İNANA BİLMİRƏM

İllərim ötüşür karvanlar təki,

Gah səhər görürəm, gah da ki, axşam.

İnana bilmirəm, gün gələcək ki,

Mən də bu dünyada olmayacağam.

Onlarla tanışlar ötürmüşəm mən,

Çiynimə tabutlar götürmüşəm mən.

Nə qədər adamı dəfn eləmişəm,

Bacımı, atamı dəfn eləmişəm.

Yüz yol alışmışam, odlanmışam mən,

Fəxri qarovulda dayanmışam mən,

Nə qədər ömürlər suala dönüb,

Körpələr yox olub xəyala dönüb.

Bir göz qırpımında itib tanışlar,

Sağımdan, solumdan gedib tanışlar.

Hey ürəyim qəmli, hey qanım qara,

Baxmışam sahilsiz qəbiristanlara.

Ulduzlar sanında məzar görmüşəm,

Yenə də özümü ölməz bilmişəm,

Heç inanmamışam gün gələcək ki,

Mən də köçəcəyəm milyonlar təki.

Belə qurulsa da bəşər, kainat,

Gözüm görə-görə, hər gün, hər saat.

Min ömür çatsa da sona - insanlar,

İnana bilmirəm buna - insanlar.

Sanıram üstümə ölüm gələndə,

O, mənim köksümü söküb dələndə

Hər cürə davadan, dərmandan əvvəl.

Hər cürə həkimdən, loğmandan əvvəl,

Öz sevgiləriylə, istəkləriylə.

Mənə "Ata! Ata!" deməkləriylə,

Öz baxışlarıyla, öz səsləriylə,

Öz isti, mehriban nəfəsləriylə,

Məni balalarım sağaldacaqlar,

Ölüm zülmətindən çıxaradacaqlar.

Sanıram o çətin anımda mənim,

Dostlarım dayansa yanımda mənim,

Sorsalar: "Necəsən?" o əzizlərim,

Təzədən yanacaq sönən gözlərim.

Onlar əllərimdən yapışan kimi,

Durub gəzəcəyəmm bir cavan kimi,

Mənə elə gəlir ən son nəfəsdə,

O cəllad duranda başımın üstə,

Sözlərim meydana girib ər kimi,

Çarpışıb, vuruşub iyidlər kimi,

Gücünü, əzmini bildirəcəklər,

O qara kabusu öldürəcəklər.

Mənə elə gəlir ölüm gələndə

Bir haray düşəcək o doğma kəndə,

Eşidib, bilənlər yüyürəcəklər,

Onu boğazlayıb sürüyəcəklər.

Mənim küləklərim tüğyan edəcək,

Mənim çiçəklərim üsyan edəcək,

Mənim qartallarım millənəcəklər,

Mənim laylalarım dillənəcəklər,

Çəpərə dönəcək bənövşələrim,

Qalxacaq ayağa göy meşələrim,

Adamlar, qartallar, qayalar, dağlar,

Məni bu həyata qaytaracaqlar.

Mənə elə gəlir, varlığım, canım,

Loğmanlar loğmanı Azərbaycanım,

Ürəyi istəsə - diriləcəyəm,

Mənə oğul desə, diriləcəyəm...

İllərim ötüşür karvanlar təki,

Gah səhər görürəm, gah da ki, axşam.

İnana bilmirəm gün gələcək ki,

Mən də bu dünyada olmayacağam.

Belə qurulsa da bəşər, kainat,

Gözüm görə-görə hər gün, hər saat,

Min ömür çatsa da sona, insanlar!

İnana bilmirəm buna, insanlar!

Yeni Azərbaycan.- 2011.- 15 yanvar.- S.10.