“Qılınc
müsəlmanı” ifadəsi
iftiradır, təhqirdir
Bu ifadəni eşitməmişəm
desəm, səmimi olmaz. Nə qədər acı
da olsa etiraf
etməliyik ki, hələ də bu ifadəni ağzına alacaq qədər cahil insanlar var.
Bu ifadəni işlədənlərin
nə dinimizdən xəbri olmalıdır, nə insanlıqdan. Ən azı
ona görə ki, dinimiz inanc
mövzusunda məcburiyyəti
birmənalı şəkildə
rədd edir. “Dində məcburiyyət
yoxdur.” Bu bəyan Allahın kitabı Qurani-Kərimdəndir.
Qurani-Kərimin başqa bir
ayəsində isə
məalən belə buyurulur ki, Allah diləsəydi, bütün
insanları müsəlman
olaraq, mömin olaraq yaradardı. Amma Allah bunu istəmədi. Allah hər kəsi
yaratdı, hərə
kəsə doğru yolu göstərdi və seçimi də hər kəsin öz ixtiyarına buraxdı.
Hər kəs də öz qədərini, taleyini özü seçdi. Elə yeri gəlmişkən
burada bir qədər də o “qədərçilər” haqda
danışmaq istərdim.
Qədər bizim alın
yazımızdır. Biz
alın yazısını
inkar etmirik. Amma bir həqiqət var ki, bizim
alın yazımız
qeyb aliminə aiddir. Qədərin həyata keçməsi,
yəni o alın yazısının gerçəkləşməsinə
klassik ədəbiyyatda
“qəza” deyilir.
Qəza
- qədərin həyata
kəçməsidir. Və biz də qədərin nə olduğunu qəzadan, yəni o həyata keçdikdən
sonra bilirik. Hələ yaşanmamış qədər
Ancaq Allaha məlumdur. Biz Allahın bizə verdiyi ağıl və iradə nemətlərinin gücü,
işığı ilə
bizə təklif olunan variantlardan birini seçir və bununla da müəyyən mənada öz taleyimizi müəyyən
etmiş oluruq. Doğrudur, hər şey Allah-Təalaya hələ çox-çox əvvəldən
məlum idi, O bizim nə zaman,
hansı vəziyyətdə
hansı variantı seçəcəyimizi bilirdi,
amma bu heç
də o demək deyil ki, Allahın
hər şeyi bilməsi bizi öz seçimimizə görə məsuliyyətdən
qurtarar. Əsla!
Hər kəs öz seçiminə görə
məsuldur və cavab da verəcək.
***
İslamdan az-çox başı çıxan hər kəs bilməlidir ki, bu dinin
mahiyyətində zor yoxdur, dəvət var. Həm də yaşanaraq göstərilən,
inandırıcı dəvət. İslamın mahiyyətini anlamayan, özünün insanlıq
missiyasını bilməyən
birisinə zorla kəlmeyi-şəhadət oxutmaın
kimə faydası olacaq ki? Quranda Uca Allah (c.c.) Öz Peyğəmbərinə
(s.ə.s.) məalən
belə buyurur ki, onlar iman
gətirmirlər, haqq
yolu tutmurlar deyə sən az qala özünü parçalayırsan.
Unutma ki, insanların haqq yola gəlməsi
peyğəmbərin səlahiyyəti,
vəzifəsi deyil, bu vəzifə Allaha aiddir. Allah-Təala kimi
istərsə, onu da haqq yoluna
qovuşdurur.
Onu da unutmayaq ki, bəşər
tarixində elə peyğəmbərlər olub
ki, cəmisi bir neçə nəfər inananı olub. Elə peyğəmbər olub ki, öz
xanımı biət eləməyib; eləsi də olub ki,
övladı kafirlərə
qoşulub atasına qarşı hədyanlar söyləyib. Amma o peyğəmbərlərin
heç biri ən yaxını olan ailə üzvlərinə belə
zor tətbiq etməyiblər. Məsələnin mahiyyəti haradadır, bilirsinizmi? - Din Allahın
mülküdür, yəni
dinə gələn yeni bir dünyaya,
səadət yurduna qədəm basmış olur. Bu işlər sevgiylə olar, inamla olar, güvənlə
olar... Sən birinə zorla
kəlmeyi-şəhadət oxudarsan, o Allahın dininə zərərdən
başqa bir şey verməz. Bu mövzuda dəyərli
oxucularımıza iki
çox məşhur
tarixi hadisə danışmaq istəyirəm.
Birinci hadisə:
Bir döyüşdə səhabə
kafiri yerə
yıxır və öldürmək istədikdə
o kafir kəlmeyi-şəhadət
gətirir. Səhabə onun kəlməyi-şəhadət
oxumasına əhəmiyyət
vermir və öldürür. Digər səhabələr
onu qınayır və hadisəni gəlib sevimli Peyğəmbərimizə danışırlar.
Rəsulullah (s.a.s.) həmin
səhabəni çağırır
və söylənənlərin
doğru olub-olmadığını
soruşur. Səhabə deyilənlərin doğru
olduğunu təsdiqləyir
və deyir ki, o kafir ölümdən
qurtarmaq üçün
kəlmeyi-şəhadət oxudu. Rəsulullah səhabənin bu sözündən çox
üzülür və
belə buyurur:
- Sən hardan bildin ki, o adam canını qurtarmaq üçün kəlmeyi-şəhadət gətirdi.
Sən onun qəlbinəmi girmişdin?
Rəsulullah bir qədər
eləcə qalır və yenidən belə buyurur:
-Mən hardan bilim ki, sən
onu başqa niyyətlə öldürməmisən?
Mən sənin qəlbinəmi girmişəm?
Həmin səhabə ömrünün
sonuna qədər o hadisənin ağrısını
yaşayır.
İkinci
hadisə:
Həzrət Əli döyüş
əsnasında kafiri vurub yerə sərir və öldürmək istəyəndə kafir onun üzünə tüpürür. Böyük imam əl saxlayır və onu öldürməkdən
vaz keçir. Kafirsə israrla “məni öldür, niyə öldürmürsən?”- deyə əl
çəkmir. Həzrət
Əli də ona belə deyir:
- Bir az əvvəl mən səni öldürəcəkdim,
həm də ona görə öldürəcəkdim ki,
sən Allahın düşmənisən. Amma elə
ki, mənim üzümə tüpürdün,
içimdə sənə
qarşı bir qəzəbin kükrədiyini
hiss elədim və qorxdum ki, səni
Allaha düşmən
olduğun üçün
deyil, üzümə
tüpürdüyündən dolayı öldürmüş
olam. Ona görə də
səndən əlimi
çəkdim.
***
Elə bilirik ki, İslamın ilk illərində yaşanmış
bu hadisələr dinimizin insana münasibətini ifadə
etmək üçün
son dərəcə parlaq
nümunələrdir. Allah-Təala insana böyük dəyər verərək yaradıb.
İnsan yer üzündə Allahın
xəlifəsi hökmündədir,
yer-göy, günəş,
ay, ulduzlar, bu ağaclar, meyvələr,
heyvanlar, yağan yağış, bitən ot.., hamısı
insanın istifədə
erməsi üçündür,
insanın xidmətinə
verilib. İnsan ağlı ilə,
iradəsi ilə üstündür. Ağıla, iradəyə sahib olması
insana məsuliyyət
yükməyir, onun qarşısında müəyyən
mükəlləfiyyətlər qoyur. Qurani-Kərimdə Allah-Təala məalən
belə buyurur ki, “Biz cinləri və insanları yalnız Allahı tanısınlar və ona ibadət etsinlər deyə yaratdıq”. Demək cinlər
və insanlar ağıl və iradə sahibi olduqları üçün
Allaha ibadət etməyə məsul tutulublar. Ağıl və iradə
olasaydı, yəqin ki, o məsuliyyət, o mükəlləfiyyət də
olmazdı. Onu da unutmayaq ki, insanın,
harama təşviq edən edən nəfs və şeytan kimi iki amansız düşməni də
var. Demək istəsən
də könlü olmayan birisini kəlmeyi-şəhadət oxutmaqla
müsəlman cərgəsinə
qata bilməzsən.
Müsəlman olmaq - həyatda
ən böyük və ən xeyirli seçimdir. Bu seçim ağıl
və iradənin gücü ilə olanda faydalı olur. Doğrudur, hazırda irsi
müsəlmanlarımız da yox deyil.
Yəni müsəlman bir ailədə doğulduğu
üçün irsən
müsəlman sayılır,
amma həqiqi seçim odur ki, düşünürsən,
seçirsən və
haqq yolunu tutursan.
Bir lətifə söyləyək:
Birisi ətrafın
qınağına boğulub
namaz qılmaq istəyir. Elə ilk səcdədə alnını yerə qoyanda bir çöp
burunun kənarını
yüngülcə cızır.
Tez başını yerdən qaldırır və belə deyir:
- Ey kərəminə qurban olduğumu, bu namazı qılma deyrsən-qılmayım,
daha niyə gözümü çıxarırsan
ki?
Yəni zorla başlanan ibadət bir bəhanəyə qədər
davam edər. İbadət də anlayaraq, fərqinə varılaraq yerinə yetiriləndə
ibadət olur.
***
Bir qaragüruhçu dəstə İraqda, Suriyada başqa din mənsublərını qılınc zoruna müsəlman etməyə çalışır. Özünüz düşünün, Allah-Təala Öz Peyğəmbərinə buyurur ki, insanların hidayətə gəlib-gəlməməyi sənin işin deyil, bunlarsa “ya İslam, ya ölüm” dilemması ilə insanlara zülm edirlər. Onlar din düşmənləridir və bütün missiyaları İslamı gözdən salmaqdan başqa bir şey deyil.
Bir dəfə İbrahim Peyğəmbər (ə.s.) yoldan keçən bir adamı evinə dəvəm etir və deyir ki, Allahın dinini qəbul et, süfrəmin başında əyləş. Həmin adam da təklifi qəbul etmir və çıxıb gedir. Allah-Təaladan Həz. İbrahimin könlünə belə bir nida gəlir ki, biz o qulumuzu kafir olmasına rəğmən qırx ildir ki, bəsləyir, yedirib-içiririk, amma sən bircə dəfə yemək verəcəkdin deyə qarşısına şərt qoydun.
Bəli, bu həqiqətdir ki, İslamın fəthlər dövründə qeyri din mənsublarına cizyə deyilən bir vergi tətbiq edilib. Bu vergi o qədər də ağır yük olmayıb və müsəlmanların himayəsi altında yaşamağın qarşılığı kimi də anlaşılıb. Əgər bir insan sadəcə o vergidən qurtarmaq niyyətilə İslama giribsə, demək o heç əvvəlki dinində də səmimi olmayıb.
Bəli, bu açıq-aydın həqiqətdir ki, dünyanın ən zəkalı insanları İslamı seçir, Allahın dini ilə şərəflənirlər. Cahillərsə Allahın dinini gözdən salmaq üçün hər cür haqsızlığın altına imza atırlar. Din Allahın mülküdür və İslamın zəfəri də müjdələnmişdir. Mütləq gerçəkləşəcək. Sadəcə hər kəs öz sırasını, mövqeyini bəlli etməlidir ki, sonradan başına gələcəklərə görə etiraz haqqı olmasın. Bu gün kümlərinsə sifarişlə qurduğu və ani bir qərarla dəstə-dəstə insanı kəndirə göndərən məhkəmələr haqqın, həqiqətin deyil, kimlərinsə maraqlarına xidmət edir. Həqiqi məhkəmə, o böyük Hesab Günü, Məhkəmeyi-Kübra qurulanda kimsə əməlindən, niyyətindən imtina edə bilməyəcək. Hər şey ortalığa çıxacaq. Allah yolunu tutanlara “qılınc müsəlmanı” demək azğınlığına cəsarət edənlər də onda kimin-kim olduğunu görəcəklər.
Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti yanında
Kütləvi İnformasiya Vasitələrinin
İnkişafına Dövlət Dəstəyi Fondunun maliyyəsi əsasında səhifəni
hazırladı: Əli Çərkəzoğlu
Zaman.-2015.-4 iyun.-S.13.