CİN
Axşam çağı idi. Müsәlman
ayının 13-ü olduğuna görә,
şәhәr idarәsi ümidini Aya bağlayıb,
küçә fanalarını yandırmamışdı.
Tәrs kimi Ay da әhdnamәsini (doqovorunu) pozub, bulud
altında gizlәnmişdi. Ona görә qaranlıq kimi
idi.
Mәn dә Nikolayev küçәsi ilә
üzü yuxarı Sadovı küçәyә
tәrәf gedirdim. Sağ tәrәfә baxıb
yanmış evlәri görürdüm, uçuq,
qaranlıq hәyәtlәri.... Birdәn yadıma cin
düşdü. Özüm-özümә dedim:
"Görәsәn cin var, yoxsa yoxdur?!" Başladım
fikir elәmәyә, xәyal mәni basdı.
Sözün doğrusu, hәlә bir qәdәr
üşündüm dә! Tez-tez addım atmağa
başladım vә döngәyә çatıb,
üzü aşağı sola buruldum--dәnizә
tәrәf!...
Elә başımı yuxarı
qalxızmışdım ki, birdәn dik atıldım.
-- Bura kim girib?
Ayılıb elә bildim ki, ürәyim
dabanıma düşdü. Gözlәrim pәr-pәr çaldı, qulağım eşitmәdi, dilim lal oldu, burnum
tutuldu, başım ağrıdı,
saçımın
tüklәri biz-biz durub,
papağım özbaşına qalxdı, guya mәn bir adama
deyәcәkdim ki, "İzdrasti..." Qәrәz,
çox bәrk qorxdum.
Nә üçün?
Gördüm qabaqdan mәnә tәrәf
uzun bir şey gәlir. Bir elә şey ki, nә
adamdır, nә heyvan! Dedim yәqin bu cindir.Tәrs kimi
küçәdә dә mәndәn vә bu
"cindәn" başqa bir zinәfәs yoxdur. Dedim:
Bismillahirrәhmanirrәhim!
Gördüm yox, cinin halına tәfavüt
elәmәdi. Düz üstümә gәlir.
İstәdim dönüb qaçam, sonra fikir elәdim ki,
daldan qaradovoy-filan görüb elә bilәr ki, bir şey oğurlayıb
qaçıram, güllә atar.
Dedim, әşi, hәr ci bad,
bad! Qoy cin gәlsin,
hәr gah mәni boğar, boğularam, yox
boğmaz,
Dayandım, gözlәrimi zillәdim
yaxınlaşan cinә.
Hәlә bu cürә heybәtli şey mәn görmәmişdim!! İki
başı var idi; biri üstdә, biri dә
onun altında. Üstündәki başı altdakından
çox iri idi. Amma burada mәni bir şey tәәccübә gәtirdi: Cin şalvar geymişdi! Dedim, әlbәt, erkәklәrindәndir. Bir qәdәr dә
yaxınlaşdım. Gördüm ikibaşlı cinin
ayaqlarında başmaq da var. Lәnәt sәnә şeytan!
Bu sәfәr gözümü silib baxdım. Gördüm
nә?! Cin nәdir,
zad nәdir? Bir müsәlman
arvadı.
Başına
bir put yük qoyub, dәnizdәn,
ehtimal ki, evinә
tәrәf gedir.
Qorxudan çıxdım. Yoluma davam edib, öz-özümә dedim ki, ay xala, mәnim qorxmağım cәhәnnәm, amma yazıq sәnin o başına ki, zamanә onu eşşәyin belinә döndәribdir.