GÜDÜ-GÜDÜ

  

 

 

 

Çox yağıntı olanda gün çıxmayanda uşaqlar çömçәni gәlin kimi bәzәyib qapı-qapı gәzdirir aşağıda yazılan sözlәri oxuyub, hәr evdәn bir qaşıq yağ bir ovuc un yığır, fәsәli bişirib yeyirlәr. Oxunan sözlәr bunlardır:

 

Güdü-güdü[1] ha, güdü-güdü!

 

[1] Azәrbaycanın bәzi yerlәrindә Güdü-güdü әvәzinә "Qodu-qodu", "Düdü-düdü" deyilir.

 

Güdü-güdünü gördünüzmü,

Güdüyә salam verdinizmi?

Güdü burdan ötәndә

"Qırmızı günü gördünüzmü?"

 

Güdü palçığa batmışdı,

Qarmaladım götürdüm.

Qızıl qaya dibindәn

Qırmızı gün götürdüm.

 

Qara toyuq qanadı

Kim vurdu, kim sanadı?

Göycәliyә getmişdim

İt baldırım daladı.

 

Yağ verin yağlamağa,

İp verin bağlamağa.

Verәnin oğlu olsun.

Vermәyәnin qızı olsun,

Bir gözü dә kor olsun.

Tәndirә düşsün.

Qırmızı bişsin!

 

 

M ә s ә l l ә r:

 

Yağışdan çıxdım, yağmura düşdüm.

 

İslanmışın sudan nә baki.

 

Göydәn nә yağdı ki, yer onu qәbul etmәdi.

 

 

T a p m a c a l a r:

 

O nәdir ki, göydәn yerә sallanır?

 

O nәdir ki, hәr nә desәn allanır?

 

O nәdir ki, göbәyindәn nallanır?

 

Min-min minara.

Dibi qara,

Yüz min çiçәk

Bir yarpaq?

 

Dәryada bir gül bitib, adı yox,

Şirinlikdәn yemәk olmaz, dadı yox.