“Ana, arxamca su atma, mən qayıtmayacağam”

Ağakərim İbrahimov: Mübariz öz qəhrəmanlığı ilə bir Azərbaycan əsgərinin 100 erməni döyüşçüsündən üstün olduğunu sübut etdi

...Əliabad kəndi. İki ay əvvələdək Biləsuvar rayonunun digər kəndlərindən heç də fərqlənmirdi. Həmin kəndin sakini üç oğul atası Ağakərim kişi də halal zəhməti ilə gündəlik çörək pulunu qazanmaqla məşğul idi. Övladlarına vaxtında Vətənə məhəbbət hissini aşıladığı üçün, ürəyində bir rahatlıq var idi. Ağakərim kişi, eyni zamanda, əmin idi ki, işğal altında olan torpaqlarımız bir gün geri qayıdacaq və bunu mərd, cəsur, ölümün gözünə dik baxmağı bacaran Azərbaycan əsgəri edəcək. İnanırdı ki, bir gün gələcək, Azərbaycan əsgərinin döyüş şücaəti, gücü, döyüş hazırlığı, rəşadəti barədə xəbərlər dünyaya ildırım sürəti ilə yayılacaq. Amma heç ağlına da gətirmirdi ki, bunu məhz oğlu Mübariz edəcək. Və Mübarizin doğulub boya-başa çatdığı Əliabad kəndi ölkəyə səs salacaq, yolboyu bütün evlərin hasarlarına döyüşçü oğlunun şəkilləri yapışdırılacaq, onun yaşadığı ev bir ziyarətgaha, gənclərimizin and yerinə çevriləcək. Respublikanın hər yerindən axın-axın insanlar, üzərində üçrəngli bayrağımız olan maşın karvanları ilə ona başsağlığına gələcək...

Mübarizin körpə gözündəki parıltı

Ağakərim kişi deyir ki, Mübariz onun sonbeşiyi -üçüncü oğludur. Bəlkə də, təsadüf, ya da, taleyin acı qismətidir ki, Mübariz ermənilərin doğma Qarabağımızı Vətənimizdən ayırmaq üçün iğtişaşlara başladıqları vaxtda- 7 fevral 1988-ci ildə dünyaya göz açıb. Ağakərim kişi adəti üzrə, övladı dünyaya gələndə dərhal gəlib onun gözlərinə baxarmış. Bu dəfə isə fərqli bir mənzərənin şahidi olub. Körpənin gözlərində parıltı görüb.

Əlifba bayramında atasını əsgər mahnısı ilə oynadıb

Mübarizin uşaqlığı çox sakit keçib, işgüzarlığı ilə qardaşlarından və yaşıdlarından seçilib. Hələ kiçik yaşlarından çalışıb ki, nizamlı olsun, özünə nöqsan tutdurmasın, söz dedirtməsin. Atası deyir ki, Mübarizin məktəbdə kiminləsə dalaşdığı heç yadına gəlmir. Amma mərhum Mübariz Əlifba bayramında atasını əsgər mahnısı ilə oynadıb. Məktəbin ibtidai sinfində oxuduğu illərdə kimsəyə qaynayıb-qarışmayıb, hey bir küncə çəkilib özünə qapanarmış. Amma, dərslərdə müəllimlərdən xahiş edərmiş ki, tez-tez Qarabağın işğalı, döyüşlər barədə danışsınlar.

Bədən tərbiyəsi institutuna qəbul olmaq istəyirdi...

Mübariz məktəbi orta səviyyədə oxuyub. 12 yaşı olanda böyük qardaşı bir dəfə onu özü ilə məşqə-boks dərnəyinə aparıb. Elə o vaxtdan meylini bu idman növünə bağlayıb. İllər ötdükcə fiziki göstəriciləri artıb, bədəni möhkəmlənib, boylu-buxunlu bir idmançıya çevrilib. Hətta böyük qardaşı belə, qarşılıqlı yarışmada ona məğlub olduğu üçün, Mübarizi dərnəyə yazdırmağına peşman olub. 2006-cı ildə Mübariz orta məktəbi bitirdikdən sonra sənədlərini Azərbaycan Respublikası Dövlət Bədən Tərbiyəsi və İdman Akademiyasına vermək istəyib. Lakin, imtahanın digər fənlərinə yaxşı hazırlaşa bilmədiyindən, bir il gözləmək qərarına gəlib.

... amma, əsgər gedəsi olub

Bu arada isə əsgərlik yaşı çatdığı üçün orduya çağırılıb. Atası deyir ki, Mübarizin arzusu Milli Orduda xidmət etmək olub. Hərbi komissarlıqda bölgü zamanı iş elə gətirib ki, Mübarizi xidmət keçməyə Daxili Qoşunlara göndəriblər. Burada nümunəvi xidmət edərək, çavuş olub. İlyarım xidmət etdikdən sonra evə buraxılıb. Atası təklif edib ki, istəyirsə qalsın Daxili Qoşunlarda, gizir olsun. Mübariz razılaşmayıb, Milli Orduda xidmət edəcəyini bildirib.

Evə döndükdən sonra cəmi 10 gün dincəlib. Milli Orduya yazılmaq üçün yenidən üz tutub Bakıya. Dost-tanış onu başa salmağa çalışıb ki, əla fiziki göstəricilərin var, istənilən şirkətdə mühafizə xidmətinə yazıla bilərsən, yaxşı əməkhaqqı verirlər. Razılaşmayıb və qətiyyətli bir şəkildə erməni işğalçılarından qisas alacağını söyləyib. Odur ki, gizirlər məktəbinə daxil olub. 3 ay burada oxuduqdan sonra, yeni il ərəfəsində, artıq Milli Ordumunun giziri kimi evinə gəlib. Atası oğlundan yeni peşəni seçdiyinə görə peşman olub-olmadığını soruşub. O, isə əlində tutduğu üçrəngli bayrağımızı yuxarıdan aşağıyadək öpə-öpə: “Qətiyyən!” cavabını verib. Atası da ürəyində rahat olub ki, uşağı içindən, qəlbindən gələn bir peşənin arxasınca gedir.

Bölgü zamanı Mübariz xidmət etməyə Goranboy rayonundakı hərbi hissəyə düşür. Tez-tez komandirinin yanına gedirmiş ki, bəs burada darıxıram, məni səngərdə xidmət etməyə göndər. Nəhayət, bir müddət sonra arzusuna çatıb, səngərdə xidmət etmək üçün əmrini alıb.

Ana, arxamca su atma, mən qayıtmayacağam

Ağakərim kişi deyir ki, Mübariz ölümündən 16 gün əvvəl Əliabada gəlmişdi, məzuniyyət götürmüşdü. Əslində, bunu ondan atası xahiş edib. Deyib ki, xeyli məzuniyyət müddətin yığılıb qalıb, gəl bir az evdə dincəl. Mübariz də razılaşıb.

Növbəti gün Ağakərim kişi bacısı və həyat yoldaşı ilə birlikdə səhər yeməyi zamanı söhbətləşirmiş. Mübarizin arxada dayanmasından xəbərsiz olan ata arxayın danışırmış. Deyib ki, üç oğlum var, qoy biri Vətənə fəda olsun. Bu zaman Mübariz arxadan gəlib, əlini atasının kürəyinə qoyub, xahiş edib ki, son cümləsini təkrarlasın. Tez evə gedib mobil telefonunu gətirib və atasının dediyini lentə alıb. Elə həmin gün də sağollaşıb evdən gedib.

Anası həyət qapısına çıxıb, arxasınca su atmaq istəyib. Mübariz isə deyib: “Ana, arxamca su atma, mən qayıtmayacağam”. Anası oğlunun bu sözləri ciddi söyləməsinin fərqinə varmayıb. Sən demə, Mübariz, evdən ayrılarkən artıq öz qərarını veribmiş.

Ölümündən bir gün qabaq evə zəng vurub

Evdən gedəndən sonra bir neçə dəfə valideynləri ilə telefonda danışıb. Sonuncu zəngi isə ölümündən bir gün əvvəl - iyun ayının 17-də olub. Telefonu atası götürdüyü üçün onunla danışmaq istəməyib,rabitənin pis işləməsi səbəbindən səsin eşidilmədiyini bəhanə edib. Təkrar zəng açarkən, bu dəfə anası dəstəyi qaldırıb. Deyib ki, ondan narahat olmasınlar, vəziyyəti çox yaxşıdır. Sonra deyib ki, onu gözləməsinlər, qardaşlarını evləndirsinlər. Çoxlu sədəqə versinlər və özlərindən muğayat olsunlar. Daha sonra isə atası ilə danışmaq istədiyini bildirib.

Atası onu tənbeh edib ki, niyə anasını kövrəldir. Yenə Ağakərim kişiyə nəyisə demək istəyib, bir qədər duruxduqdan sonra, bu yaxınlarda maaş aldığını, şəhərə gedən kimi onlara pul göndərəcəyini bildirib və xeyli susub, sonra dili dolaşıb. Atası deyir ki, Mübarizin ona nəsə demək istədiyini, lakin deməkdən çəkindiyini hiss edib. Amma, bu arada telefon kəsildiyindən bir şey öyrənə bilməyib.

Növbəti gün isə valideynlərinə məktub yazıb. Kitelini çıxarıb, yazdığı məktubunu qoyub onun içinə.

Qəhrəmanlıq savaşı

Mübariz məktubunda da yazdığı kimi, şəhid olanadək döyüşüb. Ermənilərə arxadan gələn kömək-əlavə qüvvə ilə döyüşüb. Bu zaman trafey kimi götürdüyü düşmən silah və sursatından istifadə edib. Ermənilərlə qeyri-bərabər döyüş 5 saat davam edib. Ağakərim kişi deyir ki, Vətən və torpaq sevgisi, Vətənə bağlılıq, insanın ürəyindən qorxu hissini götürür. O qorxu götürüləndən sonra, insanın görmə qabiliyyəti də artır, fiziki gücü də çoxalır. Odur ki, Mübariz də son nəfəsinədək döyüşüb, düşməndən qisasını alıb, şəhidlik zirvəsinə yüksəlib.

Hərbi hissədə olanda oğlunun ölüm xəbərini eşidərkən, atası bir müddət səssiz qalıb, başını masaya söykərərək ağlayıb. Sonra başını qaldıraraq briqada komandirinə müraciətlə deyib: “Başımız sağ olsun, Vətən sağ olsun”.

Ağakərim kişi deyir ki, hərbi hissə səngərin lap yaxınlığında olduğu üçün özünü dik tutmağa çalışıb. Əsgərlərin döyüş ruhuna təsir etməmək üçün, ağlamayıb, özünü məğrur aparıb. Mübarizin təkcə onun deyil, artıq 9 milyonluq bir xalqın övladı olduğunu söyləyib.

Onun sözlərinə görə, təkbaşına, saat 12-nin yarısından səhər saat 5-dək döyüşmək Azərbaycan Ordusunun əsgərinin necə hazırlıqlı olduğunu göstərir. Mübariz evdə olanda söyləyirmiş ki, atdığı hər güllə hədəfə dəyir. Kəşfiyyatçı olduğundan, hələ indiyədək atdığı bir patron belə boşa çıxmayıb. Bütün növ texnikadan istifadə etməyi bilirmiş. Son vaxtlar tank sürməyi öyrənirmiş.

Mübarizə yas mərasimi yaraşmırdı

Atası deyir ki, Goranboyda olarkən, anası televiziyalardan Mübarizin ölüm xəbərini eşidib. Qayıdanda evdə tapşırıb ki, qətiyyən ağlamasınlar. Oğulları öz istəyi ilə şəhid olub. O, düşməndən qisas alaraq şəhidlik zirvəsinə yüksəlib. Düzdür, bir həftə evimizə yas mərasimi adı ilə gəlib-gedənlər oldu. Amma ermənilərin Mübarizin cəsədini qaytarmayacaqlarını biləndə, yas mərasimini keçirməyi də unutduq. Çünki onun qəhrəmanlığının qarşılığında yas mərasimi təşkil etmək heç yaraşmırdı. Çox sağ olsun hörmətli Prezidentimiz İlham Əliyev, dərhal Mübarizə Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adını verdi. Çox sağ olsun, hökumətimiz, dərhal hərəkətə keçdi, Biləsuvar rayonunda küçələrdən birinə Mübarizin adı verildi. Bütün bunlar isə bizi daha da cəsarətləndirdi, kədərimizi unutdurdu. Elə Mübarizin yoldaşları-həm Daxili Qoşunlarda xidmət edən dostları, komandirləri, həm də Milli Ordudakı yoldaşları kəndə gələndə ordumuzda yüzlərlə, minlərlə onun kimi mərd igidlərimizin olduğunu, erməni işğalçılarına qarşı döyüşə atılmaq üçün sadəcə bir əmri gözlədiklərini söyləyirdilər. Bütün bunlar bizə təsəlli oldu. İndi Mübarizin yoxluğunu heç hiss etmirik. Çünki Mübariz, artıq təkcə mənim yox, 9 milyonluq bir xalqın oğluna çevrilib. Hər gün respublikanın müxtəlif bölgələrindən buraya ziyarətə gəlirlər. Atası deyir ki, dövlətimizin, xalqımızın Mübarizin adını belə əziz tutması onlar üçün çox qiymətlidir.

Mübarizin ev-muzeyi tikilir

Bir vaxtlar Mübarizin gəzişdiyi, turniklərdən sallanıb müxtəlif idman hərəkətləri etdiyi həyətdə, indi onun ev-muzeyi tikilməkdədir. Ağakərim kişi deyir ki, burada həm də Mübarizin əsgər libasları, paltarları, şəxsi əşyaları saxlanılacaq. Həyatda olarkən, Mübariz ibadətlə məşğul olduğu üçün, indi onun ev-muzeyində ayrıca ibadət otağı yerləşəcək. Əslində, Ağakərim kişinin ailəsi seyid nəslindəndirlər. Amma, o, məhz seyid olduqları üçün, adamların onlara gəlməsinin tərəfdarı deyil. Ata istəyir ki, buraya ziyarətə gələnlər məhz Mübarizin ruhunu anmağa gəlsinlər, qəlblərində onun kimi Vətənə məhəbbət hisslərini yaşatsınlar, Vətən yolunda hər an canlarından keçməyə hazır olsunlar. O, daha çox gənclərimizə ümid bəsləyir. Qəmli mavi gözləri ziyarətə gələnlərin arasında Vətən torpaqlarını işğaldan azad edəcək MÜBARİZLƏRİ axtarır.

“Doğrudur, hərdən sakitlik olanda kənara çəkilib ağlayıram, ondan doymadığımı hiss edirəm. Amma, düşmən qarşısında yenə də başımı dik tuturam. Qoy düşmən hiss eləməsin ki, Mübarizin cəsədini verməməklə nəsə üstünlük qazanır, nəyəsə nail olur. Mübarizin cəsədi o tayda olsa da, ruhu bizimlədir. Əgər lazım gələrsə, digər oğullarımı da Vətənə fəda edərəm” - deyir, ağsaqqal.

Ata qəlbini yandıran tək kəlmə

Ağakərim kişi deyir ki, onu yalnız bir kəlmə yandırır və ona görə özünü heç vaxt bağışlamayacaq. Mübariz çox istəyirmiş ki, atasının dilindən eşitsin ki, bəs o, belə qorxmaz, ürəkli, mərd oğlu ilə fəxr edir. “Çox təəssüf ki, mən bunu ona sağlığında deyə bilmədim. Amma indi, mən onun ruhunun qarşısında baş əyərək deyirəm: “Oğul, mən səninlə fəxr edirəm”.

Bilirsiz, bunu ona niyə demirdim? İstəyirdim ki, Mübarizin ali hərbi təhsili olsun. Sonra komandir olsun, ətrafına özü kimi igidlər toplasın,özü kimi mərd əsgərləri olsun. Bir var ki, təkbaşına belə şücaət göstərəsən, bir də var ki, min belə igidin ola. O zaman hansı erməni əsgəri sənin qabağında dayana bilərdi ki? Mübariz öz qəhrəmanlığı ilə sübut etdi ki, Azərbaycan Milli Ordusunun bir əsgəri erməninin 100 əsgərindən üstündür. Bax mənə təsəlli verən də elə budur. İnşallah, belə mərd igidlərimizlə Vətənimizi işğaldan azad edəcəyik. Və o günün çox da uzaqda olmadığına əminəm.

Proloq əvəzi

...Əliabad kəndi. Bu dəfə yolumuz əks tərəfədir. Materialı hazırlamaq üçün geriyə Bakıya qayıdıram. Yolboyu üzərində Azərbaycanın ay-ulduzlu bayraqları dalğalanan maşın karvanları ilə rastlaşıram. Kəndin dar küçəsində maşının sürətini azaldıb, kənara çəkilirəm. Nəzərlərimlə Mübarizgilin evinə istiqamət götürmüş maşın karvanını müşayiət edirəm. Bir qədər aralandıqdan sonra, kəndin girəcəyində üzərində Mübarizin şəkilləri olan maykalar geyinmiş, əllərində milli bayrağımızı yelləyən gənclərimizi görürəm. Və eyni mənzərəni rayon mərkəzinədək irəlilədikdə seyr edirəm. Arxada oğul itkisinin nə qədər ağır olmasına baxmayaraq, yenə də özünü dik tutan, məğrur dayanan ATA, qarşımda isə gələcəyin MÜBARİZLƏRİni görmək insanın ürəyini riqqətə gətirir, damarlarında qanını coşdurur. Demək, nə qədər ki, bu MÜBARİZLİK hissi hələ qəlbimizdə yaşayır, Vətənimizi düşmən tapdağından azad etməyə qadirik. Və bunu edəcəyik də!.. Bizə sadəcə, bir qədər vaxt və səbr gərəkdir!...

Səlim LOĞMANOĞLU

Əliabad kəndi, Biləsuvar

Yeni Azərbaycan.- 2010.- 17 avqust.- S. 5.