Əmin Abid - ilk qorqudşünas alim və istiqlal şairi (2)
“Dədə Qorqud”la
bağlı araşdırmaları
Əmin Abid sonralar, yəni vətənə qayıdandan
sonra da davam etdirərərək dastanı daha hərtərəfli şəkildə
araşdırdı.
O bununla bağlı araşdırmalarını
məqalələr şəklində
çap etdirdi. Ümumiyyətlə, Əmin Abidə
kimi heç bir araşdırması “Dədə Qorqud”u bu qədər dərindən araşdırmamışdı.
Bununla bağlı Əmin Abidin həyat və fəaliyyətini araşdıran
tədqiqatçı Əli
Şamilin fikrincə,
o bununla da sanki, öncədən Dədə Qorquda rejim tərəfindən qadağa qoyulacağını
və onun tədqiqinə icazə verilməyəcəyini hiss edibmiş...
Yenə də maraqlı məqamlardan biri Əmin Abidin “Kitab-Dədə Qorqud” dastanını ayrıca götürülmüş
bir dastan deyil, “Oğuznamə”nin bir hissəsi
kimi tədqiq etməsidir. Tədqiqatçı alim Əli Şamil bunun səbəbinə toxunmasa
da zənnimizcə Əmin Abid bunu hər iki
dastan arasnda olan yaxınlıq və baş verən hadisələrin birinin digərinin davamı təsiri bağışlaması ilə
bağlı edib.
Ola bilsin ki,
Əmin Abid bununla “Kitab-Dədə Qorqud”u gələcəkdə
ortaya çıxa biləcək hansısa təhlükələrdən qorumaq
istəyib. Çünki ötən əsrin 20-ci illərində bolşevik
rejimi keçmişə
aid nə varsa məhv etməyə, yeni bir proletar
mədəniyyəti, ədəbiyyatı
yaratmaq istəyirdi.
Əmin Abid eyni zamanda orta
əsrlərin tanınmış
ədəbi simaları
olan Xətai, Qaracaoğlan, Kuhi, Dərdli, Qul oğlu, Aşıq Əmrah və digərlərinin həyatını
araşdıraraq onlar
barəsində həm
ədəbi aləmə,
həm də geniş oxucu kütləsinə ətraflı
məlumat çatdırıb.
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinə bir tam kimi baxan alim
orta əsrlər saray şairlərilə xalq arasından çıxan və sevilən ədəbi simalar arasında fərq qoymayıb. Bu da təbii
ki, hər şeydə sinfi bölünmə axtaran bolşevik rejiminin xoşuna gəlmirdi.
Bununla belə Əmin Abid istər saray, istərsə də sadə xalq arasında
yaşayıb yaradan şairlərə Azərbaycan
ədəbiyyatının bir
parçası kimi baxır, onların ədəbiyyatımızın zənginləşdirilməsində böyük rolu olduğunu qeyd edirdi.
Rəsulzadənin
sevdiyi “Gültəkin”
təxəllüslü şair-Əmin
Abid
Azərbaycanın bolşevik Rusiyası tərəfindən işğalından
sonra siyasi xadimlərimizin bir çoxu, o cümlədən
vətənpərvər ruhlu
soydaşlarımız xaricə
qardaş Türkiyəyə
mühacirət etmək
məcburiyyətində qaldı. Onlar Türkiyədə
“Yeni Kafkasiya” adlı dərgi nəşr edərək Azərbaycanda baş verənləri geniş analiz edir və
bu yolla sovet rejiminə qarşı mübarizə
aparırdılar. “Yeni Kafkasiya” dərgisində həm də bolşevik rejiminə qarşı sərt, tənqidi, eyni zamanda milli
vətənpərvərlik ruhunda şeirlər dərc edilirdi. Bu şeirlər
arasında Gültəkin
təxəllüslü şairin
yazdıqları daha çox diqqəti cəlb edirdi. Rəsulzadə Gültəkinin yazdığı
şerilərdən ürəkdolusu
danışaraq şairi
milli istiqlal mücahidi adlandırırdı.
Şair Azərbaycan Milli Demokratik Cümhuriyyətinin bolşevik
ordusu tərəfindən
işğalına, repressiyalara,
təqib və həbslərə qarşı
yazdığı şeirlərində
istibdadın və əsarətin ömrünün
az olacağına
inam bəsləyir və alovlu misraları ilə insanları yeni azadlıq mübarizələrinə
səsləyirdi. Onun bu şeirlərində vətənpərvərlik, Azərbaycana sevgi o qədər qabarıq şəkildə verilirdi ki, mühacirətdə olan soydaşlarımız
onunla nəfəs verib nəfəs alırdılar. Məhz buna görə
də Rəsulzadə
Gültəkinin xalqımızı
milli azadlıq mücadiləsinə səsləyən,
onları əsarətə
boyun əyməməyə
çağıran şeirlərinə
yüksək qiymət
vermiş, şairin hər misrasını millli azadlıq ruhumuzun himni adlandıraraq onu dövrünün ən böyük vətənpərvər
şairi adlandırmışdı.
Məhəmməd Əmin
Rəsulzadə “Çağdaş
Azərbaycan ədəbiyyatı”
əsərində Gültəkinə
yüksək qiymət
verərək yazır:
“Millətin parlaq gələcəyinə böyük
ümidlər bağlayaraq
hürriyyətə susamış,
mübarizə həyəcanının
gərginliyini daşıyan
bu igidlərin əsil qəhrəmanlığı
ilə bizi həqiqi mənada tanış edən şeir bolşevik senzurasından azad olaraq mühacirətdə
nəşr edilən Azərbaycan ədəbiyyatıdır.
Bu ədəbiyyatda -
İstiqlal, o yaşayan millətin
qəlbində can,
İstiqlal, o səadət, həyat,
zəfər, şərəf, şan.
İstiqlal, o sönməyən
müəbbəd bir məşalə
Könüllərdə tutuşur,
gözlərdə sönsə
belə!
- deyə “Gültəkin”
adını daşıyan
alovlu şairin yazıları xüsusi yer tutur. Gültəkinin şerlərində biz həqiqi
milli-inqilab mübarizəsinin
nəşidələrini görürük.
Gültəkinin yanında milli
mühacirət şəraitində
yaşayan və yurdsevərlik ideyalarını
tərənnüm edən
başqa şairlər
də vardı. Bunlardan Sənan və Yayicili Kərimi göstərə bilərik”.
Rəsulzadənin
Gültəkinin ədəbi
yaradıcılığına yüksək qiymət verməsini şairin “Bayrağım və istiqlalım”, “Buzlu cəhənnəm” şeirlərini
öz əsərinə
daxil etməsi də sübut edir.
Araşdırmalar və həqiqət
Sovet
dövründə Gültəkin
təxəllüsü ilə
yazan şairin kim olması barədə qəti fikir yox idi.
Bununla bağlı məsələni araşdıraraq
Gültəkinin məhz
Əmin Abid olduğunu ortaya çıxaran tədqiqatçı
alim Əli Şamil yazır: “Hələ Azərbaycan Dövlət Universitetində oxuduğum
illərdə (1968-73) Əmin
Abidin ömür yolu, yaradıcılığı
ilə maraqlanırdım.
1926-36-cı illərdə Azərbaycan mətbuatında
dərc etdirdiyi dərin məzmunlu elmi məqalələrinə
heyran qalmışdım.
Onun xidmətinin layiqincə qiymətləndirilməməsi məni narahat edirdi. Ancaq nədənsə onun ömür yoluna işıq saçacaq, ipucu olacaq bir sətirə
belə rast gəlmirdim. Bu boşluğu doldurmaq üçün Əmin Abidi tanıyanlara müraciət etmək qərarına gəldim.
Dərin
biliyinə sayğım
olan professor Abbas Zamanova üz tutduqda, “Mən Bakı Pedaqoji Texnikumunda oxuyanda (1927-29) Əmin Abid orada müəllim idi, ancaq bizim
kursa dərs demirdi. Sonra oradan uzaqlaşdı.
Çox
savadlı, yüksək
mədəniyyətli insan
idi. “Gültəkin”
imzası ilə şeirlər yazmışdı”
- deyə məlumat verdi. Uzun illər
Abbas Zamanovdan başqa bir kimsədən Əmin Abidin “Gültəkin” imzası ilə şeirlər yazdığını
bir daha eşitmədim”.
Bununla belə
inadla araşdırmlarını
davm etdirən Əli Şamil sonda Gültəkinin məhz Əmin Abid olduğunu sübuta yetirə bildi. Əmin Abidin Gültəkin
imzası ilə şeir yazmasını isə Əli Şamil onun bolşevik təqibindən
qorunmaq üçün
etdiyi qənaətindədir.
Onun sözlərinə
görə, Rəsulzadə
və ətrafındakılar
da həmin dövrdə İstanbulda təhsil alan Əmin Abidin həyatını təhlükə
qarşısında qoymamaq
üçün onun əsl adını gizlədiblər:
“Əmin Abid irticadan qorunmaq üçün “Gültəkin”
imzası ilə şeirlər yazdığını
gizlədib”
Əli Şamilin araşdırmaları zamanı Əmin Abidə aid olduğu şübhə doğurmayan və müəllifi Gültəkin olan “Buzlu cəhənnəm” kitabını ortaya çıxardı. Bu kitab 1929-cu ildə ərəb, 1948-cş ildə isə latın əlifbası ilə nəşr edilib. Əli Şamil yazır: “Buzlu cəhənnəm” kitabı İstanbul “Kayabal-güresin” mətbəəsində 1948-ci ildə latın qrafikası ilə basılıb. Müəllifi Gültəkindir. Ancaq kitabı yayına müəllif deyil, tanınmış siyasi xadim, “Müsavat” partiyasının katibi Mirzə Bala hazırlayıb, ona “Gültəkin” başlıqlı geniş bir ön söz də yazıb. Orada deyilir: “Azərbaycan türkünün milliyyət, hürriyyət və istiqlal uğrunda sovet imperializminə qarşı qanlı savaşını şeir vadisində təmsil edən mücahidlərdən mühacirətdə yetişənlərin başında Gültəkin gəlir”.
Gültəkinin hürriyyət və istiqlal hayqıran şeirləri 1923-1928-ci illərdə
İstanbulda Rəsulzadə Məhəmməd
Əmin bəy tərəfindən nəşr olunan
“Yeni Kafkasya” məcmuəsində
çıxıb. Bəziləri daha o zamanlar,
rus imperializmi ilə
çarpışan əsir millətlər tərəfindən
öz dillərinə tərcümə edilib və bir örnək
alınmış bu şeirler,
Milli Azərbaycan nəşriyyatının
səkkizincisi olmaqla 1928-ci ildə İstanbulda çıxan “İstiqlal
uğrunda” adlı şeirlər məcmuəsində
toplanıb. Mühacirətdə yetişən millətçi
azəri şairləri” seriyasından yayınlanmış ilk kitab “Buzlu
cəhənnəm”dir. Tərtibçi birinci
şeirin adını da
kitabın üz qabığına
çıxarmışdı”.
Gültəkinin qəti şəkildə
Əmin Abid olduğunu
sübut etmək üçün
Əli Şamil onun öz imzası və Güştəkin təxəllüsü
adı altında yazdığı şeriləri müqayisə
etməyə başladı. Nəticədə
Əmin Abid və Gültəkinin eyni adam olduğu
ortaya çıxdı. Gültəkinin Əmin
Abid olduğunu digər bir fakt da sübut
etdi. Belə ki, Gültəkin
təxəllüslü şair
sonuncu şeirini
1926-cı ildə yazıb
və bundan sonra onun imzasına
rast gəlinməyib.
Əmin Abid də Türkiyədən
Azərbaycana 1926-cı ildə
qayıdıb. Bundan sonra
isə Gültəkinin-Əmin
Abidin imzası mühaciətdə çıxan
qəzet və jurnallarda görünməyib.
Bu da aydın
məsələdir ki,
vətənə qayıdandan
sonra Əmin Abid mühacirətdəki
dərgilərə Gültəkin
imzası altında şeir göndərə bilməzdi. Çünki sovet rejimi xaricə göndərilən
bütün yazışmaları
nəzarətdə saxlayırdı.
Bu məktublar xüsusi adamlar tərəfindən açılaraq
oxunur, hər söz hər kəlmə diqqətlə
araşdırılırdı. Belə ehtimal etmək olar ki, Əmin
Abid də bunu bildiyi üçün
risq etmədi və bununla da minlərlə mühacirin sevimlisinə çevrilən “Gültəkin”
müəmmalı şəkildə
“yoxa” çıxdı...
Zaman.-2013.-5 sentyabr.-S.12.