BİZ QIZIŞIRIQ....
Hәr bir qızmış şey axırda
soyuyan kimi, biz dә әvvәl qızışıb sonra
soyuyuruq. Mәsәlәn, günlәrin bir günü
qızışıb mәktәb açırıq. Budur,
müavini-müdir, nazir, müavini-nazir; müәllim,
müavini-müәllim, mübәssir, mütәbbir,
xәzinәdar, buxalter, kağızaparan,
kağızgәtirәn, storoj,
müavini-storoj--qәrәz, bir batalyon adamı
çağırıb mәktәb açırıq
vә deyirik ki, gәrәk bu mәktәbdә
әrәb dili, fars dili, türk dili, rus dili, firәng dili,
alman dili, ingilis dili, şәriәt, tәbiәt,
hikmәt, hәndәsә, hesab, hifzüs-sihhә,
üsuli-dәftәr, coğrafiya, tarix, filan, filan, filan
oxuyub, uşaqlarımız mәktәbi qurtaran kimi
alimi-fazil vә filosofi-kamil olsunlar.
Bir il keçir....
Biz yavaş-yavaş soyuyuruq....
Mәktәb dә yavaş-yavaş
soyuyur....
İki il keçir....
Biz lap soyuyuruq....
Mәktәb dә lap soyuyur....
Üç-dörd
il keçir.
Biz soyuyub
buza dönürük....
Mәktәb dә soyuyub buza dönür.
Sonra
oturub papağımızı keri edib, ah
çәkirik vә deyirik ki:
-- Ah! Bu mәktәbin bir zamanı
vardı ki, dәm-qәstgahı dillәrdә söylәnirdi, amma indi? Müdirlәr,
müәllimlәr dağıldı,
uşaqlar dağıldı. Ata-analarda hәvәs qalmadı. Elә müsәlmanın işi belә olar!
Daha әvvәldә bir fikir elәmirik ki, axı bir bu qәdәr camaatı ki, mәktәbә yığmışıq vә mәqsәdimiz dә uşaqlarımızı filosof etmәkdir, bunları dolandırmaq
lazımdır; dolandırmaq üçün pul
lazımdır; pul tapmaq üçün әllәşmәk lazımdır; әllәşmәk üçün hәvәs lazımdır; hәvәs üçün başda fikir
lazımdır; fikrimiz dә gәrәk bu cürә olsun: "İşin
bünövrәsini
xırda götür, qoy sonra böyüsün, yәni tәbiәtin yolu ilә get!"
Tәbiәtin yolu deyir ki, insan, heyvan, nәbatat--anadan doğulanda balaca
olsun, sonra yavaş-yavaş böyüyüb hәddi kamala yetsin.
Hәmçinin
ticarәt, hәmçinin sәnәt, hәmçinin hәr bir işimizdә bu yolla getmәk lazımdır.
Әvvәl xırda, sonra böyük, nәinki әvvәl böyük, sonra xırda....