Osmanlı
dövlətinin ilk baş memarı: Təbrizli Memar Əli
Azərbaycan
və Anadolu coğrafiyasında yaşayan və eyni dil, mədəniyyət
və inancı daşıyan xalqlar arasında qurulan
münasibətlər XI əsrdən başlayaraq,
bütün orta əsrlər boyu davam edib. XV-XVI əsrlərdə
isə güclənən Azərbaycan-Osmanlı münasibətlərində
bütün istiqamətlərdə olduğu kimi, mədəni
əlaqələrdə də inkişaf qeydə
alınıb. Buna bəzi siyasi və ictimai hadisələrin də
səbəb olduğunu söyləmək mümkündür.
Azərbaycan,
İran, Yaxın Şərq və Anadolunu öz hakimiyyətində
saxlayan Elxanlılar (1256-1357) dövründə Təbriz şəhərinin
bu dövlətin paytaxtı olması (1265) bölgədə həm
Təbriz şəhərinin, həm də Azərbaycanın
önəmini artırdı. İran, Çin, Anadolu və
Suriyadan minlərlə sənət və elm adamının
paytaxt Təbrizə cəlb edilməsi sonrakı illərdə
Azərbaycanın mədəni həyatına da öz müsbət
təsirini göstərdi. Bütün bunlar Azərbaycanı
XIV-XV əsrlərdə, demək olar ki, Şərqin elm, sənət
və mədəniyyət mərkəzinə çevirdi.
Azərbaycan
və Anadolu coğrafiyasında yaşayan və eyni dil, mədəniyyət
və inancı daşıyan xalqlar arasında qurulan
münasibətlər XI əsrdən başlayaraq,
bütün orta əsrlər boyu davam edib. XV-XVI əsrlərdə
isə güclənən Azərbaycan-Osmanlı münasibətlərində
bütün istiqamətlərdə olduğu kimi, mədəni
əlaqələrdə də inkişaf qeydə
alınıb. Buna bəzi siyasi və
ictimai hadisələrin də səbəb olduğunu söyləmək
mümkündür.
Azərbaycan
ilə Osmanlı arasındakı mədəni əlaqələrin
möhkəmlənməsində çox sayda adlı-sanlı
azərbaycanlı şəxslərin - elm adamlarının,
şairlərin və sənətkarların böyük xidmətləri
olub. Bu dövr tarixi mənbələrində Azərbaycandan
Osmanlı dövlətinə gedən alimlərə
böyük rəğbət göstərildiyi bildirilməkdədir.
Bu da iki ölkə arasında mədəni əlaqələrlə
yanaşı iqtisadi-ictimai münasibətlərin də
inkişafına imkan verib. Bu adlı-sanlı şəxslərin
içərisində yüksək vəzifələrdə
işləmiş azərbaycanlı memarlar da öz yerini
alıblar. Bunlardan biri də Təbrizli Memar Əlidir.
Əsl
adı Ələddin Əli bəy bin Əbdülkərim olan
Memar Əlinin doğulduğu tarix dəqiq olaraq bilinməsə
də, Təbrizdə dünyaya gəldiyi və təhsilini də
boya-başa çatdığı bu şəhərdə
aldığı bilinməkdədir. Əlimizdəki mənbələrdə,
xüsusilə də türk qaynaqlarında qeyd olunur ki, orta əsrlərin
məşhur sənət xadimi olan Təbrizli Əli
Osmanlı dövlətində Memar Əcəm, Əcəm Əli,
Əsir Əli və Memar Əli kimi də tanınıb. Bəzi
Osmanlı mənbələri orta əsrlərdə Azərbaycanı
da Əcəm diyarı kimi qələmə verdiyindən, eləcə
də bəzi azərbaycanlı elm və sənət xadimlərini
də Əcəmi məxləsiylə qeydə alıblar. Bu
da çağdaş türk tarixşünaslığında
çox sayda Əcəmi adında alimin azərbaycanlı
olduğu halda, iranlı kimi tanınmasına səbəb olub.
Memar Əli də bu şəkildə tanınan Azərbaycanın
məşhur sənət xadimlərindən biridir.
Memar
Əlinin Osmanlı dövlətinə gedişi isə
Çaldıran döyüşündən (23 avqust 1514)
sonrakı tarixə təsadüf edir. Bilindiyi kimi, Sultan Səlim
(1512-1520) Çaldıran döyüşündən sonra təqribən
8 gün Təbrizdə qalmışdı. Bu səfərindən
qayıdarkən çox sayda azərbaycanlı alim və sənətkar
qrupunu özü ilə birlikdə Osmanlı dövlətinə
aparmışdı. Hətta köçürülənlərin
bir hissəsinin 23 mart-12 aprel 1515-ci il tarixində siyahıya
alındığına dair Türkiyə Nazirlər Kabinetinin
Osmanlı arxivində saxlanılan və türk tarixçiləri
tərəfindən ortaya çıxarılan fars dilində sənəd
də mövcuddur. Lakin bu dəftərdə Memar Əli və
həmin dövrdə yaşadığını bildiyimiz bir
çox məşhur azərbaycanlı alim, şair və sənət
adamlarının adları yoxdur. Buradan aydın olur ki,
xüsusi qabiliyyətli şəxslər başqa bir heyətlə
aparılıblar. Osmanlı dövlətində bu kimi insanlara
yüksək vəzifələr tapşırılaraq,
onlara çox böyük
hörmət göstərilirdi. Memar Əliyə də Sultan Səlim
tərəfindən Osmanlı dövlətinin ilk baş
memarı kimi önəmli bir vəzifə verilmişdi.
Memar
Əli Osmanlı dövlətində ilk dəfə olaraq,
klassik Osmanlı memarlığı ilə İran üslubunu
birləşdirərək, “toplu plan” adlandırılan
memarlıq üslubunun əsasını qoyub. Memar Əlinin bu
özünəməxsus arxitektura üslubundan sonra
orijinallığı və möhtəşəmliyi ilə
başqa ölkələrin sənət əsərlərindən
tamamilə fərqlənən, türk-İslam mədəniyyətinin
ayrılmaz parçasına çevrilən Osmanlı
dövrünə aid abidə kompleksləri ortaya
çıxıb. Bu üsulun özəlliyi ondan ibarətdir
ki, binanın böyüklüyü və
tarazlığına görə bir neçə günbəz
və ya yarımgünbəzin daha böyük mərkəz
günbəzdə birləşdirilməsi yolu ilə sütun
və ya dayaq hörgülərinə ehtiyac olmadan, sahəsi
geniş salonlu binaların inşa edilməsi mümkün
olub. Məhz bundan sonra klassik Osmanlı əsərlərindən
fərqlənən, eyni zamanda Osmanlı dövlətinin orta əsrlərdəki
inkişafı ilə paralellik təşkil edən əzəmətli
saraylar, çoxminarəli məscidlər və mədrəsə
komplekslərinin tikilməsi gerçəkləşib və
geniş yayılıb. Memar Əlinin ilk dəfə tədbiq
etdiyi bu üsulu daha sonralar məşhur Osmanlı arxitektoru
olan Memar Sinan tərəfindən inkişaf etdirilərək tətbiq
olunub. Lakin bir çox tədqiqatçılar bu
ardıcıllığı qarışdıraraq “toplu plan”
memarlıq üslubunun ilk dəfə Memar Sinan tərəfindən
istifadə olunduğunu bildirməklə, Memar Əlinin
inşa etdirdiyi bir çox abidəni səhvən Memar Sinana
aid edirlər. Bu səbəbdəndir ki, əslində Memar Əli
tərəfindən inşa edilən Gəbzə şəhərindəki
Çoban Mustafa Paşa məscidi ilə İstanbulun Sultan Əhməd
səmtindəki İbrahim Paşa Sarayı da Memar Sinanın əsərləri
kimi bilinməkdədir. Halbuki Memar Sinan, sadəcə, bu
binaları öz dövründə təmir edib.
Bunlardan
başqa, üslub və memarlıq xüsusiyyətlərinə
görə Memar Əliyə aid edilən, lakin kitabəsi
(“tarixi lövhə”si) olmayan çox sayda əsərin
olduğu da bilinir. Bu vəziyyətdə olan başlıca əsərlər
bunlardır: Saray Bosnada Qazi Xosrov bəy külliyyəsi (məscid,
mədrəsə, mehmanxana, hamam və s.), Sofiyada Kadı Seyfəddin,
Manisada Sultan, Trabzonda Xatuniyyə, Konyada Sultan Səlim,
Çorluda Süleymaniyyə, Tekirdağa bağlı olan
Saray qəsəbəsində Ayaz Paşa, İstanbul Fateh
rayonunda Bali Paşa, İstanbul Əyyub bölgəsində Cəzəri
Qasım, Sütlücə və Silivri bölgələrində
Piri Məhməd Paşa məscidləri və bir də
Topkapı Sarayında Babüs-Salamlıq bölməsi. Memar Əlinin
özünün tikməsi heç bir şübhə
doğurmayan (kitabəsi olan) memarlıq əsərləri isə
İstanbulda Sultan Səlim məscidi və Şəhrəmini
bölgəsində öz vəsaiti ilə ərsəyə gətirdiyi
Memar Əcəm məscididir.
Memar
Əli təqribən 23 ilə qədər Osmanlı dövlətinin
baş memarı olaraq fəaliyyət göstərib. O, bu
çox məsuliyyətli vəzifəni Yavuz Sultan Səlim və
Qanuni Sultan Süleyman (1520-1566) dövrlərində də icra
edib. Onun ölüm tarixi ilə bağlı mənbələrdə
açıq məlumat verilməsə də, öz vəsaitinə
tikdirdiyi Memar Əcəm məscidinin 20 mart 1537 tarixli vəqfiyyə
sənədindən onun bu tarixdə həyatda olduğu
başa düşülür. Bu tarixdən sonra haqqında
heç bir bilgi verilməməsi və 1538-ci ildə Memar
Sinanın Osmanlı dövlətində baş memar olaraq
işə başlaması belə bir qənaətə gəlməyə
əsas verir ki, Memar Əli 1538-ci ildə vəfat edib.
Dədəyev Bilal
Zaman.- 2011.-8-9 fevral.- S. 13.