M.Ə. Rəsulzadənin
Türkiyədəki fəaliyyəti
M.Ə.Rəsulzadənin Türkiyədəki fəaliyyəti
onun İrandan çıxarılması, gizli şəraitdə
Bakıya gəlib burada bir müddət qalıb getməsindən
sonra başlayır.
(Əvvəli
ötən sayımızda)
Bu zamanlarda İstanbulda 1911-ci ilin avqustunda
“Türk Yurdu” cəmiyyəti yaradılmışdı. Bu cəmiyyətin fəaliyyətinə “İttihad və
Tərəqqi” təşkilatı daha ciddi diqqət göstərirdi.
Əhməd Ağaoğlu, Əlibəy
Hüseynzadə, Məmməd Əmin bəy (türk
şairi), Yusif Akçuraoğlu və digərləri cəmiyyətin
fəalları idi.
1911-ci ilin noyabrından isə bu cəmiyyət
“Türk Yurdu” dərgisini çıxarmağa başladı. Bu jurnalın
imtiyaz sahibliyi şair Məmməd Əmin bəyin adına alınmışdı. Məmməd
Əmin 1911-ci ilin avqustunda Ərzrum valisi olduğundan dərginin
imtiyaz sahibliyi və müdirliyi Akçuraoğlu Yusifə həvalə
edildi. Jurnalın nəşr proqramında
aşağıdakılar nəzərdə tutulurdu:
1) Türklərə məqbul olan bir ideal cəmiyyət
yaratmaq; 2) Türklərin bir-birilərini tanımalarına
xidmət etmək; 3) Osmanlı türkləri arasında
türk milli ruhunun inkişafına və qüvvətlənməsinə
kömək; 4) Dövlətlərarası siyasətdə əsas
fikri, türk aləminin mənafeyini müdafiə etmək.
Belə geniş proqramla fəaliyyətə başlayan
“Türk Yurdu” jurnalının 1911-ci ilin 4-cü sayından M.Ə.Rəsulzadənin “İran türkləri”
başlıqlı yazıları çap edilməyə
başladı .
Onun “Türk Yurdu” və “Səbilürrəşad”
(“Doğru yol”) məcmuələrində nəşr edilən
bu yazılarının o dövr üçün böyük
əhəmiyyəti vardı. Çünki
bu yazılar ilk dəfə idi ki, Türkiyədə İran
türkləri haqqında ictimaiyyətə geniş məlumatlar
verirdi. Məqalələri maraqlı edən
digər bir cəhət isə onun müəllifinin İran
mühitinə dərindən bələd olması idi.
M.Ə.Rəsulzadənin
“İran türkləri” başlıqlı
yazılarının sayı 6 idi. Az
sonra onun digər bir məcmuə olan “Səbilürrəşad”da
İran və İran türkləri ilə bağlı 8
yazısı da çap edilir. Əslində bu
yazılar da “Türk Yurdu”nda çap olunanların bir
davamı idi. M.Ə.Rəsulzadə bu
yazılarda daha çox İranın ümumi tarixini təsvir
etmişdir ki, bu da İran türklərinin keçmişinin
öyrənilməsində ciddi bir mənbədir. Qeyd edək ki, M.Ə.Rəsulzadə sonradan verdiyi
bir açıqlamasında İran türkləri ilə
bağlı “Səbilürrəşad”da çıxan
yazılarını tamamlamadığını bildirirdi.
Türkiyədə olduğu müddətdə
M.Ə.Rəsulzadə müsəlman dünyasının
böyük mütəfəkkiri Şeyx Cəmaləddin
Əfqaninin yaradıcılığı və
dünyagörüşü ilə ciddi maraqlanır. Onun böyük əhəmiyyət daşıyan
fikirlərini, fəlsəfi düşüncələrini
öyrənir. Bəs Şeyx Cəmaləddin Əfqani
hansı işıqlı ideyaları ilə M.Ə.Rəsulzadənin
diqqətini cəlb edirdi?. İlk öncə
böyük mütəfəkkir milliyyət şüurunu oyatmağın
vacibliyini vurğulayır və bütün xoşbəxtliyi
də bu problemin həllində görüb yazırdı:
“Milliyyət xaricində səadət yoxdur”.
Məhz bu illərdə o, Cəmaləddin
Əfqaninin “Milli birlik fəlsəfəsi” əsərini
farscadan türk dilinə çevirib “Türk Yurdu”
jurnalında nəşr etdirdi.
Türkiyədə olarkən M.Ə.Rəsulzadə
“Türk Ocaqları”ndakı dəyərli mütəfəkkirlərlə
də yaxın təmaslar qurmuşdu. Belə
ki, burada olan tanınmış şəxsiyyətlər
arasında “türkçülük” ideyası ilə
bağlı fikir mübadiləsi aparılırdı. Bu məsələdə Əli bəy Hüseynzadə
ilə Ziya Göyalpın mövqeləri müxtəlif idi.
Türk dünyasında ilk dəfə olaraq
“türkləşmək, islamlaşmaq və müasirləşmək”
fikrini irəli sürən Əli bəy Hüseynzadə
“Osmanlı lisanını” qızğınlıqla müdafiə
edirdi. Ziya Göyalp isə Əli bəyin
“Türkləşmək, islamlaşmaq və müasirləşmək”
fikrini əsaslı şəkildə işləyib sadə
türkcə yazmağı, danışmağı irəli
sürürdü.
Qeyd edək ki, Ziya Göyalpın dərin
təhlil edib təkmilləşdirdiyi
“türkçülük” ideyasının M.Ə.Rəsulzadəyə
böyük təsiri olmuşdu. Bu haqda o, belə
yazırdı: “...Mərhumun (Ziya Göyalpın)
”Türk Yurdu"nda nəşr olunan “türkləşmək,
islamlaşmaq və müasirləşmək” məqalələri
məni vəcdə gətirdi. Bakıya getdim.
Mətbuat dil məsələsi ilə məşğul
idi. Bu məsələdə Ziya nəzəriyyəsini
müdafiə etməyə başladım. Türkçülüyü təbliğ
üçün müharibə ərəfəsində
çıxarmağa başladığımız
“Açıq söz” qəzetinə Ziyanın sözlərini
bir “şüar” götürdük. Daha
sonra Ziyanın son zamanlarda “Türk millətindənəm,
islam hümmətindənəm, qərb mədəniyyətindənəm”
şəklində dediyi bu şüar
türkçülük, xalqçılıq vəzifələri
üzərində təşəkkül edən milliyyətpərvər
“Müsavat” qəzetinin proqram müqəddiməsində yer
tapdı. Rus istibdadında mütəbərrik
xanlıqlar şəklində deyil, müttəhit və milli
bir kütlə surətində nicat bulan Azərbaycan
türklüyü bu istiqlalını tərtəmiz edəcək
bayrağa, əsri məfkurəsi ilə mütənasib bir məna
vermək istəyirdi. Bu mənanı da “türkləşmək,
islamlaşmaq və müasirləşmək” məfhumlarında
buldu: Bayrağı mavi, yaşıl və al rəngli
qumaşlardan yapdı".
Türkiyə həyatı, “Türk
Ocaqları”nda işıqlı düşüncə sahibləri
ilə qarşılıqlı təmasları onun
türkçülük fikirlərini möhkəmləndirdi
və bilgilərini artırdı. Bakıya
qayıtdıqdan sonra “Şəlalə” jurnalında “Yeni
lisançılar və türkçülər”, “Dil ictimai
mühümbir amil” adlı məqalələr
çap etdirdi. 1915-ci ilin oktyabrından isə
redaktoru olduğu “Açıq söz” qəzetini məhz ədəbi
Azəri türkcəsi ilə nəşr etdi.
Qeyd edək ki, M.Ə.Rəsulzadə
Türkiyədə olarkən Bakıda fəaliyyət göstərən
müsavatçılar Balkan müharibəsi ilə
bağlı xalq arasında gizli yayılan bəyannamələr
hazırlayırdı. Balkan müharibəsində
çar Rusiyası əleyhinə yazılan və Türkiyəyə
yardıma çağıran bəyannamə hökumət
dairələrini bərk narahat etmişdi. Həmin
bəyannamə müsavatçı Yusif Ziya tərəfindən
İstanbula çatdırılmış və M.Ə.Rəsulzadənin
dəstəyi ilə “Səbilürrəşad” məcmuəsinin
1912-ci ildə (IX cilddə) 33-cü sayında nəşr
edilmişdi. “Müsavat”ın qurucularından olan Məhəmməd
Əli Rəsuloğlu öz xatirələrində bu haqda
yazırdı: “Axtarış aparan polis müavini: ”İstanbulda olan qardaşın (Rəsulzadə
Məhəmməd Əmin bəyi nəzərdə tuturdu) tərəfindən
sənə bir bəyannamə göndərildiyini və sənin
də onu bütün Qafqaziyaya yaydığını dedilər.
Sizdə də bu bəyannamə çıxmadı" - dedi
və getdi".
1913-cü ildə Romanovlar sülaləsinin
300 illiyi münasibəti ilə verilən əfvi-ümumidən
(bağışlamadan) sonra M.Ə.Rəsulzadə Bakıya
qayıtmaq imkanı əldə etdi.
M.Ə.Rəsulzadənin Türkiyədəki fəaliyyətinin
ikinci dövrü 1918-ci ilə aiddir.
1918-ci ildə iyunun 17-də Azərbaycan Respublikası
nümayəndələrinin İstanbul Beynəlxalq
Konfransına (orada - Almaniya, Avstriya, Macarıstan, Türkiyə,
Bolqarıstan və Qafqaz - Gürcüstan, Azərbaycan, Ermənistan
və Dağlılar İttifaqının nümayəndələri
iştirak edirdi) göndərilməsi müəyyənləşdi.
Konfransda iştirak etmək üçün
M.Ə.Rəsulzadə, X.Xasməmmədov və A.Səfikürdskidən
ibarət nümayəndə heyəti təsdiq edildi. (Buraya əlavə dörd nəfər məsləhətçi
və texniki heyət də daxil idi). Nümayəndə
heyətinə konfrans iştirakçıları ilə
siyasi, iqtisadi, maliyyə və hərbi məsələlərlə
bağlı danışıqlar aparmaq və müqavilələr
bağlamaq səlahiyyəti verilmişdi.
M.Ə.Rəsulzadənin
başçılıq etdiyi nümayəndə heyəti
iyunun 24-də İstanbula gəldi və burada nümayəndə
heyəti çox gərgin vəziyyətdə işləməli
oldu. Bu vəziyyət M.Ə.Rəsulzadənin
göndərdiyi məlumatda daha dəqiq ifadə olunmuşdu.
M.Ə.Rəsulzadənin 1918-ci ilin avqustun 6-dakı 18 saylı
məlumatında bildirilirdi: “Xarici işlər naziri cənab Məmməd
Həsən Hacınskiyə. Mən bir daha Tələt
Paşa və Ənvər Paşa ilə
görüşdüm. Sual çox
qaranlıq idi, indi hər şey keçdi, onlar mənə
ümid verdilər. Mən alman səfiri
Bernsdorfolmla görüşdüm. Bakının neytral
olması xəbərini qəzetə məlumat verən Tiflis
nümayəndəliyindəki bir məmurdan öyrəndim... Hər ehtimala qarşı Bakı məsələsi
əhəmiyyət kəsb edir. Azərbaycanın
səlahiyyətli nümayəndəliyinin sədri - Məhəmməd
Əmin Rəsulzadə”.
M.Ə.Rəsulzadə İstanbuldan yazdığı məktublarda
narahatlıqla bildirirdi: “Nəyin bahasına olursa-olsun
Bakını tutmaq lazımdır”.
O, Nazirlər Şurasının sədri F.Xoyskiyə
göndərdiyi məktubda isə yazırdı: “Siyasi mənzərə
tamamilə dəyişib. Vilsonun prinsipləri əsasında
sülh təklif edilib. Konfrans baş
tutmayacaq. Ermənilər Qarabağı tələb
edirlər. Avropada mütləq gecikmədən
təbliğat lazımdır. Biz getməyə
hazırlaşırıq. Əlimərdan
bəy Avropaya gedir”.
Göründüyü kimi, Bakının
alınması həyati bir məsələyə
çevrilmişdi. Müsavat Partiyasının
yaradıcılarından olan M.Ə.Rəsuloğlunun xatirələri
bu mənada çox maraqlıdır: “Türk ordusu qərargahına
xəritə, plan yetişdirmək üçün Müsavat
Partiyası bütün qüvvəsilə
çalışırdı. Hər gün dəniz
və quru yolla türk ordusu qərargahı nəzdində
bulunan arkadaşımız Abbas bəy vasitəsilə şəhərdəki
əsgərlərin hərəkəti haqqında türk
ordusu qərargahına lazımi məlumatlar verilirdi.
Bolşeviklər bu məlumatın sürətlə öyrənilməsinə
heyrət edirlərdi..."
1918-ci il sentyabrın 15-də
türk qoşunlarının və Azərbaycanın yeni
yaranmaqda olan hərbi hissələrinin kəskin hücumu ilə
Bakı şəhəri alındı.
M.Ə.Rəsulzadə o günlərdə İstanbulda
idi, və bu
xəbəri ona Türkiyənin Hərbi Naziri Ənvər
Paşa çatdırdı.
Qeyd edək ki, M.Ə.Rəsulzadə hələ
İstanbulda olarkən Almaniya ilə sovet Rusiyası
arasında Brest-Litovsk müqaviləsinə əlavə
sazişə (27 avqust) cavab olaraq (həmin sazişə görə
Almaniya Bakı neftinin bir hissəsini almaqla, Azərbaycanın
bütün zəngin neft yataqlarının Kür sahilinə
qədər Rusiyaya verilməsinə razı olurdu) Azərbaycan
hökuməti adından Almaniyanın səlahiyyətli
nümayəndəsi qraf Valdburqa bəyanat təqdim
etmişdi.
M.Ə.Rəsulzadə bu problemlə
bağlı qəti və kəskin mövqeyini “İqdam” qəzetindəki
yazılarında da bildirirdi. Bundan əlavə ona
müraciət edən qəzetlərin müxbirlərinə
danışdı: “Bakısız Azərbaycan - başsız bədəndir”.
Göstərilən cidd-cəhdlər nəticəsində
1918-ci il sentyabrın 23-də Tələt Paşa ilə
Almaniya arasında gizli protokol imzalandı və həmin protokola
əsasən Türkiyə qoşunları Azərbaycandan
çıxır, Almaniya isə Azərbaycanın
istiqlalının Rusiya tərəfindən
tanınmasını təmin edirdi.
Lakin sonrakı vəziyyət
Almaniyanın bu prosesi təmin etməyinə imkan yaratmadı. Məlum oldu
ki, müharibədə Almaniya, Avstriya-Macarıstan və
Osmanlı dövləti ilə Bolqarıstan məğlub
olmuş, hadisələrin istiqaməti dəyişmiş və
Azərbaycan üçün yeni bir imtahan dövrü
başlamışdı. Belə ki, Almaniya artıq məğlub
dövlətə çevrilmişdi və 1918-ci il oktyabrın 30-da Lemnos adasının Mudros
limanında, ingilislərin “Aqamemnon” gəmisində imzalanan
sülhə əsasən Bakı, Batumi və digər yerlər
müttəfiqlərin nəzarəti altına keçirdi.
Türk qoşunlarının Bakıdan
çıxarılmasından sonra şəhərə girən
ingilislər Azərbaycanı müstəqil dövlət
olaraq qəbul etmirdilər. Lakin
genaral Tomsonla aparılan uğurlu danışıqlar getdikcə
real nəticələr verirdi.
Qeyd edək ki, 1920-ci ilin məlum 27 aprel
işğalından sonra, M.Ə.Rəsulzadə bir müddət
həbsxanada qaldı. İ.V.Stalin tərəfindən
azad edilib Rusiyaya aparıldıqdan sonra, oradan Finlandiyaya,
Finlandiyadan isə Türkiyəyə gəldi. M.Ə.Rəsulzadənin və
müsavatçıların İstanbuldakı fəaliyyətinə
qədər mühacirlərimiz tərəfindən müəyyən
işlər görülmüşdüsə də, lakin bu
sistematli xarakter daşımırdı. Dağınıq
halda olan bu qüvvələr vahid təşkilatda təmsil
olunmurdu. Qeyd edək ki, hələ 1920-ci
ilin əvvəlndə Almaniyada-Berlində 100-ə qədər
tələbə təşkilatlanmışdı. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin səlahiyyətli
nümayəndəsi, Azərbaycan Parlamentinin sabiq sədri
Əlimərdan bəy Topçubaşov isə 1920-ci ilin
sentyabrında Millətlər Cəmiyyətinə Azərbaycanın
işğal olunması məlumatını rəsmi şəkildə
çatdırsa da, bir faydası olmamışdı. “Kommunist” qəzeti isə onu bu fəaliyyətinə
görə kəskin tənqid etmişdi.
Bu illər həm də Azərbaycan nefti
uğrunda ayrı-ayrı dövlətlərin mübarizəsi
dövrü idi. Belə ki, 1922-ci ilin aprel
ayının 10-da Cenevrədə keçirilən konfransda məqsəd
Bakı neftinin imtiyazı idi və bu da gizli
saxlanılmışdı.
Bununla əlaqədar mühacirətdəki
Azərbaycan nümayəndələri fəallıq göstərmiş,
etiraz notaları vermişdilər. Beləliklə,
mühacirlər “Azərbaycan davası”nı
bu və ya digər şəkildə davam etdirirdilər.
M.Ə.Rəsulzadənin milli mücadilə tariximizdə
ən böyük xidmətlərindən biri azərbaycanlı
mühacirləri (o zaman mühacirlər iki qrupa
bölünmüşdü: siyasi və qeyri-siyasi) birləşdirib
toplamağı oldu. Parisdə, Tehranda, Almaniya, İtaliya,
Fransa, Xorasan, Mazandaran, Qars, Ərzrum kimi şəhərlərdə
nümayəndələrimizin, əski mühacirlərimizin
olmasına baxmayaraq İstanbulda bu işi M.Ə.Rəsulzadə
öz üzərinə götürmüşdü.
Nəsiman
YAQUBLU
Yeni
Müsavat.- 2014.- 30 yanvar.- S.5.