DӘVӘ VӘ TİKAN
Bir dәvә
çöldә otlayırdı.
Yarpaqlanmış tikan
koluna yaxınlaşıb,
istәdi onun yarpaqlarını yesin. Ağzını kola tәrәf uzadanda gördü ki, onun içindә bir ilan qıvrılıb
yatıb. Dәvә
tamah dişini ondan çәkib geri qayıtdı.
Kol belә
xәyal elәdi ki, dәvә onun tikanından qorxub çәkildi.
Dәvә kolun fikrini duyub
dedi:
“Mәnim qorxum sәndәn deyil, o gizlәnmiş
qonaqdandır.”
M ә s ә l l ә r:
Köpәk qaya kölgәsindә yatar, elә bilәr
öz kölgәsidir.
Dәvәçi ilә dost olanın
darvazası gen gәrәk.
Dәvә gördünmü? “Qığını da görmәdim.”