“İdmanda son sözümü hələ deməmişəm”

Elnur Məmmədli: Arzum Azərbaycana ikinci, üçüncü dəfə Olimpiya qızılını gətirməkdir

...Ötən həftə idmansevərlərin nəzərləri qardaş ölkə Türkiyəyə yönəlmişdi. Burada, daha dəqiq desək, İstanbulda cüdo üzrə Avropa çempionatı keçirilirdi və Azərbaycan yığması çempionatda bütün çəki dərəcəsində təmsil olunurdu. Əslində, yığma komandanın rəhbərliyi bir çox idmançılardan yüksək nəticə gözləyirdi. Onların sırasında Pekin Olimpiadasının qızıl mükafatçısı Elnur Məmmədli də var idi. Və o, bu etimadı doğruldaraq, Vətənə ikiqat Avropa çempionu kimi döndü. Pekində olduğu kimi, 2012-ci ildə Londonda keçiriləcək Yay Olimpiya oyunlarında da iştirak etmək üçün lisenziyanı artıq özünə təmin etmiş Elnur Məmmədli İstanbuldakı yarışların təəssüratından çıxmamış, “Yeni Azərbaycan” qəzetinə müsahibə verdi...

- Elnur Məmmədlini, demək olar ki, ölkədə tanımayan yoxdur. Bəs özünüz, onu oxucularımıza necə təqdim edərdiniz?

- Əgər bir cümlə ilə lazımdırsa, onda-2008-ci il Pekin Olimpiadasının qızıl mükafatçısı (gülür). Yox, əgər bundan artığını bilmək istəyirsizsə, 1988-ci il iyun ayının 29-da Bakıda anadan olmuşam. Ailəmizdə 4 uşaq olub - iki bacı, iki qardaş. İdmana həvəsim lap uşaq yaşlarından olub. 6-cı sinifdən 164 saylı məktəbdə oxumuşam. Lakin idmana olan böyük həvəsimi görüb, valideynlərim məni Bakıxanov qəsəbəsindəki, indiki Respublika Olimpiya Ehtiyatları məktəbinə göndərdilər. Orada artıq cüdo ilə peşəkarcasına məşğul olmağa başladım və ...oldum hazırkı Elnur Məmmədli.

- Bəs ilk yarışınızı necə, xatırlayırsız?

- İndiki kimi yadımdadır, bu,1996-cı ildə olub. O zaman 7 yaşım var idi. Novruz bayramına həsr olunmuş turnirdə iştirak etdim və qalib gəldim. Anam çox sevinmişdi. Yeri gəlmişkən, qeyd edim ki, anamın ən böyük arzusu oğlanlarından hər hansı birinin Olimpiya çempionu olması idi. Elə mənim bu idman növünü seçməyimdə də onun rolu böyükdür. Anam daim məni həvəsləndirirdi ki, idmanla məşğul olum, onu yarıda buraxmayım. Qardaşım məndən 8 yaş böyük idi. Biz birlikdə idmana gedirdik, amma o, sonradan idmandan ayrıldı, elmin dalınca getdi. Mən isə anama söz verdim ki, onun arzusunu gerçəkləşdirəcəyəm. İndi sevinirəm ki, anamın bu arzusunu yerinə yetirdim.

- Tələsməyin, biz hələ ora gələcəyik. Bəs, Elnur Məmmədli böyük idmanda qazandığı ilk qələbəsini necə xatırlayır?

- Olimpiya ehtiyatları məktəbini bitirdikdən sonra, təhsilimi Dövlət Bədən Tərbiyəsi və İdman Akademiyasında davam etdirdim. İlk böyük qələbəm isə 2004-cü ildə oldu. Həmin il yeniyetmələr arasında Avropa çempionu oldum. 2005-ci ildə dizimdən ciddi zədə aldım. Moskvada əməliyyat olunduğum üçün bir il yarışlardan kənarda qaldım. 2006-cı ildə isə Finlandiyada keçirilən kişilər arasında Avropa çempionatından Bakıya qızıl medalla döndüm. Bu, mənim böyük idmanda ilk böyük nailiyyətim idi. 2007-ci ildə keçirilən Dünya Çempionatında isə yalnız finalda məğlub olaraq, gümüş mükafata layiq görüldüm. Və 2008-ci ildə Pekində keçirilən Yay Olimpiya Oyunlarında iştirak edən Azərbaycan yığma komandasının hesabına ilk lisenziyanı qazandırdım. Həmin il keçirilən Dünya Kubokunda isə 72 kq-da “Qran-Pri”yə sahib oldum. Xatırladım ki, Pekin Olimpiadası öncəsi, 2007-ci ilin nəticələrinə görə hazırlanan reytinq cədvəlində, bu çəkidə dünyanın ən güclü idmançısı oldum. Artıq demək olar ki, Azərbaycanda bütün idmansevərlərin çoxdan gözlədiyi an yetişmişdi, hamı onu-cüdo üzrə Olimpiya çempionunu gözləyirdi.

- Pekinə böyük nümayəndə heyəti ilə yollanmışdıq. Demək olar ki, əksəriyyəti beynəlxalq turnirlərin mükafatçıları idi. Bəs Elnur necə, Olimpiya çempionu olacağına inanırdımı?

- 1996, 2000 və 2004-cü illərdə keçirilən Olimpiya oyunlarının ikisindən Vətənə əliboş dönmüşdük. Birində isə Mehman Əzizov və Mövlud Mirəliyev 5-ci yerə sahib olmuşdular. Odur ki, Pekindən daha yaxşı nəticə gözləyirdik, yığma komandamızda 6 cüdoçu yer almışdı. Burda bir haşiyə çıxmaq istərdim. Avropa və dünya çempionatları elə yarışlardır ki, bunlara yalnız məhdud sayda insanlar tamaşa edir. Amma Olimpiya oyunları tamam fərqlidir. Burada tamaşaçılar arasında dövlət başçıları, digər fəxri qonaqlar da olur. Hər bir idmançı çalışır ki, yüksək nəticə göstərsin, onun şərəfinə dövlət himni səsləndirilsin, dövlət bayrağı qaldırılsın. Bundan başqa, əgər sənin ölkənin Prezidenti burada iştirak edirsə, bu, idmançı üçün ikiqat sevinc hissləridir. Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, biz Pekində olanda, yarışlardan qabaq dövlət başçısının yığma komandamızın üzvləri ilə görüşü oldu. Milli Olimpiya Komitəsinin vitse-prezidenti Çingiz Hüseynzadə idmançıları dövlət başçısına təqdim edirdi. Kimlərin olimpiya medallarını qazanmaq şansı olduğunu söyləyirdi. Növbə mənə çatanda cənab Prezident dedi ki, Elnur Məmmədlini yaxşı tanıyıram. Soruşdu ki, yarış nə vaxtdır. Dedim, avqustun 11-də. Gülərək dedi ki, gəlib baxacağam. Tərslikdən mənə qədər olan komanda yoldaşlarım uğursuz nəticə göstərmişdilər. Meydana çıxanda məşqçilər dedilər ki, Prezidentimiz gəlib yarışı izləməyə. Bu, elə bir mənə əlavə güc verdi. Bütün həyəcanım yox oldu. Ancaq qalib gəlmək haqda düşünürdüm. Cüdo yarışları bir qədər fərqlidir. Bütün qarşılaşmalar bir gündə keçirilir. Allah qismət etdi. Bütün rəqiblərimi məğlub edərək, finala çıxdım və Olimpiya çempionu oldum. Dövlət himnimiz çalındı, bayrağımız ucaldı. Çox sevinirdim ki, Prezidentimizin etimadını doğrultdum. Mənim üçün ikiqat sevinc həm də o idi ki, Olimpiya medalını mənə cənab Prezidentimiz İlham Əliyev özü təqdim etdi. Mənimçün bundan böyük sevinc ola bilməzdi. Ümumilikdə isə, yığma komandamız Vətənə 7 medalla- 1 qızıl, 2 gümüş və 4 bürünc medalla döndü. Bu, hələlik, Azərbaycan yığma komandasının Olimpiya oyunlarında qazandığı sayca ən böyük nəticə idi. Amma hesab edirəm ki, bu da hələ son hədd deyil.

Yeri gəlməşkən xatırladım ki, 2008-ci ildə də, Olimpiya oyunlarından sonra müəyyənləşdirilən reytinq cədvəlində, yenə mən birinci pillədə idim. Və həmin ildə Beynəlxalq Cüdo Federasiyasının prezidenti Marius Vizer şəxsən “Dünyanın ən güclü idmançısı” medalını mənə təqdim etmişdi. Bütün bunlar isə mənə əlavə stimul verirdi.

- Bunu belə başa düşmək olar ki, Elnur Məmmədli hələ idmanda son sözünü deməyib?

- Hələ nə yaşım var ki? Ən azından, 2012-ci və 2016-cı il Olimpiya oyunlarında iştirak etməyi düşünürəm. Ən böyük arzum isə ikiqat Olimpiya çempionu olmaqdır, bilmək olmaz, bəlkə də, üçqat (gülür). Hələ Azərbaycanda belə idmançı yoxdur. Doğrudur, eşitmişəm, Sovet dövründə olub, voleybolçumuz İnna Rıskal 4 Olimpiya oyununda iştirak edib. Amma mən ikiqat Olimpiya çempionu kimi bu rekordu təzələmək istəyirəm. Digər tərəfdən isə Azərbaycan idmanının şöhrətini bir daha dünyaya tanıtmaq istəyirəm. Xatırlatmaq istərdim ki, Azərbaycanda idmana, idmançıya dövlət tərəfindən göstərilən diqqət və qayğı dünyanın heç bir ölkəsində yoxdur. Beynəlxalq yarışlar çərçivəsində başqa ölkələrdən olan həmkarlarımızla görüşlərdə Azərbaycanda ölkə rəhbərliyinin, şəxsən Prezidentimiz, Milli Olimpiya Komitəsinin rəhbəri İlham Əliyev cənablarının Avropa və dünya çempionatlarından sonra idmançılarımızla görüşdüyünü, onlara mükafatlar təqdim etməsini, bütün növ ehtiyaclarının dövlət tərəfindən ödənildiyini söyləyirik. İnanın, hamı bizə həsəd aparır.

Bundan əlavə, bildiyiniz kimi, Yeni Azərbaycan Partiyasının (YAP) üzvüyəm. 2008-ci ildə keçirilən prezident seçkilərində mən cənab İlham Əliyevin seçki kampaniyasında vəkili olmuşdum. Rayonlara səfərlər edir, təbliğat kampaniyasında iştirak edirdim. Bunlar həyatımın ən unudulmaz anları idi. Bu haqda da əcnəbi hamkarlarımıza məlumat verəndə, inanın, bizim idmançılara həsədlə baxırlar. Bəlkə də, elə bu səbəbdəndir ki, xarici idmançılar Azərbaycandan aldıqları təklifləri məmnuniyyətlə qəbul edirlər.

Bir sözlə, dövlətin idmana və idmançılara göstərdiyi belə diqqət və qayğı biz idmançıları daha böyük nailiyyətlər əldə etməyə sövq edir. Təsəvvür edin, dövlət tərəfindən “Şöhrət” ordeninə layiq görülmüşəm, Prezident təqaüdçüsüyəm. Bundan əlavə, YUNESKO-nun və İSESKO-nun xoşməramlı səfiri, Milli Məclisin deputatı Mehriban xanım Əliyevanın rəhbərlik etdiyi Heydər Əliyev Fondu tərəfindən mənə, eləcə də, digər Olimpiya oyunlarında mükafatlar qazanmış idmançılara ömürlük təqaüdü ayrılıb. Dövlət bundan artıq nə etməlidir ki? Odur ki, biz idmançıların da əsas məqsədi dövlətimizin bizə göstərdiyi bu diqqət və qayğıya lazımi şəkildə cavab vermək, dövlətimizin bayrağını daim beynəlxalq arenalarda ucaltmaqdır.

- Bəs bir titullu idmançı kimi, öz yetirmələriniz varmı? Gənclərə nə kimi tövsiyələriniz var?

- Yetirməm var-Emin (gülür), amma hələ çox kiçikdir-cəmi bir neçə aylıq. Bildiyinz kimi, ötən il ailə qurmuşam, bir oğlum olub. Lakin, anası Eminin elmlə məşğul olmasını arzulayır, mən isə deyirəm ki, yox, bu mənim davamçım olmalıdır. İnşallah, bunu gələcək göstərəcək. Amma bu hələ mənim üçün tezdir. Böyük idmandan nə vaxtsa gedəndən sonra, öz yetirmələrimi hazırlamağı düşünürəm. Hələlik isə, mənim yerim idman meydançalarıdır. Ötən həftə İstanbulda Avropa çempionatını uğurla başa vurdum, çempion oldum. May ayında isə Bakıda cüdo üzrə “Qran-Pri” turniri təşkil olunacaq. Sentyabr ayında Parisdə Dünya Çempionatı keçiriləcək. Bunlar hamısı Olimpiya oyunlarına lisenziya verən yarışlardır. Kifayət qədər xalım olmasına baxmayaraq, bu yarışların hamısına qatılmağa çalışacağam ki, Olimpiya oyunları ərəfəsində formada qala bilim. O ki qaldı sualınızın birbaşa cavabına, gənclərə yalnız onu tövsiyə edə bilərəm ki, idmanla ciddi və həvəslə məşğul olsunlar. İnanın, insanın şöhrətlənməsi üçün, idmandan asan və qısa yol yoxdur. Təsəvvür edin ki, dövlətin himni yalnız iki halda- bir dövlət başçılarının şərəfinə səsləndirilir, onun şərəfinə dövlət bayrağı dalğalandırılır, bir də idmançı beynəlxalq yarışlarda qalib gələrkən. Təsəvvür edə bilməzsiz ki, idmançı öz himnini eşidəndə, onun qələbəsi şərəfinə qaldırılan dövlət bayrağını görəndə, necə qürur hissi keçirir? Əgər bu yarış Olimpiya oyunudursa, orada himn çalınarkən, digər dövlətlərin başçıları ayaq üstə durub sənin himnini dinləyir, dövlət bayrağına farağat dururlar. Vətən üçün bundan böyük şərəf və qürur ola bilərmi? Hər bir gəncimizə belə şərəfli anları yaşamağı arzu edirəm.

- Səmimi söhbət üçün təşəkkür edirəm.

- Mən də sizin kollektivə, eləcə də, bütün oxucu auditoriyanıza səmimi salamlarımı yetirirəm. Əminəm ki, bizim idmançılarımız, qarşıdakı illərdə də Vətənimizin üçrəngli, ay-ulduzlu bayrağını hələ neçə dəfə Olimpiya zirvəsinə qaldıracaqlar.

Səlim Loğmanoğlu

Yeni Azərbaycan.- 2011.- 30 aprel.- S.12.