Bu gün
Od çərşənbəsidir
Ənənəyə görə tonqal
qalanmalı və üstündən tullanılmalıdır...
Novruzun gəlişini xalqımız həmişə
xüsusi hazırlıqla
qeyd edib. Novruza hələ
bir ay qalmış, yəni Kiçik Çillənin çıxması
ilə el-obada hazırlıq görülər,
bağ-bağçada təmizlik
aparılar, həyət-baca
səliqəyə salınar,
xüsusilə də kənd yerlərində xalça, palaz yuyular, ev-eşik ağardılar.
Bir sözlə,
insanlar Novruzu xüsusi təmtəraqla qarşılamağa çalışardılar. Novruzdan əvvəlki
son 4 çərşənbəyə xüsusilə Azərbaycan
mədəniyyətində ayrı bir əhəmiyyət
verilir.
Bu gün boz ayın
ikinci çərşənbəsi
- Od çərşənbəsidir.
Xalq arasında bu çərşənbəyə “Üsgü çərşənbə”,
“İkinci çərşənbə”,
“Addı çərşənbə”
də deyirlər.
Zərdüşt görüşlərindən hələ çox-çox
əvvəl insanlar təbiəti canlandıran,
torpağı isidən
Günəşi, onun
yerdəki simvolu olan odu təsəvvürlərində
rəmzləşdiriblər. Belə bir etiqad yaranıb
ki, insanlar Günəşi və odu nə qədər
əzizləsələr, oxşasalar,
təbiət o qədər
tez isinər, adamlara xoşbəxtlik gətirər. Hələ qədimdən
xalqımızın Günəşə,
oda böyük inamı olub. Bu səbəbdən də odu qoruyub
saxlamaq adətə çevrilib. Bəzən odu
zərdüştlükdən gələn sitayişlə,
etiqadla qarışdırırlar.
Amma Novruz bayramının tarixi zərdüştlükdən də,
İslamdan da çox qədimdir. Bayram çərşənbələrində
yandırılan tonqalın
atəşpərəstliklə heç bir əlaqəsi yoxdur. Atəşpərəstlikdə odun üstündən
tullanmaq, hətta ona nəfəs vermək belə, günah sayılıb.
Atəşpərəstlər odun ətrafına
fırlanarkən üzlərinə
niqab bağlayıblar
ki, nəfəsləri
oda toxunmasın.
Novruzda isə odun üstündən
tullanaraq “Ağrım-uğrum
oda tökülsün,
yansın, canım dərddən, qəmdən,
ağrı-acıdan qurtulsun”
- deyirlər.
Od çərşənbəsinin
səhəri insanlar sübh tezdən durar, Günəşin doğmasını səbirsizliklə
gözləyərdilər.
Tədqiqatçılar yazırlar ki, qədim dövrlərdə
hətta Günəşi
salamlamaq üçün
xüsusi nəğmələr
oxuyar, tonqallar yandırıb ətrafında
dövrə vurar, sonra da o tonqaldan
hərə bir məşəl götürüb
öz ocaqlarını
alışdırmaq üçün
evlərinə tələsərdi. Kənd
yerlərində bütün
kəndi od
çərşənbəsinin olması ilə bağlı agah etmək üçün həmişə dağların
başında tonqallar
qalanarmış. Əgər dağlar
olmasa, hündür yerlər seçərək
o hissələrdə tonqalın
qalanması daha məqsədəuyğun hesab
olunurdu.
Digər
çərşənbələrdə olduğu kimi Od çərşənbəsi
günündə də
qazanlar qaynamalı, ocaqların üstü boş qalmamalıdır. Süfrəyə quru meyvələr,
müxtəlif şirniyyatlar,
su, süd mütləq qoyulmalıdır.
Bütün çərşənbələrdə
süfrənin şahı
plovdur. Süfrədə xonça bəzənməli
və şamlar yandırılmalıdır. Şam istiliyin, odun, işığın qorunub
saxlanması, səadətin
rəmzidir. Ona görə də hər kəs Od çərşənbəsini
şad, şən və bolluq içində keçirməyə
can atır. Səmənini isə ancaq
Axır çərşənbədə
və Novruzda süfrəyə qoyarlar.
Od çərşənbəsində
də insanlar bir-birinə qonaq gedər, “Çərşənbən
mübarək” deyər,
“Ağrın, acın
odda yansın, Yel dərd-qəmini aparsın” söyləyərlər.
Bu alqışlar həm də ona işarədir ki, qarşıdakı əziz gün Yel çərşənbəsi
olacaq. İstiliyin
qorunması, istiliyin yenidən qayıdıb torpağa hopması, torpaqda istiliyin başlanması və nəhayət, əmək
mövsümünün başlanması
üçün torpağa
məhsul əkininə
hazırlıq ənənələri
Od çərşənbəsində
əksini tapır.
Atmosferin, havanın istiliyi, insan bədənində, ağacın bətnində,
torpaqda istilik və nəhayət, bütün bu istiliklərin məcmusu olan odun qorunub
saxlanması, odun əldə olunması və bununla insan həyatının dəyişməsi görüşləri
bu çərşənbə
etiqadlarında bu və ya digər
şəkildə özünü
əks etdirir.
Novruzun şehli çəmənlərlə
atılan sayalı qədəmlərindən biri
də məhz bu mərasimlərdə bayram xonçaları ilə bərabər, nişan məclislərinin
də qurulmasıdır.
Deyilənə görə,
çərşənbə axşamlarının qəribə
qüdrəti var. Xüsusilə
də Od
çərşənbəsində qızların yanağı
alışıb yanar,
çəmən çiçəklərinə
bənzəyərlər. Oğlanların isə sinələrində
odlu ürək döyünər. Bu çırpıntıların mənasını isə Novruz bayramlarında evdən-evə qırmızı
örtüklü xonçalarda
gedən sovqatlar açıqlayar.
Sudan içdik, oddan
keçdik, indi üzü küləyə
sarı gedirik.
Od çərşənbəniz
mübarək!
Günel MANAFLI
Yeni Müsavat.-
2015.- 3 mart.- S.14.