Sabir Rüstəmxanlı,

Xalq şairi

   Səməd Vurğunun oğlu Yusif heç bir iş görməsəydi də Azərbaycanın ən hörmətli adamlarından biri olardı, hər yerdə barmaqla göstərilərdi, bütün qapıları ərklə aça bilərdi.
Amma Allah Yusifə atasının istedadına layiq bir istedad verib və o, böyük xalq şairinin oğlu kimi "anadangəlmə" hörmətinin üstünə həm də halal zəhməti ilə, gözəl yaradıcılığı ilə qazandığı öz böyük hörmətini, özünə olan xalq sevgisini də əlavə edib.
  Yusif Səmədoğlu Allahın, sözün əsl mənasında sevimli bəndələrindəndir. Allah ondan heç nə əsirgəməyib. Elə bir ailədə böyüyüb, gözəl tərbiyə və təhsil alıb, hərtərəfli istedad sahibidir; üstəlik bütün yüksək insani xüsusiyyətləri öz parlaq şəxsiyyətində toplayıb. Buna görə də hansı sahədə çalışıbsa, nə iş görübsə uğur qazanıb. Elə ilk hekayələri Yusifə ədəbi şöhrət gətirib, nəsrimizdə öz dəsti-xətti, üslubu olan bir nasir kimi onu daim oxucuların diqqət mərkəzində saxlayıb.
   Lakin Yusif Səmədoğlunun ədəbi taleyi "Qətl günü" romanı ilə bağlıdır. Bu əsər XX əsr Azərbaycan nəsrinin parlaq nümunələrindən biri kimi öz halal haqqını alıb, geniş müzakirələrə səbəb olub, illər uzunu oxucuların əlindən düşməyib və nəhayət, müəllifinə xalq yazıçısı kimi yüksək bir ad qazandırıb. Mən bu barədə danışmaq istəmirəm. Yusifin ədəbi fəaliyyəti də, ssenarist, redaktorluq, ədəbi təşkiatçılıq, qabiliyyəti də hamıya bəllidir və əlavə sözə də ehtiyac qalmır.
    Amma mən əziz dost, böyük qardaş kimi sevdiyim, illər uzunu davam edən etibarlı ideya, məslək bağlılıqlanmızla öyündüyüm Yusif bəyin iki xüsusiyyətini ayrıca gözə çarpdırmaq istəyirəm. Bunlardan biri Yusifin son dərəcə yüksək ziyalı mədəniyyətidir, böyük vətənpərvərlik duyğusudur. Məhz bu cəhəti Yusifi hadisələrə seyrçi münasibət bəsləyən digər alimi-biəməllərdən, yalançı ziyalılardan fərqləndirib. O, xalq hərəkatının ilk günlərindən meydanlara çıxıb. Düşmənə qarşı mübarizədə birləşmək və təşkilatlanmaq zərurətini millət ilk dəfə Yusifin, İsmayıl Şıxlının, Bəxtiyar Vahabzadənin, Məmməd Arazın, Xəlil Rza Ulutürkün və bu sətirlərin müəllifinin çağırışından eşidib. Yusif Səmədoğlu həmişə xalq hərəkatını düzgün istiqamətləndirməyə çalışıb, hay-küydən, avantürdən, bölgüçülük və bölgəçilik hissələrindən uzaq olub. Hadisələrə ayıq, real, təmkinli baxışı ilə seçilən Yusif Səmədoğlu həmişə az danışıb, amma "öz" danışıb, düz danışıb. Bu cəhət onun millət vəkili, MM-in deputatı kimi səkkiz illik fəaliyyətinə də xasdır. O, MM-in Beynəlxalq əlaqələr kimi məsuliyyətli bir komissiyasının sədridir. Bu komissiyada da bərabər çalışmışıq və mən Yusifin işıqlı zəkasının hər yerdə, hər cür məclislərdə Azərbaycanı ləyaqətlə təmsil etmək qabiliyyətinin dəfələrlə şahidi olmuşam.
    Yusif Səmədoğlunu mənə doğmalaşdıran və əslində bütün yazıçıların sevimlisinə çevirən başqa bir xüsusiyyəti də onun son dərəcə gözəl, nəcib, səmimi, xeyirxah bir insan olmasıdır. Elə bil Allah Yusifi ancaq gözəl işlər, gözəl şeylər fikirləşmək üçün yaradıb. Ağlıma gəlmir ki, nə vaxtsa kiməsə pislik etmiş olsun.
    Yusif bəylə hər görüş, hər ünsiyyət adamın ürəyini işıqla doldurur.
    Xeyli müddətdir görüşmürük. Xəstəlik bir müddət onu işdən ayırıb, indi yerini daha yaxşı görürük və hiss edirik ki, həmişə oturub-durduğumuz bu adam dünyanın ən nadir, ən gözəl insanlarından biridir...