Ömür davam edir...
Həyatda insanlar müxtəlif cür olurlar.
Elələri var ki, yaşadığı illəri, sadəcə,
boşa verirlər, əməlisaleh bir iş görmürlər.
Onlar üçün ağla qaranın, isti ilə soyuğun
heç bir fərqi yoxdur. Belələrinin varlığı
ilə yoxluğu bir o qədər də hiss olunmur, həmişə
diqqətdən kənarda qalırlar. Elə insanlar da var ki, dəyişməz
əqidəsi və əməlləri ilə
özünün, necə deyərlər, yaddaşlara həmişəlik
həkk olunan obrazlarını yaradırlar. Tam qətiyyətlə
demək mümkündür ki, haqqında yazmaq istədiyimiz
Xeyrəddin Qoca həyatda öz izini qoyan və öz
obrazını yaradan insanlar sırasında yer alır. Xeyrəddin Qoca elə insandır ki, o, həmişə
daşıdığı vəzifələrin rəsmiyyət
çərçivələrindən kənara
çıxıb, daxilən azad olub, işinə bir səmimiyyət,
isti ovqat da qatıb və elə bu kimi cəhətlərinə
görə də başqalarından fərqlənib,
özünə qarşı böyük maraq yaradıb.
Xeyrəddin Qoca ilə 70 illik yubileyi ərəfəsində
görüşdük - 2020-ci il yanvarın 29-da 70 yaşı
tamam olur. “Facebook”da bir statusunda yazıb ki, iki 35-i
haqlamaqdadır. Soruşduq ki, Xeyrəddin müəllim, niyə
belə yazmısınız, bəlkə, siz də bir vasitə
ilə yaşınızı gizlətmək istəyirsiniz və
buna nə hacət var? Sualımıza özüsayağı
zarafatla cavab verdi, dedi ki, artıq iş-işdən
keçib, yaşı gizlətməyə də lüzum
yoxdur: “Mən gizlətməklə deyil ki, ömrün
hansı çağında olduğunu təsdiqləyən
ağarmış saçlar, oturuş-duruş kimi o qədər
dəlil-sübutlar var ki... Sadəcə, istəmişəm
ki, söhbətə bir qədər duz-məzə qatım,
onsuz da 35-in üstünə bir 35-də gələndə 70
edir. Əsas məsələ bu quru 70 rəqəmində deyil.
Əsas məsələ yeddi onillikdə gördüyün
işlərdir, əməllərindir, təsdiqlədiyin “mən”dir,
yaratdığın obrazdır”.
Xeyrəddin Qocanın şəxsiyyəti, fəaliyyəti
və yaradıcılığı müxtəlif rakruslardan dəyərləndirilir.
Ancaq baxış bucaqları fərqli olsa da, onun müsbət
obrazı ümumiləşdirici amil qismində
çıxış edir. Dostlarının, tanıyanların
dediklərinə görə, Xeyrəddin Qoca səmimi, təvazökar
insandır. Qəlbində kin-küdurətə qətiyyən
yer yoxdur. Azərbaycanın ictimai fikrində
ümumiləşən qənaət ondan ibarətdir ki, o,
daim dövlətçilik mövqeyində dayanan, əqidəsi
ilə sözü, əməli üst-üstə düşən
qələm adamları sırasında yer alır.
Çoxsaylı oxucularının mülahizələrinə
görə isə Xeyrəddin Qoca vətənpərvər
publisist, hədəfi doğru nişan alan və sadə dillə
“maralları”nın dolğun portretini yaradan satira ustası,
istedadlı nasirdir. Onun böyük ustalıqla qələmə
aldığı əsərlər janr və mövzu müxtəlifliyi
ilə fərqlənir. Fəqət müəllifin dəst-xətti,
yanaşması, bədii “priyom”ları, az qala hər sətirdə
diqqəti çəkən vətənpərvərliyi, xəlqiliyi
və milliliyi bu əsərlərin ümumi qayəsini,
spesifikliyini, məhz Xeyrəddin Qocaya məxsus olduğunu təsdiqləyir.
Xeyrəddin Qoca Azərbaycan cəmiyyətində
ötən əsrin 80-ci illərinin sonu, 90-cı illərinin əvvəllərində
tanınmağa başlayıb. O dövr təlatümlü
bir dövr idi. Sovet dönəminin xofu yaddaşlardan silinməmişdi.
Bəziləri sürətlə cərəyan edən hadisələrin
axarını, sabah nə baş verəcəyini aydın təsəvvür
etməyərək mövqeyini bildirməkdən çəkinir,
suların durulmasını gözləyirdi. Təbii ki, belə
mövqesizlik Xeyrəddin Qocadan uzaq idi. Həmin
təlatümlü dövrdə - hakimiyyətin dövləti
idarə etmək iqtidarında olmadığı, müxtəlif
qüvvələrin isə respublikanı vətəndaş
qarşıdurmasına çəkdiyi bir zamanda ölkənin,
xalqın yeganə xilaskarının - Ulu Öndər Heydər
Əliyevin Azərbaycanın siyasi rəhbərliyinə dəvət
edilməsi təşəbbüsü ilə
çıxış ziyalılardan biri də Xeyrəddin Qoca
idi. O, vətəndaş mövqeyi ilə qələmə
aldığı çoxsaylı məqalələrində həm
siyasi əleyhdarlarının cavabını verir, həm də
uzaqgörən dövlət xadimi Heydər Əliyevin
respublikanı xilas edə biləcək yeganə rəhbər
ola biləcəyi ideyasının təbliğinə
özünəməxsus töhfələr verirdi. O, Heydər
Əliyev haqqında keçmiş İttifaqın və Azərbaycanın
kommunist mətbuatında yazılan böhtan və iftiralara
çoxsaylı yazıları ilə cavab verirdi. Bu yazılarına görə də müəllif təqiblərə
məruz qalırdı. Əvvəlcə Azərbaycan Korlar Cəmiyyətinin
orqanı olan “Dan Ulduzu” qəzetindəki redaktor vəzifəsindən,
daha sonra “Mədəniyyət” qəzetində baş müxbir
vəzifəsindən uzaqlaşdırılması da bu səbəblə
bağlı idi. X.Qocanın Ulu Öndər Heydər Əliyevə
həsr olunmuş silsilə məqalələri hakimiyyətdəkiləri
qane etmir, o işindən kənarlaşdırılırdı.
“Sərhəd” qəzetində isə cəmi 11 gün işlədi.
Bu dəfə Xeyrəddin Qoca Naxçıvan MR Ali Məclisinin
Sədri Heydər Əliyevlə görüşüb Ondan
müsahibə almaq üçün muxtar respublikaya
getmişdi. Geri qayıtdıqdan sonra qəzetin rəhbərliyi
tərəfindən narazılıqla qarşılandı və
bu görüş onun növbəti iş yerindən də
uzaqlaşdırılması ilə nəticələnmişdi...
“Mozalan” qəzetində redaktor müavini vəzifəsini tərk
etməsi də eyni səbəblə bağlı idi.
Ulu Öndər Heydər
Əliyevin Özü zamanında Kommunist Partiyasının
sıralarını tərk edərkən qeydiyyatda durduğu
SSRİ Nazirlər Kabinetinin partiya təşkilatına
ünvanladığı məktub - bəyanatında Onu
müdafiə edən jurnalistlərin təqiblərə məruz
qaldığına xüsusi diqqət çəkərək
yazmışdı: “...Azərbaycanda mənim
çıxışlarımı dərc edən qəzet
redaktorları, jurnalistlər işdən
çıxarılıb, təqiblərə məruz
qalırlar...”
O zamankı hakimiyyət
orqanlarının təqiblərinə, bəzən də həmkarlarının
tənqid dolu atmacalarına baxmayaraq, Xeyrəddin Qoca prinsiplərindən
dönmür, öz işini görürdü. O sonralar da
müxtəlif mətbuat orqanlarında Heydər Əliyev
haqqında yazılan böhtanlara öz kəskin, əsaslandırılmış,
Azərbaycan xalqının Ulu Öndərə rəğbətini
ifadə edən məqalələri ilə cavab verirdi.
Ulu Öndər Heydər Əliyev 1990-cı il
iyulun 20-də Moskvadan Bakıya qayıdanda aeroportda Onu
qarşılayanlardan biri də Xeyrəddin Qoca idi. Təəssüf ki, respublikanın o vaxtkı rəhbərliyi
Heydər Əliyevin Bakıda qalmasına imkan vermədi və
O, doğulduğu doğma məkana - Naxçıvana üz
tutmaq məcburiyyətində qaldı. Çətin şəraitdə
yaşayan Naxçıvan əhalisi Ulu Öndəri
böyük hörmətlə, duz-çörəklə
qarşıladı. Məşhur “91-lər”in 16 oktyabr
1992-ci ildə məlum müraciətindən sonra Heydər
Əliyev Yeni Azərbaycan Partiyasının yaradılmasına
razılıq verdi. Ulu Öndər YAP-ın 1992-ci il
noyabrın 21-də Naxçıvan şəhərində
keçirilən təsis konfransında partiyanın Sədri
seçildi. Partiyanın Siyasi Şurasına seçilən
üzvlər sırasında Xeyrəddin Qoca da var idi. Xeyrəddin
Qoca xatırlayır: “Yeni yaradılan YAP o vaxtkı hakimiyyətə
qarşı siyasi müxalifətdə idi. Yaxşı
yadımdadır, Heydər Əliyev Bakıya gəlmişdi və
partiya üzvləri ilə görüş keçirirdi.
Görüşün sonunda partiyanın qəzetinin
yaradılması barədə müzakirələr oldu.
Aparılan müzakirələr nəticəsində qəzetin
“Yeni Azərbaycan” adlandırılması ilə bağlı
razılığa gəlindi. Bir qədər sonra - 1993-cü
il martın 26-da bir qrup partiya fəalı ilə
Naxçıvanda Heydər Əliyevin yanında olarkən Ulu
Öndər məni qəzetin baş redaktoru təyin etdiyini
bildirdi. Ulu Öndər Özünün dəyərli
tövsiyələrini də verdi, həmçinin qəzetin nəşrini
təşkil etməyi, Nizamnaməsini hazırlamağı
tapşırdı, sonra da əlavə etdi ki, aprelin 10-dək
qəzetin ilk sayı işıq üzü görməlidir.
Əlbəttə, çətin tapşırıq idi -
işçi heyəti, maddi-texniki baza yox idi, maliyyə
tapmaq lazım idi. Lakin kiçik bir heyətlə çətinliklərin
öhdəsindən gəldik. Beləliklə, 1993-cü il
aprelin 10-da - Ulu Öndər Heydər Əliyevin dediyi gün qəzetin
ilk sayı çapdan çıxdı. Bu sanki ilk müjdə
idi. “Yeni Azərbaycan”ın ilk sayında Ulu Öndərin təbrikini
də dərc etmişdik. Baş redaktor kimi mənim sevincimin həddi-hüdudu
yox idi. Artıq mən Ulu Öndərimizin parlaq
ideyalarını təbliğ etmək üçün
qadağasız-filansız bir tribuna qazanmışdım.
Əlbəttə, o dövrdə qəzet buraxmağın
özünəməxsus çətinlikləri var idi - nə
gizlədim, bəzən kağız qıtlığına,
maddi vəsait çatışmazlığına görə
qəzetin çapının dövrəliyi pozulurdu. Ancaq Heydər
Əliyev tez maraqlanıb lazımi kömək göstərirdi.
Onun nəzərindən heç nə yayınmırdı. O,
“Yeni Azərbaycan”ın kollektivinə böyük qayğı
ilə yanaşırdı.
Mən “Yeni Azərbaycan”ın
baş redaktoru vəzifəsində çalışarkən
1995-ci ildə Milli Məclisin deputatı seçildim. 1997-ci
ildə Prezident Heydər Əliyevin müvafiq Sərəncamı
ilə Türkiyə Cümhuriyyətinin İstanbul şəhərində
Azərbaycan Respublikasının Baş konsulu təyin edildim və
mənə “1-ci dərəcəli Fövqəladə və
Səlahiyyətli Elçi” diplomatik rütbəsi verildi. Baş konsul işlədiyim müddətdə
Türkiyədəki diplomatik korpusun nümayəndələri
ilə sıx təmaslar quraraq zəngin mədəniyyətimizin,
Azərbaycan reallıqlarının, Dağlıq Qarabağ
münaqişəsi ilə bağlı həqiqətlərin
təbliğinə çalışırdım.
Türkiyə ilə Azərbaycan arasında dostluq və
qardaşlıq əlaqələrinin möhkəmləndirilməsinə
mən də hansısa bir töhfə verdiyimə görə
özümü xoşbəxt sanıram”.
Təbii ki, yeddi onilliyin zirvəsində Xeyrəddin
Qocanın həyat və fəaliyyəti barədə söhbət
açarkən onun bədii
yaradıcılığının məziyyətlərini
xüsusi qeyd etmək lazım gəlir. Xeyrəddin Qoca gərgin
siyasi fəaliyyətlə paralel şəkildə, həm də
özünün dediyi kimi, onu xalqa, cəmiyyətə daha
yaxın edən və sevdirən qələminə sadiq
qalıb. Xeyrəddin Qocanın bədii
yaradıcılığının, qələmə
aldığı mövzuların əhatə dairəsi kifayət
qədər genişdir. Öz zəmanəsində
xalqını aydınlıq və firavanlıq içində
görməyi arzulayan Xeyrəddin Qoca ustalıqla qələmə
aldığı publisistik yazılarında, hekayə və
pyeslərində həm həyatımızda köhnədən
qalmış eybəcərliklərə, həm də
müasir dövrümüzün nadanlıqlarına,
çatışmazlıqlarına vətəndaş-yazıçı
münasibətini ortaya qoyub. Xeyrəddin
Qocanın incə yumoru, necə deyərlər, xalq dili ilə
verdiyi sətiraltı nəsihətləri oxucunu
düşündürür, onu başımıza gələn
bəlalardan, çəkdiyimiz müsibətlərdən ibrət
dərsi götürməyə çağırır. Yazıçı “Filankəslər” (1995), “Hərə
öz payını götürsün” (1998), “Marallar” (2000),
Türkiyədə nəşr olunmuş “Bu dünyadan məktublar...”
(2002), “Gərək yazam...” (2003), “Hərənin öz
payı...” (ikihissəli komediya) (2003), “Pyeslər” (2004), “Bu da
belə həyatdır...” (2008), “Biz bizə bənzərik...”
(2010), “Yazdıqlarım... Yazılanlar...” (2018) və s.
kimi kitablarının müəllifidir.
Xeyrəddin Qoca həmçinin böyük
türk satiriki Əziz Nesinin bir sıra əsərlərini
dilimizə çevirib. Qeyd etdiyimiz kimi, ədibin bədii
yaradıcılığı çoxşaxəlidir. Onun “Hərənin
öz payı...” adlı satirik komediyası 2002-ci ildə
Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində
oynanılıb, “Vəzifə dəlisi” pyesi isə 2014-cü
ildə C.Cabbarlı adına İrəvan Azərbaycan Dövlət
Dram Teatrında tamaşaya qoyulub. Yazıçının
“Qonşulaşma, qohumlaşma, kirvələşmə”
adlı komediyası Azərbaycan Dövlət Televiziyasında
ekran həyatı tapıb (2004). Bundan başqa, onun
“Düzü düz, əyrini əyri” (2006), “Bu bizim zəmanədir”
(2007), “Toy olacaq” (2008) adlı pyesləri Azərbaycan Milli
Radiosunun tamaşaları kimi efirdə səsləndirilib və
böyük rəğbət qazanıb.
Ədibin həyat və
yaradıcılığından bəhs edən çoxlu
sayda kitabın, resenziyanın çap edilməsi onun əsərlərinə
olan böyük marağın ifadəsidir. İndiyədək
müxtəlif nəşriyyatlarda işıq üzü
görən “Xeyrəddin Qoca” (foto-kitab) (2000), “Ömür belə
keçir...” (2005) və “Həyati proseslərin
axarında...” (2013) adlı kitablar bu qəbildəndir.
“Çinar-çap” nəşriyyatı “Xeyrəddin
Qocanın gülüşü” adlı miniatür kitab nəşr
edib (2007). İctimai Televiziyada yazıçı haqqında
“Ömür belə keçir...” və “Bir kəndin
nağılı” adlı filmlər çəkilib (2009).
Heydər Əliyev Sarayında Xeyrəddin Qocanın
yaradıcılığı ilə bağlı Azərbaycanda
ilk dəfə “Bilirəm, səsim xoşunuza gəlməyəcək..”
adlı satira gecəsi keçirilib və anşlaqla
qarşılanıb (2003).
Xeyrəddin Qocanın məhsuldar
yaradıcılığı çoxsaylı ədəbi
mükafatlara layiq görülüb. Onun əməyi Azərbaycan
dövləti tərəfindən də yüksək qiymətləndirilib.
Belə ki, o, mədəniyyət və incəsənt
sahələrində xidmətlərinə görə Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdünə layiq
görülüb (2007-ci il), həmçinin Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin müvafiq Sərəncamı ilə
3-cü dərəcəli “Vətənə xidmətə görə”
ordeni ilə təltif edilib (2017-ci il).
Əlbəttə, bir qəzet məqaləsində
uğurlu ömür yolu keçən Xeyrəddin Qocanın həyat
və fəaliyyətinin, yaradıcılığının
bütün məqamlarına diqqət çəkmək imkan
xaricindədir. Qısa şəkildə xarakterizə etsək,
deyə bilərik ki, o, keçdiyi ləyaqətli ömür
yolu, ictimai-siyasi fəaliyyəti və məhsuldar
yaradıcılığı ilə Azərbaycan cəmiyyətinin
və geniş oxucu auditoriyasının sevimlisinə
çevrilib. Bu, Xeyrəddin Qocanın böyük zəhmətlə
qazandığı əbədi haqqıdır. Ömür isə
davam edir. Xeyrəddin Qoca “neçə ki, qəlbimdə
təpər, dizimdə güc var, xalqıma, Vətənimə,
Prezident İlham Əliyevin apardığı uğurlu siyasət
sayəsində getdikcə güclənən Azərbaycan
dövlətinə xidmət göstərəcəyəm, məni
dəyərləndirən oxucularıma xoş müjdələr
bəxş etməyə çalışacağam” deyir.
Mübariz ABDULLAYEV
Yeni Azərbaycan.- 2020.-
17 yanvar.- S.7