İLHAM ƏLİYEV KİMDİR?
İlham Əliyev
Azərbaycan tarixi və xalqı üçün kimdir?
Onun milli yaddaşımızdakı yerini,
siyasi tariximizdəki məqamını bir və ya bir
neçə cümlə
ilə necə ifadə etmək olar?
Təbii ki, müxtəlif mənbələri,
fərqli mətnləri
nəzərdən keçirmək
mümkündür.
Və mövzuyla
bağlı hər kəsin öz versiyası ola bilər.
Bu xüsusda, mənim ağlıma ilk gələn dövlət himnimizin
3-cü bəndidir.
Üç misradır:
“Namusunu hifz etməyə,
bayrağını yüksəltməyə
cümlə gənclər
müştaqdır...”
Zənnimcə, elə
Onun ən dəqiq, ən mükəmməl obrazı
məhz budur.
İlham Əliyev
himnimizdə təsbit
olunmuş həmin missiyadır.
Həmin Gəncdir!
Həmin Oğuldur,
Atadır!
Ali Əsgər, Ali Baş Komandan,
Ali Rəhbərdir!
Başı dik, alnı açıq Azərbaycanlı olmağımızın
səbəbkarıdır...
Qələbənin qüruru
fövqəladə bir
duyğudur, - başı
çəkməyən bilməz.
Yəqin ki, Vətən
müharibəsinin xronikasını
izləyənlər, unutmayıblar.
44 gün ərzində Qərb mediasının təmsilçiləri bölgəyə
tez-tez səfər edirdilər.
Azərbaycan Prezidentindən
müsahibə almaq üçün.
Amma onların
mətbuat nümayəndəsindən daha çox prokuror görkəmi vardı.
Sanki hər birinin içində bir canavar oturmuşdu.
Müsahibə almağa
yox, Azərbaycanı parçalamağa gəlmişdilər
elə bil.
Almaniyanın “ARD” televiziya
kanalının əməkdaşı daha ağllı görünmək
istəmişdi.
“Nəyə
görə Qarabağ
Azərbaycan üçün
belə önəmlidir?
Orada resurslar
var, yoxsa bu, bir rəmzi məna daşıyır?”
Azərbaycan Prezidenti
ona cavab verməmişdi.
Ona Dərs keçmişdi, əsl Ləyaqət dərsi.
“Elzas və Lataringe sizin üçün önəmlidir?
Bavariya sizin üçün önəmlidir?
Yaxud Reyn-Vestfaliya?
Bu, bizim torpaqdır, beynəlxalq səviyyədə
tanınan bizim ərazimizdir.
Bu, resurslar məsələsi
deyil.
Əsas resurslar
burada, Bakıdadır.
Bu, ədalət məsələsidir,
bu, milli qürur məsələsidir və
bu, beynəlxalq hüquq məsələsidir.
Beynəlxalq hüquq
və bütün beynəlxalq ictimaiyyət Dağlıq Qarabağı
Azərbaycanın ayrılmaz
hissəsi kimi tanıyır.
Biz ədaləti bərpa edirik və biz BMT Təhlükəsizlik Şurasının
27 il ərzində kağız
üzərində qalan
qətnamələrini icra
edirik”.
Bu, həm də bir tarix dərsidir.
Hamı üçün.
O cümlədən
bizim bəzi başa bəla “milli” tarixçilərimiz üçün.
Hansılar ki, 1918-ci ildə
İrəvanın ermənilərə
paytaxt kimi verilməsini resursların
Bakıda olmasıyla
“izah”edirlər.
İrəvanın verilməyinə
cidd-cəhdlə mənəvi,
hüquqi-siyasi bəraət
qazandırmağa çalışırlar.
Guya harada resurslar yoxdur, oranı ermənilərə peşkəş
etmək olar...
Azərbaycan bu gün yenə dünyanın diqqət mərkəzindədir.
Yenə media təmsilçiləri
gəlir.
Ancaq fərqli
bir ovqatla, hirsdən, hikkədən təkəbbürdən əsər-əlamət
qalmayıb.
Necə deyərlər,
quzuya dönüblər.
Suallarını verir, cavablarını alıb geri dönürlər.
1992-ci ildə “Vaşinqton post” qəzetində bir karikatura dərc edilmişdi.
Məzmunu beləydi:
ABŞ dövlət katibinin
köməkçisi bir
məmurun hesabatını
dinləyir.
Əməkdaş ona Azərbaycan barədə məlumat verir.
Və həmin
əməkdaş otağı
tərk edəndən
sonra köməkçi
evdən ona zəng edən xanımından soruşur
“Əzizim, deyə bilməzsən, Azərbaycan
nə ölkədir və harada yerləşir?”.
Bu günlərdə, həmin
karikaturanın nəşrindən
32 il keçmiş, Prezidentin
mətbuat xidmətinin
yaydığı məlumatda
oxuyuruq.
“ABŞ dövlət katibi Entoni
Blinken Azərbaycan Prezidentinə
zəng edib.
Söhbət zamanı
Blinken İlham Əliyevdən köməkçisi Obraynı qəbul
etməyini xahiş etmişdir”...
Haradan haraya gəlmişik!
Bir il əvvəl “Yeni Azərbaycan”
qəzeti “Xankəndinə, evimə dönmək istəyirəm”
sözlərini və
evinin ünvanını
yazıb boynundan asmış bir azərbaycanlı xanımın
fotosunu dərc edirdi.
Kədərli, ürkək
və nigaran baxışlarıyla.
Bu gün Azərbaycan mətbuatı İlham Əliyevin
Xankəndi şəhər
stadionundakı çıxışını
dərc edir...
Prezidentin şəhid
övladarıyla bir sırada əyləşib
futbol matçını
seyr etdiyi fotoları yayır...
Qarabağ ilk dəfədir
ki, seçki həyəcanı
yaşayır.
Xocalıda, Xankəndidə
seçki məntəqələri
qurulub.
Prezidentin dediyi kimi, biz artıq bölgəyə sülh gətirmişik.
Sülhün rəmzləri
olduğu kimi öz dadı, tamı, qoxusu da var.
Minalardan təmizlənib
əkin üçün
şumlanmış torpaq
sülhün ən gözəl fotosudur.
Nobel sülh mükafatını
haqq edən bir foto!
Şumlanmış torpağın
sehrli bir qoxusu olur.
O sülhün
qoxusudur.
O ətir,
o qoxu Qarabağın havasından tüstü,
barıt qoxusunu qovub çıxarır.
Bu yerdə Müşfiqi xatırlayıram.
Mən onu “Əsir düşərgəsi”
layihəsindən tanımışam.
Jurnalist Vüsalə Məmmədovaya ağrılı-acılı
hekayəsini danışmışdı.
Müşfiq əslən
Laçın rayonunun
Qarabəyli kəndindəndir.
Səkkiz uşaqlı
bir ailədə anadan olub.
Ermənilər anasını,
kiçik qardaşını
gözünün qabağında
güllələyiblər.
Müşfiq ayağından
yaralanıb.
Bacısı Yeganə ilə
birlikdə ermənilərə
əsir düşüb.
Onun dediyi bir söz mənim
hafizəmə güllə
kimi sancılıb.
Müşfiq deyir ki,
güllə dəymiş
insan ətinin xüsusi qoxusu olur...
Güllə dəymiş
insanın ətinin qoxusu..
.
Qarabağın dağından,
daşından, düzündən,
yamacından...
və ciyərlərimizdən
təmizlənir.
Və sülhün
qoxusu dörd bir yana yayıldıqca
makronların da əndişəsi
artır.
Çünki bakteriyalar
laxtalanmış qanla
qidalanırlar...
Güllə dəymiş
insan ətinin qoxusuyla nəfəs alırlar.
2023-cü il “Heydər
Əliyev İli” idi.
“Heydər Əliyev İli” təqvim
üzrə bitsə də...
Heydər Əliyev yolu davam edir.
Heydər Əliyev əsri başlayır.
Dekabrın 7-də imzalanmış
sərəncama əsasən,
2024-cü il fevralın 7- də
prezident seçkiləri
keçiriləcək...
Dövlət himnimizin
3-cü bəndi oxunanda,-
Namusunu hifz etməyə
bayrağını yüksəltməyə...-
içimizi bir xəcalət duyğusu göynədirdi.
Düşünürdük, daşınırdıq
Kim hifz edəcək?
Atasının gözü
önündə döşləri
kəsilən 11 yaşlı
azərbaycanlı qızcığazın
fəryadı qulaqlarımızda
əks-səda verirdi.
Erməni əsirliyində
məşəqqətlər yaşamış yeganələrin,
dürdanələrin iztirabı
dil açırdı.
Himnimiz yarımçıq
idi.
Təkrar-təkrar oxunsa da, axırda yarımçıq
qalırdı.
Tamamlana bilmirdi.
Tamamlaya bilmirdik.
İlham Əliyev dövlət suverenliyimizi, ərazi bütövlüyümüzü bərpa etməklə bərabər, Dövlət
himnimizi də məzmunca tamamladı, bütövləşdirdi.
Azərbaycan xalqı
7 fevral prezident seçkisinə onun namusunu hifz edib
bayrağını yüksəldən
bir Liderlə gedir.
Qərar “Heydər Əliyev
İli”ində verilib, - bu o deməkdir ki, tariximizin daha yeni bir mərəhələsi
də Heydər
Əliyevin xeyir-duası
ilə başlayır.
2003-cü ildə olduğu kimi.
7 Heydər Əliyevin çox sevdiyi rəqəm idi.
Alqış Həsənoğlu,
“Yeni Azərbaycan”
qəzetinin baş redaktoru
Yeni Azərbaycan.-
2024.- 3 fevral, ¹21.- S.3.