"FÜYUZAT" JURNALINDA "DƏLİ
ŞAİR" İMZALI ŞAİRƏ
"Səmadan bir mələk heyrətlə
deyir: insanlar, insanlar!
Nədir
bu ruye-ərzi qaplayır al-qanlar, insanlar, insanlar"
mətləli şerə nəzireyi-təməsxüranə
Səradən
bir dəli şeytan deyir: insanlar, insanlar!
Nədir
dünyanı tutmuş elmlər, irfanlar, insanlar!?
Qanan kim, qandıran kim, nəşri-irfan
eyləyən kimdir?
Sizi
irşad edir görmürsünüz fəttanlar, insanlar!?
Ədəbdən,
elmdən gər feyziyab olsa əvamünnas,
Düşər
şənü şərəfdən mollalar, işanlar,
insanlar!
Sevərmi əhli-istibdad millət huşyar olsun?
Buna
razı olurmu bir neçə vicdanlar, insanlar!?
Ayılmış
rəncbərlər, almaq istər həqqi-məşruin,
Nə
yerdə qalmısız bəylər, ağalar, xanlar, insanlar!?
Mühərrirlər,
müfəttinlər usanmazlar, utanmazlar,
Yazarlar
hərzələr, əfsanələr, hədyanlar, insanlar!
Şararətdən
çəkib əl, xeyrə mail olmayın bir dəm,
Kəsin
başlar, alın canlar, tökün min qanlar, insanlar!
Bəşərsiz,
sizdə qan tökmək təbiidir, cibillidir,
Bu
fitrətdən uzaqdır, şübhəsiz, şeytanlar,
insanlar!
Deyilmi heyf dillərdən qübari-cəhl məhv olsun?
Neçin
hər gündə qandan qopmasın tufanlar, insanlar!?
Dəmadəm
nəfsi-əmmarə deməkdə
"üqtülül-ixvan",
Neçin salim qala başlar, bədənlər, canlar,
isanlar?
Cəhalət
pərdəsin çak etməyin, onda görərsiz kim,
Səradir cismlər, həm
nəfslər, şeytanlar,
insanlar!....