HEYDƏR ƏLİYEV BAXIŞLARI - DÜNYANI DƏRK EDƏN ELMİ SİSTEM

XX əsr siyasətinin görkəmli simalarından olan Heydər Əliyevin fəaliyyəti və baxışları zaman keçsə də hələ də böyük maraq doğurmaqdadır. Maraq təkcə onun yaşadığı və fəaliyyət göstərdiyi postsovet məkanında və Azərbaycanda olmayıb, dünyanın bir çox bölgələrindədir. Böyük Azərbaycan siyasətçisinin həm idarəçilik məharəti, həm də fəlsəfi baxışları analoji problemlərlə üzləşən dövlət və siyasi dairələr üçün zəngin ideoloji - praktiki mənbədir.

Heydər Əliyevin baxışlarının əsas nüvəsi dünyanı və ona gedən prosesləri vahid sistem kimi götürməsidir. O, milli və regional xüsusiyyətləri nəzərə almaqla, inkişafın başlanğıc mənbələrini və hədəflərini yaxşı görür və onları düzgün qiymətləndirə bilirdi. Bəşəriyyətin əsas məqsədinin insanın sosial durumunun yaxşılaşdırılması və təhlükəsizliyinin təmin edilməsi olduğunu qəbul edən Heydər Əliyev Öz fəaliyyətini də bu istiqamətdə uğurla qura bilirdi. Dünyanı vahid sistem kimi qəbuletmə onun qabaqcıl təcrübəsindən maksimum istifadə etməyə imkan verirdi. Bu üsula bağlılıq məşhur siyasətçinin Azərbaycana birinci siyasi hakimiyyəti dövründə (1969-1982-ci illər) özünü çox qabarıq göstərirdi. İdeoloji ehkamların və dar muxtariyyətin məhdudiyyətlərinə baxmayaraq, Heydər Əliyev fəaliyyəti ilə bu müddətdə sözün əsl mənasında böyük inqilab edə bildi. 13 il ərzində atdığı ciddi addımlarla O, geridə qalmış respublikanı bütün göstəricilər üzrə Sovet İttifaqında ön cərgələrə çıxara bildi.

Azərbaycan aqrar-sənaye bölgəsindən sənaye-aqrar bölgəsinə çevrildi. Sənayenin yeni sahələri təşəkkül tapdı, onların ən yeni texnika ilə təchiz edilməsinə yol açıldı. Ənənəvi neft sahəsi yenidən quruldu, itkisiz texnologiyalara üstünlük verildi. Neft sənayesində xarici ölkələrin qabaqcıl təcrübəsi tətbiq edilməyə başlandı, müxtəlif ölkələrin neftçiləri ilə sıx münasibətlərin əsası qoyuldu.

Paytaxt Bakı ilə yanaşı regionların inkişafına ciddi diqqət edilməyə, Gəncə, Sumqayıt, Mingəçevir, Əli-Bayramlı (indiki Şirvan) yeni sənaye mərkəzləri kimi formalaşmağa başlandı. Ekologiya məsələləri önə çəkildi, Azərbaycan cəmiyyətinin bütün elmi, texniki, sosial qüvvəsi bu istiqamətə yönəldildi.

Kənd təsərrüfatının intensivləşdirilməsinə, sənaye ilə sıx əlaqələrin qurulmasına ciddi fikir verildi. Yerli tələbata maksimum cavab verən məhsul sortlarının yetişdirilməsi prioritet məsələlərə çevrildi.

1969-1982-ci illərdə yeni yaşayış massivlərinin tikilməsi nəticəsində Azərbaycanda mənzil fondu iki dəfə artmış oldu. İnfrastrukturların yenilənməsi və müasirləşməsi də paralel aparılan işlərdən oldu.

Cəmiyyətdə humanitar sahələrin inkişafı da Heydər Əliyevin bu dövr fəaliyyətinin bariz cəhətlərindən idi. Sovet Azərbaycanında təhsilin yeni sisteminin qurulmasına xüsusi diqqət edildi. Yeni ali və orta ixtisas məktəbləri açıldı, yeni ixtisaslar öyrənilməyə başlandı, təhsil proqramlarına yeni məzmun verildi. Azərbaycandan kənarda yerləşən aparıcı universitetlərdə respublikadan göndərilən gənclərin təhsili dövrün əsas amillərindən birinə çevrildi.

Həmçinin, kənar respublikalara çox sayda gənc mütəxəssislərin daimi iş üçün təyinatla göndərilməsi kənar bölgələrdə nüfuzlu və elmli Azərbaycan icmalarının formalaşmasına səbəb oldu.

İctimai inkişafın əsas istiqamətlərini düzgün müəyyənləşdirə bilən Heydər Əliyev insan hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsini vacib sayırdı. SSRİ məkanında Avropadan fərqli ideoloji ehkamlar hökm sürsə də, Azərbaycan rəhbəri bunların bərqərarı üçün maksimum səylər göstərdi. Həmin dövrdə Azərbaycanda ziyalıların mövcud problemlər üzrə açıq mövqe bildirmələrinə şərait yaradıldı, problemlərin ictimai müzakirələri adi hala çevrildi. Elm və incəsənət nümayəndələrinin ictimai tribuna statusları təşkil edildi. Ədəbiyyat və incəsənət üzərində senzura minimuma endirildi, yaradıcı insanların mövqeyinə görə hüquqi və ictimai qınaq praktikası aradan götürüldü.

Heydər Əliyevin müasirliyi və ümumbəşəri dəyərlərə bağlılığı Sovet İttifaqından kənarda xüsusilə nəzərə çarpırdı və bir çox sovetoloq tədqiqatçılar Əliyev baxışları və praktikasının qarşısının alına biləcəyi narahatçılıqlarını açıq ifadə edirdilər.

Dahi siyasətçinin ictimai problemlərə sistemli yanaşması Azərbaycan üçün narahat 1988-1993-cü illərdə də özünü bariz göstərdi. Təhlükəsizlik orqanlarının ciddi nəzarəti altında olmasına baxmayaraq, Heydər Əliyev Bakıda baş verən 20 Yanvar 1990-cı il faciəsinə Moskvada Azərbaycan daimi nümayəndəliyində keçirdiyi mətbuat konfransında kəskin etirazını bildirdi. Vətəndaşların təhlükəsizliyinin təmin edilməsi üzrə dövlətin və konkret olaraq dövlət rəhbəri Mixail Qorbaçovun üzərinə düşən vəzifələri yerinə yetirilməyini bildirən Heydər Əliyev dövlətin əsas vəzifəsinin Bakı timsalında xüsusi qabartdı. Hətta indi də Heydər Əliyevin həmin məşhur bəyanatının hər bir müddəası klassik siyasətşünaslığın səbəb - hadisə - nəticə sxemasının bütün tələblərinə cavab verir. Buna əlavə kimi şəraiti düzgün qiymətləndirmək və siyasi cəsarət xüsusiyyətləri də Heydər Əliyevin xarakterik xüsusiyyətlərindən idi.

Obyektivlik və siyasi məsuliyyət hissi Heydər Əliyevin sonrakı fəaliyyətində də Onun ən düzgün qərarlar qəbul etməsinə səbəb olurdu. Həyatını risk altında qoyaraq 1990-cı ildə əvvəl Bakıya, sonra Naxçıvana gəlməsi, həmin dövr Azərbaycanda proseslərin keyfiyyətcə dəyişməsinə səbəb oldu.

Heydər Əliyev siyasətşünaslığın ən çətin hissəsi - praktik siyasətlə məşğul olurdu. O, fəaliyyətinin bir hissəsini artıq oturuşmuş sistemdə, digər hissəsini isə keçid dövründə göstərməli olmuşdu. Birinci hissədə əsasən dəyişilməz qaydalar içərisində ən yüksək nəticələr əldə etməyə müvəffəq olmuşdu. Bu nəticələr bir sıra tədqiqatlarda SSRİ-nin durğunluq dövründə “çiçəklənən ada” kimi xarakterizə edilir. Böyük məhdudiyyətlər çərçivəsində əhəmiyyətli nəticələr əldə etmək üçünsə yaradıcı xarakterə, proseslərin mahiyyətini dərk etmək qabiliyyətinə və düzgün nəticələr çıxartmaq təfəkkürünə malik olmaq lazımdır. Heydər Əliyevin birinci siyasi hakimiyyət dövrünün imkanları cəmiyyətin obyektiv inkişafı istiqamətinə istiqamətləndirməyə yönəldilmişdi.

Heydər Əliyevin siyasi fəaliyyətinin ikinci hissəsi Azərbaycan dövlətinin müstəqillik qazanması və keçid dövrünə təsadüf edir. Ancaq bu keçid bir sistemin içində bir mərhələdən digərinə keçid olmayıb, bir siyasi-iqtisadi sistemdən fərqli bir siyasi-iqtisadi sistemə keçid idi. Tarixin bir kəsimində “sovet sosialist sistemi” adlanan bir sistem bərqərar olmuşdu. Şəxsi istifadədən başqa digər bütün mülkiyyətin dövlətə məxsus olması, xarici və daxili ticarət üzərində dövlət inhisarı, söz və mətbuat üzərində sərt ideoloji dövlət senzurası, xarici ölkələrlə özünətəcrid amilləri müəyyən zamandan sonra bu sistemi dərin böhrana və iflasa gətirib çıxartdı.

Yenidən azad sahibkarlıq və plüralist demokratiyası sisteminə qayıdış Sovet təsir sistemində olmuş 29 yeni dövləti üçün ağrılı keçid dövrünü yaşamağa məcbur etdi. Fərqli tarix mədəniyyət və start vəziyyəti, fərqli çətinliklər bu dövlətləri məxsusi çətinliklər dövrlərinə gətirib çıxartdı. Zahiri fərqliliyə baxmayaraq, bu dövlətlərin hamısı eyni problemləri həll etməli oldular. Bu, demokratik siyasi sistemin qurulması, rəqabətli və sağlam seçkilərin keçirilməsi, mülkiyyətin ədalətli özəlləşdirilməsinin təmin olunması, özəl mülkiyyətin qorunması, insan hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsi, azad mətbuatın qorunması, açıq cəmiyyət və beynəlxalq birliyə inteqrasiya məsələləridir. Məqsədlər sadə və aydın, eyni nümunə götürüləcək ölkələr olduğu halda onu həyata keçirmək bütün dövlətlər üçün çətin idi. Aparılan islahatlara baxmayaraq bəzi ölkələr hələ də keçid dövrünü bitirə bilməyiblər.

Buna səbəb isə islahatların yarımçıqlığı, milli birliyin əldə edilməməsi, ölkənin prioritet istiqamətlərinin hakimiyyətdə olan siyasi qrupların maraqlarına uyğun olaraq tez-tez dəyişməsidir.

Bu məsələlər baxımından Heydər Əliyevin Azərbaycan xalqı qarşısında ən böyük xidməti məhz yuxarıda göstərilənləri cəmiyyətdə bərqərar etməsi olmuşdur. Sovet sosialist rejimindən azad sahibkarlıq və demokratik dəyərlər sisteminə keçid proqramı və təcrübəsi o dövr üçün mövcud deyildi. 29 ölkədən hər biri bu keçidə öz təcrübəsi ilə başlasa da hansının uğur gətirəcəyi, hansının təhsih edilməyə ehtiyacı olacağı isə hələ məlum deyildi. Ancaq son dövrdə bununla bağlı müəyyən nəticələr ümumiləşdirilməyə başlanılıb.

Bu nəticələrdə Azərbaycanın, konkret olaraq Heydər Əliyevin təcrübəsi xüsusi yer tutur. Onun fəaliyyətinin nəticəsi qısa zamanda keçid dövrünü başa vurmağa, sivil normaların cəmiyyətdə əsaslı şəkildə oturuşmasına və Azərbaycanın dünya birliyində layiqli yer tutmasına səbəb olmuşdur. Bu təcrübə addım-addım qazanılsa da, səhvləri minimumlaşdırmağa, resursların səmərəsiz xərclənməsinin qarşısını almağa və ölkə qarşısında duran daha qlobal məsələləri həll etməyə imkan vermişdir.

Heydər Əliyevin 1990-1993-cü illər Naxçıvan, sonra isə 1993-2003-cü illər ərzində Azərbaycanda rəhbərlik dövrü keçid dövrünün problemlərinin həlli ilə bağlı konseptual elmi nəzəriyyə hazırlamağa imkan vermişdir. Dahi siyasətçi burada həm xarici ölkə təcrübəsindən istifadə etmiş, həm də unikal Azərbaycan təcrübəsi yarada bilmişdir. Bu uğurlu simbionun elementləri bu gün də xarici ölkələrdə dövlət quruculuğu və siyasi proseslərin tənzimlənməsində hərtərəfli rol oynayır.

Heydər Əliyevin keçid dövrü problemlərinin həlli ilə bağlı fəaliyyəti tək onların həllini təmin etməyib, eyni zamanda, müasir dünyanın dərk edilməsində, axarına uyğun işin təşkilində metodoloji yanaşmada böyük rol oynayır.

O, keçid dövrünün problemlərinin həlli proqramının əsasına, inkişaf etmiş ölkələrin müasir durumunun baza prinsiplərini qoydu. Bu, Azərbaycanda açıq cəmiyyətin qurulmasına, dünya birliyinə tədricən inteqrasiya olunmasına, azad sahibkarlığın inkişafına dövlət zəmanətinin verilməsinə, insan hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsinə və təkmilləşdirilməsinə, azad mətbuatın bərqərar olunmasına, demokratik və şəffaf seçkilərin keçirilməsinə səbəb oldu. Həmçinin, cəmiyyətdə islahatların dayanmadan aparılması və əldə edilmiş nəticələrin təkmilləşdirilməsi də Heydər Əliyevin problemlərin həllinə elmi yanaşmasının göstəricisidir.

Heydər Əliyev xüsusi olaraq elmi postulatlar hazırlamırdı, ancaq Onun fəaliyyəti fəlsəfənin, politologiyanın, diplomatiyanın, iqtisadiyyatın, menecmentin və bir çox digər elmi sahələrin əsaslı elmi postulatlarının hazırlanmasına imkan verdi. Bu elmi yeniliklər isə cəmiyyətin müasir dövrdə qaldırdığı problemlərin həllinə, dəyişən dünyada gedən mürəkkəb prosesləri dərindən dərk etməyə çox dəstək olur.

Eyni zamanda, proseslərin elmi izahı və elmi həlli yollarının təklif edilməsi Azərbaycan cəmiyyətinin beynəlxalq birliyə problemsiz inteqrasiya olunmasına, ziyalı fikrinin dünya axarı ilə bir ahəngdə olmasına şərait yaradır.

Heydər Əliyevin 1990-1993-cü illərdə tarixi ədalətsizlik nəticəsində anklava çevrilmiş Naxçıvana rəhbərlik dövrünün özü elmi tədqiqatlar üçün zəngin bir materialdır. Bir sıra prinsipial məsələlərdə mərkəzi hökumətlə fərqli mövqelərdə olsa da, O, rəsmi Bakı ilə konfrantasiyaya getmədi, Azərbaycan üçün yeni daxili problemlər yaradılmasına səbəb olmadı. O, əyalət problemlərinin həlli üçün bir sıra unikal addımlar atdı. Qonşu Türkiyə və İranla yeni iqtisadi münasibətlərin yaradılması, Türkiyə ilə Naxçıvan arasında həyati vacib “Ümid körpüsü”nün açılması, sahibkarlığın inkişafı üçün ilkin şəraitin yaradılması, Ermənistanın Naxçıvana qarşı hərbi həmlələrinin qarşısının alınması üçün qabaqlayıcı tədbirlərin atılması da bu qəbildən olan müdrik siyasi addımlardandır.

Heydər Əliyevin siyasi təcrübəsinə və analitik düşüncəsinə böyük ehtiyac 1993-cü ilin iyun ayında Azərbaycanda yaranan dərin siyasi böhranda da özünü göstərdi. AXC-Müsavat hakimiyyətinin səriştəsiz siyasəti nəticəsində yaranan qarşıdurma vətəndaş müharibəsinə çevrilmə təhlükəsi yaradırdı. Qonşu Ermənistanla müharibə aparan Azərbaycanın daxilində vətəndaş müharibəsinin də baş verməsi, ölkənin müstəqilliyini itirməsinə və torpaqlarının bölüşdürülməsi variantına gətirib çıxarırdı.

Dahi siyasətçi bu situasiyada da unikal və düzgün addım atdı. Bakıya rəhbər vəzifəyə təyin edilməsinə baxmayaraq, ilk növbədə konfrantasiya mərkəzinə çevrilmiş Gəncəyə getdi, müdrik siyasəti ilə böhranın dərinləşməsinin qarşısını ala bildi. Respublika parlamentinin sədri seçildikdən və prezident vəzifələrinin icraçısı təyin edildikdən sonra atdığı düşünülmüş addımlarla daxili hərbi qarşıdurmanı gündəlikdən məharətlə çıxardı.

1993-cü ilin oktyabrında keçirilən seçkilərdə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilən Heydər Əliyev bir çox ordinar çətinliklərə baxmayaraq, sivil, demokratik dünyanın tərkib hissəsi olmaq istəyən Azərbaycan quruculuğunu özünün fəaliyyətinin əsas prioriteti seçdi.

Vətəndaş müharibəsinin qarşısını siyasi yolla olan, siyasi və hüquqi yolla hakimiyyət böhranını həll edən Heydər Əliyev cari məsələləri uğurla həll etməklə yanaşı, yeni dövlətin baza prinsiplərini də uğurla qura bildi.

Dövlətin və cəmiyyətin bünövrə prinsiplərinin elan və təmin edilməsi ilə onların reallaşması istiqamətində ciddi fəaliyyətə başlanıldı.

Yeni və demokratik bir dövlətin qurulması kimi mürəkkəb bir işin Azərbaycan torpaqlarının 20 faizinin Ermənistan tərəfindən işğal edilməsi və müharibə vəziyyətinin saxlanılması şəraitində həyata keçirildiyi də nəzərə alınmalıdır.

1993-cü ilin iyun ayının 15-də Heydər Əliyevin yenidən siyasi hakimiyyətə gəlməsi ilə ilk növbədə, ölkədə siyasi stabillik və hüquqi sistemin işləməsi təmin edildi. Qanundan kənar bütün strukturların, ilk növbədə, hərbi birləşmələrin fəaliyyətinə son qoyuldu. Qanuni dövlət orqanlarının, hüquq-mühafizə orqanlarının fəaliyyətləri üçün real şərait yaradıldı.

1993-1995-ci illər ciddi islahatlara hazırlıq dövrü kimi qiymətləndirilə bilər. Siyasi stabillikdən sonra maliyyə sistemində qayda yaradıldı. Respublikada həmin dövrdə 1200 faizlik illik inflyasiya 3,5 faizə endirildi. Ticarətdə, kiçik kapitallı xidmət, ticarət, ictimai iaşə sahələrində özəlləşdirilmə həyata keçirildi. Birillik danışıqlardan sonra 20 sentyabr 1994-cü ildə Azərbaycan neftinin istehsalına və dünya bazarlarına çıxarılması üzrə Azərbaycan və xarici neft şirkətləri arasında tarixə “Əsrin neft kontraktı” adı ilə düşmüş neft müqavilələri imzalandı. Sonradan imzalanan digər vacib sənədlər də Azərbaycan dövlətinin təbii sərvətlərinin ancaq Azərbaycan xalqının mənafeyinə xidmət edəcəyi barədə prinsipial mövqe ortaya qoyuldu.

Heydər Əliyevin Sədrliyi ilə görkəmli hüquqşünaslardan və nüfuzlu siyasətçilərdən ibarət komissiyanın gərgin işi 1995-ci ilin 12 noyabrında referendumda demokratik prinsipləri özündə əks etdirən konstitusiyanın qəbuluna gətirib çıxardı.

Heydər Əliyevin siyasi elmi, problemlərin həllinə düzgün yanaşması və ciddi praktiki və hüquqi hazırlıq, 1996-cı ildən hüquqi, iqtisadiyyat və aqrar sahədə ciddi islahatlara başlamağa imkan verdi.

Hüquq sahəsində keçirilən islahatlar ədliyyə, məhkəmə, prokurorluq və vəkillər kollegiyası sahələrində qabaqcıl Avropa modellərini tətbiq etməyə, hüququn aliliyini və qanun qarşısında hamının bərabərliyini təmin etməyə imkan verdi. Bu islahatların davamı kimi 1998-ci ildə Konstitusiya Məhkəməsi yaradıldı. 2002-ci ildə isə Azərbaycan İnsan Hüquqları üzrə Avropa Partiyasına qoşuldu və İnsan Haqları üzrə Avropa Məhkəməsinə öz hakimini göndərdi.

Bununla paralel, insan hüquq və azadlıqların təmin edilməsi sahəsində də ciddi fəaliyyət göstərildi. Konstitusiyanın 158 maddəsindən 49-u bu sahəyə həsr edilib və bu sahə üzrə müvafiq qanunlar və hüquqi normativ aktlar qəbul edilib. 1998-ci ildə Heydər Əliyevin sərəncamları ilə mətbuat üzərində senzura ləğv edildi, KİV haqqında demokratik prinsipli qanun qəbul edildi, mətbuat orqanlarının təsis edilməsi proseduru sadələşdirildi, mətbuata bir sıra iqtisadi güzəştlər edildi.

1998-ci ildə Heydər Əliyevin Sərəncamı ilə Azərbaycanda ölüm hökmü ləğv edildi. 1993-cü ildən isə Prezident ölüm hökmlərinin tətbiqinə moratorium qoymuşdu. 2002-ci ildə İnsan Hüquqları üzrə Müvəkkil (Ombudsman) İnstitutu təsis edildi və parlament tərəfindən ilk təyinat həyata keçirildi.

Eyni zamanda, Heydər Əliyev dönəmindən III sektorun, qeyri - hökumət təşkilatları sektorunun inkişafına böyük önəm verildi. Bu sahə üzrə müvafiq qanun qəbul edildi, onların qeydiyyatı sadələşdirildi. Onların həm konkret sahə üzrə, həm də konkret istiqamətinə uyğun olaraq insan hüquqlarını müdafiə sahəsində fəaliyyətlərinə geniş imkanlar yaradıldı. Məhz Heydər Əliyev dövründə Ədliyyə Nazirliyi nəzdində penitensiar xidmətə ictimai nəzarət şurası, Müdafiə Nazirliyi nəzdində orduya ictimai nəzarət şurası yaradılmış və indiyə qədər səmərəli fəaliyyət göstərməkdədirlər.

Heydər Əliyevin yeni dövlət quruculuğunda ən səmərəli fəaliyyət sahələrindən biri də iqtisadi və aqrar sahədə radikal islahatların aparılmasıdır. Kommunikasiyalar və strateji təbii sərvətlər istisna olmaqla sənaye, nəqliyyat və xidmət sahələrində hərtərəfli özəlləşdirilmənin aparılması, keyfiyyətcə yeni bank sektorunun yaradılması, Azərbaycanda rəqabətədavamlı iqtisadiyyatın yaranmasına səbəb oldu. Qeyri-neft sektorunun inkişaf sürəti neft sektorununkundan yüksək olduğundan onun ümumi iqtisadiyyatda həcmi durmadan artmaqdadır. Hər il təkmilləşdirilən çevik gömrük və vergi sistemi isə azad sahibkarlığın inkişafına xüsusi bir qayğıdır.

Kommunikasiyaların (dəmiryol, hava nəqliyyatı, rabitə, avtomobil yolları, dəmiryol nəqliyyatı, metro) dövlətin mülkiyyətində və bu sahələrin az rentabelli olması əhalini əlavə məsrəflərdən xilas etmək məqsədi güdür. Təbii sərvətlər sahələrinin (neft, qaz, qiymətli daşlar və s.) özəlləşdirilməməsi isə oradan gələn yüksək gəlirin dövlətin gəlirlərinin artmasına yönəldilməsi ilə bağlıdır.

Heydər Əliyevin ictimai problemlərin həllinə yanaşması qabaqcıl təcrübələrin istifadə edilməsi və müasirliyi ilə xarakterizə edilir. Reallıq və məqsəd, dünya və Azərbaycan maraqları, tarixi dəyər və yeni siyasi texnologiyalar anlayışlarını uğurla uzlaşdıra bilən dahi Azərbaycan siyasətçisi, bununla həm dövrünün problemlərini həll edə bilmiş, həm də problemlərə elmi yanaşma metodologiyasını ortaya qoya bilmişdir. Fəaliyyəti və baxışları ilə sosial və iqtisadi bilikləri yetərincə zənginləşdirən Heydər Əliyevin böyük irsi bundan sonra dünyanı dəyərincə dərk etməyə və qazanılan təcrübəni sistemləşdirərək gələcək nəsillərə ötürməyə imkan verəcəkdir.

Aydın MİRZƏZADƏ,

Milli Məclisin deputatı, YAP

Siyasi Şurasının üzvü

Yeni Azərbaycan.- 2013.- 20 aprel.- S.4.