevinəcəyik. Əsas odur ki, müstəqilliyimizin kövrək olduğu, büdrəyə, vaxtın qasırğalarından zədələnə biləcəyi dövr artıq arxadadır. Hər ötən illə bu istiqlalın kökü daha da dərinlərə işləyir, bu müstəqilliyin boyu dünyanın hər tərəfindən görünmək üçün daha uca zirvələrə qalxır.

Müasir Azərbaycan dövlətinin memarı Heydər Əliyevlə əbədi ayrılıqdan sonra Azərbaycana taleyin ən böyük hədiyyəsi müstəqilliyin əzəmətli yolunu inamla və şərəflə davam etdirməyə qadir yeni rəhbər - Prezident İlham Əliyev oldu.

Başa çatan 2008-ci il mənim nöqteyi-nəzərimcə ilk növbədə Prezident İlham Əliyevin 5 illik liderlik yolunun uğurla tamamlanması və xalqın sonsuz məhəbbətlə ona yenidən etimad göstərməsiylə əlamətdar və yaddaqalan oldu. 2008-ci ilin oktyabrında keçirilən Prezident seçkiləri xalqın mütəşəkkilliyinin, yekdilliyinin göstəricisi olaraq müasir tariximizin cahanşümul hadisəsinə çevrildi və Prezident İlham Əliyevin şəxsiyyəti, əməlləri, adı milləti birləşdirən ən mühüm amillərdən biri kimi təsdiqini tapdı.

Hələ yalnız ilk günlərini arxada qoyduğumuz təzə il açılmamış kitab kimidir. Əlbəttə ki, biz bu ilin qarşıdakı hər ayına, hər gününə qanadlı arzularla, tükənməz ümidlərlə baxırıq. Qarşıdakı günlərinsə bizə hansı fərəhlər gətirəcəyi hələ cavabsız sualladır. Bir sualı isə elə bəri başdan tərəddüdsüz inamla cavablandırmaq mümkündür: 2009-cu ilin Novruz bayramı astanasında Əsas Qanunumuza əlavə və dəyişikliklərlə əlaqədar baş tutacaq ümumxalq səsverməsi millətimizin bütövlüyünü, birliyini, həmrəy, həmdüşüncə olduğunu növbəti dəfə sübut edəcək. İnanıram ki, xalqımız 2008-in payızında - Prezident seçkilərində nümayiş etdirdiyi vəhdəti, 2009-un baharında bir daha ortaya qoyacaq.

Xalqı xalq edən, qüdrətli edən məhz onun tarixin həlledici məqamlarında milyonlarla səs ikən bir səs kimi qovuşmaq istedadı, saysız yollar sırasından ən doğru olan hədəfi sərrastlıqla seçə bilməsidir. Az öncə - ölkə Prezidenti seçkiləri əsnasında bunun şahidi olduq, qəlbimiz qürurla, dərrakəli millətimizə ən dərin ehtiram hissləriylə doldu, az sonra biz bir daha həmin iftixarlı duyğuları təzədən yaşamaq imkanı qazanacağıq.

—Martın 18-də keçiriləcək konstitusiya dəyişiklikləri ilə bağlı referendumda xalqın yekdillik nümayiş etdirəcəyinə inamınızı yaradan hansı müşahidələrinizdir?

—1991-ci ilin oktyabrında tarixin və siyasi qovğaların yaratdığı nadir və xoşbəxt imkan nəticəsində Azərbaycanın yenidən bərpa olunmuş müstəqilliyi artıq tərcümeyi-halımızın əziz bir parçasıdır. Bu müstəqilliyin 17 ili əslində zahirən göründüyündən daha zəngin bir tarixdir. Bu illər sanki sıxılmış, pres edilmiş bir zaman parçasıdır ki, əhatə etdiyi hadisələrin siqlətinə, zənginliyinə, dramatizminə görə 30-40 ildən də uzun bir dövr təsiri bağışlayır. Bu illər insanlarımızın gözlərini çox həqiqətlərə açdı, millətimizin siyasi şüurunu inkişaf etdirdi, ölkənin ən ucqarlarındakı ən sadə kənd əhalisini də yalnız əkin-biçin, torpaq və təsərrüfat, ailə qayğıları ilə yaşamağa deyil, həm də bütöv ölkənin və xalqın taleyi ilə əlaqədar mütəmadi düşüncələrə dalmağa alışdırdı. Hər bir azərbaycanlı asta-asta özünü yalnız bu ölkənin həyatını sadəcə müşahidə eləyən adi vətəndaş yox, həm də bu dövlətin, bu yurdun gələcəyinə cavabdeh olan şəxsiyyət kimi qavramağa başladı. İnsanlarımızda gərək olan həlledici anda dövlətin və xalqın mənafeyini qorumaq üçün bir yumruğa çevrilmək qabiliyyəti şairanə duyğu olmaq çərçivəsindən çıxaraq həyat həqiqətinə döndü. Müstəqilliyin enişli-yoxuşlu illəri insanlarımıza istiqlalı qazanmaqdan daha çətin onu qorumağın olduğunu əyaniliyi ilə dəfə-dəfə anlatdı. Azərbaycan insanında arxada qalan illər ilk növbədə özünə hörmət hissini artırdı. Vətəndaşımız özünü bu yurdun və bu dövlətin sahibi kimi dərk etməyə başladı. Hələ xoş həyəcanı soyumamış son prezident seçkiləri bunun parlaq örnəyi idi. Bu seçkilər Azərbaycanda seçki mədəniyyətinin yeni və sevimli bir inkişaf mərhələsinin göstəricisi olmaqdan savayı, xalqın siyasi təfəkküründə də nə qədər ciddi dəyişmə və irəliləyişlərin bərqərar olduğunu aşkarladı.

Ulu öndərimiz “Mən fəxr edirəm ki, azərbaycanlıyam!” söyləmişdi və onun artıq zərbiməsələ çevrilmiş bu kəlamı hər bir azərbaycanlının qəlbində əks-səda verdi, hər bir yurddaşımızın həyat meyarına döndü. Köhnə onillərin seçkilərə formal bir siyasi kampaniya kimi baxmaq vərdişinin beyinlərdə az-küç ilişib qalan izləri də son prezident seçkilərinin milli yekdillik dalğası ilə düşünürəm ki, birdəfəlik sovrulub getdi. İnsanlarımız belə taleyüklü seçimlərə hər fərdin və bütöv millətin müqəddərat məsələsi kimi baxmaq məqamına yüksəldilər. Əsas Qanunumuza əlavə və dəyişikliklərlə əlaqədar keçiriləcək referendumun fəlsəfəsinə, mahiyyətinə varanda ən üzdə olan bir həqiqəti görməmək mümkün deyil. Konstitusiyaya nəzərdə tutulan bütün əlavələr və bütün dəyişikliklər Ana Kitabımızda - Əsas Qanunumuzda məhz bunca yetkinləşmiş, vətəndaş mövqelərində bunca kamilləşmiş Azərbaycan insanını layiq olduğu ucalıqda təqdim və ifadə etmək məqsədi daşıyır. Bu dəyişiklik və əlavələrin hamısı Azərbaycan insanını bir az da yüksəltməyə, məhz onun bu dövlətin və məmləkətin əsas söz sahibi olduğunu ən ali səviyyədə təsdiqləməyə yönəlib. Konstitusiyamız hakimiyyətin mənbəyinin xalq olduğunu elə təməlindən bəyan edib. Lakin bugünkü Azərbaycan xalqı Konstitusiyamızın qəbul edildiyi 1995-ci ildəki Azərbaycan xalqı deyil - necə möhtəşəm bir inkişaf yaşayıb bu millət! Düşüncədə, dünyaduyumunda, siyasi gedişata ayıq-sayıq münasibətdə inqilabi sayılacaq bir inkişaf. Təbii ki, Azərbaycan vətəndaşının artan boyu, cəmiyyət həyatındakı daha həlledici sanbal əxz etməsi Əsas Qanunumuzda da gərəyincə əksini tapmalıdır. Bu Konstitusiya bu xalqındır və xalqın surəti də bu ən vacib dövlət əsərində parlaqlığıyla yer almalıdır. Qarşımızdakı əlavə və dəyişikliklərin hamısı Azərbaycan vətəndaşının hüquq və azadlıqlarını daha geniş, daha möhkəm, daha gələcəkli etnik niyyətindən yaranıb.

Bu ölkənin istiqbalı uşaqlara bağlıdır. Azərbaycan və millət quruculuğunun gələcəyi uşaqlara münasibətimizlə düz mütənasibdir. Sabah bu dövlətin önündə gedəcək vətəndaşlar indiki balalardır. Təsadüf deyil ki, Konstitusiya dəyişiklikləri sırasında məhz uşaqların taleyi ilə əlaqədar qayğı, onların gələcəyinin daha əmin-arxayın olması üçün etibarlı qanun bünövrəsi yaradılması təşəbbüsü ən əvvəldə gəlir. Əsas Qanunumuza yeni əlavələrlə dövlət qüdrətli səslə elan edir - valideynləri ya qəyyumları olmayan, ata-anasını itirmiş övladlar valideynsiz də deyillər, onlar nəvazişdən, qayğıdan da umsuq olmayacaqlar. Onların valideyni, qayğıkeşi dövlətdir. Sabah bu uşaqların da sahibi olacağı Azərbaycan Dövləti.

Hər bir ailə də balaca bir dövlətdir. Ailələrimiz sağlam, mənəvi cəhətdən saf olduqca ölkəmiz də daha çox güclənəcək, daha mənəviyyatlı olacaq. Dərin düşünən, uzaqgörən atalarımız “əvvəl evin içi, sonra çölü” öyüdünü verəndə məsələyə qətiyyən xırda hisslərdən, şəxsi mənafeyi daha üstün tutmaq bucağından yanaşmayıblar. Evin içi nə qədər qüsursuz olarsa, bu dürüst, təmiz, əxlaqlı, vicdanlı içəridən hamımızın olan çölə - cəmiyyətimizə də o qədər çox işıq, xeyirxahlıq saçılar. Ona görə də Konstitusiyamıza edilən yeni əlavələr Azərbaycan ailəsini, azərbaycanlının evinin içərisini, mənəvi aləmini daha çox hifz etməyi öhdəsinə götürür. Bu əlavələrlə dövlət hər bir vətəndaşının şəxsi və ailə həyatının qorumağın təminatçısı olduğunu, vətəndaşa məxsus bu məhrəm dünyaya kimsənin qanunsuz müdaxilə etməsinə imkan verməyəcəini, bu sərhədlərin müdafiəsində öz vətəndaşına dayaq olacağını Əsas Qanunumuzun səs verəcəyimiz yeni müddəaları açıqlığıyla ifadə edir.

Xalq “ev bizim, sirr bizim” deyib. Amma texnologiyaların bir zamanlar təsəvvürə sığmayacaq qədər artmış çağdaş tərəqqisi dönəmində evin, ailənin, öz qəlbinin sirlərini, gizlinlərini kənar qulaqlardan, kənar gözlərdən nə təhər qoruyasan? Yerin də qulağı var sözü indi lap gəlib yerinə düşüb. Xəlvəti dinləmə, məxfi seyretmə üçün haçansa kəşfiyyatların həsəd apara biləcəkləri çeşid-çeşid cihazlar indi dükanda-bazarda açıqca satılır. Ağıllı, savadlı jurnalistika getdikcə daha artıq inkişaf edir, ayaq tutur. Amma onun böyründə mənəvi sarılığa yoluxmuş sırtıq parazitlər də sülənməkdədir. Ailələrə, insanların şəxsi həyatına dəyə biləcək zədələr, onların qanunsuz müdaxilələri dolayısı ilə keçirəcəyi könül sarsıntıları nəticə etibarı ilə elə dövləti, cəmiyyəti incidən ağrılar deməkdir. Dövlət, onun Əsas Qanunu vətəndaşını bu fəsadlardan da qorumağa sipər olmağı öhdəsinə alır. Belə incə görünən, lakin dövlətçilik, xalqçılıq, cəmiyyətçilik və insanlıq baxımından son dərəcə önəmli anlar Konstitusiyamıza əlavələr kimi təklif edilir, xalqın müzakirəsinə çıxarılır. Xalq söz yox ki, bütün bunlara ürək dolusu, cani-dildən səs verəcək, xalq, əlbəttə, onun daha azad, daha rahat, daha təhlükəsiz və səksəkəsiz yaşaması üçün nəzərdə tutulan bu və elə bu biçimdə olan digər əlavə və dəyişikliklərin hamısına yekdilliklə, mütəşəkilliklə ”hə” deyəcək, böyük məmnuniyyətlə imza atacaq. XVIII əsrin görkəmli fransız alimi və siyasi xadimi Jan Antuan Kondorse yazırdı ki, hətta ən azad konstitusiya olduğu halda belə cahil xalq kölə olaraq qalır. Tarix o cür halları az görməyib. Amma xalq müdrikdirsə, xalq azadlığın daha nəhayətsizinə layiqdirsə, bu ondan əsirgənməməli və konstitusiyasında əksini tapmalıdır. Təklif olunan, xalqın ixtiyarına verilən əlavələrin, düzəlişlərin hər biri məhz Azərbaycan insanının layiq olduğu haqqın konstitusiyada daha sərrast şəkildə təsbit edilməsini umur. Bunu gerçəkləşdirmək üçün yüz ölçülüb bir biçilmiş yeni müddəaların ən dəqiq tərəzi olan el gözüylə ölçülməsini istəyir.

— Əlavə və dəyişikliklərdən biri də mövcud Konstitusiyanın 101-ci maddəsi, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin seçkiləri ilə əlaqədardır. Bununla əlaqədar bəzən müxalif fikirli ayrı-ayrı şəxslərin qərəzli mülahizələri də eşidilir. Bu məsələyə də aydınlıq gətirmənizi rica edirik.

— Unudulmaz Heydər Əliyev dünyagörmüş, dərin bir düha idi və onun dilindən qopan nəsihətamiz, ibrətamiz sözlər səslənişcə sadədən sadə idisə də, daşıdığı məna yükünə görə həmişə çox sanballı olurdu.

1990-cı illərin ortalarında Azərbaycanı xaricdən və daxildən törədilən bəlalardan xilas etməkçün sinəsini irəli verdiyi təlatümlü günlərdən birində Azadlıq meydanında yüz minlərlə insana üz tutaraq ulu öndər bir el ifadəsini xatırlatdı: “El gücü, sel gücü”. Əlavə etdi ki, mən həyatım boyu dəfələrlə şahid olmuşam və inanmışam ki, xalqın birliyindən daha qüvvətli olacaq heç bir güc təsəvvür etmək mümkün deyil. Bu danılmaz həqiqətdir və xalqın sel kimi kükrəməyə qadir iradəsi gərək həmişə azad ola. Gücü sel gücünə bərabər olan millətin qarşısında maneələr durğuzmaq, sədlər çəkmək düzgün deyildir. Xalq özünə rəhbər seçməklə həm də taleyini seçir, yolunu seçir, gələcəyini seçir. Taleyini, yolunu, gələcəyini müəyyən edən xalqa diktə etmək, onun sərbəstliyini azacıq da olsa azaltmağa cəhd etmək, ən pisi - bunu qanuniləşdirmək yolverilməzdir. Yanıla biləcək hansısa kiçik insan birliyinə, məhdud saylı bir kollektivə kimisə bir, iki, yaxud üç dəfə seçməkdə məhdudiyyət qoyulmasını bəlkə də anlamaq olar. Amma bütöv bir xalqın qarşısına belə bir qadağanedici həddi qoymaq təmiz söhbət, mizanlı yanaşma deyil. Söhbət Azərbaycan xalqından gedirkən mütləq arxada qalan illərimizi, yaxın tariximizi də bu nöqteyi-nəzərdən bir daha göz önünə gətirməliyik. Azərbaycan xalqı mübarizələrdən keçə-keçə elə bir yüksək siyasi mədəniyyətə yiyələnib ki, onu doğru yolundan sapdırmağın mümkünsüzlüyü gün kimi aydındır.

Azərbaycan bir neçə dəfə prezident seçkilərinə qatılıb. Ən müxtəlif səviyyəli prezidentləri görüb. Ən baş dövlət kürsüsünə yetərincə layiq bilmədiyi dövlət xadimindən prezidentlik müddəti başa çatmamış imtina edə bilməyin də nümunəsini göstərib millətimiz. Yəni bu xalq yetkinliyinin elə bir durumundadır ki, özünə layiq bildiyi və özünün layiq olduğu prezidentin başçılığı altında irəliələməkdə davam etməkçün, süni şəkildə prezidentlik müddətini hansısa ölkələrdə olduğu kimi 2-3 il artırmağa ehtiyacı yoxdur.

Bu xalq ən xıltsız, ən şəffaf, ən insaflı mübarizənin ən ədalətli yolu ilə - ümumxalq səsverməsiylə lazım bildiyi istənilən həqiqətə və istədiyi şəxsiyyətə dəstək olmağa qadirdir. Ümumxalq səsverməsi bütöv xalq qarşısında verilən imtahandır. Əslində burada imtahanı götürən də, imtahanı verən də xalqdır. Azərbaycan atrıq özünə də, dünyaya da sübut edib ki, imtahanın nəticəsindən — Prezidentindən razı olmayanda heç 5 illik müddətin başa çatmasını gözləməyə də bilir. Eyni zamanda, Azərbaycan dünyanın dörd bucağından seçkilərimizi müşahidə etməyə gələn və demokratik seçkilərin yüzlərlə örnəyinin şahidi bir çox əcnəbi siyasətçilərin etiraf etdiyi kimi 2008-ci ilin oktyabrında görk olası seçim mədəniyyəyti nümayiş etdirdi. Bir sıra oturuşmuş Avropa ölkələrinin də həsəd aparacağı seçki təcrübəsi sərgilədi. Bu prezident seçkilərində gördüyümüz xalq iradəsi,ilk dəfə səs verənlərdən tutmuş, ağsaqqallarımıza, ağbirçəklərimizə qədər cəmiyyətin ən fərqli təbəqələri arasındakı yanaşma, düzgün qiymətləndirmə bacarığı, seçki təmkinliyi, seçki öncəsi və seçki sonrası mühit asudəliyi bizim özümüzdə də heç vaxt olmamışdı.

Bu səviyyəyə çatmaq üçün əvvəlki bütün seçkilər xalqın seçki özünüdərki və özünütəsdiqi yolundakı keçilməsi zəruri olan mərhələlər imiş. Ona görə də Konstitusiyada eyni şəxsin iki dəfədən artıq prezident seçilə bilməməsi üçün qoyulan məhdudiyyət olsun ki, zamanına görə doğru idi. Hələ müstəqilliyin, demokratik dəyərlərə yiyələnmənin yoxuşlarıyla qalxan, imtahanlar verən, dərslər alan, ibrətlər götürən xalq bu hüdudsuz təsiri bağışlaya biləcək sərbəstliyə olsun ki, ötən əsrin sonlarında hələ yetərincə hazır deyildi. Bu gün isə tam hazırdır! Bu gün Azərbaycan millətinin seçim hüququ qarşısında peyda olacaq istənilən maneə onun iradə azadlığına təzyiq deməkdir.

Eyni şəxsi iki dəfədən artıq seçə bilməmək yasağının ləğv edilməsi ilə bağlı dəyişiklik, təkilif olunan digər dəyişiklik və əlavələr kimi bilavasitə Azərbaycan insanına, onun hüquqlarına sayğının əlaməti kimi meydana çıxıb, gündəmə gəlib. Əslində bu təşəbbüsün müəllifi də elə xalqın özüdür. Bunu kiməsə istinad edərək, kiminsə söylədiyinə söykənərək bildirmirəm — özüm buna canlı şahidəm. Son prezident seçkiləri ərəfiəsində qarış-qarış Azərbaycanı gəzərkən, xalqla görüşlərimizdə bu düşüncə əslində dönə-dönə ifadə olunurdu.Ətrafında təhlillər apardığımız dəyişikliklərin hamısını vaxt özü ortaya çıxarıb, Əsas Qanunumuzdakı bu əvəzlənmələr, yeniliklər zamanın hökmüdür. Xalqdan böyük münsif yoxdur. Şəksiz ki, Azərbaycan vətəndaşları hər bir yurddaşımızın mənafeyinə xidmət edən, daha xoşbəxt gələcəyinə təminat verən, bütövlükdə Azərbaycan insanının ləyaqətini daha artıq təsdiqləyən həmin müddəaların hər birini öz səsi ilə müdafiə edəcək, onlara həyat vəsiqəsi verəcək.

Bəzən mübahisələr gedir - hansı konstitusiya daha yaxşıdır? Daha yaxşı yazılanmı, yaxud daha yaxşı işləyənmi, tarixcə daha köhnə olanmı, zaman boyu daha az dəyişikliyə uğrayanmı, ya inkişafı nəzərə alaraq həyatın tələbiylə vaxtaşırı dəyişənmi? Yüzillərdir bu suallar boyunca fikir toqquşmaları, höcətlər cərəyan edib, hər kəs öz qənaətinin daha düzgün olduğunu qəbul etdirməkçün dəlillər, sübutlar gətirib. Əslində o yanaşmaların hər birində özlüyündə həqiqətin izi olmamış deyil. Ən ümdə həqiqət isə ondan ibarətdir ki, Ana Yasaların ən yaxşısı xalqın ruhunu ən dəqiq ifadə edən, ona gerçəkdən xidmət göstərən, bu xidməti daha səmərəli etməkçün zamanaşırı təkmilləşən konstitusiyadır. Gənc dövlətimiz kimi gənc olan Konstitusiyamız bu ovqata köklənib, bu istiqaməti seçib.

Yeni dəyişikliklər və əlavələr Əsas Qanunumuza zənnimcə yeni nəfəs, yeni qan verəcək, onu həyatla, zamanla daha da uyğunlaşdıracaq, bir az da kamilləşdirəcək, xalqın qəlbinə daha yaxın edəcək.

Söhbəti yazdı: Əliqismət BƏDƏLOV

Xalq qəzeti.-2009.- 7 yanvar.-S.3.